ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ TΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (02.06.2024)

Ἀριθμός 22
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
2 Ἰουνίου 2024

«ἀντλήσατε ὕδωρ μετ’εὐφροσύνης
ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου» (Ἠσ.12,3)

Οἱ ἱερές προφητεῖες τῆς Βίβλου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, πού εἰπώθηκαν 10 αἰῶνες πρό Χριστοῦ, εἶναι ἕνα διαχρονικό θαῦμα, ἀψευδής μαρτυρία περί τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας κράζει: «ἀντλήσατε δροσερό νερό μέ χαρά ἀπό τίς σωτήριες πηγές» καί ὁ Προφήτης Ζαχαρίας βοᾷ: «καί ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελεύσεται ὕδωρ ζῶν ἐξ Ἱερουσαλήμ» (14,8). Σεῖς τῶν ὁποίων ἡ ψυχή διψᾶ, πηγαίνετε στό πνευματικό νερό πού τρέχει ζωντανό στή Νέα Ἱερουσαλήμ. Οἱ φωτισμένοι Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐπισημαίνουν καί ὁραματίζονται τή μεσσιανική ἐποχή. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀπέδιδε τήν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν στόν Ἑαυτό Του. Ὁ ἠγαπημένος μαθητής ἀναφωνεῖ: «Αὐτή εἶναι ἡ αἰώνια ζωή τό νά γνωρίζουν Ἐσένα τόν μόνο ἀληθινό Θεό (τόν Πατέρα) καί τόν Ἰησοῦ Χριστό τόν ὁποῖον ἔστειλες» (Ἰω. 17,3). Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διακηρύττει: «Ἐγώ καί ὁ Πατέρας εἴμαστε ἕνα» (Ἰω. 10,30). Καί «ὅποιος διψάει νά ἔρθει σ’ἐμένα, καθώς λέει ἡ Γραφή ποτάμια ζωντανό νερό θά τρέξουν. Αὐτό τό εἶπε ὁ Ἰησοῦς ἐννοῶντας τό Πνεῦμα πού θά ἔπαιρναν ὅσοι θά πίστευαν σ’Αὐτόν» (Ἰω. ζ΄ 37-39). Ποιός δέν καταπλήσσεται καί δέν συγκινεῖται ἀπό τίς σωτήριες ἐνέργειες τοῦ φιλανθρώπου Λυτρωτοῦ μας; «Δός μοι ποιεῖν». Δῶσε μου νά πιῶ, λέγει στή Σαμαρείτιδα, ἡ ὁποία ἦλθε νά ἀντλήσει νερό ἀπό τό πηγάδι.

Ὁ Κύριος διψᾶ γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς αὐτῆς τῆς γυναίκας. Καί θά τῆς πεῖ: Ὅποιος πιεῖ ἀπό τό δικό μου νερό δέν θά ξαναδιψάσει. Καί ἐκείνη θά τοῦ ἀπαντήσει:«Κύριε, δός μου νά πιῶ αὐτό τό ζωντανό νερό».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σημειώνει: «Ἡ Σαμαρείτιδα καθώς ἄκουσε ἀπό τό Χριστό αὐτά τά ἐξαίσια καί θεοπρεπῆ λόγια, ἀναπτερωμένη, μνημονεύει τόν προσδοκώμενο καί ποθούμενο Μεσσία, τόν λεγόμενο Χριστό, πού ὅταν θά ἔρθει θά μᾶς τά διδάξει ὅλα. Βλέπετε πῶς ἦταν ἑτοιμοτάτη γιά τήν πίστη; Ἀπό ποῦ θά γνώριζε τοῦτο, ἄν δέν εἶχε μελετήσει τά προφητικά βιβλία μέ πολλή σύνεση; Ἔτσι, προλαβαίνει περί τοῦ Χριστοῦ ὅτι θά διδάξει ὅλη τήν ἀλήθεια. Μόλις τήν εἶδε ὁ Κύριος τόσο θερμή τῆς λέγει ἀπροκάλυπτα: Ἐγώ εἶμαι ὁ Χριστός πού σοῦ μιλῶ. Ἐκείνη γίνεται ἀμέσως ἐκλεκτή εὐαγγελίστρια καί ἀφήνοντας τήν ὑδρία καί τό σπίτι της τρέχει καί παρασύρει ὅλους τούς Σαμαρεῖτες πρός τόν Χριστό, καί ἀργότερα, μέ τόν ὑπόλοιπο φωτοειδῆ βίο της- ὡς Ἁγία Φωτεινή - σφραγίζει μέ τό μαρτύριό της, τήν ἀγάπη της πρός τόν Κύριο».

Ἀδελφοί μου,

ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας! Ἀναφωνεῖ σήμερα ὁ Κύριός μας στήν εὐαγγελική περικοπή. Ἀλήθεια, ὕστερα ἀπό τόν καταπληκτικό αὐτόν λόγο Του, πῶς βρέθηκαν χριστιανοί πού Τόν ἀμφισβήτησαν οἱ δειλοί, ὡς Μεσσία; Ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ; Τί θέλουν ἄλλο γιά νά πεισθοῦν οἱ ποικιλώνυμοι αἱρετικοί τῶν ἡμερῶν μας, ὥστε μέ πίστη νά πέσουν γονυκλινεῖς καί νά Τόν προσκυνήσουν ὡς Μεσσία καί Λυτρωτή τῶν ἀνθρώπων; Ἐάν πιστεύουν στά Εὐαγγέλια, θά πρέπει νά ντρέπονται γιά τήν ἀπιστία τους.

Ὁ Κύριος ζητᾶ ἀπό τό πλάσμα του λίγο νερό, γιά νά δώσει ἀφορμή στόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο νά ποθήσει τό οὐράνιο νερό τοῦ θείου φωτισμοῦ, τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, γιά νά τόν φέρει σέ συναίσθηση τῆς πνευματικῆς του φτώχειας καί τῆς ἠθικῆς του κατωτερότητας, γιά νά τόν κάμει νά ποθήσει τήν λύτρωση, νά διψάσει τό ὕδωρ «τό ζῶν» τῆς ἄφεσης τῶν ἁμαρτιῶν καί νά πεῖ καί αὐτός, «Κύριε, δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ». Ἡ Σαμαρείτιδα ἀπήλαυσε «τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ» καί ἐπαναλαμβάνει τούς λόγους τοῦ Ψαλμῳδοῦ: «ἐπί ὕδατος ἀναπαύσεως, ἐξέθρεψέ με, τήν ψυχή μου ἐπέστρεψεν» (Ψαλμ. 22,23). Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀναφωνεῖ: Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, τό πνεῦμά μας νά ἀκολουθεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἡ καρδιά μας νά προσκοληθεῖ σ’Αὐτόν, καί ἡ θέλησή μας νά ταυτίζεται μέ τή θέλησή Του. Ὅταν πράττουμε ἔτσι, τότε γινόμαστε στ’ ἀλήθεια ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ καί βαδίζουμε ἀπρόσκοπτα στό δρόμο τῆς ἀλήθειας, παραμένοντας ἠθικά ἐλεύθεροι. Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος σέ κήρυγμά του τή Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος τοῦ 1943 θά διδάξει: Τρία εἶναι τά αἴτια πού μᾶς ἐμποδίζουν καί δέν μᾶς ἀφήνουν νά πετάξωμεν εἰς τούς οὐρανούς: Πρῶτον, ἡ γλῶσσα̇ δεύτερον, ἡ ἀκοή̇ τρίτον, οἱ ὀφθαλμοί. Ὅταν κλείσεις αὐτές τίς πόρτες, δέν ἠμποροῦν νά εἰσχωρήσουν ἐντός σου οἱ κλέπται. Δέν ἠμποροῦν νά εἰσέλθουν τά πονηρά, οἱ κατηγορίες, τά φθονερά, τά αἰσχρά καί ὅλα τά ἄλλα γιά νά μολύνουν τήν ψυχήν σου.

Χριστιανοί μου,
ὅλοι καλούμαστε νά ἀντλήσωμε «ὕδωρ ζῶν». Ἄς πλησιάσωμε τόν Κύριο πού εἶναι ἡ ἀλήθεια καί τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὅποιος πεινᾶ καί διψᾶ γιά τή δικαιοσύνη καί τήν ἠθική τελειότητα, ἄς ἐγκολπωθεῖ τόν Κύριο, τήν διδασκαλία Του, καί ἄς συμμορφώνεται πρός ὅσα Αὐτός συμβουλεύει καί νομοθετεῖ. «Ὅποιος διψᾶ...» γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του, γιά τήν κατάπαυση τῶν ἐλέγχων τῆς συνείδησης, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο. «Ὅποιος διψᾶ...» γιά παρηγοριά καί θέλει ἐνίσχυση καί θάρρος στίς θλίψεις, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο, γιά νά ἀπολαύσει τήν εἰρήνη. Ὅποιος θέλει νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τή φθορά καί τό θάνατο, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο. Ἀντί τῆς ἀσθενείας, θά λάβει δύναμη, ἀντί τῆς διαφθορᾶς ἀνακαινισμό, ἀντί τοῦ θανάτου ζωή αἰώνια. «Ἐάν τις διψᾶ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» μᾶς βροντοφωνάζει σήμερα τό Δεσποτικό Στόμα.

Ἄς πίνει ἐλεύθερα, ὅσο θέλει. Ἄς ἀπολαμβάνει χωρίς περιορισμούς τίς χάριτες καί τίς εὐλογίες μαζί μου. Μακάριοι εἶναι οἱ καθαροί στήν καρδιά. Ἐμένα θά ἀντικρύσουν (Ματθ. 5,8).

Κύριε, διψασμένοι καί ἐμεῖς ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς ζητοῦμε νά βροῦμε τήν ἀστείρευτη καί δροσερή καί ζωογόνο πηγή, ἀπό τά νάματα τῆς ὁποίας πίνοντες θά ἱκανοποιήσωμε τή δίψα τῆς ψυχῆς μας. Ἀξίωσέ μας νά ἐρχόμαστε πρός ἐσένα, ὁ ὁποῖος εἶσαι ἡ αἰώνια καί ἀθάνατη «πηγή τῆς ζωῆς». Ἀξίωσέ μας νά ἀντλοῦμε ἀπό τή Χάρη Σου φωτισμό καί δύναμη καί ἁγιότητα καί κάθε καλό, τό ὁποῖο ἀπό Ἐσένα ἐκπηγάζει. Ἀξίωσέ μας τή χαρά καί τήν εἰρήνη, πού ποθεῖ ἡ ψυχή μας, κοντά Σου νά τήν εὑρίσκουμε. Ἀμήν!

  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (27.05.2024)

 

Ἀριθμός 20
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
26 Μαΐου 2024

«Τέκνον, ἐν ἀρρωστήματί σου...εὖξαι Κυρίῳ,
καί αὐτός ἰάσεταί σε» (Σοφ. Σειρ. 38,9)

«Παιδί μου νά προσεύχεσαι στόν Κύριο γιά τίς ἀρρώστιες σου καί αὐτός θά σέ γιατρέψει» διαβάζουμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό Βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ. Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά 49 Βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γεμᾶτο ἀπό πρακτικές συμβουλές, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στήν καθημερινή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Παρ’ ὅλο πού ἀπευθύνεται σέ προχριστιανικές ἐποχές ἐν τούτοις ἀποτελεῖ ἕνα ἱερό βοήθημα γιά τούς χριστιανούς τοῦ σήμερα.

Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ ἀσθένεια εἶναι ἕνα γεγονός στήν ἀνθρώπινη ζωή, συχνά ἔχει φυσικά αἴτια ὅπως τά γηρατειά (Γεν. 27,1) καί ἄλλοτε ἐμφανίζεται στόν κόσμο ὡς συνέπεια τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Θεός στέλνει δοκιμασίες στούς ἀνθρώπους, γιά νά αἰσθανθοῦν τήν ἁμαρτωλότητά τους καί νά συνέλθουν (Ψαλμ. 37, 2-6), καί ἀκόμα ἡ ἀσθένεια ἀποτελεῖ τιμωρία γιά τίς ἁμαρτίες (Δευτ. 28, 15-61), (Ψαλμ. 10 καί 38,5). Ὅταν ἡ δοκιμασία πλήττει τούς δικαίους ἀποσκοπεῖ στήν ἐνδυνάμωση τῆς ἀρετῆς τους (Ἰώβ 16,1-220). Ἡ Παλαιά Διαθήκη ἐπιτρέπει τή χρήση ἁπλῶν φαρμάκων (ἔλαιον, οἶνον κ.ἄ.), (Ἠσ. 1,6 καί Σοφ. Σολ. 7,20) ἀλλά ἀπαγορεύει αὐστηρά τή σύνδεση τῆς θεραπείας μέ τή μαγεία καί τή λατρεία τῶν εἰδώλων. Ὁ ἀσθενής καταφεύγει στό Θεό πού εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου (Ψαλμ. 6,37,40,87,101 κ.ἄ.) καί στή συνέχεια στή βοήθεια τῶν εἰδικῶν.

Γιά τούς Προφῆτες ἡ ἀσθένεια καί ἡ θεραπεία ἐντάσσονται μέσα στό ὅλο μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας δίνει μιά ἐσχατολογική διάσταση στήν ἀσθένεια, μιλῶντας γιά ἕνα κόσμο, ὅπου δέν θά ὑπάρχει πόνος ἤ δάκρυα (25, 8 , 65, 19). Ὁ ἴδιος κάνει ἀναφορά στόν ἐπερχόμενο Μεσσία πού θά πάρει πάνω του τίς ἀνομίες καί τίς θλίψεις, ἐνῶ ἐμεῖς θά θεραπευθοῦμε χάρη στίς δικές Του πληγές (Ἠσ. 53).

Στήν Καινή Διαθήκη, Αὐτός ὁ Μεσσίας ἦλθε στή γῆ καί εἶναι ὁ Λυτρωτής μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὅλος ἀγάπη. Αἰσθάνεται ἀλληλέγγυος μέ ὅσους πονοῦν καί συγκινεῖται βαθύτατα (Ματθ. 20,34) καθώς βλέπει μπροστά του τήν ἀνθρώπινη δυστυχία̇ τήν θεωρεῖ συνέπεια τῆς ἁμαρτίας καί σάν ἕνα σημάδι τῆς δύναμης τοῦ διαβόλου πάνω στούς ἀνθρώπους (Λουκ. 13,16). Τά περισσότερα ἀπό τά θαύματά Του, ἀπέβλεπαν στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀρρώστιας καί τήν ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρώπινου πόνου.

Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος συστήνει στόν παραλυτικό «μήν ἁμαρτάνεις πλέον γιά νά μή σοῦ συμβεῖ κάτι χειρότερο». Αὐτό φανερώνει πώς αἰτία τῆς πολυχρόνιας παράλυσής του ἦταν οἱ προσωπικές του ἁμαρτίες. Ὁ Κύριος δέν περιορίστηκε στήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ σώματος μόνο. Παράλληλα φώτισε καί τίς βαθύτερες αἰτίες τῆς ἀρρώστιας. Ἐνέταξε τόν πόνο καί τήν ἀσθένεια στήν οἰκονομία τῆς σωτηρίας. Καί ὑπογράμμισε ἀκόμη καί μέ τό σταυρικό Του Πάθος τόν ἐξαγνιστικό χαρακτῆρα τῆς δοκιμασίας. Θεράπευε τό σῶμα ἀλλά συνάμα ἐλευθέρωνε καί τήν ψυχή ἀπό τό ζυγό τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας. Τά ὅσα ἐνεργοῦσε φανέρωναν τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί σήμαιναν τήν ἀπαρχή τοῦ θριάμβου Του πάνω στό διάβολο. Καί ἡ ἰατρική ἐπιστήμη; Ἴσως ἀναρρωτηθοῦν μερικοί. Ἡ διδάσκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς τήν ἀποδέχεται καί τήν τιμᾶ. Ὁ Θεός, τονίζει ὁ σοφός Σειράχ, «ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ» (38, 6). Καί ἀλλοῦ: «Τίμα ἰατρόν...Καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος» (στίχ. 1). Μόνο πού δέν πρέπει νά θεοποιοῦμε τήν ἐπιστήμη. Πάνω ἀπό αὐτήν στέκεται ὁ Παντοδύναμος Κύριος, ὁ μεγάλος ἰατρός ψυχῶν καί σωμάτων, καθώς καί οἱ Ἅγιοί μας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες θεωροῦν ὅτι ἡ ἀσθένεια προέρχεται ἀπό τή διάσπαση τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό καί ἡ θεραπεία κερδίζεται μέ τήν ἀποκατάσταση αὐτῆς τῆς σχέσης. Αὐτό προϋποθέτει καί τήν ἀνθρώπινη προσπάθεια. Ὁ ἄνθρωπος κερδίζει τήν ἀληθινή θεραπεία μόνο μέ τή χάρη καί τόν πνευματικό ἀγῶνα. Ὁ πιστός πρέπει νά ζήσει τήν ἀσθένεια καί τόν πόνο ὡς συμμετοχή στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ (Φιλ. 3,10) καί νά κατακτήσει τήν ἴαση καί τήν ὑγεία ὡς πληρότητα ζωῆς. Τότε ἡ ἀσθένεια ἀποκαλύπτεται ὡς ἐμπειρία θεοφάνειας καί δόξας (Β΄Κορ. 4,17). Ἀπαραίτητα ὅπλα ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία. Ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος στίς «ἐξομολογήσεις» λέει: «Ἀναστέναζα δεμένος ὄχι ἀπό ξένη ἁλυσίδα, ἀλλά μέ τήν ἰδικήν μου σιδηράν συνήθεια, ἡ ἰδική μου θέλησις ἦταν ὁ τύραννος». Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Πάτμιος σημειώνει: Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί μένουν κατάκοιτοι, παράλυτοι, ἀκίνητοι στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι αὐτοί εἰκονίζουν τόν παράλυτο, ὁ ὁποῖος ἔχει ἄνθρωπο νά τόν ἰατρεύσει, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ̇ αὐτός εἶναι κατά τόν Ἠσαΐα «ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος» (9,6). Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: «Διόρθωσις ὑπάρχει̇ μπορεῖς νά διορθωθεῖς. Θέλει ὅμως τόλμη̇ θέλει πίστι̇ θέλει εὐλάβεια̇ θέλει καθαρά νά ἐξομολογεῖσαι. Φύγε ἀπό τό κακό γιά νά γλιτώσεις. Διά τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νά τρέξωμεν εἰς τόν Θεόν̇ ἀλλά διά μέσου τοῦ πνευματικοῦ».

Χριστιανοί μου,

ὁ Κύριος πράττει τό πᾶν γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στόν ἀσφαλῆ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἄς θυμηθοῦμε, τί ἔκανε γιά τόν χειρότερο ἄνθρωπο, τόν Ἰούδα. Μέχρι, μάλιστα, λίγα λεπτά πρίν τήν προδοσία, ἔσκυψε καί ἔπλυνε τά πόδια του. Ἀλλά ἐκεῖνος «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι». Τό Δεσποτικό Στόμα ἐρωτᾶ σήμερα ὅλους μας: «θέλεις ὑγιής γενέσθαι;» (Ἰω. 5,6). Ἐμεῖς ἄς ἀνταποκριθοῦμε ὁλοκάρδια στήν πρόσκλησή Του καί νά μήν ἐξοικειωθοῦμε μέ μιά χρονίζουσα κατάσταση ἀθλιότητας καί ἁμαρτίας. Νά ἀποκολληθοῦμε ἀπό τά πράγματα ἐκεῖνα πού μᾶς κρατοῦν παράλυτους πνευματικά. Νά ἀφήσουμε τό Θεό νά ἐνεργήσει ἀνεμπόδιστα, γιατί ἡ ἁμαρτωλή θέληση μας παρεμποδίζει τή χάρη Του. Ἡ ταπεινή προσευχή μας ἄς κατευθυνθεῖ ὡς εὐῶδες θυμίαμα ἐνώπιόν Του: «Τήν ψυχήν μου, Κύριε, ἐν ἁμαρτίαις παντοίαις, καί ἀτόποις πράξεσι, δεινῶς παραλελυμένην, ἔγειρον τῇ θεϊκῇ σου ἐπιστασίᾳ, ὥσπερ καί τόν παράλυτον ἤγειρας πάλαι, ἵνα κράζω σεσωσμένος, Οἰκτίρμων δόξα, Χριστέ τό κράτος σου». Ἀμήν!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (19.05.2024)

Ἀριθμός 19
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
19 Μαΐου 2024

«ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἐξαναστησόμεθα
καί ζησόμεθα ἐνώπιον αὐτοῦ» (Ὠσηέ 6,2)

Αὐτές τίς χρυσές λέξεις, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ὠσηέ προμηνύοντας τήν τριήμερο ταφή καί τήν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου̇ ἡ δέ Ἁγία μας Ἐκκλησία χαρμοσύνως ψάλλει: «Χθές συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι». Καί τό Δεσποτικό Στόμα διαλαλεῖ διά τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου «ἐρευνᾶτε τάς Γραφάς, ἐκεῖναί εἰσιν αἱ λαλοῦσαι περί ἐμοῦ (5,39). Οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης φωτισμένοι ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα «τό λαλῆσαν διά τῶν Προφητῶν» ἔριξαν τό προφητικό τους βλέμμα στό ἀπώτερο μέλλον καί εἶδαν ὅσα θά συμβοῦν σχετικά μέ τόν Μεσσία. Εἶναι τόσο καθαρές οἱ προφητεῖες τους καί ἐπαληθεύτηκαν στή ζωή τοῦ Χριστοῦ μέ τόση ἀκρίβεια, ὥστε νομίζει κανείς ὅτι διαβάζει τά Εὐαγγέλια.

Θά ἀναφέρουμε ὁρισμένες ἀπό αὐτές: Στό πρωτευαγγέλιο (Γεν. 3,15) ἔχουμε τήν πρώτη εὐχάριστη εἴδηση γιά τούς ἁμαρτήσαντες πρωτοπλάστους, ὅπου προτυπώνεται ὁ Σταυρικός θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. «καί ὀστοῦν οὐ συντρίψετε ἀπ’αὐτοῦ» διαβάζουμε στό βιβλίο τῆς Ἐξόδου (12,46). Στή κιβωτό τοῦ Νῶε προτυπώνεται ἡ Ἐκκλησία ἐντός τῆς ὁποίας βρίσκεται ἡ σωτηρία (Γεν. 6). «Τίς ἐγερεῖ αὐτόν;», ἀναρωτιέται ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ (Γεν. 49,9) ἐννοῶντας ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θά ἐγείρει τόν ἑαυτό Tου. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας θά διηγηθεῖ ἀλληγορικῶς τό πάθος τοῦ Κυρίου (58,8). «ἀναστήσονται οἱ νεκροί καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» (26,19) ἀναφέρει γιά τίς ὧρες τοῦ Πάθους. Καί «ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν ἤχθη (53,7). Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας: «θά πουληθεῖ γιά 30 ἀργύρια» (11,12). Ὁ Προφήτης Δανιήλ προσδιορίζει ἀκριβῶς τό χρόνο τῆς Σταυρικῆς θυσίας (9,24-25). Ὁ Προφήτης Ἀμώς ἀναφέρει ὅτι θά σκοτισθεῖ ὁ ἥλιος τήν ὥρα τῆς Σταυρώσεως ἐνῶ εἶναι μεσημέρι (8,9). Ὁ Δαβίδ ἀναφωνεῖ: «Κύριε, ἀνήγαγες ἐξ’ ᾅδου τήν ψυχήν μου» (Ψαλμ. 29,4). «Τό ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμός καί εἰς τό πρωΐ ἀγαλλίασις» (Ψαλμ. 29,6). Ὁ Προφήτης Σοφονίας ἀπευθυνόμενος στούς μαθητές ἐκ μέρους τοῦ Χριστοῦ θά πεῖ: «ἑτοιμάσου, ξύπνα πρωΐ διότι ἔχουν καταστραφεῖ ὅλες οἱ παραφυάδες τους» (3,7), δηλαδή διαλύθηκε ἡ κουστωδία, ἡ φρουρά τοῦ Τάφου. Στό Ἄσμα Ἀσμάτων ἀναφέρεται: «ὁ χειμώνας πέρασε, τά λουλούδια ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους στή γῆ (2,11), προλέγοντας ἀκόμη καί τά ἀρώματα τῶν Μυροφόρων (4,14 καί 5,1). Γιά τήν Μαρία πού πῆγε στόν Τάφο διαβάζουμε σ’αὐτό τό ἱερό Βιβλίο: «Ἀναζήτησα ἐκεῖνον πού ἀγάπησε ἡ ψυχή μου (5,6-8). Τό ἐπαληθεύει καί ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό Εὐαγγέλιό του (20,1) «ἥραν τόν Κύριον μου καί οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν». Ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς εὑρισκόμενος ἐπί τρεῖς ἡμέρες στήν κοιλιά τοῦ κοίτους συμβολίζει τήν τριήμερη ταφή τοῦ Κυρίου. Ὁ Προφήτης Μιχαίας σημειώνει: «ἡ ἀρχή καί ἡ ἐνέργεια αὐτοῦ ξεπερνᾶ τήν ἀρχή τῶν ἡμερῶν τῆς Δημιουργίας» (5,1). Ὅλες αὐτές οἱ ἱερές προφητεῖες ἐκπληρώθηκαν στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας, τεκμηριώνοντας τήν πλήρη ταύτιση κάι ἁρμονία τῆς Παλαιᾶς μέ τήν Καινή Διαθήκη.

Ἄς θυμηθοῦμε τούς θεομάχους Ἰουδαίους, τί εἶπαν στόν Πιλάτο: «ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν̇ μετά τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι» (Ματθ. 27,63). Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, Πατριάρχης Ἀντιοχείας, ἀναρωτιέται: Πλάνος ἦταν αὐτός πού ἀπήλλαξε τούς τυφλούς ἀπό τή νύκτα; Πλάνος ἦταν αὐτός πού ἐθεράπευσε τούς λεπρούς; Πλάνος ἦταν αὐτός πού ἐθεράπευσε τούς δαιμονισμένους; Πλάνος ἦταν αὐτός πού ἐκάλεσε τόν Λάζαρο νά ἐξέλθει ἀπό τόν τάφο; «Ἀναπεσών γάρ ἐκοιμήθη ὡς λέων» (Γεν. 39,9) βασιλικῶς, ἐξῆλθε ὅμως ἀπό τόν τάφο θεοπρεπῶς. Διότι, ὅπως ἐγεννήθη «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν» τῆς παρθενίας, ἔτσι ἀνέστη μέ κλεισμένον τόν τάφο̇ καί ὅπως ἐγεννήθη πρωτότοκος ἀπό μητέρα ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἔτσι μέ τήν Ἀνάστασή Του ἔγινε πρωτότοκος τῶν νεκρῶν (Κολασ. 9,10). Καί συνεχίζει ὁ γλυκόφθογγος Πατριάρχης: Ἐμεῖς ὅλοι ἄς ποῦμε στόν θάνατο «ποῦ σοῦ θάνατε τό κέντρον (κεντρί); ποῦ σοῦ Ἅδη τό νῖκος» (Ὠσηέ 13,14). Τίς μυροφόρες γυναῖκες προέτρεπε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον νά τρέχουν πιό γρήγορα, λέγοντας μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου: «Γυναῖκες ἐρχόμεναι ἀπό θέας, δεῦτε̇ οὐ γάρ λαός ἐστι ἔχων σύνεσιν» (27,11). Καί τό στόμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου διασαλπίζει «ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ᾦδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (16,6). Αὐτός ὁ Ἀναστάς Κύριος λέγει πρός ὅλους τούς εὐσεβεῖς:«Λάβετε φάγετε τόν οὐράνιον ἄρτον̇ λάβετε τήν πηγήν τῆς πλευρᾶς μου», πού ἀντλεῖται συνεχῶς καί ποτέ δέν ἐξαντλεῖται. Ὅσοι πεινᾶτε, χορτάσετε̇ ὅσοι διψᾶτε, μεθύσετε σωτήριον καί σώφρονα μέθη. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει: «Εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται...κενή δέ καί ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄Κορ. 15,13). Ὁ Μέγας Βασίλειος διαλαλεῖ: «Ὁ θάνατος ὁ ἐν σαρκί, διά τοῦ Ἀδάμ εἰς ἡμᾶς παραπεμφθείς, κατεπόθη ὑπό τῆς θεότητος» - Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος μέ πόση χαρά μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι: «ἡ ἀθανασία εἰς πάντας ἔφθασε ...καί οὐκέτι ἐν τῷ Ἀδάμ πάντες ἀποθνήσκομεν, ἀλλ’ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιούμεθα». Ὁ δέ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, πού εὐφραίνει τώρα τό Πάσχα τή ψυχή μας μέ τό «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί» γράφει: «ὁ Ἀναστάς Κύριος τοῦ ἰδίου σώματος ἐδωρήσατο καί τῷ ἡμετέρῳ σώματι (στό δικό μας σῶμα) τήν τέ ἀνάστασιν καί τήν μετά ταῦτα ἀφθαρσίαν».

Εἴθε, χριστιανοί μου, μετά ἀπό τέτοια ὑψηλή, ἐποικοδομητική καί παρήγορη διδασκαλία, εἴθε τό ἱλαρό, τό γλυκό καί ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, νά φωτίζει πάντα τή ψυχή μας, νά θερμαίνει ὅλη τήν ὕπαρξή μας. Καί νά διώχνει μακρυά τά σύννεφα τῆς θλίψης καί τῶν ἀπογοητεύσεων, μαζί μέ τήν χαρμόσυνη φωνή τοῦ Γ. Βερίτη:

Ποιά μέρα ἔχει τή Χάρη σου, ὦ ἡμερῶν καμάρι,
ποιά ἑορτή τή δόξα σου, ποιά τή δική σου χάρη;
Παντοῦ σκορπᾶς σύ τή χαρά, παντοῦ τήν εὐθυμία,
ἡμέρα ἀναστάσεως καί ἑορτῶν κυρία.
Δεῦτε πιστοί! Τήν πανδαισία γευθῆτε.
Κι ὡς ἀναστήθηκε ὁ Χριστός ὅμοια – κι ὁ λόγος του πιστός –
κι ἐσεῖς θ’ἀναστηθῆτε. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΪΟΥ 2024 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

 ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ

 Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ ΧΙΟΥ 

       Μετά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παναγίας Λατομιτίσσης  την Κυριακή του Θωμά όπως έχει καθιερωθεί λιτανεύσαμε την Ανάσταση  του Κυρίου και Θεού ημών με τις ιερές εικόνες στον περίβολο του Ναού.  

      Όλοι οι προσκυνητές μεγάλοι και μικροί κρατούσαν στα χέρια τους  με ευλάβεια τις εικόνες.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

 ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΜΑΪΟΥ 2024

 

Στον Αγιο Νεκτάριο στο Λατόμι τελέστηκε η Θεία Λειτουργία και η εορτή της Αγίας Ξενίας προστάτιδος  των καρδιοπαθών, της οικογενείας Μιχαήλ και Μαρίας Μαλαχιά. 

Μετά  το τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε η λιτάνευση των εικόνων  στον περίβολο χώρο. 

Την επομένη ημέρα Κυριακή 12 Μαΐου  Κυριακή  του Θωμά στον ενοριακό Ναό Παναγίας Λατομίτισσας μετά την Θεία Λειτουργία θα γίνει η λιτάνευση των Ιερών εικόνων.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (12.05.2024)

Ἀριθμός 18
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
12 Μαΐου 2024

«καί ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον...εἰς ψυχήν ζῶσαν»
(Γεν. 2,7).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό πρῶτο βιβλίο τῆς Γενέσεως διαβάζουμε:«Ὁ Θεός φύσηξε στό πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ καί ἔγινε ὁ ἄνθρωπος ψυχή ζωντανή, δηλαδή ὕπαρξη μέ ζωή Θεοῦ μέσα της. Καί αὐτή ἡ πραγματική ὕπαρξη στή ζωή τοῦ κόσμου νά εἶναι μόνο ὁ ἄνθρωπος. Τώρα ὁ Χριστός, μέ τήν Ἀνάστασή Του, ἀνακαινίζει τόν ἄνθρωπο. Φυσάει πάλι μέσα του τό πνεῦμα τῆς ζωῆς, πού αὐτή τώρα εἶναι μιά νέα ζωή̇ ὄχι μόνο σάν ἐκείνη πού εἶχε ὁ ἄνθρωπος πρίν ἀπό τήν πτώση του, μά πολύ παραπάνω. Αὐτό ἐννοεῖ ὁ θεάνθρωπος Λυτρωτής, ὅταν λέγει στό Εὐαγγέλιο• «Ἐγώ ἦλθον, ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσι» (Ἰωάν. 10,10). Ὁ Χριστός ἀνέστη, ὄχι γιά νά ἐπαναφέρει τόν ἄνθρωπο στόν ἐπίγειο παράδεισο τῶν Πρωτοπλάστων, ἀλλά γιά νά τοῦ ἀνοίξει τό δρόμο πρός τόν οὐρανό, νά τόν ἀνεβάσει καί νά τόν καθίσει «ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός».

Στήν ὁμολογία τοῦ Θωμᾶ εἶναι ἀφιερωμένη ἡ πρώτη μετά τήν Ἀνάσταση Κυριακή. Δέν εἶχε τή χαρά νά ἀτενίσει τόν Ἀναστάντα Διδάσκαλό του στό ὑπερῷο τῆς Ἱερουσαλήμ, διότι δέν ἦταν μέ τούς ἄλλους μαθητές ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι τοῦ ἀνακοίνωσαν τήν ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου, ἐκεῖνος σάν ἄνθρωπος τῶν αἰσθήσεων, ἀντιπαραθέτοντας στόν ἐνθουσιασμό τους τή λογική, εἶπε: «ἐάν δέν δῶ δέν θά πιστέψω» (Ἰω. 20,25). Ὁ θεῖος Ἀπόστολος δέν ἦταν ἄπιστος, ὅπως νομίζουν μερικοί ἀδικώντας τον, ἀλλά δύσπιστος. Δέν ἀπιστεῖ, ἀλλά ἀμφιβάλλει ἀνθρωπίνως. Ἐξ ἄλλου ὁ Κύριος τοῦ εἶπε «μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός». Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γράφει: Ὁ Θωμᾶς ποθῶντας νά δεῖ τόν Ἰησοῦ, δέν δέχθηκε τήν προφορική εἴδηση. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ἀναφωνεῖ: Ὦ ὕψος ἀπεράντου φιλανθρωπίας! Ὁ Ἀναστάς Κύριος ἀπευθυνόμενος στόν Θωμᾶ θά τοῦ πεῖ: Φέρε τήν χεῖρα σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου, τήν ὁποία ἐφύλαξα ὅπως τήν βλέπεις, ἔτσι, ὅταν ἐπανέλθω ἀπό τούς οὐρανούς καί καθίσω κριτής ζώντων καί νεκρῶν, νά ἰδοῦν οἱ Ἰουδαῖοι ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τους νά φανερώνονται τά ἔργα τῆς κακῆς ἐργασίας τους καί νά γίνουν αὐτοκατάκριτοι. Ἀποδίωξε τό νέφος τῆς ἀπιστίας καί κοίτα τίς καθαρές ἀκτῖνες τῆς πίστεως. Πάρε ὅλα τά ἐφόδια γιά νά γίνεις ἄξιος Ἀπόστολος τῆς θεότητάς μου καί κήρυττε τήν δύναμίν μου. Καί συνεχίζει ὁ χρυσολόγος Ἐπίσκοπος! Ἀφοῦ, λοιπόν, ὁ Θωμᾶς ἤγγισε τά δεσποτικά χέρια καί τήν κεντημένη πλευρά, κινεῖ εὐθύς τήν γλῶσσα πρός ὑμνωδίαν ἀναφωνώντας πρός τόν Κύριον: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Πιστεύω, Κύριε, στήν οἰκονομία σου, πιστεύω στήν πρόσληψη τῆς φύσεώς μου. Πιστεύω στόν προσκυνητόν Σου Σταυρόν, πιστεύω στά πάθη τῆς σαρκός Σου, πιστεύω στόν τριήμερόν Σου θάνατο, πιστεύω στήν Ἀνάστασίν Σου. Ἕναν Κύριον καί Θεόν γνωρίζω μόνον, τόν Δεσπότην Χριστό. «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ἔτσι ἀκριβῶς, μέ τά ἴδια λόγια προσφωνεῖται καί ὁ Θεός Πατέρας, ὁ Γιαχβέ, στήν Παλαιά Διαθήκη. Ὁ ψαλμῳδός στόν 34ο Ψαλμό ψάλλει: «ἐξεγέρθητι, Κύριε, καί πρόσχες τῇ κρίσει μου, ὁ Θεός μου καί Κύριός μου» (23).

«Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου» εἶπε ὁ Ἅγιος Θωμᾶς καί κύματα χαρᾶς καί εὐγνωμοσύνης κατέκλυσαν τήν ψυχή του. Μοιάζει μέ τήν ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ὁ ὁποῖος, στά μέρη Καισαρείας τοῦ Φιλίππου, ἀπάντησε στόν Διδάσκαλό του μέ παρόμοια θεόπνευστα καί συγκινητικά λόγια: «σύ εἶ ὁ Χριστός, ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Ματθ. 16,16). Ἀκόμη, ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ μοιάζει μέ τή γραπτή ὁμολογία τοῦ Ἠγαπημένου μαθητοῦ, τοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος μεγαλοφώνως διακηρύττει στήν ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου του «Καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰω. 1,1). Ἐπίσης, μέ τά ἴδια λόγια μιλῶντας στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσσου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κατονομάζει τόν Ἰησοῦν Χριστόν: «προσέχετε ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ...» (Πράξ. 20,28). Ἀλλά καί στήν Β΄ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του γράφει:«ὅπως ἐνδοξασθῇ τό ὄνομα...κατά τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» (1,12).

Ὅλες αὐτές οἱ ἱερές ὁμολογίες εἶναι ἱκανές νά κλείσουν τά στόματα τῶν χιλιαστῶν καί νεωτέρων αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι, χωρίς αἰδώ, ἀρνοῦνται τή Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ καί τελείως ἀδικαιολόγητα ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ ὁμολογία τοῦ Θωμᾶ ἀναφέρεται στόν Πατέρα καί ὄχι στόν Υἱό.- Ὁ ἱερός ἑρμηνευτής Νικηφόρος Θεοτόκης παρατηρεῖ: «Ἀδελφοί, ἐμεῖς οὔτε σάν τούς Ἀποστόλους εἴδαμε τόν Κύριο, οὔτε σάν τόν Θωμᾶ, ἐζητήσαμε νά δοῦμε τά σημάδια τῶν πληγῶν Του. Μόνο πού ἀκούσαμε τήν εὐαγγελική του διδασκαλία καί πιστέψαμε πώς Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Ὁ Κύριος μακαρίζει τούς μή ἰδόντας καί πιστεύσαντας (Ἰω. 20,29). Γιά νά γίνουμε ἄξιοι καί ἐμεῖς αὐτοῦ τοῦ μακαρισμοῦ, πρέπει ἡ πίστις μας νά εἶναι πίστη δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένη καί διά καλῶν ἔργων τελειουμένη!» (Γαλ. 5, 6 καί Ἑβρ. 10, 24).

Χριστιανοί μου,
σέ ὁλόκληρη τήν Ἁγία Γραφή λάμπει σάν ἥλιος φωτεινός ἡ Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τυφλοί εἶναι, δυστυχῶς, ὅσοι δέν τήν βλέπουν. Προφανῶς διότι τῆς ψυχῆς τους τά μάτια εἶναι ἄρρωστα. Καί παραμένουν ἄπιστοι, ὄχι σάν τό Θωμᾶ. Εἴθε, ὅπως ἐκεῖνος, νά βεβαιωθοῦν ἀπό τήν Γραφή, ἀπό τήν ἱστορία, ἀπό τήν πεῖρα τους, πόσο λάθος ἔπραξαν καί κάποτε μέ συντριβή καί μετάνοια νά Τοῦ ὁμολογήσουν: Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»!

Αὐτό διακηρύττει καί ὁ βάρδος τῆς χριστιανικῆς ποίησης Γ. Βερίτης:

«Δέν θέλω ἐγώ νά Σέ ρωτήσω κι οὔτε νά ψάξω τήν πληγή Σου.
Μπρός στήν ἀπέραντή Σου δόξα τά γόνατά μου θά λυγίσουν.
Κι ὅμοιες μέ κύμα πελαγίσιο, λατρεῖες, λαχτάρες ποὔν’ ἐντός μου,
σέ μιά κραυγή θά ξεχειλίσουν. Ὁ Κύριός μου κι ὁ Θεός μου»! Ἀμήν!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ 

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ

 

 Στον Άγιο Φανούριο σήμερα Πέμπτη 9 Μαϊου 2024 μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας έγινε λιτάνευση των Ιερών εικόνων γύρω από τον Ναό.

Επίσης το Σάββατο 11 Μαϊου στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου Λατομίου θα εορτασθεί η ιερά μνήμη της Αγίας Ξενίας προστάτιδα των καρδιοπαθών.  Κάθε χρόνο  τελεί την εορτή η οικογένεια Μιχαήλ και Μαρίας Μαλαχιά με αρτοκλασία.

Θα ακολουθήσει η περιφορά Ιερών εικόνων πέριξ του Ναού.