Ἀριθμός 28
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
«τοῦτο λέγω ἡμῖν, μὴ μεριμνᾶτε» (Ματθ. 6, 25)
3 Ἰουλίου 2022
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;
Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.
Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων.
Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στὴν ὑλιστικὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀναφέρεται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Ἡ μανιώδης προσήλωση στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, μᾶς λέει, τυφλώνει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ βυθίζει τὴν καρδιὰ στὰ θολὰ νερὰ τοῦ πάθους. Ἀκόμη, μᾶς ἐπισημαίνει, ὅτι ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα γιὰ τὰ βιοτικὰ δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν πίστη στὸν Θεό. Δὲν συμπορεύεται μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοιά Του, ἡ ὁποία, κατ’ ἐξοχὴν, χαρακτηρίζει τὸν πιστὸ ἄνθρωπο. Ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα, πρῶτα ἀπ’ ὅλα, συνιστᾶ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος δὲν Τὸν σκέπτεται, δὲν Τὸν ἐπικαλεῖται, δὲν Τὸν ὑπολογίζει. Ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα καταστρέφει ἀκόμη ὅ,τι εὐγενέστερο κρύβουμε μέσα μας. Διώχνει ἀπὸ πάνω μας τὴν ἀνθρωπιά. Μᾶς κάνει σκληροὺς καὶ ἄσπλαχνους. Διώχνει ἀπὸ τὴν καρδιά μας τὴν χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη. Σκοτώνει τὴν ἐλπίδα. Καλλιεργεῖ τὸν φόβο. Σκοτεινιάζει τὸν ὁρίζοντα. Σβήνει τὸ χαμόγελο τῆς ζωῆς. Κοιτάξτε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τρέχουν στοὺς δρόμους! Τὸ ἄγχος τοὺς πνίγει. Ἡ ἀγωνία ἀλλοιώνει τὰ πρόσωπά τους. Μπορεῖ ἀκόμα νὰ δυσκολέψει καὶ τὸν ὕπνο, τὸ μεγάλο αὐτὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔρχεται σὰν λύτρωση ἀπὸ τοὺς κόπους καὶ τὶς φροντίδες τῆς ἡμέρας. Πολιορκεῖ πλούσιους καὶ φτωχούς. Μεριμνᾶ ὁ φτωχὸς γιὰ τὴν τροφή, μεριμνᾶ καὶ ὁ πλούσιος γιὰ τὴν τρυφή…
Ὁ Κύριος μᾶς λέει σήμερα «μὴ μεριμνᾶτε». Δὲν θὰ χαρακτηρίζαμε ἐπιπόλαιο ἕναν ἄνθρωπο ποὺ δὲν μεριμνᾶ, ποὺ δὲν φροντίζει γιὰ τὸ μέλλον του; Δὲν εἴμαστε οὔτε φυτὰ οὔτε ζῶα ποὺ ζοῦν καὶ αὐξάνουν ἐνστικτωδῶς . Πῶς, λοιπόν, ὁ Κύριος μᾶς λέει «ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ» καὶ «καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ»; Πῶς μποροῦμε νὰ εἴμαστε ἀμέριμνοι ὅπως τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῶα; Ἐμεῖς εἴμαστε ἄνθρωποι μὲ εὐθύνες καὶ ὑποχρεώσεις! Ὅταν ὁ Χριστὸς λέει «ἐμβλέψατε» ἢ «καταμάθετε», δὲν ἐννοεῖ νὰ μὴ σπείρετε, νὰ μὴ θερίζετε, νὰ μὴν ἐργάζεσθε. Πολὺ περισσότερο, τὰ προϋποθέτει αὐτά. Ἀλλὰ θέλει νὰ τονίσει: Ἀφοῦ κάνετε ὅ,τι πρέπει, μὴν ἀγωνιᾶτε. Τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῶα, ἂν καὶ δὲν φροντίζουν ὅπως ἐσεῖς, ζοῦν καὶ αὐξάνονται. Ἐσεῖς ποὺ φροντίζετε, γιατὶ ἀγωνιᾶτε; Ἡ ὑγιὴς φροντίδα δὲν καταδικάζεται, προϋποτίθεται. ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα καταδικάζεται. Γιατί, ὅπως προαναφέραμε, γίνεται ἄγχος, ἀγωνία, φόβος καὶ δηλητηριάζει καὶ φθείρει τὴν ζωή μας. Ὑπογραμμίζει τὴν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στὸν Θεὸ καὶ τὴν ὀλιγοπιστία μας. Γι’ αὐτὸ χρειάζεται μιὰ ἐσωτερική, ὁλοκληρωτικὴ ἀλλαγή. Καὶ πῶς θὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτή; Τὴν ἀπάντηση τὴν δίνει ὁ Κύριος: «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ἡμῖν». Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ζεῖ μέσα στὴν ἰδιοκτησία τοῦ Πατέρα του. Αἰσθάνεται τὸν ἑαυτό του ἀσφαλῆ στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Τότε δὲν ἔχει θέση πιὰ ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα, ἀφοῦ, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ Θεὸς μᾶς παρέχει «ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν» (Ἐφ. 3, 20).
Σήμερα, ὅμως, ὁ Κύριος προβάλλει καὶ μιὰ δεύτερη προϋπόθεση γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν Βασιλεία Του. Γιὰ νὰ περπατάει σωστὰ ὁ ἄνθρωπος, πρέπει νὰ ἔχει καλὴ ὅραση. Ἂν τὰ μάτια του εἶναι ἀδύναμα, τότε σκοντάφτει, πέφτει καὶ χτυπάει. Τὸ ἴδιο καὶ στὰ πνευματικά. Γιὰ νὰ βαδίζει κανεὶς σωστά, πρέπει νὰ ἔχει καθαρὸ νοῦ - αὐτὸ εἶναι τὸ μάτι τῆς ψυχῆς. Ἂν τὸ μάτι του εἶναι ἀδύναμο, τότε σκοντάφτει, πέφτει καὶ κτυπᾶ. Τὸ ἴδιο καὶ στὰ πνευματικά‧ γιὰ νὰ βαδίσει κανεὶς σωστά, πρέπει νὰ ἔχει καθαρὸ νοῦ - αὐτὸ εἶναι τὸ μάτι τῆς ψυχῆς. Τὸ ἱερὸ κείμενο δὲν λέει «καθαρός». ἀλλὰ «ἁπλοῦς». Δηλαδή, ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου νὰ μὴν εἶναι μπερδεμένος, γιατὶ ὅταν ἡ ψυχή του δὲν εἶναι ἁπλῆ, ἀλλὰ πολυσύνθετη στὶς ἐπιθυμίες καὶ τὶς ἐπιδιώξεις της γιὰ τὰ γήινα, τότε εἶναι σὰν νὰ δουλεύει γιὰ δύο ἀφεντικά.
Ἂς δοῦμε μὲ προσοχὴ πῶς τοποθετοῦνται καὶ οἱ θεοφόροι Ἅγιοι Πατέρες μας.
Ὁ Μέγας Βασίλειος: «’Εκεῖνοι ποὺ ἔχουν καταρριφθεῖ πολὺ ἀπὸ τὶς μέριμνες τοῦ βίου σύρονται στὰ χαμηλὰ σὰν ὄρνιθες παχύσαρκες μαζὶ μὲ τὰ βοσκήματα, ἔχοντας μάταια τὰ φτερά τους».
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὅπως τὸ σῶμα νεκρώνεται ὅταν τὸ ἐγκαταλείψει ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ νεκρώνεται, ὅταν τὴν ἐγκαταλείψει ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὸ κυρίως γίνεται στὸν βωμὸ τῆς πλεονεξίας, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρία. Τὴν γῆ θέλεις νὰ κληρονομήσεις; Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ὅμως, θὰ στερήσεις τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὴν οὐράνια κληρονομιὰ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν».
Ὁ Γρηγόριος Νύσσης: «Ἡ δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ ἐξομοιώνεται μὲ τὴν δική μας διάθεση. Ὅποια εἶναι ἡ διάθεσή μας, τέτοια εἶναι καὶ ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ».
Ὁ ἅγιος Κύριλλος: «Σὲ νοῦ γεμάτο ἄγχη καὶ θορύβους οὔτε ἁπλὴ σκέψη τῶν καλῶν οὔτε χάρη Θεοῦ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει».
Ὁ Ἠλίας Μηνιάτης: «Τυραννία θέλει νὰ ἐπιβάλλει σ’ ἐμᾶς ὁ τύραννος τῶν ψυχῶν μας, ὁ μισόθεος κόσμος. Θέλει νὰ μᾶς κρατεῖ ὡσὰν αἰχμαλώτους, νὰ ἀσχολούμαστε ἀποκλειστικὰ μὲ τοὺς κόπους καὶ τοὺς περισπασμοὺς τῆς μοχθηρῆς αὐτῆς ζωῆς. Λοιπόν, Χριστιανέ, ὁ Θεὸς σὲ θέλει ὅλον. Ὁ κόσμος πάλι σὲ θέλει ὅλο. Νὰ εἶσαι ὅλος καὶ μὲ τοὺς δύο, αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον. Αὐτοὶ εἶναι δύο αὐθέντες, οἱ ὁποῖοι δὲν συμφωνοῦν σὲ τίποτα. Ἐμεῖς ἔχουμε αὐθέντη μας τὸν Θεό. Κόσμε πλάνε καὶ μάταιε! Ἂς σὲ ὑπηρετεῖ καὶ ἂς σὲ χαίρεται ὅποιος δὲν ἐλπίζει ἄλλον παράδεισο καὶ δὲν πιστεύει στὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό!»
Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Ρῶσος, ἐπίσκοπος Καυκάσου: «Ἀπαγόρεψε τὶς μάταιες μέριμνες, γιατὶ αὐτὲς ἐξασθενίζουν καὶ ἐξαφανίζουν τὴν καλὴ μέριμνα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἡ μάταιη μέριμνα εἶναι ἀσθένεια τῆς ψυχῆς καὶ ἐκδήλωση τῆς ἀπιστίας της. Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος εἶπε «ὀλιγόπιστοι». Μίσησε τὴν μισητὴ στὸν Θεὸ ραθυμία, ἀγάπησε τὸν θεῖο κόπο καὶ μὴ βλάπτεις τὴν ψυχή σου μὲ τὴν ἀνώφελη καὶ περιττὴ μέριμνα».
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἁπλότητα σημαίνει καθαρότητα ψυχῆς, ἀκεραιότητα, εἰλικρίνεια, ἀπονήρευτη γνώμη, καθαρότητα τοῦ νοῦ καὶ ἀθωότητα, στὴν ὁποία δὲν ὑπάρχει τίποτα τὸ σκοτεινὸ καὶ ὕπουλο. Ὅλα εἶναι ἀνυπόκριτα, ἀσυγκάλυπτα. Ὅσοι ἔχουν αὐτὴν τὴν χριστιανικὴ ἁπλότητα, πολιτεύονται μὲ εὐθύτητα καρδίας, μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ δὲν ἔχουν μέσα τους ἴχνος πανουργίας. Τὰ μάτια τους, τὸ βλέμμα τους εἶναι ἁπλό, καθαρό. Τὸ πρόσωπό τους λάμπει καὶ ἡ καρδιά τους εἶναι γεμάτη εὐφροσύνη. Τὸ μυαλό τους εἶναι καθαρὸ σὰν αἴθριος οὐρανός. Οἱ σκέψεις τους ἁγνὲς σὰν καθαρὸ χρυσάφι. Ὁ λόγος τους ἀληθινὸς καὶ ἡ ψυχή τους καθαρὴ ἀπὸ κάθε ρύπο. Τὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο ἡ τιμιότητα τὸν στολίζει, ἐνῶ τὸν τιμᾶ ἡ σταθερὸτητα τοῦ χαρακτήρα του. Ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἀγαπᾶ».
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἔλεγε στὶς ἱερὲς μονάστριες: «Ἡ ὅλη σας προσπάθεια νὰ εἶναι νὰ προστατεύετε τὸ ἀμάραντον μέλος, τὴν ψυχή σας‧ καὶ πάντοτε νὰ φροντίζετε νὰ τὸ ἔχετε εἰς γαλήνην καὶ εἰς εὐαρέστησιν Θεοῦ. Τὸ ἀμάραντον αὐτὸ σκεῦος, τὸ ὁποῖο συντηρεῖ καὶ διαφυλάττει τὸ ὅλο σῶμα‧ καὶ ἡ ψυχὴ μὲ ἄλλο δὲν εὐαρεστεῖται, παρὰ νὰ βλέπει τὸ κορμὶ πάντοτε νὰ δοκιμάζεται. Αὐτὰ εὐχαριστοῦν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ἀναβιβάζουν στὰ οὐράνια. Ἀλλὰ τὸ κορμὶ τὸ ἄθλιο τραβᾶ τὴν ψυχὴ καὶ πολεμᾶ νὰ τὴν κατακρημνίσει στὰ καταχθόνια».
Ὁ ἅγιος Πορφύριος: «Ὅταν δὲν ζεῖς μὲ τὸν Χριστό, ζεῖς μέσα στὴν μελαγχολία, στὴ θλίψη, στὸ ἄγχος, στὴν στενοχώρια. Δὲν ζεῖς σωστά. Νὰ ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ καὶ νά ζητᾶμε νὰ γίνει τὸ θέλημά Του στὴν ζωή μας‧ αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ συμφέρον, τὸ πιὸ ἀσφαλὲς γιὰ μᾶς. Νὰ ἔχουμε πλήρη ἐμπιστοσύνη στὴν θεία Του Πρόνοια».
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Ὅσο πιὸ πολλὰ ἀγαθὰ ἀποκτοῦν σήμερα οἱ ἄνθρωποι, τόσο πιὸ πολλὰ προβλήματα ἔχουν. Οὔτε τὸν Θεὸ εὐχαριστοῦν γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του οὔτε τὴν δυστυχία τῶν συνανθρώπων τους βλέπουν, γιὰ νὰ κάνουν καμμιὰ ἐλεημοσύνη. Σπαταλοῦν καὶ δὲν σκέφτονται τὸν ἄλλον ποὺ δὲν ἔχει νὰ φάει. Πῶς νὰ ἔρθει μετὰ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ; Ἔχουμε ἄγχος, γιατὶ δὲν βάζουμε καὶ τὸν Θεὸ στὶς ὑποθέσεις μας. Πολλοὶ ἄνθρωποι βασανίζονται, γιατὶ δὲν καταφέρνουν νὰ δοξασθοῦν μὲ μάταιες δόξες ἢ νὰ πλουτίσουν μὲ μάταια πράγματα. Δὲν σκέφτονται ὅτι αὐτά, στὴν ἄλλη, στὴν ἀληθινὴ ζωή, οὔτε χρειάζονται ἀλλὰ οὔτε καὶ μεταφέρονται. Ἐκεῖ μόνο τὰ ἔργα μας θὰ μεταφέρουμε, τὰ ὁποῖα θὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ ἐδῶ καὶ τὸ ἀνάλογο διαβατήριο γιὰ τὸ μεγάλο καὶ αἰώνιο ταξίδι μας».
Ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Νικαίας Γεώργιος συμπληρώνει: «Καὶ εὐσπλαχνίζεται ὁ Θεὸς τὸ πλάσμά Του, θέλει νὰ τοῦ ἐλαφρύνει τὴν ἀγωνία. Νὰ τοῦ μαλακώσει τὸν πόνο. Νὰ τοῦ σκορπίσει φῶς γαλήνης στὸ πυκνό του σκοτάδι. Νὰ τοῦ στηρίξει τὴν κλονισμένη ἐλπίδα στὸν Πατέρα, τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Νὰ διώξει τοὺς ἀδικαιολόγητους φόβους ποὺ σὰν ὕπουλο σαράκι κατατρώγουν τὴν ψυχή του. Καὶ διατυπώνει τὶς γλυκύτερες ὑποσχέσεις, τοὺς παρηγορητικώτατους στοχασμούς, τὶς ἐνισχυτικώτερες βεβαιώσεις. Γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει νὰ ξεκολλήσει τὸ βλέμμα του ἀπὸ τὴν γῆ καὶ νὰ τὸ στρέψει στὸν οὐρανό».
Καὶ ὁ θεολόγος ποιητὴς Γ. Βερίτης θὰ μᾶς προσφέρει τὴν ἁγνὴ προσευχή του: «Ὤ ποιητὴ καὶ Πλάστη μου / τὰ πόδια Σου γλυκοφιλῶ / καὶ στῆς νυχτιᾶς τὴν σιγαλιὰ / εὐλαβικὰ παρακαλῶ. / Στεῖλε στὴν δόλια μου ψυχὴ / τῆς χάρης τὴν χρυσῆ βροχή. / Τῶν πειρασμῶν τὰ κύματα / σὰν μανιασμένα μὲ κτυποῦν / καὶ τὰ καρφιὰ τῶν πόνων μου / μέρα καὶ νύχτα μὲ τρυποῦν. / Καὶ γονατίζω στὸν Σταυρό, / χαρὰ κι ἐλπίδα γιὰ νὰ βρῶ».
Ἀδελφοί μου,
Σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος μᾶς παρηγόρησε λέγοντας νὰ μὴν ἀγχωνόμαστε. διότι ἀκριβῶς ἔχουμε Πατέρα στοὺς οὐρανούς, ποὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ μᾶς. Ναί! Εἶναι ὁ Δημιουργὸς καὶ Πλάστης μας. Ἡ ἴδια ἡ Ἀγάπη. Κι ἐμεῖς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὰ παιδιά Του. Ἰδίως οἱ Χριστιανοὶ ποὺ πίστεψαν στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Υἱοῦ Του. «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν», θὰ μᾶς διαβεβαιώσει ὁ ΕὐαγγελιστὴςἸωάννης, «ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι».(Ἰω. 1, 12). Ἐμεῖς, τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ «θέσει καὶ χάριτι υἱοποιούμεθα δι’ αὐτοῦ, μετέχοντες τοῦ πνεύματος» (Μέγας Ἀθανάσιος).
Ἑπομένως, ἂς μὴ ταλαιπωροῦμε τὴν ψυχή μας μὲ ὑπερβολικὴ φροντίδα καὶ μέριμνα. «Πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν» καὶ τὴν ἐλπίδα ἂς τὴν ἀναθέσουμε στὸν Θεό. Μεγάλα καὶ μικρὰ προβλήματα. Ἀτομικὰ καὶ οἰκογενειακά. Καὶ ὁ Πατέρας μας ὁ οὐράνιος θὰ φροντίσει γιὰ τὴν λύση τους. Ἐμεῖς εἴμαστε τὰ ἀγαπημένα παιδιά Του καὶ ἡ θεία στοργή Του καὶ Πρόνοια θὰ συντροφεύουν τὴν ζωή μας. Ἀμήν!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου