Ἀριθμός 49
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
27 Νοεμβρίου 2022
«εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς…τὰς ἐντολὰς οἶδας» (Λουκ. 18, 20)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.
ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· Καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.
ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ εἶναι βασικὴ καὶ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν σωτηρία μας. Ὁ ἄνθρωπος δὲν σώζεται μόνο μὲ τὴν πίστη‧ χρειάζονται καὶ τὰ καλὰ ἔργα, μὲ τὰ ὁποῖα γίνεται μιμητὴς καὶ ἀκόλουθος τῆς ζωῆς καὶ τῆς πολιτείας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Οὐδὲν ἡμῖν ὄφελος πίστις, τοῦ βίου ὄντος διεφθαρμένου», τονίζει ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Τὸ νὰ εἶναι κάποιος «Χριστιανὸς» πρέπει νὰ τὸ ἀποδεικνύει καὶ μὲ τὴν ζωή του.
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ βιβλίο τῆς Ἐξόδου διαβάζουμε: «καὶ εἶπεν Κύριος πρὸς Μωυσῆν‧ ἀνάβηθι πρός με εἰς τὸ ὄρος καὶ ἴσθι ἐκεῖ‧ καὶ δώσω σοι τὰ πυξία τὰ λίθινα, τὸν νόμον καὶ τὰς ἐντολὰς ἃς ἔγραψα» (24, 12). Ὁμοίως καὶ στὸ Δευτερονόμιο: «φυλάσσειν τὰς ἐντολάς, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι, ποιεῖν τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου» (13, 19). «καὶ οὐ παραβήσει ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν, ὧν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι» (ἔ. ἀ. 28, 14).
Μόνον ἐκεῖνος ποὺ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Ἴδιος ἐτόνισε στὴν ἀρχιερατική Του προσευχή: «ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Ἰω. 15, 10). Οἱ δύο ἐντολὲς τοῦ Κυρίου ἐκφράζουν τὸ ὑψηλό καὶ μεγαλειῶδες μήνυμα: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου… καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν‧ ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται» (Ματθ. 22, 37 καὶ 40).
Ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἀγαποῦσε τὸν Θεὸ καὶ τηροῦσε τὶς ἐντολές Του. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη του τὸν ἔκανε νὰ ζητήσει τὸ τέλειο, τὸ ὁποῖο τελικὰ δὲν κατόρθωσε, ἐπειδὴ μαζὶ μὲ τὸν Θεὸ ἀγαποῦσε καὶ τὰ πλούτη του, τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ὁ Ἰησοῦς εἶπε στὸν νέο ὅτι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν ἀποτελεῖ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν εἴσοδό του στὴν ζωὴ τοῦ Θεοῦ: «εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς» (Ματθ.19,17). Πρέπει ὅμως νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν: «ὅστις ὅλον τὸν νόμον τηρήσει, πταίσει δὲ ἐν ἑνί, γέγονεν πάντων ἔνοχος» (Ἰακ. 2, 10), λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος. Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει: «Ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν εἶναι τὸ πᾶν» (Α΄ Κορ. 7, 19).
Δὲν θὰ ἀποκλεισθοῦν ἀπὸ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἐκεῖνοι, ποὺ ἐνῶ προσπαθοῦν, λόγῳ τῶν ἀδυναμιῶν τους ὄχι μόνο δὲν φθάνουν στὸ ἐπιθυμητό, ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορὲς μόνοι τους καταργοῦν τὶς ἐντολὲς ἢ τὶς ἐφαρμόζουν κατὰ τὴν δική τους ἀντίληψη. Ὑπάρχει καὶ αὐτὴ ἡ μερίδα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἑρμηνεύουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ὅπως τοὺς συμφέρει καὶ φυλάττουν ἐκεῖνες ποὺ θεωροῦν ἀναγκαῖες, ἄλλες δὲ τὶς ἀπορρίπτουν.
Οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι φορτία δυσβάστακτα στοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ βότανα ἰατρικὰ καὶ φάρμακα ποὺ θεραπεύουν τὰ πάθη καὶ τὶς ἀσθένειες τῆς ψυχῆς. Καθεμιὰ ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ προλαμβάνει ἕνα πάθος. Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος θεολόγος λέγει, ὅτι ὅποιος φυλάττει τὶς ἐντολές, αὐτὸς μάλιστα φυλάσσεται ἀπὸ τὶς ἐντολὲς, διότι λυτρώνεται ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες του. Βέβαια, ὁ Κύριος τὶς ὀνόμασε «ζυγὸ» καὶ «φορτίο», ἀλλὰ «ζυγὸ χρηστὸ» καὶ «φορτίο ἐλαφρύ». (Ματθ. 11. 30) Χρειάζεται νὰ καταβάλλουμε προσπάθεια καὶ κόπο γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν. Μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅμως, τῶν μελλόντων ἀγαθῶν καὶ τὴν χαρὰ ποὺ προξενοῦν σὲ ’κεῖνον ποὺ τὶς φυλάττει, γίνονται ἐλαφρὲς καὶ ὠφέλιμες. Δὲν ἔχουν δίκιο ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι ὑπάρχουν ἐντολὲς ἀκατόρθωτες. Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει χαρακτηριστικά: «Ἀσεβές ἐστι τὸ λέγειν ἀδύνατα εἶναι τὰ τοῦ πνεύματος παραγγέλματα», διότι, ἂν ἦταν ἀδύνατη ἡ ἐφαρμογή τους, πῶς τόσες χιλιάδες καὶ μυριάδες ἀνθρώπων μέσα στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, μπόρεσαν ὄχι μόνο νὰ τὶς ἐργασθοῦν καὶ νὰ τὶς κατορθώσουν, ἀλλὰ καὶ νὰ τὶς ὑπερβοῦν ἀκόμη;
Σήμερα οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, συνηθισμένοι νὰ ζοῦν αὐτόνομα, ἀπορρίπτουν κάθε ἐντολή. Καὶ τὶς μὲν ἐντολὲς – νόμους τῆς πολιτείας τὶς τηροῦν ἀπὸ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας, τὶς δὲ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ποὺ κατὰ τὴν γνώμη τους ἡ περιφρόνησή τους δὲν ἐπισύρει τιμωρία, τὶς ἀγνοοῦν. Θέλουν νὰ ζοῦν χωρὶς περιορισμοὺς καὶ δεσμεύσεις. Νὰ κάνουν ὅ,τι ἐπιθυμοῦν καὶ ὅ,τι τοὺς εὐχαριστεῖ. Ὅλες σχεδὸν οἱ ἐντολές, τὶς ὁποῖες τηροῦσε ὁ νέος τῆς περικοπῆς, σήμερα ἔχουν καταστρατηγηθεῖ καὶ ἰσοπεδωθεῖ ἀπὸ τὸν ὁδοστρωτήρα τῆς ἀσυδοσίας καὶ τῆς ἀσέβειας. Ἡ ἀνθρωπιὰ δίνει πολλὲς φορὲς τὴν θέση της στὴν ἀποκτήνωση, ἡ τιμὴ καὶ ὁ σεβασμὸς στὴν ἀτιμία καὶ τὴν περιφρόνηση, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη στὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀδικία. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχασε τὸν δρόμο του καὶ πορεύεται στὸ σκοτάδι. Ὅμως, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι δὲν εἴμαστε πλασμένοι γι’ αὐτὸν τὸν ψεύτικο καὶ μάταιο κόσμο, ἀλλὰ γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Θὰ καταφύγουμε καὶ πάλι στὴν πατερικὴ διδασκαλία γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ θέματος.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Πλανῶνται αὐτοὶ ποὺ φρονοῦν ὅτι εἶναι Χριστιανοί, δηλαδὴ ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ, ἀκοῦν τὶς ἐντολές Του καὶ τὶς ἀποστηθίζουν, ἐνῶ ἀπέχουν πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ ἐμπιστευθοῦν τὸν ἑαυτό τους στὸ θεῖο θέλημα, ἀποτασσόμενοι τὴν ἁμαρτία. Παραμελοῦν νὰ στολίσουν τὸν ἑαυτό τους μὲ χριστιανικὲς ἀρετές, τὴν στιγμὴ ποὺ εἶναι ὑποδουλωμένοι στὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες, ὑπακούοντας στὸν νόμο τῆς ἁμαρτίας. Δὲν ὑπάρχει τίποτα τὸ χριστιανικὸ στὸν βίο τους, στὰ ἔργα καὶ τὶς ἐπιδιώξεις τους». Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος: «Ἂν ἀγαπᾶμε τὸν Χριστὸ καὶ φυλᾶμε τὶς ἐντολές Του, τότε μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι Τὸν ἀκολουθοῦμε. Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, τὸ πνεῦμα μας νὰ ἀκολουθεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἡ καρδιά μας νὰ προσκολληθεῖ σ’ Αὐτόν».
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: «Ἡ πτῶσις τοῦ Ἀδὰμ ἦταν πτῶσις γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Κάποτε καὶ αὐτὸς ὁ εὐλογημένος, ὅταν εὑρίσκετο εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐτηροῦσε τὴν ἐντολὴν ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Πλάστης του, ἦταν εἰς δόξαν καὶ τιμὴν καὶ εὐτυχίαν. Μετὰ τὴν παράβασιν, ὅμως, ὅταν παρήκουσε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, ἔγινε δυστυχής, ἐξωρίσθη καὶ ἔχασε τὴν τρυφὴν τοῦ παραδείσου καὶ ἐβύθισεν ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Μήπως καὶ ἡμεῖς, ἀδελφές, δὲν τὰ παθαίνομεν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔπαθεν ὁ Ἀδὰμ ὅταν δὲν ἐκτελοῦμε τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας; Δὲν μᾶς σκοτίζει ὁ διάβολος καὶ μᾶς παρακινεῖ νὰ παρακούσωμεν; Δὲν μετέχομεν και ἡμεῖς εἰς τὸ μερίδιον τοῦ Ἀδάμ; Διότι τὶ ἄλλο ἔκαμε ὁ Ἀδὰμ παρὰ μίαν παρακοήν; Ἡ τήρησις τοῦ Νόμου παρέχει χαρὰν, δίδει γαλήνην. Ὅταν τὸν φυλάγης, θὰ εὕρης τὰ πάντα».
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὑπογραμμίζει: «Κι ὅταν γίνει κανεὶς αἰχμάλωτος τοῦ καλοῦ, τότε δὲν μπορεῖ νὰ κακολογήσει, δὲν μπορεῖ νὰ μισήσει, δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ ψέματα. Πῶς νὰ ἔλθει στὴν ψυχή του ὁ πονηρὸς νὰ τοῦ φέρει ἀπελπισία, ἀπογοήτευση, νωθρότητα. Ἡ θεία Χάρις τὸν γεμίζει, κι ἐκεῖνα δὲν ἔχουν δύναμη νὰ μποῦν μέσα του».
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος θὰ συμπληρώσει: «Ὁ ταπεινὸς δὲν ἔχει δικό του θέλημα. Κάνει ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τηρεῖ τὶς ἐντολές Του, ὁπότε καὶ ὁ Θεὸς ἀκούει τὴν προσευχή του καὶ τοῦ δίνει οὐράνιες εὐλογίες… Καὶ οἱ πιστοὶ ποὺ τηροῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, δέχονται τὴν θεία Χάρη, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος -κατὰ κάποιο τρόπο – νὰ τοὺς βοηθήσει στὰ δύσκολα χρόνια ποὺ ζοῦμε. Καὶ βλέπουμε Χριστιανοὺς οἰκογενειάρχες, μὲ ὅσα παιδάκια τοὺς δίνει ὁ Θεὸς νὰ τὰ μεγαλώνουν μὲ φόβο Θεοῦ. Καὶ ὅλα τὰ παιδάκια νὰ εἶναι ἰσορροπημένα, χαρούμενα, εὐλογία Θεοῦ καὶ νὰ προκόβουν. Ἐκεῖ ποὺ λέμε: ‘‘τὶ θὰ γίνει ὁ κόσμος;’’, βλέπουμε τώρα νὰ προχωράει μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ μιὰ γενιὰ καλή. Ὁ διάβολος καταστρέφει, ἀλλὰ καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς ἐργάζεται καὶ δὲν θὰ ἀφήσει νὰ ἐξαφανιστεῖ τὸ γένος μας». Καὶ συμπληρώνει ὁ Ἅγιος: «Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος παραβαίνει μία ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνον αὐτός. Ὅταν, ὅμως, κάτι ποὺ ἀντίκειται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται νόμος ἀπὸ τὸ Κράτος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο τὸ Ἔθνος, γιὰ νὰ παιδαγωγηθεῖ. Νὰ εἶσθε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζεῖτε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ νὰ προσεύχεσθε γιὰ νὰ ἔχετε θεῖες δυνάμεις καὶ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὶς δυσκολίες ποὺ ἔρχονται. Νὰ ἀφήσετε τὰ πάθη, γιὰ νὰ ἔρθει ἡ θεία Χάρη μέσα σας».
Ἀγαπητοί μου!
Τὸ φῶς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἀνάψει καὶ πάλι καὶ νὰ φωτίσει τὸν δρόμο μας. Ἐὰν ἐμεῖς τὸ θελήσουμε, οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι εὐκολότατες. «Οὐδὲν δύσκολον, οὐδὲν φορτικὸν ἐπιτετάγμεθα, ἐὰν βουλώμεθα», λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Ἐὰν μάλιστα γνωρίζουμε ὅτι οἱ ἐντολὲς θὰ μᾶς εἰσάγουν στὴν ζωή, τότε θὰ τὶς ἐργαζόμαστε μὲ χαρά. Διότι, ὅπως λέει ὁ σοφὸς Σειράχ: «οὐδὲν γλυκύτερον τοῦ προσέχειν τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου» (23, 27). Ἐὰν αὐτὲς τὶς ἐντολὲς τὶς ἐφαρμόσουμε πιστά, θὰ μεταμορφώσουμε τὸν κόσμο καὶ θὰ γευτοῦμε ἀπὸ τώρα τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἀτελεύτητης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Στὴν δύσκολη ἐποχή μας ὑπάρχει διέξοδος. Ὁ Καλὸς καὶ στοργικός μας Πατέρας εἶναι ἐδῶ καὶ μᾶς δείχνει τὸν ἴσιο καὶ σωστὸ δρόμο μὲ τὶς σωτήριες ἐντολές Του. Κι ἂν ξεστρατίσουμε στὰ δύσκολα μονοπάτια τῶν παθῶν, Αὐτὸς μᾶς καλοδέχεται καὶ εἶναι ὁ Συνοδοιπόρος μας εἰς ὁδὸν σωτηρίας. Στὸ χέρι μας εἶναι νὰ ἀγγίξουμε τὴν ἐσταυρωμένη ἀγάπη Του. Οἱ γλυκόηχοι στίχοι τοῦ ποιητῆ Βερίτη μᾶς ἐνθαρρύνουν καὶ πάλι:
«Ἐλᾶτε νὰ στηλώσουμε καὶ πάλι
τ’ ἀρχαῖα καὶ μεγάλα ἰδανικά!
Ἐλᾶτε κι ἂς ριχτοῦμε ὅλοι στὴν πάλη
Τὴν πάλη τὴν τρανὴ κι εὐγενικιά». ΑΜΗΝ!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου