Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 39

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
(Μάρκ. η΄34-θ΄ 1)
16 Σεπτεμβρίου 2018

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν…» (Μάρκ. η΄ 34).
Εἶναι, κάπως, εὔκολο, Χριστιανοί μου, νὰ ἀκολουθεῖ ὁ ἄνθρωπος, εἴτε ἀπὸ ἐσωτερικὴ παρόρμηση, εἴτε ἀπὸ συνήθεια, μερικὲς μόνο τυπικὲς διατάξεις καὶ μερικὲς ἐντολὲς τοῦ χριστιανισμοῦ.
Εἶναι, ἐπίσης, κάπως εὔκολο, νὰ ἀσκεῖ τὰ λατρευτικά του καθήκοντα, νὰ πηγαίνει κάποιες φορὲς στὴν Ἐκκλησία - ἂν τὸ κάνει κι αὐτὸ – νὰ ἐκτελεῖ μερικὰ ἄλλα θρησκευτικὰ καθήκοντα. Δὲν εἶναι ὅμως ἀρκετό.
Ὁ Χριστός μας, στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μᾶς ζητάει, ἂν θέλουμε, νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε, νὰ σκοπεύουμε σὲ ὑψηλότερους στόχους. Ἀπευθύνεται στὸν κάθε ἄνθρωπο, κάθε ἡλικίας, κάθε μορφωτικοῦ ἐπιπέδου. Καὶ ἀπὸ ὅλους αὐτὸ, ποὺ ζητάει, εἶναι ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἄρση τοῦ σταυροῦ. Νὰ ἀγωνισθοῦμε ἐναντίον κάθε τί κατωτέρου, ποὺ φωλιάζει στὴν καρδιά μας, ἐναντίον τῶν παθῶν μας καὶ τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἑαυτοῦ μας. Καὶ, στὴ θέση τους, νὰ καλλιεργήσουμε τὶς ἀρετὲς τῆς ἀνεξικακίας, τῆς ἀγάπης, τῆς δικαιοσύνης. Νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἐγωκεντρισμό μας καὶ νὰ ἐνδιαφερθοῦμε, γιὰ τὸν πλησίον μας. Κι ὅλα αὐτὰ, μὲ διάθεση θυσίας. Σηκώνοντας, μὲ ὑπομονὴ, κάθε σταυρὸ, ποὺ θὰ συναντήσουμε στὴ ζωή μας, κάθε δυσκολία, ποὺ θὰ βροῦμε στὴν ἐπὶ γῆς πορεία μας. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι».
Ἀλλὰ, γιὰ τὸν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ εἶναι τόσο ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸ ἐγωκεντρικὸ πνεῦμα, ποὺ δὲν θέλει νὰ ἀκούσει κάτι γιὰ προσφορὰ καὶ θυσία, τὸ μήνυμα αὐτὸ φαίνεται τόσο ἀπόκοσμο, τόσο ξένο, τόσο δυσκολοκατόρθωτο. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀπαρνηθεῖς τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, τὸν ἄνθρωπο τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ σηκώνεις τὸν σταυρὸ τῆς θυσίας καὶ τῆς προσφορᾶς. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ὑπερνικᾶς τὸν ἐγωκεντρισμό σου, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ πλησίον σου.
Καὶ, γι’ αὐτὸ τὸ παραβλέπει, τὸ προσπερνᾶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, τὸ σύνθημα αὐτό. Αὐτὸ, ποὺ ζητάει νὰ βολευθεῖ μὲ ἕνα πιὸ βολικὸ χριστιανισμό, στὰ μέτρα του. Ὁ χριστιανισμὸς τῆς αὐταπάρνησης καὶ τῆς αὐτοθυσίας τοῦ φαίνεται βαρύς, δυσβάστακτος. Ἂς ἀρκεστοῦμε, λένε πολλοὶ – κι ἂν δὲν τὸ λένε τὸ ἐφαρμόζουν στὴ ζωή τους, σὲ μερικὲς ἄλλες πιὸ εὔκολες ἐντολές, ἂς μείνουμε σὲ μερικὰ τυπικὰ καθήκοντα. Ὅποιος στὴν ἐποχὴ μᾶς ἐφαρμόζει τὴν ἀρετὴ τῆς αὐταπάρνησης, ὅποιος ζεῖ τὸ πνεῦμα τῆς θυσίας, θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς ἄλλους «καθυστερημένος», ἔξω ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς. Καὶ ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ μείνει στὸ περιθώριο. Ἂν κοιτάζουμε τοὺς ἄλλους καὶ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας, γινόμαστε τὰ θύματα. Οἱ ἄλλοι μᾶς προσπερνοῦν, καὶ, ἴσως, πατήσουν ἐπάνω μας γιὰ νὰ ἀνεβοῦν. Γι’ αὐτὸ νὰ βολευτοῦμε ὅπως μποροῦμε, νὰ συμβιβαστοῦμε κάπως μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς,
Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ συμβιβασμοῦ, ἡ ζωὴ τοῦ εὔκολου χριστιανισμοῦ, δὲν χαρίζει στὴν ψυχὴ εἰρήνη. Συχνὰ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἀκολουθεῖ τοῦτο τὸ μονοπάτι στὴ ζωὴ του, νοιώθει ἀνησυχία. Καὶ, συγχρόνως, ὄχι μόνο δὲν βοηθάει στὴν ἠθικὴ ἀνύψωση τῆς κοινωνίας μας, ἀλλὰ καί, εἴτε τὸ καταλαβαίνει εἴτε ὄχι ὁ ἄνθρωπος, ἐνισχύει τὴν κατάπτωση.
Νὰ, ὅμως, ποὺ γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου μας ἐπαναλαμβάνεται. Ὁ Κύριος, ποὺ εἶναι «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰώνας», φωνάζει στὸν ἄνθρωπο τοῦ 21ου αἰώνα: Ὅποιος…θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει σὰν γνήσιος μαθητής μου, ὅποιος θέλει νὰ εἶναι ἀληθινός, σωστὸς μαθητής μου, ὅποιος δὲν ἀγαπᾶ τοὺς συμβιβασμούς, ἂς ἀκολουθήσει τὸ δύσκολο δρόμο τῆς αὐταπάρνησης καὶ τῆς ἄρσης τοῦ σταυροῦ.
Πρῶτος, βέβαια, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος βάδισε τὸ δρόμο τῆς ὑπέρτατης θυσίας καὶ σήκωσε τὸν σταυρό Του, γι’ αὐτὸ θέλει τοὺς μαθητὲς Του ἀνθρώπους τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς θυσίας. Τοὺς θέλει σταυροφόρους καὶ ὄχι ἀνθρώπους, ποὺ ἀγαποῦν τὶς κερκίδες. Ἀνθρώπους, ποὺ ἐπιζητοῦν τὸ στίβο.
Χριστιανοί μου,
Ἂς ἀκούγαμε κι ἐμεῖς σήμερα τὴ φωνὴ αὐτὴ τοῦ Κυρίου μας, καὶ ἂς ἀκολουθούσαμε τὰ ἴχνη Του. Τότε, θὰ νιώθαμε περισσότερη εἰρήνη στὴ ψυχή μας. Θὰ νιώθαμε γαλήνη ἀπὸ τὴ συνείδησή μας, ποὺ θὰ μᾶς ἐπαινοῦσε. Ἀλλὰ καὶ πόση θὰ ἦταν ἡ προσφορά μας στὴν τόσο δύσκολη ἐποχή μας.
Μακάρι νά τό ἐπιτύχουμε! Ἀμήν.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου