ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 16
27 Ἀπριλίου 2025
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
«Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν»
(Γενέσεως 1,1)
Στό πρῶτο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Θεός δημιούργησε τόν οὐρανό καί τή γῆ. Ἄρα εἶναι ὁ πρῶτος ἐργάτης. Καί ὁ Ἴδιος θά πεῖ: «Θά ἐκτείνω τό χέρι μου σέ ὅλα τά θαυμάσιά μου» (Ἐξ. 3,20). «Αὐτό εἶναι τό ὑψηλό χέρι», θά πεῖ ὁ προφήτης Ἠσαΐας (14,26). Ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ ὁμολογεῖ: «Δυνατό ἦταν σέ ἐμένα τό χέρι τοῦ Κυρίου» (3,14). Ὁ προφητάναξ Δαβίδ ἀναφωνεῖ: «Τά χέρια Σου μέ ἐδημιούργησαν καί μέ ἔπλασαν» (Ψαλμ. 118,73). Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ μέ σκοπό τό «καθ’ ὁμοίωσιν». Δηλαδή ἀπό τό κεκτημένο «κατ’ εἰκόνα» χρειάζεται νά ἐργασθεῖ μέ τά χέρια του γιά νά φθάσει στό ἐπιθυμητό «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἀπό τήν δημιουργία του ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του τή θεϊκή προτροπή νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό. Μέ ἐργασία, λοιπόν, πνευματική καί σωματική τό δημιούργημα ὁδηγεῖται στόν Δημιουργό. Δημιουργός ὁ Θεός, συνδημιουργός καί ὁ ἄνθρωπος.
Στή σημερινή ἀποστολική περικοπή ἀκούσαμε: «Διά τῶν χειρῶν δέ τῶν ἀποστόλων ἐγίνονταν πολλά θαύματα» (Πράξ. 5,12). Παίρνοντας ἀφορμή ἀπό αὐτή τή τήρηση θά διατυπώσουμε ὁρισμένες σκέψεις γιά τά ἀνθρώπινα χέρια. Τά χέρια μας (παλάμες καί δάκτυλα) ἀποτελοῦν τήν ἕδρα τῆς σωματικῆς μας δύναμης καί εἶναι τά σημαντικά ὄργανα τῆς ἀνθρώπινης βούλησης. Τά ἀνθρώπινα χέρια διαδραματίζουν σπουδαῖο ρόλο στήν ἐκπλήρωση τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ὁ Πλάστης μᾶς ἔδωσε τά χέρια γιά νά ὑπηρετοῦν τό ἀγαθό. Στή Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε τά χέρια προσευχῆς (Ἠσ. 35,3), τά ἀγαθοεργά χέρια (Β΄Ἐσδρας 56,22), τά ἄδικα χέρια (Κριτῶν 9,24). Στή Καινή Διαθήκη ὁ Κύριος μας θά πεῖ στά πιστά Του παιδιά: «Ἔτσι θά λάμψει καί τό δικό σας φῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους γιά νά δοῦν τά καλά σας ἔργα» δηλαδή τά ἔργα τῶν χεριῶν σας (Ματθ. 5,16). Μέ ἄκαρπα δένδρα ἐξομοιώνει ὁ Ἀναστάς Λυτρωτής μας τούς χριστιανούς
πού δέν ἔχουν νά παρουσιάσουν τά χέρια τους ἔργα ἀγάπης (Ματθ. 21,19). Ἀφυπνιστικά τά λόγια τοῦ ὑμνωδοῦ: «Τῆς ξηρανθείσης συκῆς διά τήν ἀκαρπίαν, τό ἐπιτίμιον φοβηθῶμεν ἀδελφοί». (Ἀπόστιχον Ὄρθρου Μεγάλης Δευτέρας). Μέ τά χέρια μας ἐκφράζουμε καί τά συναισθήματά μας. Ὅταν εἴμαστε χαρούμενοι κάνουμε τίς θερμές χειραψίες, ἀνοίγουμε τίς ἀγκαλιές μας, δίνουμε χέρι βοηθείας, χτυπᾶμε τούς πονεμένους στήν πλάτη. Ὅταν εἴμαστε θλιμμένοι, ὀργισμένοι, τά χέρια μας τό δείχνουν. Χειρονομοῦν, ἀκολουθοῦν τίς νευρικές συσπάσεις τοῦ προσώπου μας, σηκώνονται ἀπειλητικά, χειροδικοῦν, τά χέρια τῶν ἱερέων μας ἐπιτελοῦν τή Θεία Εὐχαριστία, μᾶς βαφτίζουν, μᾶς παντρεύουν, μᾶς ἐξομολογοῦν. Αὐτά τά χέρια θά μᾶς εὐλογήσουν τήν ὥρα τῆς ἐξόδου μας. Γι’αὐτό πρέπει πάντοτε νά τά ἀσπαζόμαστε καί νά προσευχόμαστε νά τά διατηρεῖ ὁ Θεός ἄσπιλα καί ἀμόλυντα. Ὁ παππούς καί ἡ γιαγιά κοιτοῦν τά ροζασμένα χέρια τους καί χαίρονται, διότι μέ τήν τίμια ἐργασία τους μεγάλωσαν καί ἀποκατάστησαν τά παιδιά τους. Τά χέρια τῆς Ἑλληνίδας μάνας ξέρουν πώς νά κτίσουν τήν εὐτυχία τοῦ σπιτιοῦ καί τῆς οἰκογένειάς της, τά χέρια τῆς εὐσπλαχνίας πού ἐλεοῦν, συνδράμουν, βοηθοῦν, στηρίζουν ἀνήμπορους, παρηγοροῦν θλιμμένους. Τά χέρια τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐγκαρτέρησης πού τά ὑψώνουν σέ προσευχή, πού ἄλλοτε περιμένουν τόν ἄπιστο σύζυγο, τήν πλανεμένη κόρη, τόν ἄσωτο γιό, τόν ξενιτεμένο. Τά χέρια τῆς πίστης πού ἀνάβουν καντήλι, κερί καί λιβάνι, ζημώνουν πρόσφορο καί ἐκτείνονται στόν Οὐρανό γιά ἱκεσία.
Αὐτά τά Ἀποστολικά χέρια τοῦ Ἁγίου Θῶμᾶ πού τόν ἀξίωσε ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας νά Τόν ψηλαφήσει τιμοῦμε καί προσκυνοῦμε σήμερα, ἐπικαλούμενοι τή βοήθειά του. Ἕως τίς Ἰνδίες ἔφθασαν καί ἐργάσθηκαν μέ αὐταπάρνηση γιά τίς σωτηριώδεις ἀλήθειες τοῦ Λυτρωτῆ μας. Ὁ ἱερός ὑμνῳδός ψάλλει: «Δέν τόν παρέβλεψες, Ἀγαθέ, ἀλλά μέ τήν ἀγάπη Σου ἔδειξες σ’αὐτόν τήν ἄχραντη πλευρά Σου καί τά τραύματα στά χέρια. Ἀφοῦ δέ βεβαιώθηκε ὁ Θωμᾶς, ὁμολόγησε πώς εἶσαι ὁ Κύριος, ὁ Θεός πού σώζεις, Φιλάνθρωπε, ὅλους ἐκείνους πού ἐλπίζουν σέ Σένα» (Στιχηρόν Ἑσπερινοῦ).
Ἡ σοφία τῶν Πατέρων τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας, μᾶς διδάσκουν!
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει: Μή μολύνεις τά χέρια σου, μέ τό νά τά ντροπιάζεις, μή τά κάνεις ἀνάξια ἐμφανίσεως στό Θεό μέ τήν τέλεση ὁποιασδήποτε ἀνομίας. Καθάριζέ τα μέ τήν ἐλεημοσύνη, μέ τήν
φιλανθρωπία, μέ τήν καλοσύνη καί ἔτσι καθαρά ὕψωνέ τα σέ προσευχή.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τονίζει: Ἀνοίγετε τά χέρια σας στόν Χριστό, ὅπως τό παιδάκι πού βλέπει κάποιο θηρίο ἄγριο καί δέν φοβᾶται, γιατί εἶναι δίπλα του ὁ πατέρας του καί πέφτει στήν ἀγκαλιά του. Αὐτόν τόν τρόπο νά χρησιμοποιεῖτε σέ κάθε προσβολή τοῦ πονηροῦ.
Ὅ Ἅγιος Ἄνθιμος συμπληρώνει: Ὁ σατανᾶς δέν πιάνει ποτέ τό χέρι σου, νά σέ ἀναγκάσει νά κάμεις τό κακόν. Σέ συμβουλεύει μόνον· ἐσύ δέν καταλαβαίνεις ποιό εἶναι τό καλόν σου; Μπορεῖ νά σοῦ πεῖ λ.χ. νά πᾶς νά κλέψεις· ἤ νά κάμεις κάτι ἄλλο. Ἡ λογική τί σοῦ λέγει; Ὄχι! ...Νά ὑψώσουμε τά χέρια μας στόν οὐρανό καί νά πέσουμε πρηνηδόν μέ τήν ταπεινοφροσύνη καί νά ἱκετεύσουμε τόν Θεό, νά γνωρίσουμε τήν ἀθλιότητά μας καί νά συντρίψουμε τόν ἑαυτό μας.
Χριστιανοί μου,
Αὐτόν τόν Σωτήρα καί Θεό μας ἄνομα καί ἄδικα χέρια τόν ἐσταύρωσαν καί μέ δόξα καί τιμή Ἐκεῖνος ἀναστήθηκε καί μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ μᾶς ἐπιδεικνύει σήμερα τήν ἄχραντο πλευράν Του καί μᾶς καλεῖ νά Τόν ἐρευνήσουμε. Ἐμεῖς τά φιλότιμα καί πιστά παιδιά Του ἀναφωνοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας «ὁ Κύριός μας καί ὁ Θεός μας ἄς εἶναι δοξασμένος». Ὁ Κύριος καί Θεός μας, ὅμως, ἐπιθυμεῖ αὐτά τά πολυτιμότερα μέλη τῆς θείας Δημιουργίας, πού εἶναι τά χέρια μας, νά εἶναι δίκαια, τίμια, καθαρά ἀπό ἁμαρτίες, γεμᾶτα ἀπό ἀγαθοεργεῖς πράξεις. Ἀκόμα καί ἡ πίστη μας «χωρίς τά ἔργα εἶναι νεκρή» μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν Καθολική του Ἐπιστολή (2,17). Ἄς φροντίσουμε τά ἔργα τῶν χεριῶν μας νά εἶναι γεμᾶτα ἀπό ἐνάρετες πράξεις καί πάντοτε ὑψωμένα σέ δέηση προσευχῆς καί δοξολογίας. Ὅταν μέ τό καλό πᾶμε στήν Αἰώνια Πατρίδα νά μήν πᾶμε μέ ἄδεια χέρια καί μᾶς διώξει ὁ Κύριός μας καί μᾶς πεῖ: «φύγετε ἀπό μπροστά μου» (Ματθ. 25,41). Πρότυπό μας τά γεμᾶτα μετάνοιες χέρια τῶν Ὁσίων μας, τά αἱματόβρεχτα χέρια τῶν Μαρτύρων μας, τά γεμᾶτα ἐθνικό παλμό χέρια τῶν ἡρῴων μας. Ὁ παιάνας τοῦ ποιητοῦ μας θά ἠχήσει καί πάλι: Ὁ Κύριος ἦρθε καί μέ πῆρε κι ἀπό τό χέρι μέ κρατεῖ... Μέ πῆρε ἀντάμα του καί πᾶμε, κι εἶν’ ἡ χαρά μου τί πολλή! Γένοιτο! ΑΜΗΝ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ
ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ
ΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ
ΨΗΦΙΣΜΑ
Ἐν Χίῳ σήμερον τήν 25ην τοῦ μηνός Άπριλίου τοῦ ἔτους 2025,ἡμέραν Παρασκευή καί ὥραν 11.00 πρωϊνήν συνῆλθεν εἰς ἔκτακτον συνεδρίασιν τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης (ὑπ’ ἀρ.2126/1284/22-11-2022 ἔγγραφον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν), κατόπιν τῆς ἀπό 24/4/2025 νομίμου προσκλήσεως τοῦ Αἰδεσ/του Προέδρου αὐτοῦ, μέ μοναδικόν θέμα τόν αἰφνίδιον θάνατον τοῦ ἀγαπητοῦ εἰς ὅλους μας, τοῦ ἐνορίτου μας Λεωνίδα Γ. Γκαλιμανά.
Κατά τήν συνεδρίαν παρόντες ἦσαν . α) ὁ Αἰδεσ/τος π.Βασίλειος N. Φιλιππάκης Πρόεδρος, β) ὁ κ. Γεώργιος Σβῆνος Ἀντιπρόεδρος, γ) ἡ κ. Ἀργυρώ Σεζένια Γραμματεύς , δ) ἡ κ. Ἀφροδίτη Γεωργούλη Ταμίας, καί ε) ὁ κ. Κωνσταντῖνος Δημ. Βαποράκης Μέλος.
Γενομένης προσευχῆς καὶ διαπιστωθείσης τῆς νομίμου ἀπαρτίας, ὁ Αἰδ. Πρόεδρος ἀνεκοίνωσε περίλυπος καί βαθειά συγκινημένος εἰς τά παρόντα μέλη, ὅτι χθές ἀπεβίωσεν ὁ ἀνωτέρω ἐκλεκτός ἐνορίτης μας, ὁ ὁποῖος ὅπως γνωρίζετε, ὑπηρέτησεν τήνἘνορίαν μας ἐπί σειράν πολλῶν ἐτῶν, ἀπό τήν θέσιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβούλου καί εἰσηγεῖται τήν σύνταξιν τοῦ σχετικοῦ ψηφίσματος.
Τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον, κατόπιν διαλογικῆς συζητήσεως ὁμοφώνως ἀποφασίζει:
1.Να παραστεῖ σύσσωμον τό Συμβούλιόν μας εἰς τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν τοῦ κεκοιμημένου.
2.Νά ἐνισχυθεῖ εἰς τήν μνήμην τοῦ θανόντος οίκονομικά μία ἄπορη οἰκογένεια τῆς ἐνορίας μας .
3.Νά ἐγγραφεῖ τό ὄνομά του εἰς τά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας μας.
4.Νά ἀναρτηθεῖ εἰς την ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας, www.kimisilatomitissaxiou.blogspot.gr τό παρόν ψήφισμα.
5.Νά ἀναγνωσθεῖ το παρόν ψήφισμα εἰς το τέλος τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας και να ἐπιδοθεῖ ἀντίγραφόν του εἰς την οἰκογένειαν τοῦ μεταστάντος.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ
+ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΒΗΝΟΣ,
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ν.ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ ΑΡΓΥΡΩ ΣΕΖΕΝΙΑ
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΠΟΡΑΚΗΣ
Ἀκριβές ἀντίγραφο ἐκ τοῦ πρωτοτύπου
25η Άπριλίου 2025
Ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου
+ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ν. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην ιστορία. Είναι αυτό που διαφοροποιεί τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.
Η ακολουθία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας την ολόφωτη νύχτα του Πάσχα μας εισάγουν στο θρίαμβο της νίκης κατά του θανάτου.
Η Ανάσταση του Κυρίου μας εορτάστηκε στην ενορία Παναγίας Λατομιτίσσης με κατάνυξη, λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Όλα ήταν έτοιμα και διακοσμημένα με κάθε λεπτομέρεια.
Έφθασε και στην ενορία μας το Άγιο Φως της Αναστάσεως. «Δεύτε λάβετε φως»… έψαλλε ο ιερέας και όλος ο κόσμος άναψε τις λαμπάδες του γεμάτος χαρά.
Η εκκλησία έλαμπε, άστραφτε από καθαριότητα, και τάξη. Η βραδιά ήταν μαγευτική. Οι λαμπάδες αναμμένες με το φως της Αναστάσεως έλαμπαν στο σκοτάδι.
Όλο το εκκλησίασμα βγήκε έξωθεν του Ιερού Ναού και ο παπά Βασίλης με τους ιεροψάλτες και την Ανάσταση, μπροστά στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο ανάγνωσε το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως. Δώδεκα ακριβώς όταν χτύπησε το ρολόι της εκκλησίας έψαλλε με όλη τη δύναμη της ψυχής του το «Χριστός Ανέστη» ενώ οι κροτίδες και οι χαρμόσυνες καμπάνες κατέκλειναν τον χώρο. Ωραίες εικόνες, λάμψεις φωτεινές, βεγγαλικά, λαμπερά χρώματα γέμισε ο ουρανός, ο κόσμος αντάλλασσε ευχές, και τα στόματα όλων έψαλλαν το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Ακολούθησε το «ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ». Η φράση αυτή συμβολίζει τις πύλες του κάτω κόσμου που με την Ανάσταση καταργούνται.
Ακολούθησε η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως του Κυρίου μας ενώ πολύς ήταν ο κόσμος που παρέμεινε μέχρι το τέλος αφού ήταν τόσο όμορφη η βραδιά.
Ευχή όλων είναι να είμαστε και του χρόνου καλά με υγεία, και ο Θεός πάντα να μας προστατεύει από κάθε κακό.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
