ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 34
ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ
ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
31-08-2025
«ὀσμή ἱματίων σου ὑπέρ πάντα τά ἀρώματα»
(ᾎσμα Ἀσμάτων 4,10).

Τό ποιητικό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀγαπητοί ἀδελφοί,
ἀναφερόμενο στήν ἀναμενόμενη Παρθένο ἀναφωνεῖ:
«Ἡ εὐωδία τῶν ἱματίων σου εἶναι ἀνώτερη ἀπό ὅλα τά ἀρώματα».
Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας διαλαλεῖ: «Νά, λοιπόν, ἡ Παρθένος, θά συλλάβει
καί θά γεννήσει υἱό καί θά τοῦ δώσει τό ὄνομα Ἐμμανουήλ» (Ζ΄,14).
Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ, σχετικά μέ τήν «πύλη τῶν ἁγίων τήν ἐξωτερική
πού ἔβλεπε πρός τήν Ἀνατολή», τήν ὁποία τοῦ φανέρωσε ὁ Θεός σέ
κάποιο ὅραμα ὅτι ἦταν κλειστή (44, 1-3), ἐννοοῦσε τήν Παναγία.
Σήμερα ἑορτή τῆς ἱερᾶς καταθέσεως τῆς τιμίας ἐσθῆτος τῆς
Θεοτόκου, ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιλέγει τό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἀπό
τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (99,1-70), ὅπου
καί ἀναφέρονται παλαιοδιαθηκικές προτυπώσεις γιά τό πανάγιο
πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Ἀπό αἰῶνες προετοιμάζονται τά
γεγονότα τῆς Παναγίας μας. Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ σκηνή τοῦ
Μαρτυρίου - ὅπως ἀναφέρει σήμερα ὁ θεῖος Ἀπόστολος – εἶναι
προτύπωσις τῆς σκηνῆς τοῦ Θεοῦ καί Λόγου, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὁ λαός προετοιμάζεται νά ὑποδεχθεῖ τήν «Καινή Διαθήκη», τοῦ Κυρίου
Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ὅτι ὅλα αὐτά πού ἀποτελοῦν τή σκηνή εἶναι
«ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν» (Ἑβρ. 9,24), «σκιά τῶν μελλόντων ἀγαθῶν»
(Ἑβρ. 10,1) μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Εἶναι
σάν νά βλέπουμε τήν Παλαιά Διαθήκη νά «ἀνασαίνει» μέσα στήν
Καινή, καί αὐτή ἡ Καινή Διαθήκη νά «ἀνατέλλει» μέσα ἀπό τήν
Παλαιά, ἔτσι ὥστε νά ἐπαληθεύεται τό χρυσοστομικό χωρίο ὅτι «δύο
Διαθῆκαι, καί δύο παιδίσκαι τόν ἕνα Δεσπότη δορυφοροῦσι». Ἡ σκηνή
τοῦ Μαρτυρίου ἦταν γιά τούς Ἑβραίους ὁ τόπος μέσα στόν ὁποῖο
φυλάσσονταν τά ἱερά καί ὅσια τῆς ἀληθινῆς πίστης, ὅπως οἱ πλάκες
τοῦ Δεκαλόγου πού παραδόθηκε στό ὄρος Σινᾶ στό Μωϋσή ἀπό τό Θεό.
Ἡ σκηνή περιεῖχε τήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης, μέσα στήν ὁποία
βρισκόνταν «ἡ χρυσῆ στάμνα» πού ἐφύλασσε τό μάννα, «ἡ ράβδος τοῦ
Ἀαρών» πού ἐβλάστησε καί οἱ δύο «πλάκες τοῦ Δεκαλόγου»
(Ἔξοδ. 16,33). Ὑπῆρχε, ἀκόμη, «τό χρυσό θυμιατήριο», «ἡ ἐπίχρυση
τράπεζα τῆς προθέσεως» καί «ἡ ἑπτάφωτος λυχνία», πάνω στήν
Κιβωτό ἦταν δυό χρυσᾶ Χερουβίμ. Ἡ σκηνή τοῦ μαρτυρίου, τῆς ὁποίας
ἐξέλιξη ἀποτέλεσε ὁ ναός τοῦ Σολομῶντος, εἶχε ἕναν ἐξωτερικό καί
δύο κύριους χώρους, τά Ἅγια καί τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Κατά τήν
παράδοση, ἡ Παναγία μας ἔμεινε ἀφ’ ὅτου τήν παρέδωσαν οἱ γονεῖς
της δώδεκα χρόνια καί τρεφόταν ἀπό ἄγγελο.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, μέγας μυστικός Θεολόγος τῆς
Ἐκκλησίας, λέγει ὅτι ὁ Θεός ἐπέτρεψε τήν εἴσοδο στά Ἅγια τῶν Ἁγίων
τῆς Θεοτόκου, διότι τό κάθέ τι ἐδῶ μέσα προμηνύει τήν Παναγία: αὐτή
καί μόνη σάν πραγματική Κιβωτός κράτησεν μέσα της, ὄχι ἁπλῶς τίς
λίθινες πλάκες, ἀλλά τόν Ἴδιο τόν Θεό πού ἔγραψε τίς πλάκες. Αὐτή
καί μόνη ὡς ἄλλη πραγματική στάμνος φέρει μέσα της ὄχι τό μάννα,
ἀλλά τόν «Ἄρτο τῆς ζωῆς τόν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα». Αὐτή καί
μόνη ὡς ἄλλη πραγματική ράβδος τοῦ Ἀαρών, παράδοξα καί ὑπέρ
νοῦν, ἄνευ σπορᾶς βλάστησε τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἀκριβῶς τά
χρυσᾶ Χερουβίμ σκίαζαν τό θυσιαστήριο, ἔτσι ἐπεσκίασε τό Ἅγιο
Πνεῦμα τήν Παρθένο. Ἦταν, λοιπόν, αὐτή ἡ ἴδια «Ἅγια τῶν Ἁγίων»
καί αὐτή ἦταν ἡ θέση πού τῆς ἅρμοζε!
Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος διηγούμενος τήν Γέννηση τοῦ
Σωτῆρος λέει ὅτι ὁ ἄγγελος, ὁ ὁποῖος παρουσιάσθηκε στόν Ἰωσήφ τόν
μνήστορα, ὅταν ἡ Μαριάμ κυοφοροῦσε, βεβαιώνει ὅτι αὐτή ἦταν
Παρθένος (1,20).
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς διηγεῖται καί ἐκεῖνος τήν αἰώνια
Παρθενία τῆς Παναγίας ἐξιστορούμενος τόν Εὐαγγελισμό της(1,26-38).
Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος ἑρμηνεύοντας τό ὅραμα τοῦ Προφήτου
Ἰεζεκιήλ (44,1-3) λέει: «Ποιά εἶναι, λοιπόν, αὐτή ἡ πύλη, ἐκτός ἀπό τή
Μαρία, πού ἦταν κλεισμένη ἐπειδή ἦταν Παρθένος; Πύλη ἦταν ἡ
Μαρία ἀπό τήν ὁποία ὁ Χριστός μπῆκε σ’αὐτό τόν κόσμο, ὅταν
προῆλθε ἀπό τόν παρθενικό τοκετό.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στήν Παρθένο λέγει:
«Δέσποινα ἁγία καί ἀειπάρθενη, βρῆκες νυμφίο πού νά διαφυλάξει τήν
παρθενία σου» καί συνεχίζει λέγοντας: Ἄνθρωπε, γύρισε καί ἐξέτασε
ὁλόκληρη τήν κτίση μέ τήν σκέψη σου, καί δές ἄν ὑπάρχει ἄλλο τέτοιο
θαῦμα, ὅπως εἶναι ἡ Θεοτόκος. Αὐτή ἡ Α΄Οἰκουμενική Σύνοδος
διακηρύττει τήν αἰώνια Παρθενία τῆς Θεοτόκου σχετικά μέ τή
σάρκωση τοῦ Χριστοῦ ὅτι ἔγινε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς
Παρθένου».
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἐπίσκοπος Σελευκείας μέ τά συγκινητικά του
λόγια θέλει τήν Παναγία νά διαλέγεται μέ τόν Μονογενῆ της Υἱό,
λέγοντάς Tου: Τί, λοιπόν, νά κάμω διά σέ; Θά σέ θρέψω μέ γάλα ἤ νά
σέ δοξολογήσω; Θά σέ προσκυνήσω ὡς μητέρα ἤ θά σέ προσκυνήσω ὡς
δούλη; Θά σέ περιπτυχθῶ ὡς υἱόν ἤ θα προσευχηθῶ ὡς εἰς Θεόν;
Ὁ οὐρανός εἶναι δικός σου θρόνος καί συγχρόνως ὁ δικός μου κόλπος
σέ βαστάζει: Ἦρθες εἰς τά κάτω χωρίς νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τά ἄνω.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐξυμνεῖ τήν Παναγία μας: Χαῖρε! Σύ εἶσαι
Θεοῦ Μητέρα, ἡ τροφός τῆς ζωῆς μας. Σύ εἶσαι Ἀειπάρθενη Κόρη, ἡ
εὐτυχία ὅλων τῶν γενεῶν. Σύ εἶσαι ἄσπιλε Νύμφη, τό σκῆπτρο τῆς
Ὀρθοδοξίας. Σύ εἶσαι τό θάρρος τῶν πιστῶν πρός τόν Θεό!
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἀξιώθηκε νά δεῖ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο
ὅταν ἔκτιζε τήν ἱερά Μονή του, ὡς μεγαλοπρεπῆ Κυρία νά ἐπιθεωρεῖ
χαρούμενη τά ἀναγειρόμενα οἰκοδομήματα. Ἰδιαιτέρως τήν ἀγαποῦσε
καί τήν ἐσέβετο ὅπως ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ: Ἐκείνη τά ἐδημιούργησεν ὅλα.
Τοῦτον τόν ἐπίγειον παράδεισον ἐκείνη τόν ἔκαμε. Τόσο πολύ τήν
ἀγαποῦσα, τόσο ἡ καρδιά μου εἶχε βαθιά ριζωμένη τήν ἀγάπη της.
Ἀφ’ ὅτου ἦλθα εἰς αὐτήν τήν ζωήν, ἄλλο τίποτα δέν ἀγάπησα, μόνον
τήν Παναγία καί τήν παρακαλοῦσα νά μοῦ δίνει σοφία, νά μοῦ δίνει
ἀνδρεία, νά μοῦ δίνει ὑπομονή. Καί δέν ἐλησμόνησε ποτέ, ὥστε νά μήν
μέ ἀκούσει. Ὁ Ἅγιος Γέροντας ἀπευθυνόμενος στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ,
θά τῆς πεῖ: Ἐσύ εἶσαι Παναγία μας ἡ παρηγοριά καί ἡ ἐλπίδα μας.
Λύτρωσέ μας ἀπό τούς κινδύνους τῆς ψυχῆς, τούς ὁποίους ἡμεῖς
δημιουργοῦμε εἰς τόν ἑαυτό μας. Δῶσε μας φώτιση καί τόλμη νά σοῦ
φωνάζωμεν ἡμέραν καί νύκτα καί νά σοῦ λέγωμεν: Ὑπεραγία Θεοτόκε
λύτρωσέ μας ἀπό τάς τέχνας καί τά σκάνδαλα τοῦ ἐχθροῦ. Ρῦσαι τόν
κόσμον ὅλον ἀπό κάθε ψυχικό καί σωματικό κίνδυνο. Σύ εἶσαι τῶν
χριστιανῶν ὅλων ἡ Μητέρα καί ἡ βοήθεια. Τούς ἀσθενεῖς νά
θεραπεύης· τούς λυπημένους νά παρηγορῆς· τούς ἀβοηθήτους νά
βοηθήσης· τούς κινδυνεύοντας νά λυτρώσης· τούς ἁμαρτωλούς να
σώσης· Δῶσε μας τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν σου. Ἀξίωσέ μας νά
ἀγαπήσωμεν τόν Υἱόν σου καί νά Tόν εὐαρεστήσωμεν! ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

   ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ

ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΑΤΟΜΙΟΥ

 

Ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης τέλεσε με ιεροπρέπεια και με ευλάβεια την Θεία Λειτουργία εις μνήμην του Αγίου Φανουρίου.

Πλήθος κόσμου  προσήλθε να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα του Αγίου.

Στη Θεία Λειτουργία συμμετείχε και ο κ. Παντελής Μπουγδάνος Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Χίου και ο ιατρός κ. Δημήτριος Μάντικας όπως και ο Ταξίαρχος Χίου κ. Χαράλαμπος Ψαρόπουλος με την σύζυγό του  ήλθαν να ασπαστούν την ιερά εικόνα.

       Η τροχαία πάντα στο πλευρό του πολίτη ρύθμιζε την κυκλοφορία του δρόμου  τόσο την παραμονή όσο και την ημέρα της εορτής όπως κάθε χρόνο.  Πολλές ευχαριστίες στον Διοικητή της Τροχαίας κ. Π. Καλανδρόπουλο.

 * * * *

Το βράδυ 7.30 τελέστηκε ο μεθεόρτιος Εσπερινός με τους Ιερείς π. Βασίλειο Φιλιππάκη και τον π. Ι. Κουντουριάδη.

Εψάλησαν τα εγκώμια του Αγίου Φανουρίου.

Επίσης ασπάστηκαν  την ιερά εικόνα ο Πρωτοπρεσβύτερος Μάρκελος Μαλαφής και ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ι. Μουσσάς με την πρεσβυτέρα. 

Κατά τις απογευματινές ώρες πέρασε ο Μητροπολίτης Χίου κ.  Μάρκος.

Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά. Ο Αγιος Φανούριος να βοηθάει και να σκεπάζει όλο τον κόσμο.

Θεία Λειτουργία θα έχει και αύριο Πέμπτη 28 Αυγούστου στον Αγιο Φανούριο.

 

 

 

 

 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ  ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ 

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΑΤΟΜΙΟΥ

 

ΤΕΤΑΡΤΗ  27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025

 

 

    Eορτάσαμε και φέτος με την δύναμη του Τριαδικού Θεού την πανήγυρη του Αγίου Φανουρίου στην ενορία μας.

       Τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό ημέρα Τρίτη 26 Αυγούστου 2025 τίμησαν με την παρουσία τους   τον  εφημέριο της ενορίας μας π. Βασίλειο Φιλιππάκη,  ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Πρωτοπρεσβύτερος  του Οικουμενικού Θρόνου  π. Δημήτριος Γεόμελος, ο π. Αργύριος Μυλωνάς  και ο π. Βασίλειος Μανάρας.

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 33
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
24-08-2025
«μή ἐκκλίνης τήν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας»
(Ψαλμ. 140,4)

Ὁ Δαβίδ ὁ μελῳδός, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφωνεῖ:
«Κύριε, μήν ἐπιτρέψεις νά ἐκτραπεῖ ἡ καρδία μου σέ πονηρά λόγια».
«Κύριε, προστάτεψέ με ἀπό τίς συνωμοσίες τῶν πονηρῶν»
(Ψαλμ. 63,2). Ὁ σοφός Σειράχ θά πεῖ: «Μή διδάξεις τόν ἑαυτό σου
πονηρά παιδεία». Γνωρίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι «ὁ κόσμος ὅλος
ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰω. 5,19). Ἡ κακία καί ἡ πονηρία πολλή, ἡ
δέ ἀρετή ὀλίγη. Πολλές φορές εἶχε γευθεῖ τήν κακία καί τόν φθόνο
τῶν συκοφαντῶν του. Ἄλλοι τόν εἶχαν ἀποκαλέσει μωρό καί
ἀσύνετο. Ἄλλοι τόν ὀνόμαζαν διαστροφέα τῶν λαῶν (Πράξ. 26,24).
Στήν σημερινή Ἀποστολική περικοπή (Α΄Κορινθ. 9, 2-12) ὁ θεῖος
Ἀπόστολος προσπαθεῖ νά γαληνεύσει ὁρισμένους ἀπό τούς
χριστιανούς τῆς Κορίνθου, οἱ ὁποῖοι διακατέχονταν ἀπό πονηρό καί
ἀδιάκριτο ζῆλο. Ἤθελαν τούς Ἀποστόλους νά ζοῦν ὡς ἄσαρκοι, νά
ἀρκοῦνται στά ἀπολύτως ἀναγκαῖα, νά ὑποβάλωνται σέ αὐστηρή
ζωή, τούς κατέκριναν ἐπειδή ἐδέχοντο ἀπό τούς πιστούς τρόφιμα καί
φιλοξενία. Δέν ἐνέκριναν νά τούς συνοδεύουν ἀδελφές γυναῖκες
στίς ἀποστολικές περιοδεῖες. Τούς κατηγοροῦσαν ὡς καταχραστές
τῆς εὐαγγελικῆς ἐξουσίας. Ἄν καί ὅσα καί ὅ,τι ἔπρατταν οἱ
Ἀπόστολοι ἦταν σύμφωνα μέ τόν Μωσαϊκό Νόμο καί μέ τίς
εὐαγγελικές διατάξεις ἀλλά καί μέ τήν ἀνθρώπινη λογική, ἐν
τούτοις οἱ ζηλωτές ἐσκανδαλίζοντο μέ τήν συμπεριφορά τους.
Ὁ κακοπροαίρετος αὐτός ζῆλος τους ἐστηρίζετο στήν ἀδιακρισία.
Ζῆλος χωρίς διάκριση βλάπτει, δέν ὠφελεῖ. Γι’αὐτό ὁ Κύριος
λέγει: «πᾶς γάρ πυρί ἁλισθήσεται, καί πᾶσα θυσία ἁλί ἁλισθήσεται»
(Μάρκ. 9,49). Τό «πῦρ» εἶναι τύπος τοῦ ζήλου καθότι ὅπως ἡ φωτιά
ἔτσι καί ὁ ζῆλος εἶναι θερμός, τό δέ «ἅλας» εἶναι τύπος τῆς
διακρίσεως. Ὅπως τό ἁλάτι διαφυλάττει ἀπό τή σήψη τά φαγητά καί
τά κάνει νόστιμα, ἔτσι καί ἡ διάκριση ὄχι μόνο διαφυλάττει τόν ζῆλο
ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά καί ὅλα τά ἔργα του κάνει ἅγια.
Ἡ ἀδιάκριτη ἀρετή δέν εἶναι εὐπρόσδεκτη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Αὐτός ὁ κακός ζῆλος ὁδηγεῖ τήν Ἐκκλησία σέ σκάνδαλα μέ
θύματα τούς ἀσθενεῖς καί μικρούς. Ἡ εὐθύνη ἐκείνων πού
προκαλοῦν τό σκάνδαλο εἶναι μεγάλη. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος εἶναι
ἀμείλικτος˙ «συμφέρει καλύτερα στόν ὑπαίτιο τοῦ σκανδάλου νά
κρεμάσει μία μυλόπετρα στόν τράχηλό του, ἐκείνη πού στρέφει ὁ
ὄνος, καί νά καταποντισθεῖ στή θάλασσα» (Ματθ. 18,6). Πόσο πρέπει
νά εἴμαστε προσεκτικοί ὅλοι στήν παγίδα τοῦ σκανδάλου. Οὔτε νά
προξενοῦμε, οὔτε νά πέφτουμε θύματα. Ἡ καρδιά μας πρέπει νά
εἶναι ἐλεύθερη καί μεγάλη, νά δικαιολογεῖ, νά ἀνέχεται, νά
συγχωρεῖ, νά δέχεται τόν ἄνθρωπο ὅπως εἶναι. Πόσο
ἐξωπραγματικοί ἀποδεικνυόμαστε τίς περισσότερες φορές πού
νομίζουμε ὅτι μέ τή δύναμη τοῦ ζήλου θά δοξάσουμε τήν Ἐκκλησία.
Ζῆλο μέ ἐπίγνωση καί ζέση μέ διάκριση πρέπει νά ἀποκτήσουμε.
Ἀδιάκριτο ζῆλο, ἀδικαιολόγητο σκανδαλισμό εἶχαν μερικοί
χριστιανοί τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου. Αὐτό δέν τούς
βοήθησε νά αὐξήσουν τίς ἀρετές τους. Δέν ὀργίζεται ὁ μακάριος
Παῦλος γιά τόν ἀδιάκριτο ζῆλό τους. Προσπαθεῖ νά τούς καθαρίσει
τήν καρδιά. Γι’ αὐτό ἀνοίγει τή δική του καρδιά. Τούς ὁμιλεῖ μέ τή
γλῶσσα τῆς ἀλήθειας.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σημειώνει: Ζῆλος εἶναι ἡ θέρμη τῆς ψυχῆς,
πού ἐκδηλώνεται σάν ὁρμή ἤ σάν πάθος καί ἐπιθυμία. Ζῆλο
λίγο-πολύ διακρίνουμε καί στούς καλούς καί στούς κακούς
ἀνθρώπους. Ὁ ζῆλος εἶναι ἀγαθός ὅταν ἡ ὁρμή του κινεῖται καί
ἐργάζεται πρός τό καλό. Ὅταν ὅμως ἐκδηλώνεται πρός τά χυδαῖα
καί τά τιποτένια, εἶναι πονηρός. Ὁ ἀγαθός ζῆλος ζητᾶ τήν
ἐπικράτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ πάνω στή γῆ. Ζητᾶ τήν
τελειότητα τῆς ἀρετῆς, μιμεῖται τό καλό καί ποθεῖ ἡ ψυχή του τό
ἀγαθό. Ὁ ἀγαθός ζῆλος γεννιέται μέσα στήν ἀγαθή ψυχή σάν καλή
ἐπιθυμία· εἶναι ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης πρός τό ἀγαθό καί ἐκφράζει
τή διάθεση γιά πρόοδο. Ὁ ἀγαθός ζῆλος ἐπιθυμεῖ πάντοτε τά
ἀνώτερα. Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος λέγοντας:
Ὁ κατ’ ἐπίγνωση ζηλωτής, ὁρμώμενος ἀπό τήν ἀγάπη του πρός τόν
Θεό καί τόν πλησίον, ὅ,τι κάνει, τό κάνει μέ ἀγάπη καί
αὐταπάρνηση. Δέν κάνει τίποτα πού νά μπορεῖ νά ἐπιφέρει θλίψη
στόν πλησίον του. Ὁ ζῆλός του ἐνέχει φωτισμό καί ἐπίγνωση. Τίποτα
δέν τόν ἐξωθεῖ σέ παρεκτροπή.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος, σέ κήρυγμά του τό 1935, θα πεῖ στίς Νῦμφες
τοῦ Χριστοῦ: Τήν καρδίαν σας νά τήν προσέχετε, νά μήν κυριευτεῖ
ἀπό τούς λογισμούς τῆς πονηρίας, τοῦ φθόνου καί τῆς κατακρίσεως·
καί, ὅταν ἡ καρδία εἶναι καθαρά, θά φορέση τήν σφραγίδα τῆς
εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ καί θά τυπωθῆ εἰς αὐτήν ἡ εἰκόνα Του. Καί θά
αἰσθανθῆ ἡ τοιαύτη καρδία μέσα της τήν Ἁγία Τριάδα νά τήν
φωτίζη, νά τήν ἁγιάζη, νά τήν ἐνδυναμώνη. Φοβοῦμαι νά μήν
κατακριθῶ, καί διά τοῦτο σᾶς λέγω, νά προσέχετε· διότι θά πέσωμεν
καί εἰς κακόν καιρόν…Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.
Χριστιανοί μου,
ἡ κρίση γιά τούς ποιμένες εἶναι σύνηθες φαινόμενο τῆς ἐποχῆς
μας. Γεγονός εἶναι ὅτι ὁ πνευματικός πατέρας πρέπει νά εἶναι σέ
ὅλα του προσεκτικός. Δέν πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦν οἱ λαϊκοί, ὅτι καί
οἱ ποιμένες φέρουν σάρκα καί ἔχουν ἀδυναμίες. Καί αὐτοί πέφτουν,
καί αὐτοί ἁμαρτάνουν, καί αὐτοί καθημερινά ζητοῦν τό ἔλεος τοῦ
Θεοῦ. Τῶν χριστιανῶν τό χρέος εἶναι νά προσεύχονται γιά τούς
κληρικούς καί νά τούς φρουροῦν ἀπό τίς συκοφαντίες καί ἀπό τήν
κακία τῶν διεστραμμένων ἀνθρώπων. Νά μήν εἶναι αὐστηροί καί
ἀπόλυτοι στίς κρίσεις τους. Ὁ ζῆλός τους νά γίνεται φῶς πού καί
τούς ποιμένες νά φωτίζει στόν ἀγῶνα καί τούς ἰδίους νά φωτίζει στό
δρόμο τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπακοῆς. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
στούς πιστούς πού ἀρέσκονται νά ἀπαιτοῦν ἀπό τούς ποιμένες
συμμόρφωση στή δική τους γνώμη γράφει: Τά πρόβατα μήν
ποιμαίνετε τούς ποιμένες…».
Ἀδελφοί μου,
ἡ καθαρή καρδιά πού διέπεται ἀπό καθαρούς λογισμούς ποτέ
δέν καθίσταται κίβδυλη. Αὐτό εὔχεται καί ὁ Δαβίδ ὁ μελῳδός στόν
κατανυκτικό Ψαλμό του «Καρδίαν καθαράν κτίσων ἐν ἐμοί ὁ Θεός
καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου» (Ψαλμ. 50,12).
ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου