ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (30.06.2024)

Ἀριθμός 26
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
30 Ἰουνίου 2024

«Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὑτοῦ»
(Ψαλμ. 67,36)

Πραγματικά, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι θαυμαστός ὁ Θεός μέσα στούς Ἁγίους Tου. Καί τοῦτο συμβαίνει, ὅταν κανείς ἀναλογισθεῖ τούς ὑπερφυσικούς ἀγῶνες τῶν Μαρτύρων καί τό πῶς διαφύλαξαν αὐτή τους τήν ὁμολογία τῆς πίστης τους στό Χριστό. Ἐπίσης, τήν ὑπομονή τῶν Ὁσίων, πώς ὑπέφεραν μέ τή θέλησή τους τίς πολυήμερες νηστεῖες, τίς ἀγρυπνίες, ἀπέναντι στά πονηρά πάθη, πρός τόν ἀόρατο πόλεμο, πρός τίς ἀρχές καί ἐξουσίες τῶν πονηρῶν πνευμάτων, αὐτός θαυμάζει καί δοξάζει τό Θεό πού τούς ἔδωσε τέτοια δύναμη.

Στήν Παλαιά Διαθήκη Ἅγιος εἶναι μόνο ὁ Θεός καί ἀπό Αὐτόν πηγάζει κάθε ἁγιότητα. «Ἐγώ εἰμί Κύριος καί τό ὄνομά μου τό ἅγιον» (Ἰεζ. 39,7) καί «οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς Κύριος» (Α΄Βασ. 2,2).

Ἡ ἁγιότητα ταυτίζεται μέ τό Θεό, συνεπῶς δέν εἶναι ἀνθρωποκεντρική, ἀλλά θεοκεντρική καί δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τά ἠθικά ἐπιτεύγματα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἀπό τή δόξα καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό βαθμό τῆς προσωπικῆς σχέσεως μαζί Του. Ὁ Θεός ἁγιάζει ὅποιον ἐκεῖνος θέλει, χωρίς νά ἐξαρτᾶται ὁ ἁγιασμός αὐτός ἀπό κάτι ἄλλο, παρά ἀπό τήν ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἁγιασμένου. Γιά τό λόγο αὐτό καί ἡ Θεοτόκος ὀνομάζεται Παναγία ἤ Ὑπεραγία̇ - ὄχι γιά τίς ἀρετές της, ἀλλά γιατί αὐτή περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἄνθρωπο ἑνώθηκε προσωπικά μέ τόν Ἅγιο Θεό, δίνοντας σάρκα καί αἷμα στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ (+ Ἐπίσκοπος Ἰωάννης Ζηζούλιας).

Στήν Καινή Διαθήκη ὁ Ἅγιος Κύριος ἦλθεν καί ἐσαρκώθη καί ἡ Ἁγία Του Ἐκκλησία τιμᾶ καί γεραίρει σήμερα ὅλους τούς Ἁγίους Του. Τί εἶναι οἱ Ἅγιοι; Εἶναι οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι οἱ στρατιῶτες τοῦ Οὐράνιου Βασιλέως. Εἶναι τά πρόσωπα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἐβάστασαν στό ἀσθενικό τους σῶμα τά «στίγματα» τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Γαλ. 6,17). Εἶναι οἱ φωτεινοί ὁδοδεῖκτες σέ πνευματικά ἄνυδρες ἐποχές. Εἶναι ἡ ζωντανή ἐφαρμογή τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι τά πιστά ἀντίγραφα τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ δόξα καί ὁ θρίαμβος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Εἶναι ἡ ἐμπροσθοφυλακή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ δύναμίς της. Εἶναι «οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἄν ὑπάγη» (Ἀποκ. 14,4). Εἴχαμε Ἁγίους, ἔχουμε Ἁγίους καί θά ἔχουμε Ἁγίους μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, ἀφοῦ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς πού ἦλθε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, θά παραμείνει σ’αὐτήν καί θά ἐργάζεται γιά τή σωτηρία τῶν μελῶν της. Καί μιά Ἐκκλησία, ὅπως λέγει χαρακτηριστικά ὁ μακαριστός π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, εἶναι δυναμική ὅταν ἀναδεικνύει τέτοια θεούμενα πρόσωπα, πού διακρίθηκαν στό σκάμμα τῆς ζωῆς κάι δέχθηκαν πλούσια στόν χῶρο τῆς ψυχῆς τους τήν παρουσία τοῦ Παρακλήτου. Γιατί ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι ἁπλῶς καλές πράξεις, ἀλλά παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἁγιότητα εἶναι ἡ ἀνθοφορία καί ἡ καρποφορία σπέρματος πού φυτεύει σέ κάθε πιστό τό Ἅγιο Πνεῦμα (+ π. Παῦλος Εὐδοκίμωφ). Καί οἱ Ἅγιοι εἶναι ἡ ἴδια ἡ Πεντηκοστή μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἡ κακουχία, ὁ ἐμπαιγμός, ἡ περιφρόνηση, ὁ σταυρός, ὁ θάνατος ἦταν τό καθημερινό τους μαρτύριο. Περιέφεραν στό ταπεινό ὀστράκινο σκεῦος τους, κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τήν νέκρωση τοῦ Κυρίου (Β΄Κορ. 4,10). Ἀκολούθησαν τόν ἐράσμιο νυμφίο τῆς ψυχῆς τους, τόν Χριστό καί στόν Σταυρό καί στήν Ἀνάσταση. Γι’αὐτό καί μετά καυχήσεως ἐπαναλαμβάνουν «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζεῖ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20). Ἔτσι ἀνταποκρίθηκαν στήν πρόσκληση πού τούς ἀπηύθυνε ὁ Χριστός «χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13,8). «Περιεπάτησαν ἀξίως τοῦ Κυρίου» (Κολ. 1,10) καί «πολιτεύθησαν ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου» (Φιλιπ. 1,27), φανέρωσαν μέ τή διακονία τους αὐτή ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Δηλαδή ὁ ἁγιασμός καί ἡ ἕνωση μέ τόν Χριστό.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, αὐτός ὁ μεγάλος Σέρβος θεολόγος, σημειώνει: Οἱ «Βίοι τῶν Ἁγίων» εἶναι μία ἰδιόμορφος ὀρθόδοξος ἐγκυκλοπαίδεια. Σ’αὐτούς ἠμπορεῖ νά εὕρη κανείς ὅλα ὅσα χρειάζονται σέ μιά ψυχή πεινασμένη καί διψασμένη γιά τήν αἰώνια Δικαιοσύνη καί Ἀλήθεια μέσα σ’αὐτόν τόν κόσμο. Μέ αὐτή τή μελέτη θά χορτάσεις τήν ψυχή σου μέ τροφή γιά τήν ὁποία ποτέ δέν θά ξαναπεινάσης. Ἐάν ποθεῖς τήν ἀγάπη, τήν ἀλήθεια, τήν δικαιοσύνη, τήν ἐλπίδα, τήν πραότητα, τήν ταπείνωση, τήν μετάνοια, τήν προσευχή ἤ ὁποιαδήποτε ἀρετή καί ἄσκηση, στούς «Βίους τῶν Ἁγίων» θά εὕρης ἕνα πλῆθος ἁγίων διδασκάλων γιά κάθε ἄσκηση καί θά λάβεις τήν βοήθεια τῆς χάριτος γιά κάθε ἀρετή. Οἱ «Βίοι τῶν Ἁγίων» δείχνουν πολυάριθμους δρόμους σωτηρίας, φωτισμοῦ, ἁγιασμοῦ, μεταμορφώσεως, θεώσεως. Δείχνουν ὅλους τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους ἡ ἀνθρώπινη φύσις κατανικᾶ τήν ἁμαρτία, τό πάθος, τόν θάνατο, τόν δαίμονα. Ἐδῶ εὑρίσκεται φάρμακο γιά κάθε ἁμαρτία, καί γιά κάθε πάθος θεραπεία, ἀπό κάθε θάνατον ἀνάστασις, καί ἀπό κάθε διάβολον ἀπελευθέρωσις. Ζήτησε νά εὕρης τόν ἑαυτό σου μέσα στούς «Βίους τῶν Ἁγίων». Ἐκεῖ θά εὕρης τά φάρμακα μέ τά ὁποῖα ἠμπορεῖς νά τόν θεραπεύσης ἀπό ὅλες τίς πνευματικές ἀρρώστιες καί νά τόν κάνεις ὑγιῆ γιά πάντα.

Χριστιανοί μου,
οἱ Ἅγιοι ἀποτελοῦν τήν ἐλπίδα ὅλων μας, γιατί μᾶς δείχνουν τό δρόμο τῆς ἁγιότητος. Μᾶς βοηθοῦν καί μᾶς ἐνισχύουν μέ τή ζωντανή παρουσία τους, ἀφοῦ συμπορεύονται μαζί μας στή θάλασσα τῆς παρούσης ζωῆς, τούς αἰσθανόμαστε δίπλα μας καί ἄς ἔζησαν σέ ἄλλες ἐποχές. Ἐπεμβαίνουν θαυματουργικά στίς ἐπικλήσεις μας. Μᾶς διασώζουν ἀπό ποικίλους κινδύνους καί συμφορές. Κλαῖνε στίς θλίψεις μας καί χαίρονται στίς χαρές μας. Μᾶς ἐνισχύουν στόν ἀγῶνα τῆς ἀρετῆς. Ἡ διδασκαλία τους εἶναι λόγος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἄρα διαχρονικός καί ἐπίκαιρος. Γι’αὐτό καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε πώς ἡ σοφία τῶν Ἁγίων μας καί ἡ διδασκαλία τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου εἶναι πλοῦτος καί πολύτιμη παρακαταθήκη, ἀλλά καί δύναμη ἰσχυρά γιά τήν Ἐκκλησία μας καί συγχρόνως ὅπλο στόν δικό μας ἀγῶνα.

Ἀδελφοί μου,
οἱ Ἅγιοί μας εἶναι τό ἁλάτι τῆς κοινωνίας καί τοῦ κόσμου. Γι’αὐτό καί ἐμεῖς εἴμαστε κεκλημένοι στήν ἁγιότητα. Σ’αὐτό τό προσκλητήριο μᾶς καλεῖ σήμερα ὁ Κύριός μας• «Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ Κύριος ὁ Θεός Ἅγιος εἶμαι» (Α΄ Πέτρ. 1,16). Ἀς μή σκεφτόμαστε ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι παρελθοντολογία καί οὐτοπία. Εἶναι λάθος αὐτό. Ἐμεῖς πιστεύουμε σέ ἀληθινό καί ζῶντα Θεό καί εἴμαστε κεκλημένοι στήν ἁγιότητα. «Καί κάμε, μέσ’ στοῦ εἶναι μας τά βάθη ν’ἀντηχήσουν σάν κάποιας ἅρπας μυστικῆς οὐράνια μουσική τά λόγια Σου τά θεῖα» (Γ. Βερίτης). Ἀμήν!         Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (23.06.2024)

Ἀριθμός 25
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
23 Ἰουνίου 2024

«ἐν ἀρχῇ...ἡ γῆ ἦν ἀόρατος καί ἀκατασκεύαστος...
καί πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο» (Γεν. α΄,1-2).

Στό Βιβλίο τῆς Γένεσης, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε: «ὅταν ἡ γῆ ἦταν ἀόρατη καί ἀκατασκεύαστη καί ὑπῆρχε παντοῦ σκοτάδι, Πνεῦμα Θεοῦ ἔπνεε, πνοή ζωῆς συγκρατοῦσε τήν ἄβυσσο». Αὐτό, μετέπειτα, ἐπιδαψιλεύει στούς Προφῆτες, στούς Κριτές, στούς Βασιλεῖς, στούς Συγγραφεῖς τῶν Ἱερῶν Βιβλίων φωτισμό στή διάνοιά τους, γιά νά μποροῦν νά κατανοήσουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀφ’ἑνός γιά νά βρεθοῦν ὀχυρωμένοι ἔναντι ὁποιασδήποτε πλάνης καί ἀφ’ ἑτέρου νά ἔχουν τήν δυνατότητα τῆς ὀρθῆς κατανόησης, τῆς σημασίας καί τῶν νοημάτων καί τῶν γεγονότων τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στήν κτίση καί στήν ἱστορία.

Ὁ Θεός εἶπε στόν Μωϋσῆ• «Ἐγώ γέμισα τό μυαλό τῶν ἀνθρώπων μέ πνεῦμα σοφίας καί ἀντιλήψεως» (Ἐξ. 28,3). Στόν Προφήτη Ἰωήλ διαβάζουμε: «Ἐγώ εἰμί Κύριος...θά ἐκχύσω πλούσια τίς δωρεές τοῦ Πνεύματός μου κατά τίς ἡμέρες ἐκεῖνες» (β΄,27-γ΄,2). Στόν Προφήτη Μιχαία: «Ἐγώ εἶμαι διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Κυρίου πλήρης δυνάμεως» (3,8). Στόν Προφήτη Ἠσαΐα: «Πνεῦμα σωτηρίας φέραμε μεταξύ τῶν ἀνθρώπων» (26,18) καί «Κύριος μοῦ ἀπέστειλε τό Πνεῦμά Του» (48,16). Στόν Προφήτη Ἰεζεκιήλ: «Θά δώσω σέ σᾶς νέα καρδιά, καινούργιο πνεῦμα» (36,26) καί «ζήσεσθε καί γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ Κύριος» (37,5). Ὁ θεσπέσιος Δαβίδ ἀναφωνεῖ: «Κύριε, ἐγκαθίδρυσε στά βάθη τῆς ὕπαρξής μου πνεῦμα εὐθύτητας καί εἰλικρίνειας» (Ψαλμ. 50,12) καί συνεχίζει• «Μή ἀφαιρέσεις ἀπό μένα τό Πνεῦμά Σου τό Ἅγιο». Καί ὁ πολύπαθος Ἰώβ διαλαλεῖ: «Ὑπάρχει μέσα μου ἀναπνοή» (27,3), ὁμολογῶντας «τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέ ἐδημιούργησε» (33,4).

Καί ἦλθε ἡ Καινή Διαθήκη, ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐσαρκώθη, ἔπαθε καί ἀνέστη! Καί ἀποστέλλει τό Ἅγιον Πνεῦμα σέ ὅλη τήν οἰκουμένη. Τί εἶναι τό Ἅγιον Πνεῦμα; Μᾶς τό διακηρύσσει τό δεύτερο στιχηρό τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς: «Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἦταν μέν προαιώνια καί εἶναι καί θά εἶναι στούς ἀτελείωτους αἰῶνες, οὔτε πώς ἄρχισε κάποτε νά ὑπάρχει, οὔτε καί πώς κάποτε θά παύσει νά ὑπάρχει, ἀλλά πάντοτε εἶναι στήν ἰσότιμη τάξη μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί ἀριθμεῖται στίς τρεῖς Ὑποστάσεις. Εἶναι αὐτό ζωή καί ζωογονεῖ τά πάντα. Εἶναι Φῶς καί χορηγεῖ φῶς σέ ὅλους. Εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀγαθότητος. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζεται ὁ Θεός – Πατέρας ἀπό ὅλο τόν κόσμο καί δοξάζεται ὁ Θεός – Υἱός καί ἀπό ὅλους ἀναγνωρίζεται ἡ Ἁγία Τριάδα, πώς εἶναι ἡ μοναδική δύναμη, ἡ ὁμοούσια θεϊκή τάξη καί ἡ μοναδική προσκύνηση».

Παράκλητος ὀνομάζεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο (Ἰω. 14,26), Πνεῦμα Ἅγιο κάι Πνεῦμα ἀληθείας τό ἀποκαλοῦν οἱ Εὐαγγελιστές (Λουκ. 12,12), (Ἰω. 15,26). «Πνεῦμα Χριστοῦ» τό ὀνομάζει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος (Α΄Πετρ. 1,11). «Πνεῦμα ἁγιωσύνης, υἱοθεσίας, ἀποκαλύψεως, ἐπαγγελίας» τό ἀποκαλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ,1,4), (Γαλ. 3,4). «Πνεῦμα ζωῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ» ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου (11,11). Οἱ πνευματοφόροι Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν μέ τήν ἱερή τους σοφία:

Ὁ Μέγας Βασίλειος: Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐάν πάρει ἕνα Τελώνη, ὁ ὁποῖος θά πιστέψει, τόν κάνει Εὐαγγελιστή, ὅπως τόν Ἀπόστολο Ματθαῖο ̇ ἕναν ἁλιέα, τόν ἀναδεικνύει σέ θεολόγο, ὅπως τόν Ἀπόστολο Πέτρο, ἕναν διώκτη μετανοοῦντα, τόν κάνει κήρυκα τῶν Ἐθνῶν καί σκεῦος ἐκλογῆς ὅπως τόν Ἀπόστολο Παῦλο.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Αὐτό μᾶς ὁδηγεῖ στή γνώση τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἐμπνέει τούς Προφῆτες καί τότε καί σήμερα καί πάντοτε. Αὐτό χαριτώνει τούς ἱερεῖς. Αὐτό ζωοποιεῖ τούς ἀσθενεῖς.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: Σάν σήμερα φανερώνεται πάνω στή γῆ ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Σάν σήμερα συντρίβεται ἡ πλάνη τῆς κακοδοξίας καί ἐπισφραγίζεται ἡ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τούς ἀνθρώπους.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: Σέ ὅσους πνέει ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτοί γίνονται λαμπροί, ἀστραπόμορφοι, ἀλλοιωμένοι μέ μιά παράδοξη, πανέμορφη ἀλλοίωση. Αὐτή ἡ θεόρρητη δηλαδή θεόσταλτη Χάρη εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μεταδίδει ζωή σέ ἐκείνους πού θέλουν νά εἶναι ἑνωμένοι μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς πού εἶναι ὁ Χριστός. Ἔτσι ὁ δοῦλος τῆς ἁμαρτίας μεταμορφώνεται σέ τέκνο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος: Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον θέλει νά εὕρη τήν καθαράν καρδίαν, τήν καθαράν ψυχήν, τά ἀμόλυντα χέρια, τά καθαρά μάτια, τήν καθαράν γλῶσσαν, τήν καθαράν ἀκοήν, τά πάντα θέλει νά τά εὕρη καθαρά διά νά εἰσχωρήσει. Ἐάν δέν ὑπάρχουν αὐτά, ὅσο καί νά φωνάζωμεν, ὅσο καί νά ἱκετεύωμεν τόν Θεόν, τίποτα δέν βγάζομεν ̇ πρέπει νά τοῦ ἑτοιμάσωμεν τό πᾶν διά νά ἔλθη.

Χριστιανοί μου,

ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα ἔχει τά γενέθλιά της καί γιορτάζει. Ὤ! Μέ πόση κατάνυξη ὁ ἱερός ὑμνῳδός ψάλλει: Φῶς εἶναι ὁ Θεός Πατέρας, Φῶς καί ὁ Θεός Λόγος, Φῶς καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, πού μέ τή μορφή τῶν πυρίνων γλωσσῶν στάλθηκε στούς Ἀποστόλους καί ἔτσι μέ τήν ἀκτινοβολία Του φωτίζεται ὅλος ὁ κόσμος, ὥστε νά σέβεται καί νά δοξάζει τήν Ἁγία Τριάδα. Μέσα στήν Ἐκκλησία μποροῦμε νά διατηρήσουμε μόνιμα τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τήν προσευχή, τήν ἄσκηση καί μέ τό ὑπερφυέστατο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τά σημεῖα τῆς παραμονῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μας εἶναι τό βίωμα τῆς υἱοθεσίας, δηλαδή ὅτι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰρήνη μέσα μας, ἡ συγχωρητικότητα πού δείχνουμε στούς ἐχθρούς μας, ὁ πόθος τῆς σωτηρίας μας, ὁ ἔλεγχος τῶν παθῶν μας, ἡ γαλήνη τῶν λογισμῶν μας, ἡ αὔξηση τῶν χαρισμάτων μας, ἡ καθαρότητα τοῦ σώματος, ἡ ὀρθή πίστη μας καί τόσα ἄλλα.

Ἀδελφοί μου,

οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη μᾶς συμβουλεύουν καί μᾶς προτρέπουν: παιδιά μας μείνατε κοντά στό Χριστό. Μείνετε μέσα στήν Ἐκκλησία. Μή γίνεσθε πάλι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ μέ τίς ἁμαρτίες σας. Παρακαλεῖτε συνέχεια τό Ἅγιον Πνεῦμα νά καθαρίζει τίς καρδιές σας: «Bασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε...ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος». Ἀμήν!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (16.06.2024)

Ἀριθμός 24
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
16 Ἰουνίου 2024

«τό δέ ρῆμα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μένει εἰς τόν αἰῶνα»
(Ἠσαΐου 40,8).

Αὐτή τή διαβεβαίωση, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μᾶς παρέχει ὁ πέμπτος Εὐαγγελιστής, σύμφωνα μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Προφήτης Ἠσαΐας. Τά λόγια τοῦ Θεοῦ μας μένουν στόν αἰῶνα σάν ἀλώβητες διδασκαλίες καί αἰώνιες ἀλήθειες. «Ἰδού Κύριος ἔρχεται μετά ἰσχύος» (Ἠσ. 40,10). Στό Βιβλίο τῆς Α΄ Βασιλειῶν θά διαβάσουμε: «ῥῆμα Κυρίου ἦν τίμιον ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις» (3,1). Ὁ Προφήτης Μωϋσῆς ἀπευθυνόμενος στόν Ἰσραηλιτικό λαό θά πεῖ: «ἀκουέτω ἡ γῆ ῥήματα ἐκ τοῦ στόματός μου...ὅτι τό ὄνομα Κυρίου ἐκάλεσα» (Δευτ. 32, 1-3). Ὁ Προφήτης Ἰώβ ἀναφωνεῖ πρός τόν Θεό: «φωνή ῥημάτων σου ἀκήκοα» (33,8). Ὅλοι, γενικά, οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀποδέχονται μέ εὐπείθεια τά λόγια τοῦ Θεοῦ.

Στή Καινή Διαθήκη ὁ Κύριος ἦλθε ὡς Θεάνθρωπος «διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν». Τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀποτελεῖ ἕνα τμῆμα τῆς λεγομένης ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου μας. Δηλαδή τῆς προσευχῆς πού ὁ Χριστός ἀνέπεμψε πρός τόν Θεό Πατέρα Του, λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος Του, γιά τόν ἑαυτό Του, τούς μαθητές Του καί ὅλους ὅσοι ἔμελλε νά πιστέψουν σ’Αὐτόν. Μᾶς λέει, λοιπόν, ὁ Κύριος: «Τά ῥήματα ἅ δέδωκας μοι...» τά λόγια, τίς διδαχές πού μοῦ ἔδωσες, τούς τά ἔδωσα. Καί αὐτοί τά δέχθηκαν καί ἀναγνώρισαν πώς προέρχομαι πραγματικά ἀπό ἐσένα. Καί πίστεψαν ὅτι Σύ μέ ἔστειλες στόν κόσμο. Ὁ Χριστός ἐρχόμενος στόν κόσμο μᾶς ἔφερε «τά ρήματα» τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Μᾶς ἀποκάλυψε τόν αἰώνιο λόγό Του. Μᾶς κήρυξε τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας. Ὅ,τι μᾶς φανέρωσε, ὅ,τι μᾶς δίδαξε, δέν εἶναι προϊόν ἀνθρώπινης σοφίας. Δέν μᾶς τό φανέρωσε καί δέν μᾶς τό δίδαξε ὡς ἄνθρωπος ἀλλά ὡς θεάνθρωπος• ὡς ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ Πατρός. «Πάντα ἅ ἤκουσα παρά τοῦ Πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν» (Ἱω. 15,15). Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διδάσκει: «Τά ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἐμφερόμενα λόγια ὑψίστου Βασιλέως ὑπάρχει θεσπίσματα». Ἡ Εὐαγγελική διδαχή δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἀνακάλυψη, ἀλλά θεία ἀποκάλυψη. Δέν εἶναι ἐφεύρημα φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ καί ἰδεολογικῆς ἀναζήτησης, ἀλλά φανέρωση τῆς ἀλήθειας καί τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ «ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ»(Β΄Κορ. 4,6). Καί καταγράφτηκαν ἀπό τούς ἱερούς συγγραφεῖς καί Ἀποστόλους ὑπό τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ὅσα ἡ Θεία Γραφή λέγει», γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, «τοῦ Πνεύματος φωναί εἰσί». Τά «ρήματα» αὐτά τοῦ Θεοῦ Πατέρα συνιστοῦν τό Εὐαγγέλιο Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό Εὐαγγέλιο στό ὁποῖο πιστεύουμε. Τό Εὐαγγέλιο διά τοῦ ὁποίου σωζόμαστε. Τό Εὐαγγέλιο πού ἐξακολουθεῖ νά κηρύττει ἡ Ἐκκλησία ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια. Καί τό κάνει ὑπακούοντας στόν ἱδρυτή καί Κύριό Της, ὁ ὁποῖος παρήγγειλε καί συνεχίζει νά μᾶς ζητᾶ: «Πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει» (Μάρκ. 16,15). Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός προσθέτει: «Καί αὐτοί ἔλαβον...». Ποιοί; Οἱ μαθητές του, δηλαδή ἀποδέχτηκαν τά «ρήματα» πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός Πατέρας καί ὁ ἴδιος, ἐρχόμενος στόν κόσμο, παρέδωσε στούς μαθητές Του. Ὁ Χριστός μᾶς ἀποκάλυψε τόν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ γιά νά τόν ἀποδεχθοῦμε καί νά τόν οἰκειωθοῦμε. Νά τόν δεχθοῦμε, ὅπως δέχεται τό ἔδαφος στά σπλάχνα του τό σπόρο πού σπέρνει ὁ γεωργός. Ὅπως δέχεται ἡ γῆ τή βροχή πού πέφτει ἀπό τόν οὐρανό.

Τό Εὐαγγέλιο τό ἀποδεχόμαστε πιστεύοντας ἀκλόνητα στήν ἀλήθεια καί τή δύναμή Του. Δέν τό ἔχουμε καταχωνιασμένο κάπου-στό εἰκονοστάσι, σέ κάποιο συρτάρι, σέ μιά γωνιά τῆς βιβλιοθήκης μας-, ἀλλά τό μελετοῦμε καθημερινά. Ὅπως ὁ Προφήτης Δαβίδ, ὁ ὁποῖος διερμηνεύοντας τήν ἀγάπη του γιά τό νόμο τοῦ Θεοῦ γράφει στούς Ψαλμούς του: «Ὁ νόμος σου μελέτη μου ἐστί» (118,174). Τό Εὐαγγέλιο εἶναι ὑπόθεση καί μήνυμα ζωῆς. Εἶναι «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» (Ἰω. 6,8). «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς ἐκεῖνος ἐστίν ὁ ἀγαπῶν με» (Ἰω. 14,21) θά μᾶς πεῖ ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας.

Ἀληθινοί ἀποδέκτες αὐτῶν «τῶν ρημάτων τοῦ Θεοῦ» εἶναι καί οἱ Ἅγιοι 318 θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού τιμοῦμε σήμερα. Στόχος τους: ἡ σωτηρία τοῦ ποιμνίου τους. Ἔγραψαν καί δίδασκαν γιά νά θεραπεύσουν καί νά ὁδηγήσουν τόν τραυματισμένο ἄνθρωπο στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Σκοπός τους: νά δημιουργήσουν πνευματοφόρους ἀνθρώπους καί νά τούς προστατέψουν ἀπό τίς ποικίλες αἱρέσεις.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς θά τούς παρομοιάσει ὡς τούς ἀσφαλεῖς Θεολόγους τῆς Ἐκκλησίας, πού ἔφθασαν στή θεωρία τοῦ Ἀκτίστου Φωτός. Εἶναι οἱ Προφῆτες τῆς Καινῆς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι καθοδηγούμενοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀλλοιώθηκαν ἀπό αὐτό καί ἔγιναν θεόπνευστοι.

Ὁ μεγάλος δογματολόγος, ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος Ρωμανίδης, σημειώνει: Ἡ μεγάλη γιορτή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό ἁγιολόγιο, ὅταν ἑορτάζουμε τήν μνήμη τῶν Ἁγίων, διότι κάθε Ἅγιος συνιστᾶ τό θρίαμβο τῆς πίστεως ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ διαβόλου.

Βέβαια ἔχουμε καί τούς «λύκους» (Πρ. 20,29), οἱ ὁποῖοι διαστρεβλώνουν παντελῶς τά ἅγια «ρήματα» τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἄλλοι μέν βρίσκονται ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, καί τήν πολεμοῦν ἀδυσώπητα, ἄλλοι δέ, καί αὐτό εἶναι τό χειρότερο, ἐντός τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὁποῖοι μέ τήν ἑτεροδιδασκαλία τους κομματιάζουν τόν ἄραφο χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἀδελφοί μου,

ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί καί Ἕλληνες ἔχουμε ἕνα διπλό ζηλευτό προνόμιο: Πρῶτον, εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνης πού διαφύλαξε ἀνόθευτο τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ• καί δεύτερον, ἀνήκουμε στό Ἔθνος πού εἶχε τήν ὑψίστη τιμή νά γραφτεῖ στή γλῶσσα του τό Εὐαγγέλιο ̇ ὁλόκληρη ἡ Καινή Διαθήκη.

Εἴθε οἱ «μυστικές τοῦ Πνεύματος σάλπιγγες», οἱ «φωστῆρες τῆς ἀληθείας», οἱ «θεηγόροι ὁπλῖται παρατάξεως Κυρίου», αὐτοί «οἱ εὐκλεεῖς νυμφοστόλοι τῆς Ἐκκλησίας» κατά τόν ἱερό ὑμνογράφο, νά πρεσβεύουν ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν μας. Τούς εὐγνωμονοῦμε, διότι, χάρη σ’αὐτούς, παραλάβαμε ἄσπιλα καί ἀμόλυντα τά «ρήματα τῆς αἰώνιας ζωῆς». Ἀμήν!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (09.06.2024)

Ἀριθμός 23
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
09 Ἰουνίου 2024

«Αὐτός ἥξει καί σώσει ἡμᾶς...τότε ἀνοιγήσονται ὀφθαλμοί τυφλῶν»
(Ἠσ. 35, 4-6).

Αὐτά τά θεόπνευστα λόγια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, 800 χρόνια πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία. «Αὐτός θά ἔλθει καί θά μᾶς σώσει...τότε θά ἀνοιχθοῦν μάτια τυφλῶν». Καί στό Βιβλίο τῆς Δ΄ Βασιλειῶν διαβάζουμε: (Ε,10): «Καί ἀπέστειλε ὁ Κύριος ἄγγελο στόν Ἐλισαιέ λέγοντάς του̇ πήγαινε νά λουστεῖς ἑπτά φορές στόν Ἰορδάνη καί θά ἀποκατασταθεῖ ἡ σάρκα σου καί θά καθαρισθεῖς. Ἡ Παλαιά Διαθήκη ὁρίζεται μέ τό «ἔρχεται», ἡ Καινή Διαθήκη ἀπαντᾶ μέ τό «ἦρθε» καί ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου μέ τό «θά ξανάρθει». Ὁ προαιώνιος Λόγος - ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού ἀποτελεῖ τό κέντρο καί ὁ Ἴδιος «παρατείνεται» στούς αἰῶνες.

Ἡ τοῦ Θεοῦ δύναμις καί σοφία κατασκεύασε τόν κόσμο, φτιάχνοντας τό πολυτιμότερο, τό τελειότερο καί σοφότερο μέρος ὅλης τῆς Δημιουργίας, τόν βασιλέα, τήν κορωνίδα τῆς Δημιουργίας, τόν ἄνθρωπο, προσδίνοντάς του καί τό περίτεχνο καί τό πιό θαυμαστό μέλος του, πού εἶναι τά μάτια του. Ἔτσι, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας, μεταχειρίζεται πηλό ἀπό χῶμα, καί φτιάχνει ὁ Πλαστουργός τό πτύσμα του «δείχνοντας μέ αὐτό, ὅτι Αὐτός ἦταν ἐκεῖνος πού μᾶς ἔπλασε καί ἀπό τήν ἀρχή κτίστης καί δημιουργός τοῦ παντός». Ὁ πηλός πού ἁπλώθηκε στά σβυσμένα μάτια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς τί ἄλλο ὑπενθύμιζε παρά τόν λόγο ἐκεῖνο ἀπό τό Βιβλίο τῆς Γενέσεως «καί ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, χοῦν (χῶμα) ἀπό τῆς γῆς» (Γεν. 2,7). Τό δέ πτύσμα ἀπό τό πανάχραντο Στόμα θύμιζε τήν ζωαρχική πνοή τοῦ Θεοῦ, πού ἐμψύχωσε τόν Ἀδάμ «καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς, καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν» (Γεν. 2,7).

Τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ναός καί κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Α΄Κορ. 3,16) καί ἐπιπλέον εἶναι ὁ ἀξεχώριστος σύντροφος καί ὁ μόνιμος συναγωνιστής τῆς ψυχῆς στόν ἀγῶνα τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς θέωσης. Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ ἔρχεται νά ἐξάρει τή σημασία ἑνός σωματικοῦ ὀργάνου, ὅπως εἶναι τά μάτια μας. Καί «ἡ ὅραση εἶναι καί ἡ βασικοτάτη τῶν αἰσθήσεων», κατά τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη. Εἶναι ἀλήθεια πώς ὁ ἄνθρωπος εὔκολα αἰχμαλωτίζεται ἀπό τά μάτια του καί ὅσα ἐφάμαρτα βλέπει τόν ἀναστατώνουν ἐσωτερικά καί τόν παρασύρουν στή δίνη τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν. Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή, ὥστε ἡ ὅρασή μας νά ἐλέγχεται καί νά κατευθύνεται σωστά «Ὀφθαλμοί σου ὀρθά βλεπέτωσαν...» συνιστᾶ ὁ σοφός Σολομών. Καί προσθέτει: «μή ἀγρευθεῖς σοῖς ὀφθαλμοίς» (μή σέ παρασύρουν τά μάτια σου) (Παρ. 4, 25 καί 6, 25). Ὁ δέ προφητάναξ Δαβίδ συχνά ἀπευθυνόταν πρός τόν Θεό καί Τόν παρακαλοῦσε: «Ἀπόστρεψον (Κύριε) τούς ὀφθαλμούς μου τοῦ μή ἰδεῖν ματαιότητα» (Ψαλμ. 118,37).

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τό φῶς καί ἡ ἀλήθεια. Ὁ ἄνθρωπος, πού σκύβει στίς ἀθάνατες σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἁγιάζει τά μάτια του καί φωτίζει τόν ἐσωτερικό του κόσμο̇ τότε μέσα του ἐπέρχεται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ὁ φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος μᾶς λέει χαρακτηριστικά: «Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ζητήσει ἀπό τόν ἀναστημένο Χριστό νά θεραπεύσει τήν τύφλωσή του καί νά τόν φωτίσει...βλέπει τά πάντα πληρωμένα ἀπό φῶς...καί τόν κάθε ὄμορφο ἄνθρωπο τόν κοιτάει ὅλο καί μέ πιό πολύ ἔκσταση καί ἀναζητάει τό ἀσύγκριτα ὡραιότερο πρόσωπο: Ἐκεῖνον πού τόν δημιούργησε.

Ὁ Μέγας Βασίλειος συμβουλεύει: «Ἐκτός ἀπό τούς γιατρούς νά καταφεύγουμε καί στή Θεία Χάρη».

Ὁ Ἅγιος Ἀστέριος Ἀμασείας τονίζει: «Ὁ Κύριος μέ τή πρώτη ἐνέργεια τῆς ἴασης τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ τυφλοῦ φανερώνει τή δημιουργική του δύναμη̇ καί προστάζει τόν τυφλό νά πληθεῖ στοῦ Σιλωάμ τήν κολυμβήθρα». Καί προτρέπει ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος λέγοντας: «νιφθῆτε καί σεῖς στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας γιά νά μήν ἀποθάνετε τυφλοί».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: «Πρέπει νά φροντίσωμεν νά φέρωμεν τόν ἑαυτόν μας ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ, διά νά μᾶς θεραπεύσει. Ἡ κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ δέν εἶναι μακράν μας. Ἡ ἐξομολόγησις εἶναι ἡ κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ̇ ἀλλά ἡ καθαρά ἐξομολόγησις ̇ νά πᾶς νά ἐξομολογηθεῖς ὄχι μέ ὑπερηφάνεια, ὄχι μέ δικαιολογίες, ὄχι μέ ψέματα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει: Ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου (ὁ σατανᾶς) ἐτύφλωσε τά νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς «τό μή αὐγᾶσαι αὐτοῖς τόν φωτισμόν τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ» (Β΄Κορ. δ΄,4).

Χριστιανοί μου,

τά μάτια μας βομβαρδίζονται καθημερινά ἀπό κάθε λογῆς εἰκόνες καί παραστάσεις. Καί ἡ πλημμυρίδα αὐτή τῶν εἰκόνων ἔχει πολλαπλασιάσει τούς ἠθικούς κινδύνους πού διατρέχουμε. Μπροστά σ’αὐτή τήν κατάσταση ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μᾶς προειδοποιοῦν: νά προσέχουμε τό σῶμα μας καί τά μάτια μας καί νά δώσουμε μιά ἄλλη πνευματική διάσταση καί σημασία στό πολύτιμο αὐτό ἀγαθό, τήν ὅρασή μας. Ἐπιζητῶντας, λοιπόν, τή φωτιστική ἐνέργεια τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ πού ἐκπορεύεται ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς, τόν Ἀναστημένο Χριστό, ἄς ἀναφωνήσουμε καί ἐμεῖς σήμερα μαζί μέ τόν ὑμνῳδό τῆς Ἐκκλησίας μας: «Χριστέ καί Θεέ μας, Ἐσύ πού εἶσαι ὁ νοητός ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Ἐσύ πού φώτισες μέ τό ἄγγιγμα τῶν ἀχράντων χεριῶν Σου, τήν ψυχή καί τό σῶμα αὐτοῦ πού στερήθηκε τό φῶς ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας του ἀκόμη, καί τά δικά μας μάτια τῆς ψυχῆς φώτισε καί ἀνάδειξέ μας παιδιά ἡμέρας, ὥστε μέ πίστη νά ἀναφωνήσουμε καί ἐμεῖς: Φιλάνθρωπε, δόξα Σοι».

Ἀδελφοί μου,

ὁ μόνος Ἀναμάρτητος καί γεμᾶτος ἀγάπη Δημιουργός μας, θέλει νά βλέπει τά μάτια τῆς ψυχῆς μας νά εἶναι καθαρά, ὥστε, ὅταν προβάλλει ἡ Αὐγή τῆς Καινούργιας Ἡμέρας (Ἀποκ. Ἰω. 16,14), νά ἀντικρύσουμε ἐμεῖς τά δημιουργήματά Του, τήν ὡραιότητά τοῦ προσώπου Του καί νά ἀναφωνήσουμε μαζί μέ τήν γλυκόηχη κιθάρα τοῦ Γ. Βερίτη: «Ὄμορφοι κόσμοι γαλανοί, σεῖς π’ ἀγκαλιάζετε γλυκά τά ὑπερούσια μυστικά, τά μυστικά τ’ἀγαπημένα ̇ μεγάλοι διάπλατοι οὐρανοί, σ’ἐσᾶς κυττῶ νοσταλγικά, ὡς νἄρθ’ ἡ ὥρα ἡ ποθεινή πού θ’ ἀγκαλιάσετε καί μένα». ΑΜΗΝ!            Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου