ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός  1

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ( Β΄ Τιμ. δ΄ 5-8 )

3 Ἰανουαρίου  2021

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τέκνον Τιμόθεε, νήφε εν πάσι, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον. Εγώ γαρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο κύριος εν εκείνῃ τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀρχίζει τὸ νέο ἔτος, ξεκινᾶ μία νέα περίοδος τῆς ζωῆς μας, προστίθεται ἐπιπλέον χρόνος στὴν προσπάθειά μας νὰ προοδεύσουμε καὶ νὰ προκόψουμε. Ὅλοι θέλουμε νὰ εὐοδωθοῦν οἱ προσπάθειές μας καὶ νὰ ἐπιτευχθοῦν οἱ στόχοι μας. Ἐμεῖς, οἱ Χριστιανοί, ποὺ ἀγαποῦμε τὸν Χριστὸ καὶ προσπαθοῦμε νὰ Τὸν μιμηθοῦμε καὶ νὰ Τὸν ἔχουμε διαρκῶς μέσα μας, βλέπουμε τὸ νέο ἔτος ὡς ἀφορμὴ γιὰ περαιτέρω βελτίωση καὶ πνευματικὸ ἀγώνα. Ἀμετακίνητος καὶ ἀδιαπραγμάτευτος εἶναι γιὰ ἐμᾶς ὁ ὑπέρτατος στόχος, ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν! Γιὰ τίποτε ἄλλο δὲν ἀξίζει νὰ πολεμήσει ὁ ἄνθρωπος, παρὰ μόνο γι’ αὐτό, πῶς θὰ γίνει ἄξιος κληρονόμος καὶ κατὰ χάριν υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως, τίποτε ὑψηλὸ δὲν ἀποκτᾶται χωρὶς κόπο καὶ μόχθο, γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἀρχαῖο ρητὸ λέγει: «Τὰ ἀγαθὰ κόποις κτῶνται!» Μὲ εὐκολία καὶ ἄνεση κανεὶς δὲν κατόρθωσε κανέναν ἀνώτερο στόχο, πόσο μᾶλλον ὅταν αὐτὸς εἶναι ἡ ἕνωσή του μὲ τὸν Θεό, τὸ νὰ φθάσει ἀπὸ τὸ «κατ’ εἰκόνα» στὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». Αὐτὰ ἔχει στὸ νοῦ του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν συμβουλεύει τὸν Τιμόθεο μὲ τὰ ἑξῆς παραγγέλματα: «Νῆφε ἐν πᾶσιν, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον.» Ἂς τὰ ἐξετάσουμε αὐτὰ ἕνα πρὸς ἕνα.

«Νῆφε ἐν πᾶσι» σημαίνει πρόσεχε ἄγρυπνα σὲ ὅλα τὰ ζητήματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Νὰ εἶσαι σὲ διαρκῆ ἐγρήγορση, νὰ εἶσαι ψύχραιμος, συγκρατημένος, μὲ καθαρὸ νοῦ καὶ διαύγεια. Νὰ φρουρεῖς τὸν ἑαυτό σου καὶ τοὺς γύρω σου, νὰ προσέχεις, νὰ μένεις ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ προαιώνιου ἐχθροῦ μας, τοῦ Διαβόλου. Γιατί αὐτὸς εἶναι ἀνύστακτος, ποτὲ δὲν κοιμᾶται, ποτὲ δὲν θὰ παύσει νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν ψυχή σου, ποτὲ δὲν θὰ εἰρηνεύσει μαζί σου. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προβάλλει στὸν μαθητὴ του Τιμόθεο μία στρατιωτική, μαχητικὴ ἀντιμετώπιση τῆς ζωῆς. Ὁ Χριστιανὸς βρίσκεται σὲ διαρκῆ πόλεμο, σὲ ἕναν ἀόρατο πόλεμο, στὸν ὁποῖο ἀντιμάχεται τὰ πονηρὰ πνεύματα. Ἑπομένως, δὲν μπορεῖ νὰ ἐφησυχάζει, ἀλλὰ νὰ βρίσκεται σὲ ἐγρήγορση. Χωρὶς ἄγχος καὶ ἀγωνία καλεῖται νὰ ἀγωνισθεῖ τὸν καλὸ ἀγώνα «ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ἀφοῦ, λοιπόν, ὁ Χριστιανὸς εἶναι στρατιώτης μὲ ἀμείωτη νήψη, ἑπόμενο εἶναι νὰ ὑφίσταται τὶς δυσκολίες καὶ τὴν κακοπάθεια τῆς στρατιωτικῆς ζωῆς. Κανεὶς στρατιώτης δὲν καλοπερνᾶ, ὅσο καιρὸ εἶναι ἐπιστρατευμένος στὸ στρατόπεδο ἢ στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς μάχης. Ἀναμενόμενο εἶναι νὰ ἀγρυπνεῖ, νὰ πεινᾶ καὶ νὰ διψᾶ, νὰ δουλεύει χειρωνακτικὰ καὶ νὰ κοπιάζει, νὰ πληγώνεται καὶ νὰ ματώνει. Κάτι ἀνάλογο ὑφίσταται καὶ ὁ Χριστιανὸς στὸν καθημερινὸ ἀγώνα του νὰ προσεγγίσει τὸν Θεό. Παλεύει μὲ ἄπειρους πειρασμούς, ποὺ τοὺς ὑποβάλλει ὁ Διάβολος, παλεύει μὲ τὰ πάθη του καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς συνήθειές του. Λυπᾶται γιὰ τὶς πτώσεις του, μετανοεῖ καὶ ἐξακολουθεῖ τὸν ἀγώνα του. Ὅλη αὐτὴ ἡ προσπάθεια δὲν εἶναι εὔκολη, ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας εἶναι κακοτράχαλος καὶ ἀνηφορικός. Ἄλλωστε, ὅπως λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, «οὐδεὶς εἰσέρχεται εἰς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν  μετὰ ἀνέσεως». Σὲ αὐτὴ ὅμως τὴν κακοπάθεια ὁ Χριστιανὸς δὲν εἶναι μόνος, ἀλλὰ ἔχει ἄμεσο βοηθὸ καὶ συμπαραστάτη τὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Χριστὸς μᾶς κρατᾶ στὸ χέρι Του στὶς δύσκολες στιγμὲς τοῦ πνευματικοῦ μας βίου, ὅταν αἰσθανόμαστε ἔντονα τὴν πίεση τῶν πειρασμῶν, καὶ μᾶς ὁδηγεῖ πρὸς τὸ εὔδιο λιμάνι τῆς σωτηρίας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθύνεται στὸν Τιμόθεο, ὁ ὁποῖος εἶναι συνεργάτης του στὸ εὐαγγελικὸ κήρυγμα. Γι’ αὐτὸ τὸν προτρέπει νὰ συνεχίσει μὲ ἀμείωτο ζῆλο νὰ εὐαγγελίζεται τὸν Χριστό, νὰ μεταδίδει τὸ ζωηφόρορο μήνυμα τῆς ἀληθείας. Αὐτὸ ὅμως εἶναι καθῆκον καὶ κάθε Χριστιανοῦ στὸ μέτρο τῶν δυνάμεών του. Κάθε Χριστιανὸς καλεῖται ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ ἐκτελέσει «ἔργον εὐαγγελιστοῦ» μὲ ὅποιον τρόπο μπορεῖ. Μὲ τὸ λόγο του, ἀλλὰ, κυρίως, μὲ τὸ παράδειγμά του, δηλαδὴ τὴν καθημερινή του ἁγία καὶ χριστομίμητη συμπεριφορά, ὁ Χριστιανὸς κηρύσσει καὶ εὐαγγελίζεται τὸν Χριστό. Κάθε μέρα μᾶς δίνονται ἀφορμὲς νὰ ποῦμε ἕναν ψυχωφέλιμο λόγο, ποὺ μπορεῖ νὰ κατανύξει τὴν ψυχὴ τοῦ συνομιλητῆ μας καὶ νὰ τὸν ἑλκύσει πρὸς τὸν Χριστό. Πάντοτε ὀφείλουμε νὰ  ἔχουμε κατὰ νοῦ πὼς ἐμεῖς μὲ τὴν χριστιανική μας ἰδιότητα εἴμαστε οἱ φορεῖς καὶ οἱ ἐργάτες τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, ὁ Χριστὸς περιμένει ἀπὸ ἐμᾶς νὰ φανοῦμε ἄξιοι τῆς κλήσεώς Του μὲ τὸ νὰ Τὸν κηρύττουμε «ἔργοις τε καὶ λόγοις».

«Τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον», παραγγέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τὸν Τιμόθεο, δηλαδὴ φέρε εἰς πέρας, ὁλοκλήρωσε τὴν ὑπηρεσία, πού σοῦ ἀνατέθηκε στὴν Ἐκκλησία. Ἡ βαρύνουσα λέξη σὲ αὐτὴν τὴν φράση εἶναι ἡ «διακονία».  Διακονία εἶναι ὄχι μόνο ἡ ὑπηρεσία ἁπλῶς, τὴν ὁποία κάποιος θὰ διεκπεραίωνε ἀδιάφορα, ἀνόρεχτα, σὰν ἀγγαρεία. Εἶναι, κυρίως, τὸ καθῆκον, τὸ ὁποῖο μὲ προθυμία καὶ ζέση καρδιᾶς ἀναλαμβάνει κάποιος, γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὸν συνάνθρωπό του. Ἡ διακονία εἶναι ἡ ἐργασία πρὸς ὄφελος τοῦ κάθε ἀνθρώπου, γι’ αὐτὸ χαρακτηριστικά της εἶναι ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση. Ἡ διακονία εἶναι ἕνας ὅρος ποὺ ἐξαγιάσθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, γιατί Αὐτὸς ὑπῆρξε ὁ Μέγας Διάκονος τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, σύμφωνα μὲ τὸν λόγό Του: «Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν». Ἑπομένως, χρέος κάθε Χριστιανοῦ εἶναι νὰ φέρει εἰς πέρας τὴν δική του προσωπικὴ διακονία κατὰ μίμησιν τοῦ Χριστοῦ. Κάθε Χριστιανὸς ὀφείλει νὰ διακονεῖ τὸν ἀδελφό του καὶ νὰ ἀποδεικνύεται τίμιος καὶ πιστὸς δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τὰ ἀνωτέρω παραγγέλματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἠχοῦν τελείως παράταιρα στὴν σημερινὴ διεστραμμένη ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι στὴν ἐποχή μας ὄχι μόνο δὲν «νήφουν», ἀλλὰ κοιμοῦνται πνευματικὰ μέχρι θανάτου, ὄχι μόνο δὲν κακοπαθοῦν, ἀλλὰ καὶ ἐπιδιώκουν τὴ μέγιστη δυνατὴ εὐζωία καὶ καλοπέραση, ὄχι μόνο δὲν εὐαγγελίζονται τὸν Χριστό, ἀλλ’ ἀντιθέτως κηρύττουν τὸν Διάβολο καὶ μὲ τὰ ἔργα καὶ μὲ τὰ λόγια τους, ὄχι μόνο δὲν ἀναλαμβάνουν καὶ δὲν ὁλοκληρώνουν μία θεάρεστη διακονία, ἀλλ’ ἀντιθέτως κάνουν τὸ πᾶν, γιὰ νὰ ὠφελήσουν τὸν ἑαυτό τους καὶ νὰ βλάψουν τοὺς ἄλλους. Ἔτσι,  ἡ κοινωνία μας ἔχει μετατραπεῖ σὲ κόλαση, ὅπου βασιλεύει τὸ κακὸ καὶ ἐξοβελίζεται τὸ ἀγαθό. Ἐμεῖς, «οἱ τοῦ Χριστοῦ», ἂς ἀγωνισθοῦμε αὐτὴ τὴ χρονιά, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ μας, νὰ πορευθοῦμε ἀντίθετα στὸ ἐπικρατοῦν ρεῦμα τῆς ἀνομίας καὶ νὰ ἐφαρμόσουμε ὅσο περισσότερο μποροῦμε τὶς τέσσερεις ἐντολές: νῆφε, κακοπάθησε, εὐαγγελίσου, διακόνησε! Καὶ τότε θὰ λάβουμε ἀπὸ τὸν Δίκαιο Κριτή, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τὸν «στέφανο τῆς δικαιοσύνης». Ἀμήν, γένοιτο!   

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου