ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ

Ἀριθμός  24

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. δ΄18 - 23)

21 Ἰουνίου  2020

Τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν ἀπὸ τὸ Χριστὸ ἀκοῦμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἡ ὁποία ἀνήκει στὴν ἀρχὴ τοῦ σωτήριου κηρυκτικοῦ Του ἔργου. Ὁ Χριστὸς, μὲ ἕδρα τὴν Καπερναούμ, δίπλα στὴ λίμνη τῆς Γαλιλαίας, ἀρχίζει νὰ κηρύσσει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Καθὼς περπατᾶ στὴν παραλία τῆς λίμνης, βλέπει δύο ἀδέρφια , τὸν Σίμωνα, ποὺ ἀργότερα ὀνομάσθηκε Πέτρος, καὶ τὸν Ἀνδρέα, οἱ ὁποῖοι ρίχνουν τὰ δίχτυά τους στὴ θάλασσα, γιατί εἶναι ψαράδες. Τοὺς λέγει τότε: «Ἀκολουθῆστε με καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς κάνω ψαράδες ἀνθρώπων!» Πολὺ παράξενα λόγια ἀκοῦνε οἱ δύο ἀδελφοί. Ἕνας ἄγνωστος τούς καλεῖ νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ ἐπάγγελμά τους, τὴν καθημερινότητά τους, τὶς οἰκογένειές τους, ὅλον τὸν κοινωνικό τους περίγυρο, χωρὶς καμία προειδοποίηση ἢ προετοιμασία, νὰ ἐξαφανιστοῦν ἀπὸ τὸ μικρόκοσμο τῆς ἀσήμαντης ζωῆς τους, γιὰ ποιὸν λόγο; Γιὰ νὰ γίνουν, λέγει ὁ συνομιλητής τους, «ἁλιεῖς ἀνθρώπων!» Νὰ γίνουν ψαράδες, ἀλλὰ ἀντὶ γιὰ ψάρια, νὰ ψαρεύουν ἀνθρώπους! Εἶναι ἀλήθεια πάρα πολὺ συνοπτικὴ καὶ ἐλλειπτικὴ ἡ διήγηση τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ματθαίου στὸ σημεῖο αὐτό. Ὁ Χριστὸς ἐννοεῖ ὅτι ὁ Σίμωνας Πέτρος καὶ ὁ Ἀνδρέας, μὲ τὴ δύναμη τοῦ κηρύγματός τους στὸ μέλλον, θὰ ἑλκύουν πολλοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἑπομένως τὸ «ἁλιεῖς ἀνθρώπων» ἰσοδυναμεῖ μὲ «ὑπηρέτες τοῦ Θείου Λόγου, ὁ ὁποῖος ἐξάγει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἀσέβειας καὶ τοὺς ὁδηγεῖ στὸ φῶς τῆς σωτηρίας.»

Δὲν γνωρίζουμε ἂν ὁ Χριστὸς ἔδωσε τέτοιου εἴδους διευκρινήσεις στοὺς δύο ἀδελφούς, ἢ ἂν προκλήθηκε κάποιος διάλογος μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν δύο ἀδελφῶν. Πρέπει ἐδῶ νὰ λάβουμε ὑπ’ ὄψη μας ὅτι ὁ Ἀνδρέας ἦταν μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ἑπομένως εἶχε κάποια προπαιδεία, εἶχε λάβει κάποια πνευματικὴ προετοιμασία γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία Χριστοῦ. Γεγονὸς πάντως εἶναι ἡ ἀκαριαία θετικὴ ἀνταπόκρισή τους στὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ: «Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.» Ἀμέσως παράτησαν τὰ δίχτυα τους καὶ Τὸν ἀκολούθησαν. Ὅλο τὸ νοηματικὸ βάρος πέφτει ἐπάνω σ’ αὐτὸ τὸ «εὐθέως». «Εὐθέως» σημαίνει χωρὶς δισταγμό, χωρὶς δεύτερη σκέψη, χωρὶς ὑπολογισμό, χωρὶς ἐνδοιασμό, χωρὶς καθυστέρηση. Ἀμέσως οἱ πρῶτοι μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἐγκαταλείπουν τὴν ἐπίγεια βιοτὴ καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Οὐράνιο Βασιλέα, ὁ ὁποῖος τοὺς καλεῖ. Στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἀνακαλύπτουν τὸν προσδοκώμενο Μεσσία, τὸν πολυπόθητο Σωτήρα, καὶ θέλουν νὰ γίνουν ὑπηρέτες Του. Καταλαβαίνουν ὅτι ἡ κλήση τους αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη καὶ ἡ πιὸ τιμητικὴ εὐκαιρία τῆς ζωῆς τους, γι’ αὐτὸ λένε ἀμέσως τὸ μεγάλο «ναί». Οἱ ἁπλοὶ ψαράδες τῆς Γαλιλαίας ἀποδεικνύονται σοφώτατοι ἐπιχειρηματίες. Ἀναγνωρίζουν ἀμέσως τὸν πολυτιμότατο θησαυρὸ ποὺ βρίσκεται μπροστά τους καὶ τὸν ἁρπάζουν, ἐγκαταλείπουν τὴν μέχρι τότε χαμοζωή τους, θεωροῦν ὅλα τὰ προηγούμενα «σκύβαλα», δηλαδὴ μηδαμινὰ καὶ τιποτένια, γιὰ νὰ κερδίσουν τὸν Χριστό, καὶ  ἀνοίγουν διάπλατα τὶς Πύλες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν  καὶ γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ γιὰ πλῆθος  ἀνθρώπων. Γίνονται μαθητὲς τοῦ Θεανθρώπου, χωρὶς νὰ εἶναι κατὰ κόσμον σοφοὶ ἢ διακεκριμένοι κοινωνικά, γιὰ νὰ ἐπαληθευθεῖ ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὅτι ὁ Θεὸς διαλέγει γιὰ δικούς Του ἀνθρώπους «τὰ μωρὰ καὶ τὰ ἐξουθενημένα», γιὰ νὰ ντροπιάσει τοὺς κατὰ κόσμον σοφοὺς καὶ ἰσχυρούς. Γιατί καὶ οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἁπλοὶ ἄνθρωποι, ἄνθρωποι τοῦ μόχθου, χωρὶς καμιὰ ἰδιαίτερη μόρφωση, ἄσημοι ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ. Καὶ ὅμως αὐτοὺς προτιμᾶ ὁ Χριστός, αὐτοὺς διαλέγει γιὰ δικούς Του μαθητὲς καὶ ἀποστόλους, κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου Του, καὶ τοὺς ἀνεβάζει σὲ δυσθεώρητα ὕψη τιμῆς. Ὁ Χριστὸς δὲν καλεῖ μόνο τοὺς μαθητές Του. Καλεῖ καὶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο Του. Αὐτὸ τὸ «Δεῦτε ὀπίσω μου» ἀπευθύνεται διαχρονικὰ σὲ κάθε ἄνθρωπο χωρὶς καμιὰ ἐξαίρεση καὶ δημιουργεῖ γιὰ τὸν καθένα μας μία προοπτικὴ σωτηρίας καὶ αἰώνιας ζωῆς. Καθημερινὰ ὁ Θεὸς στέλνει τὰ προσκλητήριά Του καὶ περιμένει νὰ δεῖ ποιοὶ θὰ ἀνταποκριθοῦν μὲ προθυμία καὶ ποιοὶ θὰ ἀδιαφορήσουν. Γιατί, ὅπως εἶπε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «πολλοὶ εἰσὶ κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί». Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν οὐράνια κλήση, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες τοῦ τύπου: «Ἀγρὸν ἠγόρασα, ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, γυναίκα ἔγημα». Ὅλοι γίνονται ἀποδέκτες τῆς κλήσεως αὐτῆς, ὅμως ὁ ὑλιστικὸς τρόπος ζωῆς, ἡ φιλοδοξία, ἡ φιλοχρηματία καὶ ἡ φιληδονία τοὺς ἐμποδίζουν νὰ σπάσουν τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν τους καὶ νὰ πορευθοῦν τὴν τραχεία καὶ τεθλιμμένη  ὁδὸ τοῦ Χριστοῦ.

Ὑπάρχει, ἐπίσης, καὶ μία κατηγορία ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δέχονται μὲν τὴν κλήση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ταυτόχρονα δὲν θέλουν νὰ ἀποκόψουν ἐντελῶς τοὺς δεσμούς τους μὲ τὸ κοσμικὸ φρόνημα. Εἶναι ἄνθρωποι σὰν τὸν πλούσιο νεανίσκο, ὁ ὁποῖος ἦταν καλὸς Ἰουδαῖος, τηροῦσε ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, ὅταν ὅμως ὁ Χριστὸς τὸν ἐκάλεσε σὲ ἕνα ἀνώτερο ἐπίπεδο ζωῆς, παρακινώντας τον νὰ πουλήσει τὰ ὑπάρχοντά του, νὰ τὰ δώσει στοὺς φτωχοὺς καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσει, αὐτὸς ὀπισθοχώρησε λυπημένος, γιατί δὲν ἤθελε νὰ ἀποχωριστεῖ τὰ ἀγαπημένα του πλούτη, χάνοντας κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴ μοναδικὴ εὐκαιρία τῆς ζωῆς του νὰ γίνει μαθητὴς καὶ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ νεαρὸς ἤθελε καὶ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν κόσμο. Αὐτὴ ἡ προσπάθεια νὰ συμβιβαστοῦν καὶ τὸ «ναὶ» καὶ τὸ «ὄχι» στὸ Χριστό, εἶναι ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὴ γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς τοῦ σήμερα. Θέλουμε βέβαια νὰ λεγόμαστε Χριστιανοί, τηροῦμε κάποιες ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ὅσες μᾶς βολεύουν, ταυτόχρονα ὅμως μετέχουμε καὶ στὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας, ἔχοντας δημιουργήσει ἕνα δικό μας προσωπικὸ πρότυπο «χριστιανικῆς» ζωῆς, μία ἐθελοθρησκεία, ὅπου τὰ ἀσυμβίβαστα συμβιβάζονται καὶ σχεδὸν ὅλα ἐπιτρέπονται. Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα δεῖγμα κατάπτωσης τοῦ «χριστιανισμοῦ» τῆς ἐποχῆς μας, ὁ ὁποῖος δέχεται τὶς δαιμονικὲς ἐπιδράσεις τὶς νέας ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου. Δὲν ὑπάρχει δὲ τίποτε πιὸ ἀποκρουστικὸ καὶ βδελυρὸ ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ἕναν χλιαρὸ Χριστιανό, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι οὔτε ζεστός, οὔτε ψυχρός, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς θὰ τὸν ξεράσει, θὰ τὸν ἀπορρίψει ὁλοκληρωτικά.

Ἐμεῖς, ἀντιθέτως, ἂς γίνουμε ἡρωικοὶ ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸν Σίμωνα Πέτρο καὶ τὸν Ἀνδρέα, μιμούμενοι αὐτὴν τὴν ἀπότομη καὶ ὁριστικὴ ἐγκατάλειψη τοῦ κόσμου μὲ ὅλα τὰ ἁμαρτωλὰ παρεπόμενά του, ἔχοντας πάντα στὴν καρδιὰ μᾶς αὐτὸ τὸ «εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Ἂς ἀκούσουμε τὸν Χριστὸ ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε διακόπτοντας κάθε ἐφάμαρτο δεσμό, γιὰ νὰ ἀνεβοῦμε πρὸς τὸν Οὐρανό, πετώντας ἐλεύθεροι καὶ εὐτυχισμένοι! Ἀμήν, γένοιτο!    Πηγή:  Ιερά Μητρόπολη Χίου