ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ 2018

Ἀριθμός 21

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ.ι΄32-33, 37-38, ιθ΄27-30)

3 Ἰουνίου 2018

"Πολλοί δέ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καί ἔσχατοι πρῶτοι" (Ματθ. ιθ΄ 30).

Ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, Χριστιανοί μου, εἶναι ἡ τελευταία Κυριακή του Πεντηκοσταρίου. Μὲ αὐτὴν τελειώνει ὁ κινητὸς κύκλος τῶν ἑορτῶν, ποὺ ἄρχισε ἀπὸ τὴν πρώτη Κυριακή του Τριωδίου. Ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων εἶναι ἡ σφραγίδα τῆς ἑορταστικῆς αὐτῆς περιόδου, ποὺ μᾶς παρουσιάζει τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι τρανὴ ἀπόδειξη τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας καὶ παρουσιάζει ὅσους ἀγαθὰ ἁγίασε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὸν κόσμο.

Ὁ ἁγιασμὸς τῶν ἀνθρώπων ἀποτελεῖ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ συντελεῖται μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν ὁποία ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐνοικεῖ καὶ ἐνεργεῖ τοῦ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τίποτε ἄλλο περισσότερο δὲν ἀποδεικνύει τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν Ἐκκλησία ὅσο ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων• ἡ ἄσκηση, ἡ μαρτυρία καὶ ἡ ἄθληση τῶν πιστῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.

Στὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος ἀκούσαμε μία φοβερὴ προειδοποίηση ἀπὸ τὸν Κύριο. «Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι». Πολλοὶ θὰ γίνουν ἀπὸ πρῶτοι τελευταῖοι, ὅπως καὶ πολλοὶ θὰ ἀποδειχθοῦν στὸ τέλος πρῶτοι ἀπὸ τελευταῖοι, ποὺ ἦταν πρίν.

Ὁ ἄπιστος, ὁ ἄσωτος ἄνθρωπος μπορεῖ ἀπὸ τὴν μία ὥρα στὴν ἄλλη, ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τῆς ἀπώλειας, νὰ βρεθεῖ στὴν κορυφὴ τῆς ἁγιότητας, μὲ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοια. Καὶ ὁ εὐσεβής, ὁ σήμερα ἐνάρετος ἄνθρωπος μπορεῖ, ἐπίσης, μὲ τὴν ἀπροσεξία του, μὲ τὴν ὑπερηφάνειά του, νὰ βρεθεῖ ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ στὰ νύχια τοῦ διαβόλου.

Πολλὰ εἶναι τὰ παραδείγματα, ποὺ ἀναφέρει ἡ ἱστορία.

Ὁ Ἰούδας ἦταν ἀπόστολος, μαθητὴς τοῦ Κυρίου μας, ἀνῆκε στοὺς πρώτους, ἀλλὰ εἶναι σὲ ὅλους μας γνωστὸ τὸ κατάντημά του. Ὁ σατανᾶς «εἰσῆλθεν εἰς αὐτὸν» καὶ ὁ πρῶτος ἔγινε τελευταῖος, προδίδοντας τὸν Χριστὸ, γιὰ τὸν χρυσό.

Εἶναι ἀκόμα καὶ κάποιοι ἄλλοι, συνεργοὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, διαλεκτοὶ πρὶν καὶ κορυφαῖοι, ὅπως ὁ Δημᾶς, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τὸν Ἀπόστολο «ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰώνα», ὅπως καὶ ὁ Φύγγελος καὶ ὁ Ἐργογένης.

Καὶ ἀργότερα, στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, χιλιάδες χριστιανοὶ ὑπέκυψαν, κατὰ τοὺς διωγμοὺς, καὶ θυσίασαν στὰ εἴδωλα καὶ ἄλλοι, μέχρι σήμερα, ἐνῶ ἀκολουθοῦν γιὰ ἕνα διάστημα τὸ δρόμο τῆς πίστεως, κατόπιν, ξεστρατίζουν στὴν ἀπιστία, στὴν αἵρεση, στὸν ἁμαρτωλὸ βίο, στὴν ἀδράνεια, στὴν ἀκηδία. Ὅλοι αὐτοὶ εἶναι οἱ πρῶτοι, ποὺ ἔγιναν τελευταῖοι.

Στὸ διάβα τῶν αἰώνων μέχρι καὶ σήμερα, ὑπάρχουν κι ἐκεῖνοι, ποὺ στάθηκαν καὶ στέκονται ὡς τὸ τέλος πρῶτοι, ἀκλόνητοι στὴν πίστη, σταθερὰ στερεωμένοι στὸ θεῖο θέλημα. Εἶναι οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ πολύαθλες ψυχές, ποὺ ἀνταποκρίθηκαν ὡς τὸ τέρμα στὴν θεία κλήση καὶ δὲν πλαγιοδρόμησαν.

Εἶναι, ὅμως, ἀκόμα, καὶ οἱ τελευταῖοι, ποὺ ἔγιναν πρῶτοι. Ἐκεῖνοι, ποὺ ἁμάρτησαν πολὺ κι ὅμως ἀνένηψαν. Ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ τὸν πυθμένα τοῦ κακοῦ ἀνέβηκαν στὴν ὀροφὴ τοῦ οὐρανοῦ. Ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ μεγάλοι ἁμαρτωλοὶ, ἔγιναν μεγάλοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀνάμεσα στοὺς Ἁγίους Πάντες, ποὺ γιορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν ἦταν πάντα πρῶτοι, ἀλλὰ ἔγιναν πρῶτοι. Μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν ἁμαρτωλὴ γυναίκα καὶ τὸν ληστή, τὸν τελώνη Ζακχαῖο καὶ τὸν πρώην διώκτη Παῦλο, ἀποτελοῦν τιμητικὴ λεγεώνα.

Αὐτὰ, ὡς πρὸς τοὺς Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ὥρα, ὅμως, νὰ κοιτάξουμε ὁ καθένας μας, τὴ δική του πορεία. Ἂν περπατᾶμε στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἂς γνωρίζουμε, ὅτι δὲν ἀποκλείεται ἀπὸ πρῶτοι νὰ γίνουμε τελευταῖοι, νὰ πέσουμε στὴν ἀπώλεια καὶ νὰ χάσουμε τὰ πάντα. Κι αὐτὸ θὰ συμβεῖ, ὅταν δὲν ὑπάρχει συνεχὴς ἐγρήγορση, ἀκατάπαυστη προσπάθεια, ἀδιάκοπος ἀγώνας.

«Ὁ δοκῶν ἐστάναι, βλεπέτω μὴ πέση», αὐτὸ ἂς εἶναι τὸ καθημερινό μας σύνθημα. Λίγο νὰ παραμερίσουμε σήμερα, περισσότερο αὔριο, ἀπὸ τὴ χριστιανική μας πορεία, ὅταν ἀρχίζουμε νὰ ἀμφιβάλλουμε, γιὰ τὶς αἰώνιες ἀλήθειες, ὅταν συμβιβαζόμαστε μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ὅταν ὑποχωροῦμε, μπορεῖ γρήγορα ἢ ἀργότερα, ἀπὸ πρῶτοι νὰ βρεθοῦμε ἔσχατοι. Νὰ χάσουμε τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, ποὺ, ἴσως, μὲ κόπο καὶ σκληρὸ ἀγώνα, ἀποκτήσαμε.

Γιὰ νὰ εἴμαστε, ὅμως, πάντοτε στὴν τιμητικὴ πρωτοπορία τοῦ Πνεύματος, χρειάζεται συνεχὴς ἀνανέωση τῶν πνευματικῶν μας δυνάμεων μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἐξομολόγηση καὶ τὴν μετοχή μας στὸ Ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Χρειάζεται, ἐπίσης, συνεχὴς προσπάθεια, ἀδιάκοπος ἀγώνας, πάντοτε ἡ ματιά μας νὰ εἶναι καθηλωμένη στὸν Ἀρχηγὸ καὶ τελειωτὴ τῆς πίστεώς μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἂν, ὅμως, κάποιοι ἀπὸ μᾶς, εἶναι μέχρι τώρα τελευταῖοι, ἂς μὴ ξεχνοῦν οὔτε στιγμὴ, ὅτι μπορεῖ νὰ μποῦν στὴν πρώτη θέση. Πῶς; Μὲ τὴν μετάνοια. Ἂν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὅπως ὁ Λὼτ ἀπὸ τὰ Σόδομα, χωρὶς νὰ στρέψουν τὸ κεφάλι τους πρὸς τὰ πίσω. Νὰ παραδοθοῦν στὴ Θεία Χάρη καὶ νὰ ἀφήσουν νὰ τοὺς κυβερνήσει ἀπὸ δῶ καὶ πέρα ὁ Χριστός. Ἂν τὸ κάνουν αὐτό, ὅλα θὰ ἀλλάξουν. Ἀπὸ τελευταῖοι θὰ βρεθοῦν ἀνάμεσα στοὺς πρώτους.

Αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα τοῦ χριστιανισμοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ τεράστια δύναμη, ποὺ ἀνασταίνει τὸν πεσμένο στὴν ἁμαρτία, ἄνθρωπο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀτίμητη δωρεὰ, ποὺ χάρισε ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, στὴν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη.

Ἂς ἀναρωτηθοῦμε, θὰ θελήσουν, ἆρα γε, ἐκεῖνοι, πού ἡ ἁμαρτία τοὺς ἔκανε τελευταίους, νὰ ἐπανέλθουν στὸ δρόμο, πού θὰ τοὺς ἀναδείξει πρώτους; Κι ἐκεῖνοι, πού εἶναι σήμερα πρῶτοι θὰ παραμείνουν πιστοὶ μέχρι τέλους;

Ἂς παρακαλέσουμε, μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας, τὸν Κύριο καὶ τοὺς Ἁγίους Πάντες, νὰ βοηθήσουν τοὺς πρώτους νὰ παραμείνουν στὴν τιμητικὴ αὐτὴ θέση καὶ, παράλληλα, νὰ ἐνισχύσει τοὺς τελευταίους, ὥστε νὰ βρεθοῦν κι αὐτοὶ πρῶτοι, μαζὶ μὲ τὸν Κύριό μας. Ἀμήν.    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου