Ἀριθμός 30
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. ΙΔ΄ 14 - 22)
2 Αὐγούστου 2020
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς πολὺν
ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.
᾿Οψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῎Ερημός
ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα
ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν
αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δὲ
λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. ῾Ο δὲ
εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. Καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ
τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς
τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ
μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.
Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ
ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δὲ
ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον
καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Πολλοὶ ἐχθροί τοῦ Χριστιανισμοῦ τὸν
κατηγοροῦν γιὰ τὸ ὅτι περιφρονεῖ τὸν ὑλικὸ κόσμο, τὴν παροῦσα ζωὴ καὶ
τὴν σωματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀποβλέπει σὲ ἕναν κόσμο ἄυλο,
ἰδεατό, φανταστικό, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴ γνώμη τοὺς εἶναι ἀνύπαρκτος. Τὰ
πράγματα ὅμως δὲν εἶναι ὅπως τὰ νομίζουν καὶ ἡ παραπάνω μομφὴ πέφτει στὸ
κενό. Ποτὲ ὁ Χριστιανισμὸς δὲν περιφρόνησε τὸ σῶμα καὶ τὶς ἀνάγκες του,
ἁπλῶς τὸ ἔθεσε σὲ δεύτερη μοίρα ἐν σχέσει πρὸς τὴν ψυχή, ἡ ὁποία εἶναι
ἀθάνατη. Λέγει ἕνα τροπάριο: «Ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ,
ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς,πράγμτος ἀθανάτου». Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ βλέπει
πέρα καὶ πάνω ἀπὸ τὴν σάρκα, γιατί αὐτὴ ἔρχεται μὲ τὴ γέννηση καὶ φεύγει
μὲ τὸν θάνατο. Ἀντίθετα πρέπει νὰ φροντίζει τὴν ψυχή, ποὺ εἶναι κάτι τὸ
ἀθάνατο. Δὲν υἱοθετεῖται ἡ πλατωνικὴ ἀντίληψη, ὅτι τὸ σῶμα εἶναι φυλακὴ
τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ ἀντίθετα ἔχει καὶ αὐτὸ βαρύνουσα θέση, εἶναι τὸ
συμπλήρωμα στὴν ψυχοσωματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ αὐτὸ τὸ ὑλικὸ
καὶ φθαρτὸ σῶμα θὰ ἀναστηθεῖ καὶ θὰ δοξασθεῖ ἢ θὰ κολασθεῖ κατὰ τὴ
Δευτέρα Παρουσία, ὡς συμμέτοχο μαζὶ μὲ τὴν ψυχὴ στὶς καλὲς καὶ στὶς
κακιὲς πράξεις.
Τὶς ἀνωτέρω σκέψεις ἐπικυρώνει τὸ
σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὸ θαῦμα τοῦ
χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων ἀνθρώπων στὴν ἔρημο. Εἶναι ἕνα θαῦμα
τροφοδοσίας τοῦ σώματος, ἕνα θαῦμα κατάφασης τῆς ὑλικῆς ὑπόστασης τοῦ
ἀνθρώπου. Πολὺς λαὸς ἔχει συγκεντρωθεῖ καὶ ὁ Χριστὸς τοὺς συμπονᾶ ὅλους,
καθὼς τοὺς βλέπει νὰ ἔχουν φέρει ἀρρώστους μαζί τους, τοὺς ὁποίους καὶ
θεραπεύει. Βραδιάζει ὅμως καὶ ὅλοι παραμένουν ἄσιτοι. Δὲν ἔχουν τίποτε
νὰ φᾶνε. Ἔρχονται τότε οἱ μαθητὲς στὸν Χριστὸ καὶ τοῦ λέγουν νὰ πεῖ
στοὺς ἀνθρώπους νὰ πᾶνε στὰ γύρω χωριά, γιὰ νὰ ἀγοράσουν τροφές. Ὁ τόπος
ἐκεῖ εἶναι ἔρημος καὶ ἡ ὥρα περασμένη. Ὁ Ἰησοῦς τοὺς ἁπαντὰ ὅτι δὲν
χρειάζονται νὰ πᾶνε κάπου ἀλλοῦ. «Ἐσεῖς δῶστε τους νὰ φᾶνε». Τοῦ λέγουν
ἐκεῖνοι: «Δὲν ἔχουμε ἐδῶ τίποτε ἄλλο, παρὰ πέντε καρβέλια ψωμὶ καὶ δύο
ψάρια». Ἐκεῖνος τοὺς διατάζει νὰ τὰ φέρουν αὐτὰ μπροστά Του καὶ νὰ
καθίσουν τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων κάτω στὰ χόρτα. Ἔχουμε μία ἀνθρωπίνως
ἀδιέξοδη κατάσταση. Ἀπὸ τὴ μία πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς τὶς γυναῖκες
καὶ τὰ παιδιά, ποὺ εἶναι πεινασμένοι καὶ περιμένουν κάποιον νὰ τοὺς
δώσει νὰ φᾶνε. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μόνο «πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας». Αὐτὸ
ὅμως τὸ «ἀδύνατον παρ’ ἀνθρώποις» γίνεται «δυνατὸν παρὰ τῷ Θεῶ». Ἀνάμεσα
στὸ πλῆθος δεσπόζει ἡ μορφὴ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, τοῦ δημιουργοῦ καὶ
«τροφέως πάσης της κτίσεως», «οὐ ἐν τὴ χειρὶ ζωὴ πάντων τῶν ὄντων»,
δηλαδὴ στὸ χέρι τοῦ ὁποίου γεννᾶται καὶ ἀναθάλλει ἡ ζωὴ ὅλων τῶν ἔμβιων
πλασμάτων τῆς γής. Εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὰ μάτια Του στὸν
οὐρανό, εὐλογεῖ τὰ λιγοστὰ τρόφιμα καὶ ἀρχίζει νὰ τὰ μοιράζει σὲ ὅλους
μέσω τῶν μαθητῶν Του. Οἱ μαθητὲς μοιράζουν ἀκατάπαυστα, τὰ ψωμιὰ καὶ τὰ
ψάρια πολλαπλασιάζονται αὐτόματα, ὅλοι τρῶνε, ὅλοι χορταίνουν καὶ τὰ
περισσεύματα γεμίζουν δώδεκα κοφίνια! Σὰν νὰ ξεχύθηκε ἕνας πάμπλουτος
ποταμὸς ἀπὸ τροφές, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο χόρτασε τὰ πλήθη, ἀλλὰ καὶ ἔδωσε
πολὺ περισσότερες μερίδες ἀπὸ ὅσες χρειάζονταν. Ἔμειναν πάμπολλα φαγητὰ
ἀφάγωτα, ὡς δεῖγμα τοῦ ἄπειρου πλούτου τοῦ δωρεοδότη Θεοῦ, ὁ ὁποῖος
σκορπίζει τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ἁπλόχερα, χωρὶς τσιγκουνιὰ καὶ μέτρημα.
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει στοὺς ἀνθρώπους
ποὺ βρίσκονται κοντὰ στὸν Θεό. Δὲν θὰ στερηθοῦν κανένα ὑλικὸ ἀγαθό,
ἐφόσον ἡ καρδιὰ τοὺς παραμένει ἀκλόνητα προσανατολισμένη πρὸς τὸ Πρόσωπο
τοῦ Χριστοῦ. Τὸ τονίζει αὐτὸ καὶ τὸ τροπάριο τῆς ἀρτοκλασίας: «οἱ
ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ». Ὅσοι ἔχουν
μεταθέσει ὅλο τους τὸ εἶναι ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό, ζητοῦν πρῶτα τὴν
βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Θεὸς τοὺς προσθέτει τὰ ἀπαραίτητα, γιὰ νὰ
ζήσουν, εἴτε λίγα, εἴτε πολλά. Ἀντίθετα «οἱ πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ
ἐπείνασαν». Ὅσοι ἐγκλωβίζουν τοὺς ἑαυτούς τους στὸ κυνήγι τῶν ἐγκόσμιων
ἀγαθῶν, ὑποταγμένοι στὸν Διάβολο καὶ στὰ πάθη τους, ἀκόμη καὶ ἂν
πλουτίζουν, εἶναι οὐσιαστικὰ πτωχοὶ καὶ πεινασμένοι πνευματικά. Κάποτε
κάποτε συμβαίνει νὰ πτωχεύσουν καὶ ὑλικά, ἀκριβῶς ὅπως γίνεται καὶ στὶς
ἡμέρες μας, μὲ τὴν παγκόσμια οἰκονομικὴ κρίση, κατὰ τὴν ὁποία καταρρέουν
σὰν χάρτινοι πύργοι μεγάλες ἑταιρεῖες καὶ μεγιστάνες, οἱ ὁποῖοι
ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ ποῦ θὰ κρύψουν καλύτερα τὰ ἀμύθητα πλούτη τους. Ὁ
Σατανᾶς εἶναι ἀνθρωποκτόνος, φτωχὸς καὶ κακομοίρης. Ὅσο περισσότερο οἱ
ἄνθρωποι ἀπαρνοῦνται τὸν Χριστὸ καὶ συντάσσονται μὲ τὸν Διάβολο, τόσο
περισσότερο θὰ βιώνουν κάθε εἴδους δυστυχία, φτώχια, μιζέρια. Ἕνα
τεράστιο πέπλο μαυρίλας, κακομοιριᾶς καὶ θανάτου θὰ σκεπάζει τὸν πλανήτη
μας, γιατί ὁ Διάβολος αὐτὸ θέλει, νὰ μετατρέψει τὴ γῆ σὲ κόλαση. Καὶ οἱ
ταλαίπωροι ἄνθρωποι προσκυνοῦν αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ τοὺς ἀπογυμνώσει ἀπὸ
κάθε ἀξία, ὑλικὴ ἢ πνευματική, καὶ ἐντέλει νὰ τοὺς θανατώσει.
Ἐμεῖς, ποὺ πιστεύουμε στὸν Χριστὸ καὶ
ἀνήκουμε στὸ Σῶμα Του, στὴν Ἐκκλησία Του, ἂς μείνουμε προσκολλημένοι
κοντά Του, ἂς μὴν φύγουμε ποτὲ οὔτε χιλιοστὸ μακριά Του καὶ τότε θὰ
ἀπολαμβάνουμε εὐχαριστημένοι καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα
γιὰ τὴ ζωή μας, καὶ κυρίως τὰ πνευματικὰ ἀγαθά, ὡς πρόγευση τῆς
Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, τὴν ὁποία εἴθε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἀπολαύσουμε, ἀμήν!
Γένοιτο! Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου