Ἀριθμός 5
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ Ἐπιστολῶν
29 Ἰανουαρίου 2023
«ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος» (Β΄ Κορ. 6, 16)
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἀδελφοί, ὑμεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς «ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ». Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.
ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ὅταν ἐπρόκειτο νὰ κατασκευασθεῖ ἡ σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου μέσα στὴν ἔρημο, ὁ Θεὸς διέταξε τὸν Μωυσῆ καὶ τὸν ἀδελφό του Ἀαρὼν νὰ τὴν στολίσουν μὲ τὰ καλύτερα καὶ λαμπρότερα στολίδια, χρυσαφικὰ καὶ ἄλλα πολυτελῆ ἀντικείμενα, διότι ἤθελε νὰ ἀκτινοβολεῖ καὶ νὰ λάμπει ὁ φορητὸς αὐτὸς ναός Του. Παρ’ ὅλα αὐτά, ὅμως, δὲν ἦταν αὐτὸς ὁ τέλειος ναὸς ποὺ ζητοῦσε ὁ Θεός. Μετὰ ἀπὸ 500 χρόνια ὁ Σολομών χτίζει στὰ Ἱεροσόλυμα τὸν περίφημο Ναὸ, ποὺ πῆρε καὶ τὸ ὄνομά του. Ἑπτὰ χρόνια ἐργάσθηκαν 183.000 ἄνθρωποι. Χρησιμοποιήθηκαν τὰ ἐκλεκτότερα μάρμαρα, ἡ στερεότερη ξυλεία, ἀμέτρητο χρυσάφι. Καὶ, ὅμως, καὶ αὐτὸς ὁ Ναὸς δὲν ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ζητοῦσε ὁ Θεός.
Μετὰ ἀπὸ 200 χρόνια εἶπε ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: «Ὁ οὐρανὸς εἶναι θρόνος μου, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιο τῶν ποδῶν μου. Ποιὸν οἶκο μπορεῖτε νὰ οἰκοδομήσετε σ’ ἐμένα ποὺ δὲν μὲ χωρεῖ ὁλόκληρος ὁ κόσμος;» (Ἡσ. ξστ΄,1). Καὶ ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος, 800 χρόνια ἀργότερα, ἀπολογούμενος ἐνώπιον τοῦ Συνεδρίου, εἶπε τὰ ἀθάνατα ἐκεῖνα λόγια, ὅτι δηλαδὴ «ὁ Ὕψιστος δὲν κατοικεῖ σὲ ναοὺς ποὺ κτίζονται ἀπὸ ἀνθρώπινα χέρια» (Πράξ. 7, 48). Τότε, λοιπόν, ποιὸς εἶναι ὁ ναὸς ἐκεῖνος ποὺ ταιριάζει καὶ ἱκανοποιεῖ τὸν Θεό; Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπαντᾶ μὲ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος»! Ἰδοὺ ποιὸς εἶναι ὁ κατάλληλος ναὸς γιὰ τὸν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμά του. Τὶ ὕψιστη τιμή! Αὐτὸν ποὺ δὲν χωρεῖ ὁλόκληρη ἡ δημιουργία, Αὐτὸν ἀξιώνεται ὁ ἄνθρωπος νὰ φιλοξενεῖ στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του! Καὶ ἐπειδὴ εἶναι πράγματι ἀπίστευτο, ἀναγκάζεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνει ἔντονα καὶ σὲ ἄλλες ἐπιστολές του.
«Στῶμεν καλῶς! Στῶμεν μετὰ φόβου!» Προσοχή, ὅμως, ἀδελφοί μου! Ὅπως ὁ ναὸς στὸν ὁποῖο τελοῦμε σήμερα τὰ ἱερὰ Μυστήρια, φροντίζουμε νὰ διατηρεῖται καθαρὸς καὶ εὐπρόσωπος, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ὀφείλουμε νὰ προσέχουμε καὶ τὸν ναὸ τοῦ σώματος. Ἐκεῖ ξεχωρίζουμε τὰ ἱερὰ σκεύη, νὰ εἶναι φροντισμένα καί εὐπρεπισμένα, διότι εἶναι ἀφιερωμένα στὴν ἱερώτερη ὑπόθεση τῆς γῆς. Τὸ ἴδιο πρέπει νὰ γίνεται καὶ μὲ τὸν ἄλλο ναό. Πρέπει καὶ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ νὰ διατηροῦνται ὁλοκάθαρα, μυρωμένα, πάλλευκα. Καμμιὰ κηλίδα δὲν πρέπει νὰ τὰ μολύνει. Γι’ αὐτὸ πάλι ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς συνιστᾶ: «καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 7, 1). Ὄχι μόνο τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὶς σκέψεις καὶ τοὺς πόθους πρέπει νὰ ἔχουμε καθαρὰ καὶ εὐώδη.
Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος δὲν προσέχει καὶ φθείρει καὶ μολύνει τὸν ναό του μὲ σειρὰ παραβάσεων: «μοιχεία, πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, ἔχθραι, ἔριδες, ζῆλος, θυμοί, διχοστασίαι… φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι» (Γαλ. 5, 19), εἶναι κατὰ τὸν Ἀπόστολο παραβάσεις ποὺ μολύνουν τὸν ναό μας καὶ τὸν καθιστοῦν ἀκατάλληλο νὰ δεχθεῖ τὸν Ἅγιο καὶ Δίκαιο Θεό. Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ κυρίως μολύνει τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἐκεῖνα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ὀνομάζονται μὲ μία λέξη ἀνηθικότητα. Ὅλες, βεβαίως, οἱ ἁμαρτίες ἀποτελοῦν προσβολὴ κατὰ τοῦ Θεοῦ. Ὅλες ἐνοχοποιοῦν τὸν ἄνθρωπο. Περισσότερο ἀπὸ ὅλες, ὅμως, βαραίνει ἡ ἀνηθικότητα. Διότι, ὅπως πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει (Α΄ Κορ. 6, 18), ἡ ἀνηθικότητα βλάπτει καὶ μολύνει ἀμέσως καὶ κυρίως τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ναὸ αὐτὸν τοῦ Θεοῦ. Σχίζει τὸ ἔνδυμα τῆς ἁγνότητας, μολύνει τὸν χιτῶνα τῆς ψυχῆς, συντρίβει κυριολεκτικὰ τὸ κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, ρίχνει στὴν λάσπη τὸν ψυχικὸ μαργαρίτη. Συνεπῶς, κάθε ἁμαρτία καὶ παράβαση ἀποτελεῖ ἀπ’ εὐθείας πράξη μολυσμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου ναοῦ, χάριν τοῦ ὁποίου θυσιάστηκε ὁ Κύριος.
Εἶναι πλέον γνωστὰ τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς τακτικῆς. Ἀπὸ τὶς συγκρούσεις καὶ τοὺς ἐγωισμοὺς προκαλοῦνται φόνοι καὶ καταστροφές, τόσο σὲ διαπροσωπικὸ ἐπίπεδο -μεταξὺ τῶν προσώπων- ὅσο καὶ σὲ κοινωνικό, διὰ τῶν πολέμων. Ἀπὸ τὶς ἐκτροπὲς τῆς μέθης καταστρέφεται ἡ ὑγεία καὶ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος σὲ διαρκῆ ἀγωνία καὶ πικρία. Ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωὴ προέρχονται τὰ μεγαλύτερα δεινά. Μὲ δριμύτητα σημειώνει ὁ θεῖος Παῦλος: «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ αὐτὸν ὁ Θεός» (Α΄ Κορ. 3, 17). Καὶ πράγματι! Ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς παραβάσεις τῆς ἀνηθικότητος εἶναι ἀδυσώπητη καὶ ἀμείλικτη. Χιλιάδες γεγονότα καθημερινὰ τὸ ἐπιβεβαιώνουν.
Ἡ πεφωτισμένη διάνοια τῶν Ἁγίων Πατέρων μᾶς διδάσκει.
Ὁ Μ. Βασίλειος γράφει: «Κύματα εἶναι τὰ πάθη. Ὅταν κρατᾶς ψηλὰ τὸν ἑαυτό σου, θὰ εἶσαι καλὸς κυβερνήτης τῆς ζωῆς σου. Ἡ ἐγκράτεια καταργεῖ τὴν ἁμαρτία, ἀπομακρύνει τὰ πάθη. Εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἐπιφέρει τὰ αἰώνια ἀγαθὰ καὶ καταστρέφει τὸ δηλητηριῶδες κεντρὶ τῆς ἁμαρτίας».
Ὁ ἱ. Χρυσόστομος λέει: «Ἂν ἕνας ξυλοκόπος δώσει ἕνα χτύπημα σ’ ἕνα δέντρο καὶ δὲν πέσει, δὲν δίνει καὶ ἄλλα χτυπήματα; Τὸ ἴδιο κάνε κι ἐσὺ γιὰ τὴν κοπὴ τῶν ἁμαρτωλῶν σου παθῶν. Ὅποιος περιτειχίζει τὴν καρδιά του μὲ τὸν σωτήριο φόβο, μόνον αὐτὸς μπορεῖ νὰ νικήσει τὰ πάθη καὶ νὰ τὴν διατηρήσει καθαρή».
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος τονίζει: «Ὁ ἠθικὸς βίος εἶναι αὐτὸς ποὺ ταιριάζει στὸν ἄνθρωπο α) διότι τὸν ὀμορφαίνει πνευματικά, τὸν ἀνυψώνει καὶ τὸν τελειοποιεῖ β) διότι εἶναι βίος πνευματικός. Μόνον ἡ ἠθικὴ ζωὴ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἐν ἐνεργείᾳ ἠθικὰ ἐλεύθερη ὕπαρξη καὶ κατὰ τοῦτο ὁμοίωμα Θεοῦ γ) διότι ὁ ἄνθρωπος ὡς ὕπαρξη νοερὴ ἀγαπᾶ ἀπὸ τὴν φύση του τὸ καλό, τὸ ἀληθινό, τὸ δίκαιο. Ὅλα αὐτὰ μόνο ἡ ἠθικὴ ζωὴ τὰ περιβάλλει καὶ τὰ προστατεύει καὶ δ) διότι, κατὰ τὴν ὥρα ποὺ ὑποφέρει καὶ ἀγωνίζεται ὑπὲρ τοῦ ἠθικοῦ βίου, ἡ ψυχή του αἰσθάνεται εὐχαρίστηση καὶ ταυτόχρονα ἀποστρέφεται τὸν ἀκόλαστο καὶ ἔκφυλο βίο. Ἑπομένως, ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν φύση του εἶναι ὂν ἠθικό».
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: «Ὅπως εἶναι εὐπρεπισμένη ἡ Ἐκκλησία, ἔτσι εἶναι εὐπρεπισμένη ἡ καρδία μὲ τὰς ἀρετὰς καὶ μὲ τὰ καλὰ προτερήματα. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἕνας πλοῦτος καὶ πλουτίζουν τὸν ἄνθρωπο. Ὁ διάβολος, ὅμως, πολεμᾶ μὲ κάθε τρόπον νὰ κλέψει τὸν πλοῦτον σου. Καὶ ἂν ἐσὺ τοῦ κάνης τόπον θὰ εἰσέλθη καὶ δὲν θὰ σοῦ ἀφήση τίποτα. Ἀλλὰ πάλιν ὁ Θεὸς ἔδωσεν εἰς τὸν ἄνθρωπον τὴν φρόνησιν, ὥστε ἂν πέση πάλι νὰ ὀρθωθῆ. Ἂς καθαρίσωμεν, λοιπὸν, τὴν καρδίαν μας μὲ καθαρὰν καὶ εἰλικρινῆ ἐξομολόγησιν».
Ὁ ἅγιος Πορφύριος καταθέτει: «Ἂν βλέπαμε πόσο μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Χριστός, θὰ τρελαινόμαστε ἀπὸ τὴν χαρά μας. Θὰ ἀφηνόμασταν στὰ χέρια Του καὶ δὲν θὰ μᾶς ἔνοιαζε τίποτα. Ὁ Χριστὸς μᾶς περιμένει καὶ μόλις ἐμεῖς Τοῦ ἀνοίξουμε μιὰ χαραμάδα στὴν καρδιά μας, μπαίνει ἀμέσως μέσα μας. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Χριστό, αὐτὸς ἀποφεύγει τὴν ἁμαρτία».
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει: «Τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἰκονίζει τὸν ναό, ὁ ἔσω ἄνθρωπος εἶναι τὸ Ἱερὸ Βῆμα, ἡ καρδία ἡ ἁγία Τράπεζα, ὁ νοῦς εἶναι ὁ Ἱερέας ποὺ εἰσέρχεται στὸ Ἱερὸ Βῆμα γιὰ νὰ λειτουργήσει, ἡ προαίρεση καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θυσία, τὴν ὁποία προσφέρει στὸν Θεὸ ἐπάνω στὴν καρδιά».
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὑπογραμμίζει: «Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι «ζωὴ ἐν Χριστῷ». Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ ἀκόμη περισσότερο, ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ «ζωὴ ἡμῶν». Ἰδοὺ τὶ εἶναι ἡ ζωή, ἰδοὺ ὁ ὁρισμός της: ὁ Χριστός = ζωή. Ἐὰν τὸ ἔζησες, τὸ πιστεύεις καὶ τὸ αἰσθάνεσαι, εἶσαι Χριστιανός».
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπληρώνει: «Γιὰ νὰ ἐξαγνισθεῖ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά, δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ δέχεται τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς ποὺ τοῦ φέρνει τὸ ταγκαλάκι (πειρασμός) οὔτε ὁ ἴδιος νὰ σκέφτεται πονηρά. Νὰ προσπαθεῖ πάντοτε νὰ βάζει καλὸ λογισμό, νὰ μὴ σκανδαλίζεται εὔκολα καὶ νὰ βλέπει μὲ ἐπιείκεια καὶ ἀγάπη τὰ σφάλματα τῶν ἄλλων. Ὅταν πληθαίνουν οἱ καλοὶ λογισμοί, ὁ ἄνθρωπος ἐξαγνίζεται ψυχικά, κινεῖται μὲ εὐλάβεια, εἰρηνεύει καὶ ἡ ζωή του εἶναι παράδεισος. Διαφορετικὰ τὰ βλέπει ὅλα μὲ καχυποψία καὶ γίνεται ἡ ζωή του κόλαση. Ἐὰν συμβεῖ αὐτό, ἀμέσως ἐξομολόγηση καὶ φύτεμα τῆς καρδιᾶς μὲ καρποφόρα δέντρα (ἐννοεῖ ὁ Γέροντας τὶς ἀρετές) καὶ ἀγώνας συνεχὴς γιὰ νὰ γίνει ἡ καρδιὰ πάλι παράδεισος».
Εὑλογημένοι Χριστιανοί!
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει σήμερα ὅτι τὸ σῶμα μας ἔχει ἀσύλληπτη ἀξία καὶ ἱερότητα. Μᾶς δημιούργησε ὁ Θεὸς «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσίν» Του. Μὲ τὸ θεῖο Βάπτισμα γινόμεθα κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἴμαστε μέλη τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Αὐτὴν τὴν ἁγιωσύνη δὲν πρέπει νὰ τὴν χάσουμε. Ὀφείλουμε νὰ σεβόμαστε τὸ σῶμα μας, νὰ μὴ τὸ βεβηλώνουμε μὲ ἁμαρτίες οὔτε νὰ ἐπιτρέψουμε νὰ τὸ φθείρει ὁ κόσμος καὶ τὰ δελεάσματα τοῦ σατανᾶ. Καὶ νὰ πέσουμε, πρέπει νὰ σηκωθοῦμε. Νὰ τρέξουμε στὸν πνευματικό μας πατέρα καὶ μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας νὰ ἐνθρονίσουμε καὶ πάλι στὴν καρδιά μας τὸν Κύριό μας. Μιὰ τέτοια ἐσωτερικὴ προετοιμασία εἶναι ἡ κατάλληλη προϋπόθεση γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸν Ναὸ νὰ ἐκκλησιαστοῦμε καὶ νὰ θωρακίσουμε τὴν ἐξαγνισμένη καρδιά μας μὲ τὸ ζωοποιὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ φεύγοντας ἀπὸ τὸν Ναὸ ἐνισχυμένοι μὲ αὐτὸ τὸ ἀθάνατο καὶ σωτήριο φάρμακο, θὰ μεταφέρουμε στὸ περιβάλλον μας αὐτὸν τὸν ζωντανὸ ναὸ τοῦ σώματός μας γιὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός.
Γι’ αὐτὴν τὴν καθαρτικὴ χάρη εὔχεται ὁ Ἱερέας ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης στὴν τέλεση τῆς λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων: «Κύριε, ἐλευθέρωσε ὅλες τὶς αἰσθήσεις μας ἀπὸ τὴν ἐμπαθῆ νέκρωση. Τὸ μάτι νὰ ἀπέχει ἀπὸ κάθε πονηρὸ βλέμμα, ἡ ἀκοὴ νὰ μὴ δέχεται βλάσφημα λόγια καὶ ἡ γλῶσσα νὰ εἶναι καθαρὴ ἀπὸ ἀσεβεῖς ἐκφράσεις. Ἅγνισέ μας τὰ χείλη ποὺ σὲ ὑμνοῦν, τὰ χέρια μας νὰ ἀπέχουν ἀπὸ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ὅλα τὰ μέλη καὶ τὴν διάνοιά μας νὰ τὰ ἀσφαλίσεις μὲ τὴν χάρη σου».
Ἀδελφοί μου,
Τὸ δεσποτικὸ στόμα μᾶς τὸ λέει ξεκάθαρα: «Ὅποιος μὲ ἀγαπᾶ θὰ φυλάξει τὸν λόγο μου καὶ ὁ Πατέρας μου θὰ τὸν ἀγαπήσει καὶ θὰ ἔλθουμε πρὸς αὐτὸν ἐγὼ καὶ ὁ Πατέρας μου καὶ θὰ κατοικήσουμε μονίμως σὲ αὐτόν, μεταβάλλοντας τὴν καρδιά του σὲ ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ναό μας» (Ἰω, 15, 23).
Εἴθε ὅλοι νὰ ἀξιωθοῦμε αὐτῆς τῆς χαρᾶς! ΑΜΗΝ!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου