ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 38
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
28-09-2025
«ἰατρεύσαμεν τήν Βαβυλώνα
καί οὐκ ἰάθη» (Ἰερεμίου 28,9)

Στό βιβλίο τοῦ Προφήτου Ἰερεμίου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε:
«Τάδε λέγει Κύριος: ἰατρεύσαμε τήν Βαβυλώνα καί δέν θεραπεύτηκε».
Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας ἀναφωνεῖ: «Τά ἁμαρτήματά σας δημιουργοῦν
χωρισμό καί ἐμπόδιο ἀνάμεσα σέ ἐσᾶς καί στόν Θεό, καί γιά τίς ἁμαρτίες
σας ἀπέστρεψε ὁ Κύριος τό πρόσωπόν του ἀπό ἐσᾶς, γιά νά μήν σᾶς
ἐλεήσει» (59,2).
Στήν σημερινή ἀποστολική περικοπή, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
ἐπισημαίνει ὅτι κάθε χριστιανός θά πρέπει νά ἀντιμετωπίζει τίς ποικίλες
δοκιμασίες τῆς ζωῆς, «ἐν ὑπομονῇ πολλῇ», ἄν θέλει νά εἶναι μαθητής τοῦ
Χριστοῦ (Β΄ Κορ. 6,4). Ἀδύναμοι οἱ σημερινοί ἄνθρωποι δέν ἔχουν
ὑπομονή. Τούς κυριεύει τό ἄγχος, ἡ βιασύνη, ἡ ἀνυπομονησία. Ἡ ζωή
κυλᾶ μέ ἔντονους ρυθμούς, μέ νευρικότητα καί κατήφεια. Ὅταν ἀφεθεῖ ὁ
ἄνθρωπος στό ἄγχος, ὑπόκειται σέ μεγάλη ἐπιζήμια φθορά καί ἄχαρη
κατάσταση. Λένε μερικοί πώς τό ἄγχος εἶναι ἡ ἀναστάτωση καί ἡ
διαμαρτυρία τῆς ψυχῆς γιά τόν ἀνορθόδοξο τρόπο ζωῆς πού ἀκολουθεῖ ὁ
σύγχρονος ἄνθρωπος. Ἡ ψυχή δέν ἀντέχει ἄλλο τό βιασμό τῆς
ἐλευθερίας της. Χρειάζεται θεραπεία καί ἀντιμετώπιση τῆς ἀρρώστιας
αὐτῆς, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τήν προσωπική μας ἰσορροπία καί τήν κοινωνική
μας γαλήνη. Ὑπάρχει λύση στό δρᾶμα τῆς ἔντασης καί τοῦ ἄγχους. Ἡ
Ἐκκλησία μᾶς προσφέρει μιά βιωματική ἐμπειρία αἰώνων πού χαρίζει
εἰρήνη στήν ψυχή. Ἡ κατά τῶν παθῶν ἄσκηση, ἡ ὑποταγή στό θέλημα
τοῦ Θεοῦ, ἡ θερμή προσευχή, ἡ σταθερή ταπείνωση, ἡ καθημερινή
μετάνοια δίνουν ἄλλο περιεχόμενο στή ζωή καί θεραπεύουν τήν ψυχή
ἀπό τίς συγκρούσεις τῶν ἐνοχῶν. Μόνο μέ ὀρθό προσανατολισμό καί
χάρη Θεοῦ μποροῦμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ἔνταση πού μᾶς
δημιουργεῖ ὁ ἀντιπνευματικός ρυθμός τῆς σημερινῆς κοινωνίας. Οἱ
δυσχέρειες τῆς ζωῆς καί οἱ ποικίλες διακυμάνσεις δέν ἀποτελοῦν ἀφορμή
ἄγχους γιά τόν ἄνθρωπο τῆς πίστεως, ὁ ὁποῖος καί στίς θλίψεις καί στίς
πληγές καί στίς ἀνάγκες «ἐν ὑπομονῇ πολλῇ» ἐπαφίεται στό ἔλεος τοῦ
Θεοῦ. Τό ἄγχος σήμερα κυριαρχεῖ στή ζωή γιά πνευματικούς λόγους.
Ἄγχος νά ἔχουν οἱ ἄπιστοι, δικαιολογοῦνται. Ὄχι, ὅμως, οἱ πιστοί πού
καθημερινά στήν προσευχή τους ζητοῦν ἀπό τόν Κύριο: «Γεννηθήτω τό
θέλημά Σου». Οἱ ἐν Χριστῷ ζῶντες εἶναι εἰρηνικοί, μακρόθυμοι,
αἰσιόδοξοι, χαρούμενοι, ὑπομονετικοί. Φωτεινά παραδείγματα ἀνθρώπων
πού ἔζησαν μέ γνώμονα τῆς ζωῆς τους τήν ὑπομονή ἀποτελοῦν οἱ
στρατιές τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπομονή πολλή συνιστᾶ ὁ Χριστός
διά τῆς ζωῆς καί τῆς κακοπαθείας Του· ὑπομονή πολλή συνιστᾶ ὁ
Χριστός διά τοῦ εὐαγγελικοῦ Του Λόγου. «Ἰδού μακαρίζομεν τούς
ὑπομένοντας· τήν ὑπομονήν Ἰώβ ἠκούσατε καί τό τέλος Κυρίου εἴδετε»,
γράφει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος (Ἰακ. 5,11).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης ἐπισημαίνει: Ἡ ὑπομονή εἶναι ἕνα
πρᾶγμα πού τόσο στερεοποιεῖ τήν ψυχή δυνατή καί τελείως αὔθραστον,
καί δέν ἀφήνει τόν νοῦν νά ἐξίσταται ἀπό τόν τόπο του. Ὑπομονή εἶναι
μία ἀπόφασις νά μήν στοχάζεται κάποιος τίς καθημερινές θλίψεις καί τά
βάσανά του. Εἶναι ἕνας θυρεός ὅπου φυλάσσει ἄτρωτον ἐκεῖνον ὅπου τόν
βασανίζει.
Ὁ ἀββᾶς Κασσιανός παρατηρεῖ ὅτι τό φοβερό πνεῦμα τῆς λύπης
ὅταν κυριεύσει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου τήν ἐμποδίζει ἀπό κάθε ἐργασία
καί ἀπό τήν προσευχή.
Ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ θά πεῖ: Ἄν ἐπιθυμεῖς νά θεραπεύεις τούς
ἀρρώστους, μάθε πώς ἔχουν ἀνάγκη ἀπό εὐσπλαχνία καί φροντίδα καί
ὄχι ἀπό ἐπιτιμήσεις.
Ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς ἀναφέρει πώς ἡ ὑπομονή στή μάχη,
ἐνάντια στούς δαιμονιώδεις λογισμούς καί στίς συνεχεῖς δοκιμασίες, θά
λογισθεῖ ἀπό τό Θεό «εἰς λόγον δευτέρου μαρτυρίου».
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει: Ἡ ὑπομονή εἶναι ρίζα ὅλων τῶν
ἀγαθῶν, μητέρα τῆς εὐσεβείας, κλάδος τῆς εὐφροσύνης, καρπός
ἀμάραντος, πύργος ἀκαταμάχητος, λιμάνι πού δέν ταράζεται ἀπό τίς
τρικυμίες. Τίποτα δέν εἶναι ἰσάξιο τῆς ὑπομονῆς, ἀλλά αὐτή ὑπάρχει
βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, θεμέλιο τῶν κατορθωμάτων, εἰρήνη μέσα στόν
πόλεμο, γαλήνη στόν κλυδωνισμό, ἀσφάλεια στίς ἐχθρικές ἐπιβουλές.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: Μέ ὑπομονή νά ζητοῦμε τή βοήθεια τοῦ
Χριστοῦ. Πειρασμούς ἔχεις; Φώναξέ Του νά σέ ἀνακουφίσει. Πολεμεῖσαι
ὑπό τῶν παθῶν; ταπεινώσου νά φύγουν οἱ δαίμονες. Τά πάθη εἶναι πού
μᾶς πολεμοῦν. Ποιόν πολεμοῦν οἱ δαίμονες; Ἐμᾶς πολεμοῦν.
Πολεμούμεθα ἀπό τά πάθη καί ἀπό τά κακά μας θελήματα· καί αὐτά
εἶναι πού μᾶς θλίβουν γιατί θέλομε νά τά ἐκτελέσωμεν.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἐρωτοῦσε τί θά πεῖ ἄγχος, νεῦρα, ψυχασθένειες;
Καί ἀπαντοῦσε: Ἐγώ πιστεύω ὅτι ὑπάρχει διάβολος σέ ὅλα αὐτά. Δέν
ὑποτασσόμεθα στόν Χριστό μέ ἀγάπη. Μπαίνει ὁ διάβολος καί μᾶς
ἀνακατεύει. Αὐτά βέβαια (τά πάθη καί οἱ δαίμονες) δέν ἀπομακρύνονται
μέ χάπια, ἀλλά μέ τό Μυστήριο τῆς Γενικῆς Ἐξομολογήσεως. Ὁ
ἄνθρωπος θά πρέπει νά ἐξομολογηθεῖ μέ εἰλικρίνεια τά ἁμαρτήματα
ὅλης του τῆς ζωῆς, τά κύρια γεγονότα πού τήν συμάδεψαν καθώς καί τό
πῶς ἐκεῖνος τά ἀντιμετώπισε. Ὅταν ἔρθει νά κατοικήσει στήν ψυχή μας
ὁ Χριστός φεύγουν ὅλες οἱ στενοχώριες. Τότε φεύγει καί ἡ ἁμαρτία.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπεραίνει: Ἡ ἀληθινή ἡρεμία ἔρχεται μέ τή Θεία
Χάρη καί ἡ ὁποία προσλαμβάνεται ἀπό τούς ταπεινούς. Ἡ θεραπεία
ὑπάρχει μόνο στό ἀληθινό ψυχιατρεῖο, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί
παρέχεται δωρεάν ἀπό τόν Ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας, τόν
Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Χριστιανοί μου,
τό Δεσποτικό Στόμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας βροντοφωνάζει: «Μέ
τήν ὑπομονή σας θά σώσετε τίς ψυχές σας» (Λουκᾶ 21,19) καί ὅποιος
μένει σταθερός ὡς τό τέλος αὐτός θά σωθεῖ» (Ματθ. 10,22). Καί ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του: «Στόν
Κύριο ἀνήκει ἡ κρίσις καί ἡ καταδίκη ὅσων σέ ἀδικοῦν. Σέ σένα ἡ
καλοσύνη καί ἡ μακροθυμία. Στόν Κύριο ἀνήκει ἡ ἀπόλυτη καί τελική
δικαιοσύνη. Σέ σένα ἡ ἀνεξικακία καί ἡ ὑπομονή» (12: 21,17,19). Ὅσο ὁ
κόσμος βαδίζει τήν ὁδό τῆς ἀπωλείας, ἐμεῖς οἱ πιστοί νά μένουμε
ἀνυποχώρητοι στήν πίστη μας καί ἀκριβεῖς στήν κατά Θεόν ζωή μας. Νά
μένουμε μέσα στή δίνη τῶν καιρῶν καί στήν παγκόσμια ἀναστάτωση
ἀτάραχοι, εἰρηνικοί καί ἄφοβοι μέ ἀμετακίνητη τήν ἐλπίδα μας στήν
πανάγαθη πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀκαταμάχητη προστασία Του.
Ἀδελφοί μου,
σέ μιά ἐποχή πού ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία (Ρωμ. 5,20) μᾶς χρειάζεται
μετάνοια γιά τίς ἁμαρτίες μας, πιστή τήρηση τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί
συμμετοχή μας στά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, συνῳδά μέ τόν
γλυκόηχο παιάνα τοῦ Δαβίδ τοῦ μελῳδοῦ: «Ὑπομένων, ὑπέμεινα τόν
Κύριον καί προσέσχε μοι, καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου» (Ψαλμ. 39,1).

ΑΜΗΝ!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη