ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 43
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
02-11-2025
«ἐγώ γάρ εἰμι Κύριος ὁ ἀγαπῶν δικαιοσύνην»
(Ἠσαΐου 61, 8).

Ὁ Κύριος, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διά στόματος τοῦ Προφήτου
Ἠσαΐου, ἀναφωνεῖ: «Ἐγώ ἀγαπῶ τήν δικαιοσύνη καί μισῶ τίς ἄδικες
ἁρπαγές». Ἡ «Σοφία Σολομῶντος» ὁμολογεῖ! «Ἡ δικαιοσύνη
παραμένει ἀθάνατη (1,15). Ὁ Δαβίδ ὁ μελῳδός μέλπει στούς
Ψαλμούς του: «Κύριε, ὅλες οἱ ἐντολές σου εἶναι δίκαιες» (118,179)·
«ἰδού ἐπεθύμησα τίς ἐντολές σου· βοήθησέ με νά ζήσω μέσα στή
δικαιοσύνη σου» (118,40)· «ὁ Κύριος θά κρίνει τήν οἰκουμένη μέ
δικαιοσύνη» (97,9).
Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
ἀνησυχῶντας γιά τήν πορεία τοῦ κηρύγματος στήν περιοχή τῆς
Γαλατείας (σημερινή Ἄγκυρα), ἀλλά καί γιά τό καταστρεπτικό ἔργο
τῶν ἰουδαϊζόντων χριστιανῶν, ἐπισημαίνει πῶς ἡ δικαίωση τῶν
ἀνθρώπων δέν προῆλθε ἀπό τά μωσαϊκά ἔθιμα, ἀλλά «ἐκ πίστεως
Χριστοῦ» (Γαλ. 2,16). Ὁ θεῖος Ἀπόστολος τονίζει ὅτι ὅποιος
ξαναγυρίζει πίσω στίς Ἰουδαϊκές διατάξεις ἀθετεῖ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἐφαρμογή τους δέν ἦταν κατόρθωμα τῆς τέλειας δικαιοσύνης,
παρατηρεῖ ὁ ἱερός Θεοδώρητος.
Ἄς δοῦμε τί σημαίνει δικαιοσύνη καί δικαίωση. Ἕνας ἀρχαῖος
ἐκκλησιαστικός συγγραφέας λέγει πώς «δικαιοσύνη ἐστίν ὁ Χριστός
ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ». Ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ γιά νά
καταστρέψει τό κακό, νά καταλύσει τήν ἀδικία. Ὁ Χριστός
ένσαρκώθηκε, ἔπαθε καί ἀναστήθηκε γιά τήν δικαίωση τῶν
ἀνθρώπων, βγάζοντας τούς νεκρούς ἀπό τόν ᾍδη. Ὁ Ἀπόστολος
Παῦλος σημειώνει: «παρεδόθη διά τά παραπτώματα ἡμῶν καί
ἠγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρωμ. 4,25). Ἐδῶ ἡ λέξη δικαίωση
σημαίνει καί ταυτίζεται μέ τή ζωοποίηση. Ὄχι μόνον ὁ ἴδιος
ζωοποιήθηκε, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους χάρισε τή ζωή,
ἀναστήθηκε «εἰς δικαίωσιν ζωῆς» (Ρωμ. 5,18). Ὁ Χριστός μᾶς χάρισε
τήν ἀληθινή ζωή. Κανένα καλό ἔργο καί καμιά διάταξη τοῦ
μωσαϊκοῦ νόμου δέν μπορεῖ νά ζωοποιήσει τόν ἄνθρωπο. Μόνο ἡ
χάρη τοῦ Θεοῦ τόν κάνει ζωντανό μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Μέ τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ὁ Κύριος μᾶς προσφέρει τή θεία
δικαιοσύνη καί τή θεία ζωή Του. «Τήν ἑαυτοῦ δικαιοσύνην καί τήν
ζωήν ἐν ταῖς ἡμετέραις ἀνατέλλει ψυχαῖς» τονίζει ὁ ἱερός
Καβάσιλας. Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ
φιλανθρωπία του γιά τό ἀνθρώπινο γένος. Ἡ δικαιοσύνη, πού
πήγασε ἀπό τόν Σταυρό, ἔφερε στόν ἄνθρωπο τήν ἀγαλλίαση καί τή
δυνατότητα ἀπόκτησης τοῦ Ἁγιασμοῦ του. Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη
χρησιμοποιεῖ τό σωφρονιστικό σύστημα καί ἐπιδιώκει νά καταστήσει
τόν ἄνθρωπο χρηστό. Ἡ θεία δικαιοσύνη ἐκδηλώνεται μέ τή χάρη
τοῦ Θεοῦ πού ἁγιάζει καί δοξάζει τόν ἄνθρωπο. Αὐτή ἡ χάρη μπορεῖ
νά μεταβάλει τόν ἄνθρωπο πού συμπεριφερόταν σάν λύκος σέ ἀρνί
ἄκακο, τόν λῃστή σέ ἐλεήμονα, τόν πόρνο σέ ὅσιο. Ἔτσι ἐκδηλώνεται
ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ πού ἐνεργεῖ μέ δικαιοσύνη γιά νά
καταστήσει τόν ἄνθρωπο δίκαιο χωρίς ἀντάλλαγμα.
Οἱ Ἅγιοι καί θεοφώτιστοι Πατέρες μας θά μᾶς βοηθήσουν
σχετικῶς:
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: Δικαιοσύνη ὑπάρχει ἐκεῖ ὅπου
ἀκολουθοῦνται καί πράττονται οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἡ δικαιοσύνη
εἶναι κάτι τό θαυμαστό καί καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο ἱκανό νά στέκεται
κοντά στό Θεό, κάνοντάς τον ἰσόθεο. Δικαιοσύνη εἶναι ἡ σύναξη καί
ἑνότητα ὅλων τῶν καλῶν καί ἀγαθῶν.
Ὁ ἱερός Θεοδώρητος ὀνομάζει δικαιοσύνη τήν ὀρθή ἡγεμονία
τῆς ψυχῆς καί τήν κυριαρχία της ἐπί τῶν παθῶν. Ἡ ἐναρμόνιση τῶν
συναισθημάτων μέ τή λογική ἀποτελεῖ τό κριτήριο γιά τήν
ἀπόκτηση τῆς δικαιοσύνης.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἐπισημαίνει: Ἡ δικαιοσύνη εἶναι ὁ
κανόνας τῆς εὐθύτητας. Νά εἰσηγεῖται κάθε τι τό ἄμεμπτο καί στά
λόγια καί στά ἔργα, νά τακτοποιεῖ τά τῆς ψυχῆς ὅπως πρέπει, ἀλλά
καί νά κατανέμει στόν καθένα κατά τήν ἀξία του ὅσα τοῦ ἀνήκουν.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διδάσκει: Δικαιοσύνη εἶναι τό νά ταυτίζει ὁ
ἄνθρωπος τή θέλησή του μέ τή θεία θέληση καί νά πραγματοποιεῖ
τό ἀγαθό, τό εὐάρεστο καί τέλειο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί τό νά ζητάει
μέ ὅλη του τήν καρδιά τή δόξα τοῦ ὀνόματός Του. Ἀληθινή
δικαιοσύνη εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος «ἐγεννήθη ἡμῖν σοφία ἀπό
Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καί ἁγιασμός» (Α΄Κορ. 1,30). Ἡ δικαιοσύνη εἶναι
ὁδηγός πρός τό ἀγαθό, γιατί ἡ ἀρχή τοῦ ἀγαθοῦ δρόμου εἶναι τό νά
πράττει κανείς δίκαια. Αὐτός δέ πού ἐπιδιώκει τή δικαιοσύνη
ἀγαπάει τόν Θεό. Ἡ ἔλλειψη δικαιοσύνης μαρτυρᾶ ἔλλειψη ἀγάπης.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπεραίνει: Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη δέν
εἶναι γιά τούς πνευματικούς ἀνθρώπους. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι δύο
ἀδέλφια ἔχουν ἕνα κτῆμα δέκα στρέμματα. Ἀνθρώπινη δικαιοσύνη
εἶναι νά πάρει ὁ καθένας ἀπό πέντε στρέμματα. Θεία δικαιοσύνη
εἶναι νά πάρει ὁ καθένας αὐτό πού ἔχει ἀνάγκη. Ἄν δηλαδή ὁ ἕνας
ἀδελφός ἔχει ἑπτά παιδιά καί ὁ ἄλλος δύο ἤ ἡ δουλειά τοῦ ἑνός εἶναι
μέ λιγότερες ἀποδοχές ἀπό τοῦ ἄλλου, πρέπει νά πάρει περισσότερο
ἐκεῖνος πού ἔχει μεγαλύτερη ἀνάγκη. Σ’αὐτή τήν περίπτωση εἶναι
ἀδικία νά πάρει ὁ δεύτερος ὅσα καί ὁ πρῶτος. Ὁ κοσμικός ἄνθρωπος
δέν λαμβάνει ὑπ’ὄψιν του ὅτι ὁ ἀδελφός του δυσκολεύεται νά τά
βγάλει πέρα. Δέν καταλαβαίνει ὅτι ἡ μοιρασιά πού πάει νά κάνει
εἶναι ἄδικη, γιατί δέν σκέφτεται πνευματικά.
Χριστιανοί μου,
ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή του
διακηρύσσει πώς καί ὁ ἴδιος πίστεψε στόν Ἰησοῦ Χριστό γιά νά
δικαιωθεῖ «διά τῆς πίστεως» καί ὄχι μέ τά ἔργα πού ἐπέβαλε ὁ νόμος.
Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι μέ τή δική μας δικαιοσύνη καί μέ τή δική μας
ἀρετή δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε. Ὁ Θεός ἀναδεικνύεται δίκαιος μέ
τίς ἐνέργειες τῆς δικαιοσύνης Του (Ἔσδρα Β΄. 9,15)· (Νεεμία 9,32)·
(Δανιήλ 9,14). Στούς Ψαλμούς ἐξυμνεῖται κυρίως ἡ εὐνοϊκή ὄψη τῆς
θείας δικαιοσύνης: «Τόν Κύριο θά δοξολογῶ γιά τήν δικαιοσύνη Του·
θά ψάλω τοῦ Κυρίου τοῦ Ὑψίστου τήν ὕπαρξη» (7,18).
Ἀδελφοί μου,
ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀπευθυνόμενος σέ ὅλους μᾶς
λέγει: «Ἐνδύσασθε δικαιοσύνην...τόν μέγαν καί ἄσπιλον χιτῶνα
Χριστόν, τό ἡμέτερον κόσμημα». Ὅποιος συνδεθεῖ μέ τόν Χριστό,
δικαιώνεται καί ζωοποιεῖται. ΑΜΗΝ!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου