Με την δύναμη του Τριαδικού Θεού καταφέραμε και φέτος να προσφέρομε οικονομική ενίσχυση σε συνανθρώπους  μας που στερούνται ακόμα και  τα ελάχιστα αναγκαία για την ζωή τους.

 

     Ο εφημέριος και Πρόεδρος της Φιλοπτώχου πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης και τα  τακτικά μέλη της  συγκεντρωθήκαμε στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο προκειμένου να ασχοληθούμε με θέματα που απασχολούν πολλούς συνανθρώπους μας.

      Ετσι λοιπόν και φέτος με την ευκαιρία της εορτής των Χριστουγέννων, η ενορία μας, στάθηκε δίπλα στους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν οξύτατα  βιοποριστικά προβλήματα.

     Ευχαριστούμε όλους, επώνυμους και ανώνυμους που έστω και από το υστέρημά τους, ενισχύουν το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο και τους ευχόμεθα ο Θεός να τους ανταμείβει δια πρεσβειών της Υπεραγίας  Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

 

  Δύσκολο το έργο της προσφοράς και δυστυχώς αυξάνονται όλο και περισσότερο οι ανάγκες για να επουλωθούν οι πληγές της φτώχειας, της  δυστυχίας, της αρρώστιας, της μοναξιάς.                  

 

       Ευχόμαστε ολόψυχα η γέννηση του Θεανθρώπου να ζεστάνει την καρδιά όλων μας και να μας χαρίσει ελπίδα, φώτιση, υγεία και ο Νέος Χρόνος να φέρει την αγάπη και την ειρήνη σε όλο τον κόσμο.

 

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2025

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 50
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
15 Δεκεμβρίου 2024

«εἰσάξω σε εἰς οἶκον μητρός μου...ποτιῶ σε
ἀπό οἴνου τοῦ μυρεψικοῦ» (ᾎσμα Ἀσμάτων 8,2).
Στό «ᾎσμα Ἀσμάτων» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε «θά σέ ὁδηγήσω στό σπίτι τῆς μητέρας μου... καί θά σοῦ προσφέρω εὐῶδες κρασί». Στό διδακτικότατο αὐτό βιβλίο, ὁ Νυμφίος (Χριστός) καλεῖ τή νύμφη (τήν κάθε ἀνθρώπινη ψυχή) στό πατρικό του σπίτι, στό τραπέζι του, γιά νά τῆς προσφέρει τά πιό μυρωδάτα καί εὔγεστα ποτά.
Τήν μεγαλωσύνη καί τή θαυμαστή καί ἀνυπέρβλητη μεγαλοδωρία τοῦ οἰκοδεσπότου Χριστοῦ μᾶς παρέστησε, μέ πολλή ἔμφαση, ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, λίγες ἡμέρες πρίν τά Χριστούγεννα, Κυριακή τῶν Ἁγίων Προπατόρων. Ἡ λεγομένη παραβολή τοῦ Μεγάλου Δείπνου. Ἐδῶ ἐκδηλώνεται ἡ ἀπέραντη ἀγάπη καί φιλανθρωπία τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Ὁ Ἴδιος δέν μᾶς τό δήλωσε ἄλλοτε μέ πιό σαφέστερο τρόπο; «Ἐγώ, εἶπε, ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσιν καί περισσόν ἔχωσιν» (Ἰω. 10,10). Ὁ οἰκοδεσπότης Χριστός ἦλθε «εἰς τά ἴδια» (Ἰω. 1,11), στούς ἀνθρώπους Του, ἐκεῖ πού ζοῦσε τό βασίλειον πλάσμα Του, γιά νά χαρίσει τά ἄφθονα ἀγαθά Του. Ὦ! Τῆς Θείας καί ἀφράστου Ἀγαθότητος! Τό δεῖπνο, πού εἶχε στρώσει στούς ἀνάξιους, δυστυχῶς, καί ἀγενεῖς προσκεκλημένους Του, σήμαινε ὅπως θά μᾶς ἐπανελάμβανε ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «τοῦ Θεοῦ τήν κηδεμονίαν, τόν πόθον τόν περί ἡμᾶς, τῶν πραγμάτων τήν φαιδρότητα, ὡς οὐδέν λυπηρόν ἐκεῖ, οὐδέ σκυθρωπόν, ἀλλά πάντας χαρᾶς γέμει πνευματικῆς». Ἐκτός, ὅμως, ἀπό τή Βασιλεία Του στόν Οὐρανό, ὁ Κύριος προσκαλεῖ τούς χριστιανούς καί σέ ἕνα ἄλλο μεγάλο Δεῖπνο πού ἑτοιμάζεται ἐδῶ στή γῆ. Εἶναι ὁ Μυστικός Δεῖπνος πού πρώτη φορά παρέθεσε ὁ Κύριος μας ἐκεῖνο τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Ὁ Μυστικός Δεῖπνος συνεχίζεται νά προσφέρεται καί σήμερα καί στούς αἰῶνες, γιά νά μποροῦν οἱ πιστοί νά συμμετέχουν
σέ αὐτό. Εἶναι τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τό Δεῖπνο αὐτό προσφέρει ὁ Κύριος ὡς τροφή τόν ἴδιο του τόν Ἐαυτό «Λάβετε φάγετε τοῦτό μου ἐστι τό Σῶμα» καί «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες ̇ τοῦτό ἐστι τό Αἷμα μου... εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Ματθ. 26,26-28). Μέ αὐτή τή Θεία τροφή ζωογονεῖται ἡ ψυχή καί τό σῶμα. Καθαρίζεται ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ἑνώνεται ὁ πιστός μέ τόν Χριστό καί ἐξασφαλίζεται ἡ συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου στήν οὐράνια Βασιλεία. Αὐτό ἀκριβῶς τονίζεται στίς εὐχές τῆς θείας Λειτουργίας! «Δέσποτα φιλάνθρωπε... Σέ ἱκετεύομεν, καταξίωσον ἡμᾶς μεταλαβεῖν τῶν ἐπουρανίων Σου μυστηρίων, ταύτης τῆς ἱερᾶς καί πνευματικῆς τραπέζης, μετά καθαροῦ συνειδότος, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν, εἰς βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομίαν» (Εὐχές Θ. Εὐχαριστίας).
Δέν ὑπάρχει στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου σπουδαιότερο γεγονός ἀπό τή συμμετοχή μας στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί μεγαλύτερη εὐλογία καί χαρά ἀπό αὐτή πού ζοῦμε στή Θεία Κοινωνία καί τήν ἕνωσή μας μέ τόν Λυτρωτή μας. Ὁ ἱερός Θεοφύλακτος γράφει: Ὁ Κύριος ὀνομάζει τό Δεῖπνο μέγα ἐπειδή καί μέγα τό τῆς σωτηρίας μυστήριο.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει: Ἡ Ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στή γῆ, ἡ θυσία Του καί τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, εἶναι οἰκουμενική πανήγυρη. Μᾶς ἔδωσε νά φᾶμε τή σάρκα Του ἐπειδή ὁ ἴδιος εἶναι ὁ ἄρτος πού κατέβηκε ἀπό τόν Οὐρανό καί ἔδωσε ζωή στόν κόσμο (Ἰω. 6,51).
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀναφέρει: Ὁ Κύριος κάλεσε ἀπό τά στενά τῆς ἁμαρτίας, ἐνῶ ζούσαμε ἀνυποψίαστοι, ὅτι ὑπάρχει ἄλλη πνευματική ζωή. Βέβαια, ἡ πρόσκληση δίνεται σέ ὅλους, ἀγαθούς καί πονηρούς, ἀλλά ἐρευνᾶται ἐπιμελῶς ἀπό τόν Οἰκοδεσπότη Χριστό. Ἡ ἁμαρτία ἔκανε τόν ἄνθρωπο φτωχό, ἀνάπηρο καί τυφλό πνευματικά. Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος στό Δεῖπνο Του νά γίνουμε ὁμοτράπεζοι καί συγκληρονόμοι Του. Ὅσοι παρακαθήσαμε ἀλλά δέν ἀλλάξαμε ζωή, κυριευμένοι ἀπό τά πάθη, χωρίς νά ἀγωνισθοῦμε, θά εἴμαστε ἀναπολόγητοι.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ἀναφωνεῖ: Μέ τήν Θεία Κοινωνία ζοῦμε διαπαντός μαζί μέ τό Χριστό.
Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διαλαλεῖ: «Ὁ Θεός πάντας θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμ. 2,4). Ὅλους θέλει νά τούς γνωρίσει καί νά γευθοῦν τήν σωτηρία πού τούς προσφέρει.
Χριστιανοί μου,
ὁ Λυτρωτής μᾶς καλεῖ σήμερα στό Δεσποτικό Του Δεῖπνο «ἔρχεσθε ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα» (Λουκ. 14,12). Ἐλᾶτε, ὅλα εἶναι ἕτοιμα. Διακαής πόθος Του εἶναι νά συμμετάσχουμε στό πλουσιότατο τραπέζι τῶν ἀπείρων ἀγαθῶν Του. Μᾶς καλεῖ στή χαρά τήν ἀληθινή, στήν ἀκύμαντη εὐτυχία. Πόσα δέν χάνουμε, - δέν χρειάζεται πολλή σκέψη -, ὅσοι προφασιζόμενοι διάφορες «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις», προφάσεις ἀσύστατες καί γελοῖες, ἀγρούς, βόδια καί γυναῖκες, ὅταν προσκολλημένοι πεισματικά στό γήινο καί φθηνό ὑλιστικό φρόνημα, περιφρονοῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοί μου,
μακάριοι εἴμαστε ὅταν ξεπερνοῦμε δυσκολίες, παραμερίζουμε ἐμπόδια, ὅσοι κατανικᾶμε πειρασμούς καί θέλγητρα πρόσκαιρα κάι ἀπατηλά, καί μέ ἀκλόνητη πίστη, μέ φλογερή ἀγάπη καί καθαρή καρδιά γευόμαστε τήν οὐράνια τροφή, συνῳδά μέ τή γλυκόηχη φωνή τοῦ χριστιανοῦ ποιητή: «Ἰδού βαδίζω...» Γήινο τίποτα δέν ἔχει τώρα ὁ λογισμός μου, γιατί μέ κάλεσε συντράπεζο ὁ Βασιλιᾶς ὅλου τοῦ κόσμου. Τώρα ξεχνῶ τοῦ βίου τά βάσανα καί τῆς ζωῆς κάθε φαρμάκι. Δέν χάνομαι ἄσωτα στά πέλαγα μάταια ζητῶντας κάποια Ἰθάκη.
Ἀμήν!      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 49
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
08 Δεκεμβρίου 2024
«Καί ἐποίησεν ὁ Θεός...καί τά κτήνη...
καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι καλά» (Γενέσ. 1,25)

Στό βιβλίο τῆς Γένεσης, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε: «καί ἐδημιούργησε ὁ Θεός τά θηρία τῆς γῆς κατά τά εἴδη αὐτῶν, καί τά κτήνη καί τά ἑρπετά τῆς γῆς. Καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι εἶναι καλά, σκόπιμα καί χρήσιμα». Καί ὁ προφητάναξ Δαβίδ στόν 103ο Ψαλμό του ἀναφωνεῖ: «Ὁ Κύριος εἶναι πού διατάζει νά ἀναβλασταίνει ἀπό τή γῆ τό χορτάρι γιά τά φυτοφάγα ζῶα «ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι» (103,14). Καί ὁ σοφός Σολομών ἐπισημαίνει στό βιβλίο του: «Ἀγαπᾶς, Κύριε, ὅλα τά δημιουργήματα καί κανένα ἀπό ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἐδημιούργησες, δέν τό ἀποστρέφεσαι» (11,24). Μέ τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων ὑποφέρει ὅλη ἡ δημιουργία ἀκόμη καί τά ζῶα ̇ καί ἡ σχέση μεταξύ ἀνθρώπων καί ζώων διαταράσσεται (Γεν. 6,7), (Ρωμ. 8,22). Στόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε ὁ Σοφός Δημιουργός θά φροντίσει, ἔτσι ὥστε καί τά ζῶα νά ὑπάρξουν στήν κιβωτό ἀλλά καί νά διασωθοῦν (Γεν. 8,17), νά αὐξηθοῦν καί νά εἶναι πρός βρώση τῶν ἀνθρώπων (Γεν. 9,2). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας στηλιτεύοντας τήν ἀχαριστία τοῦ λαοῦ ἀναφέρεται στήν ὑπακοή καί τήν εὐγνωμοσύνη τῶν κατοικιδίων ζώων πρός τόν Κύριό τους (1,3). Τά ζῶα εἶναι καί αὐτά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ.
Στή σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή τί εἶπε ὁ Κύριος στόν προϊστάμενο τῆς Συναγωγῆς; «Ὁ καθένας σας τό Σάββατο δέν λύνει τό βόδι του ἤ τόν ὄνο του ἀπό τή φάτνη καί δέν τόν πηγαίνει στήν ποτίστρα νά τόν ποτίσει; Παίρνοντας ἀφορμή, λοιπόν, ἀπό αὐτή τό λόγο τοῦ Κυρίου μας συνεχίζουμε τήν ἀναφορά μας σέ αὐτά τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Ἄς μή μᾶς φαίνεται παράξενο ὅτι τά ἄλογα αὐτά ὄντα πλάσθηκαν ἀπό τόν Μεγαλοδύναμο γιά νά γίνωνται καί διδάσκαλοι σέ μᾶς, τά λογικά ὄντα. Νά θυμηθοῦμε τήν θερμή προτροπή τοῦ Κυρίου μας, προκειμένου νά μάθωμε νά
ἐμπιστευώμαστε τήν θεία Πρόνοια, νά κοιτάζωμε προσεκτικά, σχολαστικά τά πετεινά τοῦ Οὐρανοῦ, τά ὁποῖα «οὐ σπείρουσι οὐδέ θερίζουσιν» (Ματθ. 6,26). Νά ξαναθυμηθοῦμε τίς ὡραῖες ἀναφορές τοῦ σοφοῦ Σολομῶντα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πρός τόν ὀκνηρό ἄνθρωπο σχετικά μέ τό φιλόπονο μυρμήγκι (Παροιμ. 6,6) καί τήν ἐργατική μέλισσα μέ τόν ἀξιοθαύμαστο καρπό της, τό γλυκύτατο μέλι (Παροιμ. 6,8α). Νά φέρουμε στή σκέψη μας τόν κόρακα, ὁ ὁποῖος παίρνει ἐντολή ἀπό τόν Θεό νά τρέφει γιά ἕνα μικρό διάστημα τόν Προφήτη Ἠλία (Γ. Βασιλ. 17,4), τό κῆτος πού παραλαμβάνει τόν Ἰωνᾶ καί τόν μεταφέρει σέ ἀσφαλές μέρος μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ (Ἰωνᾶ 2, 1 καί 11), τόν λάκκο τῶν λεόντων ὅπου ρίχθηκε ὁ Δανιήλ καί παρέμεινε ἀβλαβής (Δαν. 12,31). «Ἀνοίγεις Σύ τάς χεῖράς Σου καί ἐμπιπλᾶς πᾶν ζῶον εὐδοκίας» (Ψαλμ. 144,16) ψάλλει ὁ Δαβίδ.
Ἡ ἔναρξη τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ τήν ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου μας συνοδεύεται ἀπό μιά ἱερή εἰκόνα μέ ζῶα. Οἱ καμῆλες τῶν Μάγων, τά πρόβατα τῶν ποιμένων, τό βόδι, ὁ ἡμίονος ζεσταίνουν μέ τά χνῶτα τους τόν νεογέννητο Βασιλέα Χριστό (Λουκ. 2,7). Ἡ φανέρωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τήν μορφή τῆς περιστερᾶς στήν Βάπτιση τοῦ Ἰησοῦ φανερώνει ὅτι ὁ Δημιουργός περιβάλλει μέ ἀσύληπτη ἀγάπη ἀκόμη καί τά ἄλογα ζῶα. Ἡ Ἐκκλησία μας δέεται μέ τίς εἰδικές εὐχές, μέ σκοπό νά ἀποβαίνει ἡ εὐεξία τῶν ζώων πρός ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ Ἅγιοι Μόδεστος καί Μάμας θεωροῦνται οἱ προστάτες τῶν ζώων. «Κύριε, ἀποδίωξον ἀπό τά κτήνη παντοίαν βλάβην καί νόσον» (εὐχή Ἁγίου Μοδέστου πρός τά ζῶα).
Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος σημειώνει: ἡ καρδιά τοῦ ἐλεήμονα ἀνθρώπου φλέγεται γιά ὅλη τήν κτίση... καί γιά τά ὄρνεα καί γιά τά ζῶα, γι’αὐτό καί γι’αὐτά εὔχεται.
Ὁ Μέγας Βασίλειος σημειώνει εἰς τήν Ἑξαήμερον: Οὐδέν περισσότερον ἀπό ὅσα μᾶς χρειάζονται ἔκτισεν ὁ Θεός, οὔτε ὅμως παρέλειψε νά κάμη κάτι πού θά ἦτο χρήσιμο.
Στήν Ἁγία Εἰρήνη, πρίν τό μαρτύριό της, ἕνα περιστέρι τῆς φέρνει κλάδο ἐλιᾶς (νίκη) καί ἕνας κόρακας τῆς ἀφήνει ἕνα φίδι (θλίψη καί ταλαιπωρία).
Στήν Ἁγία Εὐφημία, τά λιοντάρια πού ἄφησαν οἱ βασανιστές της γιά νά τήν θανατώσουν, ὑποκλίνονται σέ αὐτήν. Τά κριάρια ἀκοῦνε ἐκστατικά, ἀφήνοντας τή βοσκή τους, τόν ἀγγελόφωνο
Ἅγιο Ἰωάννη Κουκουζέλη. Ἡ Παναγία ἡ Νεαμονήτισσα διασώζει τά μουλάρια πού παραπατοῦν καί πέφτουν σέ γκρεμό μεταφέροντας δοχεῖα μέ λάδι καί τά ὁδηγεῖ στήν Ἱερά Μονή της. Λιοντάρι διακονεῖ τόν Ὅσιο Γεράσιμο τόν Ἰορδανίτη. Λιοντάρι μέ ὑπόδειξη τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ἀνοίγει τό λάκκο γιά νά ταφεῖ ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία. Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἐπιτάσσει τόν ποντικό πού ἔτρωγε τό φυτίλι τοῦ καντηλιοῦ στό Λεπροκομεῖο νά μείνει ἀκίνητος. Τόν διώχνει, λέγοντάς του, νά μήν ξαναέρθη. Κάνοντας προσευχή ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τά γίδια ἑνός κοπαδιοῦ πού δέν πήγαιναν καλά στήν ὑγεία τους, ὁ τράγος, ὅπως ὁ ἴδιος μαρτυρεῖ, ζύγωσε κοντύτερά του καί τόν κοίταζε σάν νά τόν εὐχαριστοῦσε. Μιά σαύρα ρωτάει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἐνώπιον ἄθεου δικηγόρου, ἄν ὑπάρχει Θεός, καί ἐκείνη κουνάει καταφατικά τό κεφάλι της, ὅτι ὑπάρχει Θεός.
Χριστιανοί μου,
ρώτησαν τόν ἀββᾶ Παῦλο πού ἔπιανε μέ τά χέρια του δηλητηριώδη ἐρπετά φίδια καί σκορπιούς. Πές μας τί ἔχεις κάνει καί ἔλαβες τό χάρισμα αὐτό; Συγχωρεῖστε με, Πατέρες. Ἄν κάποιος ἀποκτήσει καθαρότητα, ὅλα ὑποτάσσονται σ’αὐτόν, ὅπως στόν Ἀδάμ, ὅπως ἦταν μέσα στόν Παράδεισο, προτοῦ νά παραβεῖ τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοί μου,
μέ τά ὡς ἄνω πήραμε καί ἐμεῖς σήμερα τά μηνύματά μας. Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τά σοφά παραδείγματα τῶν Ἁγίων μας. Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας γίνεται ἀντιληπτή καί ἀπό τά ἄλογα ζῶα, τά ὁποῖα μᾶς σέβονται καί μᾶς ὑπακούουν. Σέ αὐτό συνάδει καί πάλι ὁ σοφός Σολομώντας στίς Παροιμίες του: «Δίκαιος οἰκτίρει ψυχάς κτηνῶν αὐτοῦ, τά δέ σπλάχνα τῶν ἀσεβῶν (εἶναι) ἀνελεήμονα» (Παρ. 12,10). Καί ἡ Δεσποτική Φωνή ἀκούγεται βαθιά μέσα μας: «Γίνεσθε φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» (Ματθ. 10,16). Ἀμήν!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου