Ἀριθμός 20
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
26 Μαΐου 2024
«Τέκνον, ἐν ἀρρωστήματί σου...εὖξαι Κυρίῳ,
καί αὐτός ἰάσεταί σε» (Σοφ. Σειρ. 38,9)
«Παιδί μου νά προσεύχεσαι στόν Κύριο γιά τίς ἀρρώστιες σου καί αὐτός θά σέ γιατρέψει» διαβάζουμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό Βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ. Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά 49 Βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γεμᾶτο ἀπό πρακτικές συμβουλές, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στήν καθημερινή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Παρ’ ὅλο πού ἀπευθύνεται σέ προχριστιανικές ἐποχές ἐν τούτοις ἀποτελεῖ ἕνα ἱερό βοήθημα γιά τούς χριστιανούς τοῦ σήμερα.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ ἀσθένεια εἶναι ἕνα γεγονός στήν ἀνθρώπινη ζωή, συχνά ἔχει φυσικά αἴτια ὅπως τά γηρατειά (Γεν. 27,1) καί ἄλλοτε ἐμφανίζεται στόν κόσμο ὡς συνέπεια τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Θεός στέλνει δοκιμασίες στούς ἀνθρώπους, γιά νά αἰσθανθοῦν τήν ἁμαρτωλότητά τους καί νά συνέλθουν (Ψαλμ. 37, 2-6), καί ἀκόμα ἡ ἀσθένεια ἀποτελεῖ τιμωρία γιά τίς ἁμαρτίες (Δευτ. 28, 15-61), (Ψαλμ. 10 καί 38,5). Ὅταν ἡ δοκιμασία πλήττει τούς δικαίους ἀποσκοπεῖ στήν ἐνδυνάμωση τῆς ἀρετῆς τους (Ἰώβ 16,1-220). Ἡ Παλαιά Διαθήκη ἐπιτρέπει τή χρήση ἁπλῶν φαρμάκων (ἔλαιον, οἶνον κ.ἄ.), (Ἠσ. 1,6 καί Σοφ. Σολ. 7,20) ἀλλά ἀπαγορεύει αὐστηρά τή σύνδεση τῆς θεραπείας μέ τή μαγεία καί τή λατρεία τῶν εἰδώλων. Ὁ ἀσθενής καταφεύγει στό Θεό πού εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου (Ψαλμ. 6,37,40,87,101 κ.ἄ.) καί στή συνέχεια στή βοήθεια τῶν εἰδικῶν.
Γιά τούς Προφῆτες ἡ ἀσθένεια καί ἡ θεραπεία ἐντάσσονται μέσα στό ὅλο μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας δίνει μιά ἐσχατολογική διάσταση στήν ἀσθένεια, μιλῶντας γιά ἕνα κόσμο, ὅπου δέν θά ὑπάρχει πόνος ἤ δάκρυα (25, 8 , 65, 19). Ὁ ἴδιος κάνει ἀναφορά στόν ἐπερχόμενο Μεσσία πού θά πάρει πάνω του τίς ἀνομίες καί τίς θλίψεις, ἐνῶ ἐμεῖς θά θεραπευθοῦμε χάρη στίς δικές Του πληγές (Ἠσ. 53).
Στήν Καινή Διαθήκη, Αὐτός ὁ Μεσσίας ἦλθε στή γῆ καί εἶναι ὁ Λυτρωτής μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὅλος ἀγάπη. Αἰσθάνεται ἀλληλέγγυος μέ ὅσους πονοῦν καί συγκινεῖται βαθύτατα (Ματθ. 20,34) καθώς βλέπει μπροστά του τήν ἀνθρώπινη δυστυχία̇ τήν θεωρεῖ συνέπεια τῆς ἁμαρτίας καί σάν ἕνα σημάδι τῆς δύναμης τοῦ διαβόλου πάνω στούς ἀνθρώπους (Λουκ. 13,16). Τά περισσότερα ἀπό τά θαύματά Του, ἀπέβλεπαν στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀρρώστιας καί τήν ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρώπινου πόνου.
Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος συστήνει στόν παραλυτικό «μήν ἁμαρτάνεις πλέον γιά νά μή σοῦ συμβεῖ κάτι χειρότερο». Αὐτό φανερώνει πώς αἰτία τῆς πολυχρόνιας παράλυσής του ἦταν οἱ προσωπικές του ἁμαρτίες. Ὁ Κύριος δέν περιορίστηκε στήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ σώματος μόνο. Παράλληλα φώτισε καί τίς βαθύτερες αἰτίες τῆς ἀρρώστιας. Ἐνέταξε τόν πόνο καί τήν ἀσθένεια στήν οἰκονομία τῆς σωτηρίας. Καί ὑπογράμμισε ἀκόμη καί μέ τό σταυρικό Του Πάθος τόν ἐξαγνιστικό χαρακτῆρα τῆς δοκιμασίας. Θεράπευε τό σῶμα ἀλλά συνάμα ἐλευθέρωνε καί τήν ψυχή ἀπό τό ζυγό τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας. Τά ὅσα ἐνεργοῦσε φανέρωναν τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί σήμαιναν τήν ἀπαρχή τοῦ θριάμβου Του πάνω στό διάβολο. Καί ἡ ἰατρική ἐπιστήμη; Ἴσως ἀναρρωτηθοῦν μερικοί. Ἡ διδάσκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς τήν ἀποδέχεται καί τήν τιμᾶ. Ὁ Θεός, τονίζει ὁ σοφός Σειράχ, «ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ» (38, 6). Καί ἀλλοῦ: «Τίμα ἰατρόν...Καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος» (στίχ. 1). Μόνο πού δέν πρέπει νά θεοποιοῦμε τήν ἐπιστήμη. Πάνω ἀπό αὐτήν στέκεται ὁ Παντοδύναμος Κύριος, ὁ μεγάλος ἰατρός ψυχῶν καί σωμάτων, καθώς καί οἱ Ἅγιοί μας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες θεωροῦν ὅτι ἡ ἀσθένεια προέρχεται ἀπό τή διάσπαση τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό καί ἡ θεραπεία κερδίζεται μέ τήν ἀποκατάσταση αὐτῆς τῆς σχέσης. Αὐτό προϋποθέτει καί τήν ἀνθρώπινη προσπάθεια. Ὁ ἄνθρωπος κερδίζει τήν ἀληθινή θεραπεία μόνο μέ τή χάρη καί τόν πνευματικό ἀγῶνα. Ὁ πιστός πρέπει νά ζήσει τήν ἀσθένεια καί τόν πόνο ὡς συμμετοχή στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ (Φιλ. 3,10) καί νά κατακτήσει τήν ἴαση καί τήν ὑγεία ὡς πληρότητα ζωῆς. Τότε ἡ ἀσθένεια ἀποκαλύπτεται ὡς ἐμπειρία θεοφάνειας καί δόξας (Β΄Κορ. 4,17). Ἀπαραίτητα ὅπλα ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία. Ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος στίς «ἐξομολογήσεις» λέει: «Ἀναστέναζα δεμένος ὄχι ἀπό ξένη ἁλυσίδα, ἀλλά μέ τήν ἰδικήν μου σιδηράν συνήθεια, ἡ ἰδική μου θέλησις ἦταν ὁ τύραννος». Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Πάτμιος σημειώνει: Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί μένουν κατάκοιτοι, παράλυτοι, ἀκίνητοι στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι αὐτοί εἰκονίζουν τόν παράλυτο, ὁ ὁποῖος ἔχει ἄνθρωπο νά τόν ἰατρεύσει, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ̇ αὐτός εἶναι κατά τόν Ἠσαΐα «ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος» (9,6). Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: «Διόρθωσις ὑπάρχει̇ μπορεῖς νά διορθωθεῖς. Θέλει ὅμως τόλμη̇ θέλει πίστι̇ θέλει εὐλάβεια̇ θέλει καθαρά νά ἐξομολογεῖσαι. Φύγε ἀπό τό κακό γιά νά γλιτώσεις. Διά τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νά τρέξωμεν εἰς τόν Θεόν̇ ἀλλά διά μέσου τοῦ πνευματικοῦ».
Χριστιανοί μου,
ὁ Κύριος πράττει τό πᾶν γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στόν ἀσφαλῆ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἄς θυμηθοῦμε, τί ἔκανε γιά τόν χειρότερο ἄνθρωπο, τόν Ἰούδα. Μέχρι, μάλιστα, λίγα λεπτά πρίν τήν προδοσία, ἔσκυψε καί ἔπλυνε τά πόδια του. Ἀλλά ἐκεῖνος «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι». Τό Δεσποτικό Στόμα ἐρωτᾶ σήμερα ὅλους μας: «θέλεις ὑγιής γενέσθαι;» (Ἰω. 5,6). Ἐμεῖς ἄς ἀνταποκριθοῦμε ὁλοκάρδια στήν πρόσκλησή Του καί νά μήν ἐξοικειωθοῦμε μέ μιά χρονίζουσα κατάσταση ἀθλιότητας καί ἁμαρτίας. Νά ἀποκολληθοῦμε ἀπό τά πράγματα ἐκεῖνα πού μᾶς κρατοῦν παράλυτους πνευματικά. Νά ἀφήσουμε τό Θεό νά ἐνεργήσει ἀνεμπόδιστα, γιατί ἡ ἁμαρτωλή θέληση μας παρεμποδίζει τή χάρη Του. Ἡ ταπεινή προσευχή μας ἄς κατευθυνθεῖ ὡς εὐῶδες θυμίαμα ἐνώπιόν Του: «Τήν ψυχήν μου, Κύριε, ἐν ἁμαρτίαις παντοίαις, καί ἀτόποις πράξεσι, δεινῶς παραλελυμένην, ἔγειρον τῇ θεϊκῇ σου ἐπιστασίᾳ, ὥσπερ καί τόν παράλυτον ἤγειρας πάλαι, ἵνα κράζω σεσωσμένος, Οἰκτίρμων δόξα, Χριστέ τό κράτος σου». Ἀμήν!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου