ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 2021

Ἀριθμός  18

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

(Πρξ. ε΄, 12-20)

9 Μαΐου 2021

*

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Εν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.
Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀφοῦ ἑορτάσαμε τὴν ὑπέρλαμπρη ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ χριστοῦ, ζοῦμε μέσα στὸ χαρμόσυνο κλίμα τῆς ἑορτῆς τῶν ἑορτῶν καὶ αἰσθανόμαστε ἔντονη τὴν παρουσία τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ στὴν ζωή μας. Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἀκατανίκητη δύναμη ποὺ μεταμορφώνει τὴν ζωή μας καὶ μᾶς θωρακίζει ἀποκρούοντας τὶς ἐνάντιες δυνάμεις. Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ προβάλλει ἡ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιφοίτησης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

Μᾶς πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὁ συγγραφέας τῶν Πράξεων, ὅτι: «Διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῶ πολλά». Ἄπειρα θαύματα, θεραπεῖες ἀσθενῶν θαυματουργικὲς καὶ ἀπαλλαγὲς δαιμονισμένων ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα, γίνονταν ἀνάμεσα στὸν λαὸ μὲ τὰ χέρια τῶν Ἀποστόλων. Πλῆθος λαοῦ καθημερινά τούς περικύκλωνε σὲ κεντρικὰ σημεῖα τῆς πόλης τῶν Ἱεροσολύμων μεταφέροντας «ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες». Τόσο δὲ μεγάλη καὶ δραστικὴ ἦταν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ στοὺς Ἀποστόλους, ὥστε ἀρκοῦσε ὄχι ὁ λόγος, ὄχι ἕνα ἄγγιγμα, ἀλλὰ καὶ μόνη ἡ σκιὰ τοῦ Πέτρου νὰ πέσει ἐπάνω σὲ κάποιον ἄρρωστο, γιὰ νὰ θεραπευτεῖ! Πραγματικὰ, τέτοια θαυματουργία μόνο μὲ ἁπλὴ ἐπισκίαση οὔτε ὁ Χριστὸς δὲν ἐπιτέλεσε καὶ σκεφτόμαστε ἐδῶ πόσο ἀληθινὸς ἦταν ὁ λόγος Του: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κακεῖνος ποιήσει καὶ μείζονα τούτων ποιήσει». Ἀκόμη μεγαλύτερα θαύματα ἀπὸ ὅσα ἔχω ἐπιτελέσει ἐγὼ θὰ πράξει ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει σὲ ἐμένα! 

Στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς διαβάζουμε ὅτι ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἰουδαίων καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι συνέλαβαν τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς φυλάκισαν. Τὴ νύχτα, ὅμως, Ἄγγελος Κυρίου ἄνοιξε τὴ θύρα τῆς φυλακῆς καὶ τοὺς ἐλευθέρωσε, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὸ κηρυκτικὸ τους ἔργο. Συμβαίνει κάτι τὸ ὑπερφυσικό, ὁ οὐράνιος κόσμος συνεργάζεται μὲ τὸν ἐπίγειο, μὲ σκοπὸ τὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ λαοῦ.

Διαπιστώνουμε ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἀναφορὲς σὲ ὑπερφυσικὰ γεγονότα καὶ θαυματουργίες ὅτι αὐτὰ δὲν συμβαίνουν γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουν τὸν κόσμο, οὔτε γιὰ νὰ ἐπιδείξουν οἱ Ἀπόστολοι ὅτι διαθέτουν ὑπερφυσικὲς καὶ ἐξωπραγματικὲς δυνάμεις. Ἡ θαυματοποιία δὲν εἶναι αὐτοσκοπός, οὔτε ὄχημα προβολῆς τοῦ ἐγὼ καὶ αἰτία ὑπερηφανείας. Ἐδῶ φέρνουμε στὸ νοῦ μας τὸν δεύτερο πειρασμὸ τοῦ Χριστοῦ στὴν ἔρημο, κατὰ τὸν ὁποῖο ὁ Διάβολος Τὸν προτρέπει νὰ πέσει ἀπὸ τὴν στέγη τοῦ Ναοῦ κάτω καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ ἁπαντᾶ ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ θέτουμε σὲ δοκιμασία χωρὶς λόγο τὸν Θεό: «Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου».

Ὁ Θεὸς εἶναι καὶ λέγεται παντοδύναμος, Θεὸς ἰσχυρός, Αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὸν κόσμο ἐκ τοῦ μηδενός, μόνο μὲ τὸν λόγο Του, εἶναι Αὐτὸς ποὺ στὸ χέρι Του διακρατεῖ ὅλη τὴν κτίση, «ὁ δρακὶ συνέχων πᾶσαν κτίσιν", ἀλλὰ καὶ διοικεῖ τὰ σύμπαντα μὲ τὴν συνεκτική Του παλάμη. Εἶναι «ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν», Αὐτὸς ποὺ βλέπει καὶ ἐλέγχει τὰ πάντα. Αὐτὸς ἐνώπιόν τῆς δόξης τοῦ ὁποίου φρίσσουν καὶ τρέμουν ὅλες οἱ νοερὲς δυνάμεις.

Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι, ὅμως, ὑπερήφανη, ἐξουσιαστική, τιμωρητική, καταδυναστευτική. Εἶναι μία δύναμη ἀγαπητική, ἀγαθοποιητική, δημιουργική. Εἶναι μία δύναμη ποὺ γεννᾶ καὶ ὑποστηρίζει τὴν ζωή, ποὺ δημιουργεῖ τὴν ὑλικὴ καὶ ἄυλη, τὴν ἄλογη καὶ ἔλλογη κτίση, ποὺ κατευθύνει τὰ πάντα πρὸς ἕναν ἀγαθὸ σκοπό, ὁ ὁποῖος θὰ φανερωθεῖ καθ’ ὁλοκληρίαν στὰ ἔσχατα, κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία.  Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, τέλος, φανερώνεται μέσα ἀπὸ τὴν ἔσχατη ταπείνωσή Του, μὲ τὸ νὰ προσλάβει τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ νὰ ὑποστεῖ τὰ Πάθη καὶ τὸν Σταυρικὸ Θάνατο, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Ἀνάσταση.

Σταθερὰ χαρακτηριστικά τῆς θείας δυνάμεως ἀποτελοῦν ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση. «Οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος», ἀφηγεῖται ὁ ἱερὸς συγγραφέας τοῦ βιβλίου Γ’ Βασιλειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀναφερόμενος στὸ ὅραμα ποὺ εἶδε ὁ Προφήτης Ἠλίας στὸ ὅρος Χωρήβ. «Καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κακεῖ Κύριος». Σὰν ἁπαλὸ ἀεράκι ποὺ χαϊδεύει τὸ κουρασμένο πρόσωπο τοῦ ὁδοιπόρου ἐμφανίζεται ὁ Κύριος καὶ Θεός! Ἀργότερα ὁ Χριστὸς θὰ πεῖ: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾶός εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τῇ καρδία καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ἐν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν». Καὶ ὁ Προφήτης Ζαχαρίας γράφει γιὰ τὴν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἱερουσαλήμ: «Ἰδοὺ ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σώζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκώς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον».  Ἔχουμε, λοιπὸν, ἕναν Θεὸ παντοδύναμο καὶ ταπεινότατο, ἕναν Θεὸ ἰσχυρό, ἐξουσιαστήν, ἄρχοντα εἰρήνης,  πανοικτίρμονα καὶ φιλάνθρωπο, μπροστὰ στὸν ὁποῖο «οὐκ ἀδυνατήσει πᾶν ρῆμα».

Ἐνισχυμένοι μὲ τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ Ἀπόστολοι ἐπιτελοῦν θαύματα ποὺ θεραπεύουν καὶ τὰ σώματα καὶ τὶς ψυχὲς τῶν ἀσθενῶν καὶ αὐτῶν ποὺ τοὺς συνόδευαν. Ἡ πληθώρα τῆς θαυματουργίας ἐξηγεῖται, ἂν προσβλέψουμε πρὸς τὴν νηπιώδη πνευματικὴ κατάσταση τοῦ τότε Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ πιστέψει σθεναρότερα θέλει νὰ δεῖ «σημεῖον», θαῦμα, ὑπερφυσικὸ συμβάν. Καὶ ὁ Θεὸς δὲν ἀρνεῖται τὴν θαυματουργία, ἐφόσον μὲ αὐτὴν θὰ σωθοῦν ψυχές. Δὲν θέλει, ὅμως, τὸν τυφλὸ θαυμασμό, ἐπιζητεῖ τὸν ἀπώτερο στόχο ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν ἑδραίωση τῆς πίστης καὶ τὴν πνευματικὴ πρόοδο.

Στὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ ζοῦμε ἡ πίστη στὴν παντοδυναμία τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ μᾶς εἶναι ἡ μεγαλύτερη παρηγοριὰ καὶ ἐλπίδα. Μπορεῖ γύρω μας ὁ κόσμος νὰ χαλάει, νὰ σείεται τὸ σύμπαν ἀπὸ φοβερὰ γεγονότα, ἐμεῖς ὅμως μαζὶ μὲ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ἔχουμε ἀκλόνητη τὴν καρδιὰ καὶ μποροῦμε νὰ λέμε μὲ σιγουριά: «Ὁ Θεὸς ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσιν ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα. Διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὅρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν». Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ μὴν φύγουμε ἀπὸ κοντά Του, νὰ μὴν τὸν ἀρνηθοῦμε καὶ χάσουμε τὸ μόνο ἀσφαλὲς καταφύγιο. Ἂς προσευχόμαστε δὲ ἀδιαλείπτως μὲ τοῦτα λόγια: «Κύριε τῶν Δυνάμεων, μεθ’ ἡμῶν γενοῦ. Ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοηθὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς!» Ἀμήν, γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου