ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 2018

Ἀριθμός 16

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μάρκ. ιε΄ 43-ιστ΄ 8)

22 Ἀπριλίου 2018

«Ἰωσήφ…. Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλάτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μαρκ. ιε΄ 43).

Δύο μεγάλα καὶ ἐντυπωσιακὰ παραδείγματα, ἀνδρείας καὶ θάρρους, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἔλαμψαν, τὶς συγκλονιστικὲς ἐκεῖνες ὧρες καὶ ἡμέρες τοῦ δράματος τοῦ Γολγοθᾶ.

Ὁ Ἰωσὴφ, ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, σεβαστὸ μέλος τοῦ συνεδρίου, ἐπίσημο καὶ εὐϋπόληπτο πρόσωπο μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων, πλούσιος, ἀμέτοχος στὸ θεοκτόνο ἔγκλημα τοῦ συνεδρίου, προσῆλθε, μὲ θάρρος, στὸν Πιλάτο, καὶ ζήτησε τὸ Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. «Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλάτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Δὲν ὑπολόγισε τὸν κίνδυνο νὰ χαρακτηρισθεῖ ὀπαδὸς τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ, ἐχθρός του Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καί συνωμότης ἐναντίον τῶν Ρωμαίων.

Ἀλλά καὶ οἱ Μυροφόρες γυναῖκες δὲν φοβήθηκαν τὸ βαθὺ σκοτάδι, τοὺς κινδύνους τῶν ταραγμένων ἐκείνων ἡμερῶν, τὴν ἀγριότητα τῶν φρουρῶν τοῦ τάφου. Ὑπερνίκησαν τὴ δειλία τοῦ γυναικείου φύλου, ἔδειξαν ἀνδρεία, τὴν ὁποία δὲν εἶχαν τότε οὔτε οἱ Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. «Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον», εἶχε πεῖ ὁ Χριστός μας.

Ἔτσι, ὁ Ἰωσὴφ καὶ οἱ Μυροφόρες, προβάλλονται ὡς παράδειγμα ἀνδρείας καὶ θάρρους, προκειμένου περὶ ἱερῶν καθηκόντων, πίστεως, εὐγνωμοσύνης καὶ ἀφοσιώσεως πρὸς τὸν Σωτήρα Χριστό. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, μέχρι σήμερα, αὐξάνονται καὶ πληθύνονται οἱ ἀνδρεῖοι ὁμολογητὲς τῆς πίστεώς μας, πρὸς κατάπληξη ὅλων.

Δὲν πρόκειται μόνο γιὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν μαρτύρων, κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους, οἱ ὁποῖοι, ἀνδρεῖοι καὶ ἀκλόνητοι στὴν πίστη, πρόσφεραν καὶ τὴν ζωὴ τοὺς ἀκόμη, γιὰ τὸν Χριστό.

Δὲν πρόκειται, γιὰ τὶς πολλὲς χιλιάδες τῶν πιστῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι βασανίστηκαν καὶ σφαγιάσθηκαν στὰ σκληρὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας.

Δὲν πρόκειται, ἀκόμη, γιὰ τὰ ἄγνωστα, σὲ ἀριθμὸ, ἑκατομμύρια τῶν Ρώσων Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπέκυψαν στούς ἀθέους τῆς ἐποχῆς τους. Ἀλλὰ, προτίμησαν, νὰ ὑποστοῦν ἀδιήγητα μαρτύρια, νὰ φυλακιστοῦν σὲ φρικτὲς φυλακές, νὰ ἐξορισθοῦν στὶς παγωμένες ἐκτάσεις τῆς Σιβηρίας, νὰ ἀπογυμνωθοῦν ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά τους, νὰ καταδικαστοῦν σὲ πείνα, δίψα, γυμνότητα, νὰ βασανισθοῦν μὲ τὸν πλέον ἀνελέητο τρόπο, νὰ ὑποστοῦν σκληρότατο θάνατο καὶ ὄχι νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Σωτήρα Χριστό. Λαμπρὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, Ἐπίσκοπος Συμφερουπόλεως, τῆς Κριμαίας.

Ἡ πορεία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας εἶναι, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, πορεία μαρτυρίου καὶ αἵματος.

Πρόκειται, ὅμως, γιὰ μία ἄλλη περισσότερο πολυάριθμη παράταξη ἡρώων τῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι παραμένουν, συνήθως, ἀφανεῖς καὶ ἄγνωστοι. Εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ καθημερινὰ ἀγωνίζονται νὰ μείνουν πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι στὸν Χριστό, πρόθυμοι ἐργάτες τοῦ καλοῦ, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ἄλλων. Εἶναι οἱ ἀποφασιστικοὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται κατὰ τῆς φαυλότητας, τῆς διαφθορᾶς, γιὰ νὰ μείνουν ἁγνοὶ καὶ σώφρονες, ὅπως τοὺς θέλει ὁ Χριστός μας.

Εἶναι οἱ εὐσυνείδητοι ἐργάτες, οἱ ὁποῖοι δὲν θέλουν, μὲ κανένα τρόπο, νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἐργοδότες τους, γιὰ νὰ κερδίσουν περισσότερα. Εἶναι οἱ ἐργοδότες, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τοὺς ὑπαλλήλους, περισσότερο σὰν συνεργάτες, παρὰ σὰν ἐργάτες.

Εἶναι οἱ ἔντιμοι ὑπάλληλοι, οἱ ὁποῖοι δὲν μποροῦν νὰ ὑποταχθοῦν στὶς πονηρὲς καὶ κακόβουλες προτάσεις ἀνωτέρων τους, γιὰ νὰ καταδολιευθοῦν τοὺς πελάτες τους.

Εἶναι οἱ ἁπλοὶ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι θυσιάζονται, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν ὅσους ἔχουν ἀνάγκη.

Εἶναι οἱ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ ὁποῖοι, μὲ αὐταπάρνηση καὶ ἡρωισμὸ, ἐργάζονται στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἔστω και ἂν διώκονται καὶ ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἔχουν τὴν ἠθικὴ ὑποχρέωση, νὰ τοὺς συμπαραστέκονται.

Καὶ εἶναι πολλοί, πάρα πολλοὶ οἱ ἥρωες αὐτοὶ, τῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι καλλωπίζουν τὴν ζωὴ τῶν κοινωνιῶν μας. Δὲν κάνουν θόρυβο. Δὲν φαίνονται. Πρέπει νὰ ψάξει κανεὶς, γιὰ νὰ ἀνακαλύψει ἔστω καὶ μερικούς.

Τὴν ἀνδρεία καὶ τὸ θάρρος τους τὸ ἀντλοῦν ἀπὸ τὸν μεγάλο Ἀρχηγό, ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο Λυτρωτὴ καὶ Σωτήρα. Αὐτὸ, προανήγγειλε, ὅτι θὰ ἔχουν αὐτοὶ θλίψεις, κατὰ τὸ διάστημα τῆς ζωῆς τους. Θὰ εἶναι "πρόβατα ἐν μέσω λύκων". Ἂς μὴ πτοηθοῦν. Τὰ πρόβατα θὰ νικήσουν τοὺς λύκους. «Θαρσεῖτε», τοὺς λέει. Πάρτε θάρρος, φανεῖτε ἀνδρεῖοι. Πάρετε παράδειγμα Ἐμένα, ὁ Ὀποῖος, ὡς ἄνθρωπος, ἤμουν, συνεχῶς, διωκόμενος, ἀπὸ τὴ γέννηση μέχρι τὴ σταύρωση. Καὶ ὅμως, «ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

Οὐδέποτε εἶδε, οὔτε καὶ θὰ δεῖ ἡ ἀνθρωπότητα τέτοιο ἀκαταγώνιστο ἥρωα καὶ ἔνδοξο νικητή, ὅπως τὸν Κύριο. Αὐτὸς συνέτριψε τὸ κράτος τοῦ διαβόλου, τὴν δύναμη τῆς ἁμαρτίας, τὸν αἰώνιο θάνατο. Αὐτὸς νίκησε ὅσους εἶχαν σκληρυνθεῖ στὴν κακότητά τούς πονηροὺς ἀνθρώπους, κονιορτοποίησε τὶς παγίδες τους καὶ διέλυσε, σὰν καπνὸ, τὰ πονηρὰ σχέδιά τους. Μὲ τὸ σταυρὸ Του, σταύρωσε τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ χάρισε στοὺς πιστοὺς, τὴν ἀκατανίκητο δύναμη «τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ».

Νίκη τῶν χριστιανῶν εἶναι καὶ ἡ καταπάτηση τῆς δύναμης τοῦ ἐχθροῦ, ὅταν, ἀντὶ τοῦ μίσους, προτάσσουν τὴν ἀγάπη, ἀντὶ τῆς μνησικακίας, τὴν συγγνώμη, ἀντὶ τῆς δολιότητας, τὴν εὐθύτητα, ἀντὶ τῆς ἀλαζονικῆς ἔπαρσης, τὴν ἁπλότητα τῆς ταπεινοφροσύνης, ἀντὶ τοῦ ψεύδους, τὴν ἀλήθεια, ἀντὶ τῆς κακίας, τὴν ἀρετή. Στὸ τέλος, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀρετὴ θὰ νικήσουν.

Αὐτὰ εἶχε ὑπ’ ὄψιν του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἔγραφε πρὸς τοὺς Κορινθίους καὶ πρὸς ὅλους τους χριστιανούς, «στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε». Νὰ μένετε ὄρθιοι, σταθεροὶ καὶ ἀκλόνητοι στὴν πίστη. Ἀγωνίζεσθε σὰν ἥρωες. Πάρτε ἀπὸ τὸν Κύριο ἀνδρεία καὶ δύναμη. Ἡρωικὸς ἀγωνιστὴς καὶ νικητὴς ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἔλεγε, ὅτι ἂν καὶ «θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν», ἂν καὶ «ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς», ἐν τούτοις «πᾶσι τούτοις ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἠμᾶς».

Καὶ εἶχε ἀπόλυτο δίκιο, μετὰ ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καὶ, μιλώντας ἀπὸ τὴν προσωπική του πείρα, ὁ εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης Ἀπόστολος Ἰωάννης, νὰ διακηρύττει «αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη, ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» καὶ, ὅτι νικητὴς πάντοτε εἶναι «ὁ πιστεύων εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν».

Ἀγαπητοί μου,

Ὁ Θεὸς, δὲν μᾶς ἔδωσε πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως, γιὰ νὰ ἀγωνιζώμαστε ἡρωικὰ καὶ νὰ νικοῦμε μὲ δόξα. Ἀμήν.  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου