ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Ἀριθμός 26

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

«πᾶς ὅστις ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ

ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων» (Ματθ. 1, 32)

19 Ἰουνίου 2022

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ. καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, κατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν Ἱστορία. Παρηγορεῖ καὶ κρατεῖ τὴν Ἐκκλησία ζωντανή. Μίλησε μὲ τὸ στόμα τῶν Προφητῶν, ἐνέπνευσε τοὺς Ἀποστόλους, ὁδήγησε τοὺς Πατέρες καὶ Διδασκάλους νὰ ἑρμηνεύσουν ἀλάνθαστα τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι οἱ Ἅγιοι Πάντες, ποὺ σήμερα πανηγυρικὰ τιμᾶ καὶ ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἡ ὁλοζώντανη παρουσία τοῦ Χριστοῦ  μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν κόσμο. Εἶναι οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ, οἱ «σφόδρα ἠγαπημένοι», ἀλλὰ εἶναι καὶ οἱ δικοί μας σύντροφοι, συμπαραστάτες, προστάτες καὶ βοηθοὶ στὴν πορεία μας πρὸς τὸν Οὐρανό. Αὐτὸ ἐννοεῖ ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας ὅταν λέει: «Ἀγάπησον τοὺς Ἁγίους, ἵνα ἐλεηθῆς δι’ αὐτῶν».

Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους μας, πρὶν ἀνακαινισθοῦν διὰ τῆς μετανοίας, ὑπῆρξαν ἁμαρτωλοὶ καὶ ἐμπαθεῖς ἄνθρωποι. Ἄλλοι ἦσαν ἄσημοι, ταπεινοὶ καὶ ἄγνωστοι, καὶ ἄλλοι μεγιστάνες καὶ σπουδαῖοι. Καὶ, στὰ τελευταῖα χρόνια, οἱ Νεομάρτυρες, μὲ θάρρος, γενναιότητα καί αὐταπάρνηση ὁμολόγησαν τήν ἁγία πίστη τους καί ὁδηγήθηκαν στὸ μαρτύριο.

Οἱ Ἅγιοι Παντες ἄκουσαν τὴν πρώτη ἐντολὴ τοῦ Κυρίου: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» (Μαρκ. 12, 30) καὶ ἐναπέθεσαν τὴν ἀγωνία τῆς σωτηρίας τους στὴν Πρόνοια καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Παράλληλα μὲ τὸν προσωπικό τους ἀγῶνα γιὰ τελείωση, ἀδιάλειπτα παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς ἐλεήσει. Πέτυχαν νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ θάνατον νὰ ἀπολαμβάνουν τὴν θεϊκὴ δόξα καὶ νὰ μᾶς βοηθοῦν. Ὁμολόγησαν τὴν πίστη, θυσιάζοντας τὴν ζωή τους γιὰ Ἐκεῖνον μὲ τὰ μαρτυρικά τους αἵματα μιμούμενοι τὴν δεσποτικὴ θυσία. Ἀλλὰ καὶ οἱ Ὅσιοι καὶ οἱ Δίκαιοι ὁμολόγησαν τὴν πίστη μὲ τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες τους.

Ὁ Θεὸς εἶναι Ἅγιος. Ἔτσι Τὸν εἶδαν καὶ Τὸν ἔψαλαν οἱ Ἄγγελοι, σύμφωνα μὲ τὸ ὅραμα τοῦ προφήτη Ἡσαΐα. Ἁγία εἶναι καὶ ἡ Ἐκκλησία Του μὲ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Λόγου Του: «Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», ὁμολογοῦμε στὸ Σὐμβολο τῆς πίστεως. Τὴν ἁγιότητά της τὴν ἀντλεῖ  ἀπὸ τὴν ἀόρατη  μυστική  της  κεφαλή, τὸν  Χριστό, ἀλλὰ  καὶ  γιατὶ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ τὴν ἐμπνέει, εἶναι ἁγία. Ἅγιος εἶναι καὶ ὁ σκοπός της, δηλαδὴ ὁ ἐξαγιασμὸς τῶν ἁμαρτωλῶν μελῶν της. Δὲν μειώνει τὴν Ἐκκλησία τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ μέλη της εἶναι ἄνθρωποι ἁμαρτωλοὶ καὶ ἐμπερίστατοι. Γι’ αὐτὸ ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ ἁγιάζει τὰ ἀσθενῆ μέλη της. Ἅγιες εἶναι καὶ οἱ θεῖες Γραφές, στὶς ὁποῖες εἶναι καταχωρισμένη ἡ ἀλήθεια. Ἅγιος εἶναι ὁ χριστιανικὸς Ναός, Ἅγια εἶναι τὰ μυστήρια καὶ προπάντων ἡ θεία Εὐχαριστία, μὲ τὰ ὁποῖα ἀναγεννᾶται καὶ τρέφεται πνευματικὰ ὁ ἄνθρωπος. Δὲν γεννιέται κανεὶς ἅγιος, ἀλλὰ γίνεται. Αὐτὸ τὸ μαρτυρεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Α΄ Πέτρ. 1, 16).

Ἡ Παναγία ὑπῆρξε σκεῦος ἐκλογῆς, λόγῳ τῆς ἁγιότητάς της. Ἕδειξε μέχρι ποῦ μπορεῖ νὰ ὑψωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ὡς ἐλαία κατάκαρπο θὰ τὴν παρουσιάσει ὁ ἱερὸς Δαμασκηνὸς φυτευμένη μέσα στὸν Ναό.

Ἂς ἀκούσουμε μὲ προσοχὴ τὶ λένε οἱ θεῖοι Πατέρες μας γιὰ τὴν σημερινὴ μεγάλη ἑορτή.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: Βλέποντας τὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων, οἱ Ἄγγελοι χαίρονταν καὶ οἱ δαίμονες φοβοῦνταν. Αὐτὸ ἦταν αἷμα ἅγιο. Τὸ εἶδε ὁ διάβολος καὶ ἔφριξε, γιατὶ θυμήθηκε ἄλλο αἷμα, τὸ Αἷμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Γιὰ χάρη ἐκείνου τοῦ Αἵματος χύθηκε καὶ αὐτό. Γιατὶ ἀπὸ τότε ποὺ κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Δεσπότου, βλέπεις, στὴ συνέχεια, νὰ κεντιοῦνται ἀμέτρητες πλευρές. Κι ἂν θὲς ν’ ἀκούσεις τὶ ἔγινε ὕστερα, μάθε πὼς αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ παραστήσει κανένας ἀνθρώπινος λόγος, Ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «οὔτε μάτι εἶδε, οὔτε αὐτὶ ἄκουσε, οὔτε ἀνθρώπινος νοῦς ἀναλογίστηκε αὐτὰ ποὺ ἑτοίμασε ὁ Θεὸς γιὰ ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀγαποῦν» (Α΄ Κορ. 2, 9). Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος: Ἔρριξαν ἐκεῖνοι τὰ σώματά τους στὴν φωτιά, ρίξε κι ἐσὺ τώρα χρήματα στὰ χέρια τῶν φτωχῶν. Καταπάτησαν ἐκεῖνοι τὰ ἀναμμένα κάρβουνα, σβῆσε ἐσὺ μέσα σου τὴν φλόγα τῆς αἰσχρῆς ἐπιθυμίας καὶ θωράκισε τὴν ζωή σου μὲ τὴν ἁγιότητα.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος: Ἁγιοσύνη. Θεία ὀνομασία, θεία ἐνέργεια. Τὸ ὄνομά σου δηλώνει αὐτὸν ποὺ ἁγίασε ὁ Θεός‧ τὸν σώφρονα, τὸν καθαρό, τὸν ἐλεύθερο ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ κάθε πάθος. Ἁγιοσύνη εἶναι ἡ ὑψηλὴ κλήση ποὺ δηλώνει τελειοποίηση καὶ σημαίνει τὴν ἀπόκτηση κάθε ἀρετῆς. Τὸν ἄνθρωπο ποὺ πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ κηρύττεις τὴν καθ’ ὁμοίωση τελείωσή του. Ἐνῶ διάγει τὸν βίο του μέσα στὸν κόσμο, τὸν ἀναδεικνύεις οὐρανοπολίτη. Ἀποκαλεῖς υἱὸ τοῦ Θεοῦ τὸν ἄνθρωπο ποὺ πλάσθηκε ἀπὸ χῶμα. Ἐσὺ ἀπαλλάσσεις τὸν γήινο ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ γήινα πάθη. Αὐτὸν ποὺ ἀπὸ τὴν φύση του στερεῖται τὴν ἁγιότητα, τὸν ἀναδεικνύεις γεμᾶτο θεία χάρη.  Ἐσὺ μαρτυρεῖς τὸ ἔργο του, τὸ κρυμμένο στὰ μύχια τῆς καρδιᾶς του. Ἐσὺ φανερώνεις τὸν ἁπλό, τὸν ἄκακο. Στεφανώνεις τοὺς ἀσκουμένους στὰ ὄρη καὶ στολίζεις αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται στὶς πόλεις γιὰ τὴν ἀρετή. Τὸ ὄνομά σου δηλώνει αὐτὸν ποὺ ἁγιάσθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, αὐτὸν ποὺ ἀξιώθηκε νὰ γίνει φίλος Του. Ἐσὺ βεβαιώνεις τὴν ὀρθὴ πίστη, ἀποκαλύπτεις τὸν ἐλεήμονα, τὸν φιλάνθρωπο, αὐτὸν ποὺ ἀγαπᾶ ὅπως τὸν ἑαυτό του τὸν πλησίον του. Εἶσαι ὁ ἀρραβώνας τῆς θείας μέλλουσας θείας δόξας. Ἐσὺ εἶσαι ὁ ἀσφαλὴς ἐγγυητὴς τῆς θείας κληρονομιᾶς.

Ὁ ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἀναφέρει σὲ μιὰ ὁμιλία του τοῦ 1954: Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὑμνεῖ καὶ δοξάζει τὰ ἀγγελικὰ ἐκεῖνα σώματα ποὺ ἀγωνίσθηκαν στὸν μάταιο αὐτὸν κόσμο μὲ ἀγῶνες καὶ πόνους. Καὶ ἀπευθυνόμενος στὶς μοναχὲς λέει: Τὰ κορμιὰ αὐτὰ ποὺ θρέφομεν, ἀδελφές, δὲν τὰ θρέφομεν γιὰ ἄλλον σκοπό, παρὰ μόνον γιὰ νὰ ἐργασθοῦν εἰς τὰς ἀρετὰς καὶ νὰ ἐξαγοράσωμεν τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν‧ αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμός μας.

Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: Ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων εἶναι ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ γι’  αὐτὸ ὅλη εἶναι χριστοζωή. Ὅ,τι εἶναι δικό τους εἶναι πρῶτα τοῦ Χριστοῦ καὶ κατόπιν ἰδικό τους. Σ’ αὐτοὺς δὲν εἶναι αὐτοί, ἀλλὰ «τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολ. 3, 11). Εἶναι σαφὴς ἡ ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου: «κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε» (Α΄ Πέτρ. 1, 16). Ὁ θάνατος δὲν ὑπάρχει πλέον στοὺς ἁγίους, διότι ὅλο τὸ εἶναι τους εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ τὶς ἀναστάσιμες θεῖες δυνάμεις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, τοῦ μοναδικοῦ νικητοῦ τοῦ θανάτου. Στοὺς βίους τῶν Ἁγίων τὰ Ἅγια Μυστήρια εἶναι οἱ πηγὲς τῶν ἀρετῶν, οἱ δὲ ἅγιες ἀρετὲς καρποὶ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Ζήτησε νὰ βρεῖς τὸν ἑαυτό σου στοὺς βίους τῶν Ἁγίων. Θὰ βρεῖς καὶ τὰ φάρμακα νὰ μπορεῖς νὰ τὸν θεραπεύσεις ἀπὸ ὅλες τὶς πνευματικὲς ἀρρώστιες σὲ σένα, ὦ ἄνθρωπε, ἀθάνατη καὶ θεανθρώπινη ὕπαρξη. Καὶ συμπεραίνει ὁ Ἅγιος: Ἡ ἁγιότης εἶναι ζωή,        ἡ ἁμαρτωλότης θάνατος, ἡ εὐσέβεια εἶναι ζωή, ὁ διάβολος εἶναι θάνατος. Ὁ θάνατος εἶναι ἀποχωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεό, ἡ δὲ ζωὴ ἐπιστροφὴ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ζωὴ ἐν τῷ Θεῷ. Οἱ Χριστιανοὶ εἶναι φορεῖς καὶ κάτοχοι τῆς αἰωνίου ζωῆς.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος: Ἡ ψυχὴ ἁγιάζεται καὶ καθαίρεται μὲ τὴν μελέτη τῶν λόγων τῶν Πατέρων, μὲ τὴν ἀποστήθιση Ψαλμῶν, μὲ τὴν ψαλτική, μὲ τὴν εὐχή.  Μὲ αὐτὴν τὴν μελέτη σιγά – σιγὰ θὰ ἀποκτήσετε τὴν πραότητα, τὴν ταπείνωση, τὴν ἀγάπη καὶ ἡ ψυχὴ θὰ ἀγαθύνεται. Ὁ Χριστὸς θέλει νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του καὶ περιμένει ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς μας.

Ὁ ἅγιος Παΐσιος: Ὁ κόσμος, μὲ τόσα ἐπικίνδυνα μέσα ποὺ ὑπάρχουν σήμερα, θὰ εἶχε σακατευθεῖ, ἂν δὲν βοηθοῦσε ὁ Θεός. Ἀλλὰ ἔχουμε καὶ Πατέρα τὸν Θεὸ καὶ Μάνα τὴν Παναγία καὶ ἀδέλφια τοὺς Ἁγίους ποὺ μᾶς προστατεύουν. Αὐτὸ ποὺ βοηθάει τοὺς κοσμικοὺς ποὺ ταλαιπωροῦνται γιὰ μάταια πράγματα εἶναι ἡ ἁγιότητα, ἡ ὁποία μὲ τὴν ἁπλότητά της τοὺς βοηθάει νὰ συλλάβουν τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ τοὺς φύγει τὸ πλάκωμα ἀπὸ τὴν καρδιά. Οἱ Ἅγιοι πῶς ἁγίασαν; Εἶχαν στραφεῖ στὸν ἑαυτό τους καὶ ἀγωνίζονταν γιὰ νὰ διορθωθοῦν. Δὲν δικαιολογούμαστε νὰ μὴν προχωροῦμε…γιατὶ ἔχουμε τὶς συνταγὲς τῶν Ἁγίων καὶ τὴν ζωή τους… Τὸ ἅγιο παράδειγμά τους.

Ὁ Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης: Σὲ πολλοὺς φαίνεται πὼς οἱ Ἅγιοι εἶναι μακριά μας. Ἀλλὰ μακριὰ εἶναι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ οἱ ἴδιοι ἀπομακρύνθηκαν, ἐνῶ εἶναι πολὺ κοντὰ σ’ ἐκείνους ποὺ τηροῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ κι ἔχουν τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Κύριος ἔδωσε τὴν Χάρη Του στοὺς Ἁγίους Του κι ἐκεῖνοι Τὸν ἀγάπησαν καὶ προσκολλήθηκαν ὁλοκληρωτικὰ σ’ Αὐτόν, γιατὶ ἡ γλυκύτητα της ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπερνικᾶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὴν ὀμορφιά του. Καὶ ἡ ἀγάπη αὐτὴ εἶναι ἀνείπωτα γλυκιά.

Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Μωυσῆς ὁ Ἁγιορείτης προσθέτει:  Οἱ Ἅγιοι Αὐτὸν ὁμολογοῦν, μαρτυροῦν, κηρύττουν. Δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν δίχως τὸν Χριστό.  Γι’ Αὐτοὺς εἶναι τὸ πᾶν. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἐλευθερία, εἶναι ἀγάπη. Προσκαλεῖ, δὲν ἀπαιτεῖ, δὲν ἐκβιάζει. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πάσχει ἀπὸ ἐγωισμό, ἀτομισμό, δυσκολεύεται νὰ ἀγαπήσει τοὺς ἄλλους, πολὺ περισσότερο τὸν Θεό. Τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τὴν αἰσθάνεται σὰν φωτιά, δὲν τὴν ἀντέχει, δὲν τὴν θέλει, τὸν ἐνοχλεῖ, τὸν καίει. Ἡ ἁγιότητα ἀγαπᾶ πολὺ τὴν μυστικότητα, τὴν ἀδοξία καὶ τὴν ἀφάνεια. Ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι φωτεινὴ ἐπιγραφὴ μὲ ὁδοδεῖχτες, κράχτες, δυνατοὺς προβολεῖς καὶ διαφήμιση. Ὅποιος πεῖ ὅτι εἶναι ἅγιος, παύει νὰ εἶναι Ἅγιος. Βλέπεις καὶ χαίρεσαι σπίτια γεμᾶτα εἰκόνες, μὲ ἀκοίμητο καντήλι καὶ θυμιατήρι. Ἁπλὲς γιαγιάδες νὰ μιλοῦν μὲ δάκρυα στὰ μάτια γιὰ τὴν θαυμαστὴ παρουσία τῶν Ἁγίων στὴν ζωή τους.

Ἀγαπητοί μου,

«Τιμὴ Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου». Οἱ Ἅγιοι Πάντες μὲ τὴν σημερινή τους ἑορτὴ μᾶς ἀφυπνίζουν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς καθημερινότητας καὶ μᾶς φωτίζουν τὸν δρόμο τοῦ προορισμοῦ μας. Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι νὰ ἀφήσουμε ἀπογόνους ἢ νὰ ἀποκτήσουμε πλούτη καὶ ἀξιώματα. Προορισμός μας εἶναι ἡ θέωση καὶ ὁ ἁγιασμός. Τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς τὸ εἶπε ξεκάθαρα σήμερα, ὅτι ὁ Χριστός, κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία Του, θὰ ὁμολογήσει μπροστὰ στὸν Πατέρα ὡς φίλους καὶ ἄξιους νὰ εἰσέλθουν στὴν Βασιλεία Του ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι στὴν παροῦσα ζωὴ ἔδωσαν ὁμολογία πίστεως μὲ τὴν ἁγία ζωή τους καὶ τὸ ἐνάρετο παράδειγμά τους.

Ἂς ἱκετεύσουμε κι ἐμεῖς σήμερα ὅλους τοὺς Ἁγίους, «μιμούμενοι αὐτῶν τὰς ἀρετάς», ἀναφωνῶντας μαζὶ μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνῳδό: «Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ ἅγιοι πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς», ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου