ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 21
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
1 Ἰουνίου 2025
«ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ ἀπώλεια καί
ἀκαταστασία πολλή» (Τωβίτ 4,13).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίο τοῦ Τωβίτ διαβάζουμε: «Μέσα στήν ὑπερηφάνεια ὑπάρχει ὁ ὄλεθρος καί πολλή ἀναστάτωσις». Οἱ «Παροιμίες» τοῦ σοφοῦ Σολομώντα θά ποῦν «Ἀκάθαρτος εἶναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου κάθε ἐπηρμένος καί ὑπερήφανος» (16,5). Ὁ σοφός Σειράχ σημειώνει: «Δέν ἔχει κτισθεῖ ἡ ὑπερηφάνεια στούς ἀνθρώπους» (10,18), καί ὁ θεσπέσιος Δαβίδ εὔχεται: «Ἄς μήν ἔλθει ποτέ σέ ἐμένα πόδι ὑπερηφανείας» (Ψαλμ. 35,12), «Κύριε, νά ταπεινώσεις τούς ὀφθαλμούς τῶν ὑπερηφάνων» (Ψαλμ. 17,28).
Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρός τούς ἀρτισύστατους πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσσου θά πεῖ: «Καί ἀπό ἐσᾶς τούς ἴδιους θά ἀναφανοῦν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι θά διδάσκουν διεστρεβλωμένες ἀλήθειες, γιά νά ἀποσποῦν τούς μαθητές ἀπό τόν εὐθύ δρόμο τῆς ἀλήθειας καί νά τούς παρασύρουν σάν ὀπαδούς καί ἀκολούθους τους» (Πράξ. 20,30). Ἀπειλή μεγάλη γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπό τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια μέ τήν ἐγωϊστική ὑπερηφάνειά τους κήρυξαν διαφορετικά δόγματα καί ἐδίχασαν τό Μυστικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὄντως, πολλοί ψευδαπόστολοι ἐμφανίσθηκαν (Ἀποκ. 2,1) στήν Ἐκκλησία καί στό πρῶτο της ξεκίνημα. Ἀνάμεσα σ’αὐτούς ἀνήκει ἡ ψευδοπροφήτις Ἰεζάβελ πού πλάνησε τούς πιστούς τῶν Θυατείρων (Ἀποκ. 2,20) προτρέποντάς τους νά ζοῦν ἀνήθικα καί νά τρώγουν εἰδωλόθυτα· ὁ Ὑμέναιος καί ὁ Ἀλέξανδρος, οἱ ὁποῖοι «περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν» (Α΄ Τιμ. 1,20), καί ἀκόμα ὁ Ὑμέναιος καί ὁ Φιλητός, «οἵτινες περί τήν ἀλήθειαν
ἠστόχησαν» (Β΄ Τιμ. 2,18). Σ’ αὐτούς μποροῦμε νά προσθέσουμε ὅλο τό πλῆθος τῶν αἱρετικῶν πού ἐμφανίσθηκαν κατόπιν καί ἐπλάνησαν πολλούς εὐσεβεῖς. Ὅλοι αὐτοί ἀπεδείχθησαν κίβδηλοι, ἰδιοτελεῖς, φιλόδοξοι, ἐκμεταλευτές. Διέστρεφαν τά λόγια τοῦ Εὐαγγελίου γιά νά καλύψουν τήν παραστρατημένη ζωή τους, ἀλλά, κυρίως, γιά νά ἱκανοποιήσουν τήν ἑωσφορική τους ὑπερηφάνεια. Μεγάλο σάλο προκάλεσαν στήν Ἐκκλησία καί διετάραξαν τήν γαλήνη πολλῶν συνειδήσεων. Ἦταν βαλμένοι ἀπό τό διάβολο νά τραυματίσουν τήν ἁγία πίστη τοῦ Χριστοῦ. Τό κακό πού προκάλεσαν στήν πρώτη Ἐκκλησία ἦταν τόσο μεγάλο, ὥστε νά δικαιολογεῖ τήν ἀγανάκτηση τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν νά ἀναφωνεῖ λέγοντας «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1,9). Ὁ αἱρετικός καί συκοφάντης δέν μπορεῖ νά ἀνήκει στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποκόπτεται τό σάπιο μέλος γιά νά σωθεῖ τό ὑπόλοιπο σῶμα. Οἱ ποικίλοι αἱρετικοί πηγή τους ἔχουν τήν πεισματική τους ἀλαζονεία καί, ἀντί νά ὑποτάσσονται στήν ὀρθή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀλλοιώνουν θέλοντας νά τήν ξεπεράσουν μέ θεωρίες δικῆς τους ἔμπνευσης. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ρητά λέγει, ὅτι «πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τοῦ Χριστοῦ Θεόν οὐκ ἔχει» (Β΄Ἰωάν. 9).
Σύγχυση δημιουργεῖ καί στό νοῦ καί στή καρδιά ἡ ἀλαζονεία. Τήν ἁγία πίστη τῆς Ἐκκλησίας παραμορφώνει σέ ἐγωϊστική διανόηση, ἀπό τήν ὁποία λείπει ἡ ζωογόνος ἑνωτική πνοή τῆς Θείας Χάριτος. Μόνο ἡ ταπεινοφροσύνη χαριτώνει τή σκέψη καί τή φωτίζει στήν κατανόηση τῶν Εὐαγγελικῶν κηρυγμάτων.
Στίς «Διαταγές τῶν Ἀποστόλων» διαβάζουμε: Ὅλοι αὐτοί οἱ αἱρετικοί εἶναι ὄργανα τοῦ διαβόλου καί «υἱοί τῆς ὀργῆς» (Ἐφ.2,3). Γιατί εἶναι ἀντίδικοι καί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, πού διαφθείρουν τό ποίμνιο, εἶναι δοκησίσοφοι καί παμπόνηροι. Ἄς ἀποφεύγουμε τούς ἄθεους καί χριστοκτόνους καί καταραμένους αἱρετικούς.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἅγιο Πολύκαρπο θά τοῦ ἐπισημάνει: Αὐτοί πού φαίνονται ὅτι εἶναι ἀξιόπιστοι καί διδάσκουν διαφορετικά πράγματα νά μήν σέ ἐκπλήσσουν. Στάσου σταθερός σάν ἀμόνι πού χτυπιέται. Εἶναι γνώρισμα μεγάλου ἀθλητῆ τό νά χτυπιέται καί νά νικᾶ. Καί σέ
ἐπιστολή του πρός Φιλαδελφεῖς ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος θά γράψει: Μή πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου, ὅποιος ἀκολουθεῖ αὐτόν πού προκαλεῖ σχίσμα, «δέν κληρονομεῖ τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ».
Ὁ Ἅγιος Κυπριανός Καρχηδόνος λέγει: Αὐτός πού ἐγκαταλείπει τήν Ἐκκλησία γίνεται ξένος, βέβηλος, ἐχθρός. Αὐτός πού δέν ἔχει τήν Ἐκκλησία ὡς μητέρα του, οὔτε τόν Θεό μπορεῖ νά ἔχει πατέρα του. Ἄν κάποιος δέν τελεῖ σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Ἐπίσκοπο, αὐτός δέν βρίσκεται στήν Ἐκκλησία.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀποφαίνεται: Οἱ Ἅγιοι δέν συντάχτηκαν μέ τήν ἀσέβεια, οὔτε μιάνθηκαν μέσῳ ἐπικοινωνίας μέ αὐτήν, τήν ὁποίαν ἀποφεύγουμε ὡς δηλητήριο φιδιοῦ, ὄχι διότι βλάπτει τό σῶμα, ἀλλά διότι μαυρίζει τά βάθη τῆς ψυχῆς.
Χριστιανοί μου,
ὁ σοφός Σειράχ ἐπισημαίνει: «ἀρχή ὑπερηφανίας ἁμαρτία» (10,13). Πόσο εὔκολα μπορεῖ κανείς νά μεταπηδήσει ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Χάριτος στή συναγωγή τοῦ σατανᾶ. «Λύκοι ἅρπαγες μέ ἔνδυμα προβάτου» διαδίδουν μέ κάθε τρόπο τίς δοξασίες τους μᾶς λέγει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Στούς ἔσχατους καιρούς θά ἀποστατήσουν μερικοί ἀπό τήν πίστη καί θά προσκολληθοῦν σέ πνεύματα πλάνης καί σέ διδασκαλίες δαιμονικές. Θά παρασυρθοῦν ἀπό ἀπατεῶνες καί ὑποκριτές πού ἔχουν πωρωμένη τή συνείδησή τους (Α΄Τιμ. 4, 1-4). Αὐτά τά φαινόμενα χαρακτηρίζουν τήν ἐποχή μας. Ἀποθρασύνθηκαν οἱ λύκοι καί εἰσέβαλαν στήν κοινωνία μέ κάθε τρόπο. Πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία καί συκοφαντοῦν τόν Ἱερό Κλῆρο γιά νά κλονίσουν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ στή μόνη σώζουσα δύναμη.
Ἀδελφοί μου,
εἶναι καιρός ὅλοι νά κατανοήσουμε, ὅτι ἐγγύηση γιά τήν πρόοδο τοῦ Ἔθνους μας καί τή σωτηρία τῆς κοινωνίας μας δίδει μόνο ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία, πού στάθηκε καί θά σταθεῖ ὡς Μητέρα φιλόστοργη δίπλα στόν πόνο καί τή δοκιμασία κάθε ἀνθρώπου. Ἡ μουσουργός λύρα τοῦ ποιητῆ θά παιανίσει καί πάλι: “Χτίστες ἐμεῖς...Κι ὅλο πασχίζουμε ν’ ἀνοίξουν καινούργιοι δρόμοι στόν καιρό μας. Οἱ ἄπιστοι τά δόντια ἄς τρίξουν. Εἶν’ ὁ Χριστός μας στό πλευρό μας!” Ἀμήν. Γένοιτο!   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 20
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
25 Μαΐου 2025
«καί ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου...
ὅτι Κύριος ἐλάλησε» (Ἠσαΐου 40,5)

Ὁ Θεός στή Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διά στόματος τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου ἀναφωνεῖ: «Ἰδού ἀκούεται φωνή ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος βοᾶ στήν ἔρημο καί λέγει· ἑτοιμάσατε τήν ὁδό, διά τῆς ὁποίας θά διέλθει ὁ Κύριος. Καταστήσατε εὐθεῖς τούς δρόμους τοῦ Θεοῦ μας...καί θά φανεῖ ἡ δόξα τοῦ Κυρίου. Κάθε ἄνθρωπος θά δεῖ τή σωτηρία, πού ὁ Θεός θά προσφέρει» (Ἠσαΐου 40,3-5). Αὐτή ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε μέ τή γέννηση τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τρεῖς εὑρέσεις τῆς Τιμίας Κεφαλῆς αὐτοῦ. Ἡ Α΄καί ἡ Β΄ ἑορτάζονται στίς 24 Φεβρουαρίου· ἡ ἐκταφή τῆς πρώτης ἔγινε κοντά στό ἀνάκτορο τοῦ Ἠρώδου, ὅπου εἶχε ταφεῖ. Ἀργότερα, μετεφέρθη στήν Κωνσταντινούπολη. Λόγῳ ταραχῶν, μετεφέρθη στήν Ἔμεσα τῆς Συρίας, ὅπου ἀπεκρίβη σέ σπήλαιο καί ἀνευρέθη μετά ἀπό 50 χρόνια (452 μ. Χ.). Αὐτή εἶναι ἡ δεύτερη εὕρεση. Ἀργότερα, καί λόγῳ τῶν εἰκονομαχικῶν διωγμῶν ἡ Τιμία Κεφαλή μετεκομίσθη, γιά διαφύλαξη στά Κόμανα τοῦ Πόντου, ὁπότε ἀνακαλυφθεῖσα - Γ΄εὕρεση - ἀνεκομίσθη καί πάλι στή Κωνσταντινούπολη στίς 25 Μαΐου τοῦ 858.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς Κορινθίους ὅτι ὄχι αὐτός, ἀλλά «ὁ Θεός ...ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις» τῶν χριστιανῶν «πρός φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Τό φρόνημα τοῦτο διεκήρυσσε καί ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ὅταν ἔλεγε! «ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου» (Λουκ. 3,16) καί «οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ἰω. 1,13). Τόν Ἰωάννη τόν ἀπέστειλε ὁ Θεός γιά νά προετοιμάσει τό λαό γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Μεσσία. Ἀξιώνεται νά «ἴδη τό Πνεῦμα καταβαῖνον καί μένον ἐπ’αὐτόν (τόν Κύριο) (Ἰω. 1,33), ἀρχίζει ἀμέσως νά διαλαλεῖ στά
πλήθη «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 1,34). Ἦταν μεγάλο ἠθικό ἀνάστημα ὁ Βαπτιστής τοῦ Κυρίου. Ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας του ἦταν ἤδη ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ. «Καί Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρός αὐτοῦ» (Λουκ. 3,3), νά γίνει πρόδρομος τοῦ Μεσσία, δηλαδή νά προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τόν Σωτήρα Χριστό. «Οὐκ εἰμι ἄξιος λῦσαι τόν ἰμάντα τοῦ ὑποδήματος αὐτοῦ» ἀναφωνοῦσε. Αὐτός ὁ «μείζων τῶν Προφητῶν» ὁ μεγαλύτερος ἀπό τούς Προφῆτες, «ἦλθεν κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Λουκ. 3,4). Διαμένει στή ἔρημο διάγοντας ἀσκητική ζωή. Ἦταν ἁπλός καί ἀπέριττος καί ταπεινός, χωρίς καθόλου νά ἐπηρεάζεται ἀπό τή μεγάλη φήμη καί τό κῦρος πού ἀπέκτησε ἀπέναντι τοῦ λαοῦ. Καί αὐτός ὁ Ἠρώδης τόν θεωροῦσε «ἄνδρα δίκαιον καί ἅγιον, καί συνετήρει αὐτόν, καί ἀκούσας αὐτοῦ πολλά ἐποίει καί ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε» (Μάρκ. 6,20). Λίγο χρόνο μετά τήν βάπτιση τοῦ Κυρίου ὁ Ἰωάννης συλλαμβάνεται καί φυλακίζεται ἀπό τόν Ἠρώδη, τόν ὁποῖον παρεκίνησε σέ αὐτό ἡ παράνομος σύζυγος του Ἠρωδιάς, διότι ὁ Ἰωάννης ἔλεγχε καί ἐκαυτηρίαζε τήν παράνομη αὐτή συμβίωση, καί ἐτόνιζε πρός τόν Ἠρώδη· «οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τήν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. 6,18). Ἀργότερα, ἐπακολούθησε ἡ ἀποτομή τῆς κεφαλῆς καί ὁ αἱματηρός θάνατος τοῦ Ἰωάννη σύμφωνα μέ τίς γνωστές ἐκεῖνες συνθῆκες τοῦ συμποσίου τοῦ Ἠρώδου καί τοῦ χοροῦ τῆς θυγατέρας τῆς Ἠρωδιάδας καί τοῦ ἀνοσίου ὅρκου πρός αὐτή, ὅτι θά ἐπιβράβευε τόν χορό της μέ ὁποιοδήποτε ἔπαθλο ἐπιθυμοῦσε ἐκείνη. Ἡ Τιμία Κεφαλή τοῦ Προδρόμου ὑπῆρξε τό τραγικό ἔπαθλο. Μέ τό αἷμά του ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἐπισφραγίζει τούς ἀγῶνες καί σάν μάρτυρας τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἠθικῆς. Τήν μαρτυρία τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὅτι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» τήν ἔχουμε δεχθεῖ ἀνεπιφύλακτα καί ἐμεῖς, ἐφ’ ὅσον εἴμαστε χριστιανοί. Ἀλλά κατανοοῦμε ἄραγε σήμερα ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀναμένουν ἀπό τούς φέροντας τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ ἀκεραιότητα καί ἀνιδιοτέλεια, ὅπως ἐκείνη τοῦ Βαπτιστῆ καί ζωή ἀνάλογη καί σύμφωνη πρός τή χριστιανική μας πίστη, καί τή διάθεση καί ἀπόφαση νά διατηρήσουμε τή χριστιανική μας γραμμή ὁτιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά μᾶς στοιχίσει; Αὐτή τή
μαρτυρία καλούμαστε νά δώσουμε στόν κόσμο γιά τόν Σωτήρα μας Χριστό, «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ».
Τό μεγαλειῶδες ἔργο τοῦ Ἰωάννη ἦταν νά βοηθήσει τούς ἀνθρώπους νά ἔλθουν σέ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί νά στραφοῦν μέ ταπείνωση πρός τόν Θεό· νά τούς βοηθήσει ἀκόμη μέ τό κήρυγμά του, στό φωτισμό τῆς διανοίας τους. Αὐτός ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ ἐπηρεάζει ἀποφασιστικά πολλούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγεῖ στή μετάνοια, μετά ἀπό διάφορες προδρομικές, ἄς ποῦμε ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Σέ ἄλλους μέν ἡ «παιδεία Κυρίου ἀνοίγει τά ὦτα»· κάποια δοκιμασία καί θλίψη μαλακώνει τήν καρδιά τους· ἄλλους «τό χρηστόν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιαν ἄγει» (Ρωμ. 2,4). Καί ὄχι σπάνια αὐτοί μεταστρέφονται πρός τό ἀγαθό καί πρός τή γραμμή τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, γιά νά ἀποδεικνύεται ὅτι ὄντως «ὁ Θεός...ἔλαμψεν ...ἐν ταῖς καρδίαις...πρός φωτισμόν», ὅπως λέγει σήμερα τό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.
Χριστιανοί μου,
ὁ ἀγώνας μας πρέπει νά ἐνταθεῖ. Νά γίνουμε καλύτεροι, πνευματικότεροι καί δραστηριότεροι. Ἐνώπιόν μας προβάλλονται τά παραδείγματα τόσων ἁγίων ἀγωνιστῶν· καί ἰδιαίτερα σήμερα τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἡ μαρτυρία του, τό μαρτύριό του καί τό ἔργο του γιά τόν Χριστό, ἄς διδάξουν καί ἐμᾶς πῶς πρέπει νά ζήσουμε. Ἡ ποιητική λύρα θά παιανίσει καί πάλι: «Ὁ Ἰωάννης μαρτυρεῖ μέ τή φωνή τοῦ ζῶντος· ...Ποιός μπορεῖ νά προχωρεῖ στούς δρόμους, τούς χαραγμένους μέ φωτιά, φωτιά πού καίει τό ψέμα;» Γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου.

 

ΑΓΙΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΥΡΛΑΓΚΙΤΣΗ

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 

 

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΙ  ΕΛΕΝΗΣ

ΕΝΑΝΤΙ  ΚΑΡΡΑΔΕΙΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΣΧΟΛΕΙΟΥ

 

Την Τετάρτη 21 Μαΐου 2025  πανηγυρίζει  μετά πάσης εκκλησιαστικής μεγαλοπρέπειας και λαμπρότητας ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοσέπτων Ισαποστόλων 

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

(έναντι Καρραδείου Δημοτικού Σχολείου).

   

     Ο Μέγας  Πανηγυρικός Εσπερινός  θα αρχίσει  την 7^ην μ.μ. της Τρίτης  20  Μαΐου 2025, ο δε Όρθρος μετά της Θείας Λειτουργίας την 7^ην πρωϊνή της Τετάρτης.

          Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί όπως προσέλθουν εις την Ιεράν πανήγυριν.

 

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 19
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
18 Μαΐου 2025
«Μῦρον ἐκκενωθέν τό ὄνομά σου...
εὐθύτης ἠγάπησέ σε» (ᾎσμα Ἀσμάτων (1, 3-4)

Ὁ σοφός Σολομών, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό ποιητικώτατο βιβλίο του, ἀναφερόμενος στόν ἐπερχόμενο Μεσσία μέλπει: «Τό ὄνομά σου εἶναι σάν τό μῦρο πού ἄδειασε ἀπό σφραγισμένο δοχεῖο». «Κάθε εὐθεῖα καρδιά μέ σωφροσύνη σέ ἀγάπησε καί σέ ἀγαπᾶ». Καί ἦλθε ὁ Χριστός ὡς Θεός καί ἄνθρωπος καί ἐνώπιον τῆς Σαμαρείτιδος ἀναφωνεῖ: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας» (Ἰω. 4,26). Αὐτή μέ τή χάρη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου εἶναι ἡ Ἁγία Φωτεινή.
Στή σημερινή ἀποστολική περικοπή πληροφορούμαστε ὅτι, γιά πρώτη φορά, στήν Ἀντιόχεια οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ πιστοί στόν Κύριο, ὀνομάσθηκαν χριστιανοί (Πράξ. 11,26). Ἔκτοτε ὅσοι πιστεύουμε στόν Χριστό καί στή θεία διδασκαλία Του φέρουμε καί σήμερα τό τιμημένο ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ. Ἱερό ὄνομα καί τίτλος τιμῆς. Τό ὑπεροχώτερο ὄνομα γιά τό ὁποῖο ἀξίζει ὁ ἄνθρωπος νά ζεῖ, νά θυσιάζεται καί νά χαίρεται. Πράγματι, τό ὄνομα χριστιανός ἀποκαλύπτει τή μεγάλη ἀλήθεια πώς οἱ πιστοί ἀνήκουμε στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματός μας εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ πιστοί καί μαθητές, διότι ἔχουμε «ἐξαγορασθεῖ» ἀπό Ἐκεῖνον. «Οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς» (Α΄Κορ. 6,19) τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὅταν ἐξήλθαμε ἀπό τήν ἁγία κολυμβήθρα γίναμε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας Του καί εἴμαστε χριστιανοί, κατά χάριν υἱοί Θεοῦ καί «συγκληρονόμοι Χριστοῦ». Ἀνήκουμε, λοιπόν, στό γενεαλογικό δένδρο τοῦ Χριστοῦ καί μέ τόν συνεχῆ πνευματικό μας ἀγῶνα ἀπό «ἀγριέλαιος» γινόμαστε «καλλιέλαιος» (Ρωμ. 11,24), γιατί «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθησαν» (Γαλ. 3,27), ἀνήκουν πλέον στό γένος τό ἐκλεκτό, στό βασίλειο ἱεράτευμα, στό ἔθνος τό ἅγιο»! Ἔτσι οἱ χριστιανοί καθίστανται «φῶς» καί «ἅλας» στήν κοινωνία καί ἀποτελοῦν τήν καλή ζύμη, τή ζωτική δύναμη πού ἐμψυχώνει τόν ὀργανισμό τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας. Ὠραιότατα, μάλιστα, διαβάζουμε στήν ἐπιστολή πρός Διόγνητον - κείμενο τῶν
πρώτων χριστιανικῶν χρόνων-, ὅτι οἱ χριστιανοί βρίσκονται μέσα στήν ὑλική σάρκα, ἀλλά δέν ζοῦν ζωή σαρκική. «Ἐπί γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ’ ἐν οὐρανοῖς πολιτεύονται». Ἐπαξίως, λοιπόν, τό ὄνομα χριστιανός ὀφείλουμε νά φέρουμε καί στούς σύγχρονους δύσκολους καιρούς.
Ἡ μεγάλη ἀξία πού κρύβει τό ὄνομα χριστιανός δίνει βαθύτατο καί οὐσιαστικό πνευματικό περιεχόμενο, πέρα ἀπό κάθε ἰδεολογία καί στή λέξη χριστιανισμός. Γιατί χριστιανισμός εἶναι ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ στήν πράξη. Εἶναι ἡ ἐφαρμογή τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τῆς θείας διδασκαλίας στήν καθημερινή ζωή, ἡ ἐλεύθερη βίωση τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως στόν Σαρκωθέντα καί Ἀναστάντα Χριστό. Ἀνυπολόγιστη δέ εἶναι ἡ προσφορά τοῦ Χριστιανισμοῦ στή δημιουργία τοῦ πολιτισμοῦ. Τό φῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ φώτισε πολλές πλευρές τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας καί εἴκοσι καί ἕνα αἰῶνες τώρα ἡ ἀνθρωπότητα γνώρισε ἐξαιρετικά ἐπιτεύγματα. Ὅπου εἰσῆλθαν οἱ ἀκτῖνες τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος καί ἤθους ἐκεῖ φύτρωσε καί ἀναπτύχθηκε τό ὡραῖο, τό ἀληθινό καί τό δίκαιο, οἱ ἀξίες, τά θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα. Τά πορίσματα τῆς ἱστορίας τοῦ πολιτισμοῦ ἀποδεικνύουν περίτρανα ὅτι ὁ χριστιανισμός δέν ἦταν καί δέν εἶναι ἄρνηση. Εἶναι θέση καί κατάκτηση τῆς ζωῆς. Ἀπό τήν ἐμφάνισή του στήν ἱστορία γίνεται παράγοντας προόδου σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς δράσεως τοῦ ἀνθρώπου προσφέροντας πολλά στά γράμματα, στίς τέχνες καί ἐπιστῆμες. Ἡ διδασκαλία τοῦ χριστιανισμοῦ καί τά μηνύματά του ἐπηρέασαν εὐεργετικά καί ἐλπιδοφόρα τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες, ὥστε, μέ τήν καινούργια ἐντολή τῆς ἀγάπης πού κήρυξε ὁ Χριστός, ὁ ἄνθρωπος βρίσκει νόημα καί προοπτική στή ζωή του. Μέ τή χριστιανική διδασκαλία ἡ γυναῖκα ἀνυψώθηκε ἀπό τή κατάσταση τοῦ πράγματος, τό παιδί δέν εἶναι πλέον σέ καταφρόνηση, ὁ δοῦλος εἶναι ἄνθρωπος καί ὁ ξένος εἶναι ἀδελφός.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στή πρώτη του ἐπιστολή τό 60 μ.Χ. σημειώνει: «Ἐάν ὁ πιστός καταδιώκεται ὡς χριστιανός, ἄς μή ντρέπεται γι’αὐτό, ἀλλά ἀντίθετα ἄς δοξάζει τόν Θεό» (Α΄Πέτρ. 4,16).
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος στή Φιλοκαλία γράφει: Ὁ Κύριος σοῦ λέει «ἀκολούθησέ με» (Ματθ. 9,9). Ἐσύ, λοιπόν, ἐάν στό δρόμο τῆς ζωῆς σου σκοντάψεις στήν πέτρα τῶν παθῶν (Ψαλμ. 90,12), τόσες φορές σήκω ἐπάνω. Καί νά λές, ἔτσι Σοῦ παρουσιάστηκα γιά νά δῶ τή δύναμη πού μέ σώζει καί τή δόξα Σου (Ψαλμ. 62,3), καί θά μέ εἰσακούσεις μέ τήν προσευχή μου (Ψαλμ. 62,5). Γιατί γιά μένα εἶναι μεγάλο τό ὅτι ὀνομάσθηκα χριστιανός (Φιλοκαλία, τόμος Α΄, σελ 284).
Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός θά πεῖ: Γιά μένα εἶναι μεγαλύτερο, τό ὅτι ὀνομάσθηκα χριστιανός, ἀπό ὅλες τίς βασιλεῖες τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ, μόνο νά μήν ἀποτύχω νά καλοῦμαι μέ τό ὄνομά Σου, Κύριε πολυέλαιε, σέ εὐχαριστῶ (Φιλοκαλία, τόμος Γ΄, σελ 78, 1-5).
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς τονίζει: Τί εἶναι ὁ χριστιανός; Ὁ χριστιανός εἶναι ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ζεῖ διά τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τῷ Χριστῷ. Διά τοῦτο ἡ θεία ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου λέγει: «Περιπατεῖτε ἀξίως τοῦ Κυρίου» (Κολασ. 1,10), ζῆτε δηλαδή ἀξίως τοῦ Θεοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του, ἡ ὁποία δι’ Αὐτοῦ ζεῖ καί ὑπάρχει αἰωνίως. «Ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε» (Φιλιπ. 1,27).
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἀνακεφαλαιώνει: Ἐάν δέν ἀγαπήσωμεν τόν Χριστόν δέν θά τόν εὕρωμεν. Ἐάν ἐπολυκαίρισες στήν ὁδοιπορίαν φώναξέ του· παρών εἶναι νά σοῦ δώση δύναμιν.
Χριστιανοί μου,
ὁ Κύριος στήν Παλαιά Διαθήκη, διά μέσου τοῦ Ἠσαΐα, ἀπευθυνόμενος στό ὑπέρτατο πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπο, θά διαλαλήσει: «Εἶναι μεγάλο πράγμα γιά σένα νά ὀνομαστεῖς παιδί μου» (Ἠσ. 49,6). Ἄς παραμείνουμε ἀφοσιωμένοι στόν Σωτῆρα Χριστό, τόν Κύριο καί Θεό μας μέ ὅλη τή ζέση καί τή δύναμη τῆς καρδιᾶς μας. Ἔκφραση τῆς πιστότητας καί ἀπόδειξη τῆς ἀφοσίωσής μας ἀποτελεῖ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου· νά «περιπατῶμεν ἐν ἀληθείᾳ» καί «κατά τάς ἐντολάς αὐτοῦ» (Β΄ Ἰωάν. 4,6). Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς παραγγέλει: «Ἐάν τάς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενῆτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου».
Πιστοί, λοιπόν, «καί ἀφοσιωμένοι νά ὁδεύουμε πρός τόν Χριστό μας πάντοτε, ἀνάμεσα στίς πολλές δοκιμασίες καί ἀντιξοότητες τῆς καθημερινότητάς μας, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψή του», «ἐδῶ θά δειχθεῖ ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστη τῶν χριστιανῶν» (13,10) καί μέ τή συνηγορία τοῦ χριστιανοῦ ποιητῆ: Εἴμαστε χριστιανοί! Στρατιῶτες μέσα στοῦ Χριστοῦ τό ἀσάλευτο βασίλειο. Ἀπάνω μας μέ τί στοργή σκύβουν κι οἱ οὐρανοί! Ζήτω σ’ἐμᾶς. Μᾶς διάλεξε ὁ ἀθάνατος μέσα στά πλήθη τῶν γενεῶν καί τῶν καιρῶν, καί στό βασίλειό του μᾶς πῆρε. ΑΜΗΝ!  Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἀριθμός 18
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
11 Μαΐου 2025
«Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν
καί ἡσύχιον» (Ἠσαΐου ΞΣΤ,2)

Ὁ Κύριος στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διά στόματος τοῦ προφήτη Ἠσαΐα, διαλαλεῖ: «Πάνω σέ ποιόν θά ρίξω εὐμενές τό βλέμμα μου, παρά μόνο στόν ταπεινό καί εἰρηνικό, πού μέ σεβασμό πολύ ἐπιμελεῖται τήν τήρηση τῶν λόγων μου». Ὁ ἐνσαρκωθείς Λόγος στή Καινή Διαθήκη, διά στόματος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἀναφωνεῖ: «στούς ταπεινούς θά στείλω τή χάρη μου, θά ἀντιταχθῶ πρός τούς ὑπερήφανους» (Α’ Πέτρ. 5,5) καί (Παροιμίαι 3,30).
Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐπιτελεῖ δύο μεγάλα θαύματα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀνασταίνει τή γεμάτη ἀπό ἀγαθοεργεῖς πράξεις Ταβιθά καί παρέχει τήν ἴαση στόν παράλυτο Αἰνέα (Πράξ. 16-18,28-36). «Αἰνέα, ἰᾶται σε Ἰησοῦς Χριστός». Αὐτά τά λόγια μέ ἀπόλυτη πίστη καί καρδιά χαριτωμένη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀναφωνεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Δέν σέ θεραπεύω ἐγώ ἀλλά ὁ Χριστός. Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ποιές ἀρετές δείχνει ὁ λόγος αὐτός τοῦ Θείου Ἀποστόλου. Ἐκτός ἀπό τή μεγάλη του πίστη πρός τόν Ἀναστάντα Λυτρωτή καί Θεό τοῦ παντός, φανερώνει καί τή βαθειά του ταπεινοφροσύνη. Αὐτόν τόν Πρωτοκορυφαῖο Ἀπόστολό Του ἐπέλεξε ὁ Κύριος νά εἶναι ὁ θεόπτης στή Θεία Του Μεταμόρφωση(Β΄Πέτρ.1,10-19). Αὐτός πού ἡ σκιά του καί μόνο θεράπευε θαυματουργικά ἀσθενεῖς πάνω στούς ὁποίους ἔπεφτε (Πράξ. 5,15). Ἦταν αὐτός πού μέ τό κήρυγμά του πίστεψαν τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι (Πράξ. 2,41).
Ἦταν αὐτός πού μέ ἕνα του λόγο ἐπετίμησε τόν Ἀνανία καί τή Σαπφείρα μέ θάνατο γιά τήν ἀνειλικρίνειά τους (Πράξ. 5, 1-11).
«Αἰνέα, σέ θεραπεύω ὄχι ἐγώ, ἀλλά ὁ Χριστός». Εἶναι σάν νά λέγει ὁ ἀποστράπτων ἀπό τή μεγάλη ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης θεῖος Ἀπόστολος: «Ἐγώ ἀπό τόν ἑαυτό μου δέν κάνω τίποτα, τά πάντα ἐνεργεῖ ἡ Θεία Χάρις, ἡ δύναμη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐγώ εἶμαι ἕνας ταπεινός δοῦλος Του. Αὐτό τό ταπεινό φρόνημα διέθεταν ὅλοι οἱ
Ἀπόστολοι καθώς ὁμολογοῦσαν «Κύριε, ἀκόμη καί τά δαιμόνια ὑποτάσσονται σέ ἐμᾶς μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματός Σου» (Λουκ. 10,17). Μέ αὐτή τή θεοΰφαντη στολή τῆς θεότητος, τή ταπείνωση, ἐκοσμοῦντο καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή ἡ μεγάλη ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης παρακινεῖ σήμερα καί ἐμᾶς εἰς τό νά ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας. Νά δοῦμε μήπως ὑπερηφανευόμαστε γιά τά καλά μας ἔργα, πού ὁπωσδήποτε, ὅσο καλά καί νά εἶναι, εἶναι πολύ μικρότερα ἀπό αὐτά τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος γράφει ὅτι ἀντίθετα ἀπό ὅ,τι κάνουν οἱ Ἅγιοι, ἐμεῖς δέν θυμόμαστε τά ἁμαρτήματά μας, πού εἶναι πολλά, ἐνῶ, ἄν κατορθώσουμε κάτι μικρό, συνέχεια τό σκεφτόμαστε, καί δέν σταματᾶμε νά ὑπερηφανευόμαστε γι’αὐτό, μέχρις ὅτου καί αὐτό τό μικρό «διά τῆς ἀλαζονείας κενώσωμεν», τό χάσουμε ἀπό τήν ἀλαζονεία μας PG 47.419). Ἔχουμε ἀνάγκη νά θυμόμαστε πάντοτε τό λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Χωρίς Ἐμένα καί χωρίς νά ἔχετε τή ζωτική δύναμη πού πηγάζει ἀπό Ἐμένα, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα» (Ἰω. 15,5). Ὅ,τι κατορθώνουμε, ἀδελφοί μου, νά τό ἀποδίδουμε στή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά λέμε ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «οὐκ ἐγώ δέ, ἀλλ’ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σύν ἐμοί» (Α΄ Κορ.15,10). Τό ἔργο πού ἔκαμα δέν τό ἐργάσθηκα ἐγώ, ἀλλά ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ πού εἶναι μαζί μου καί μέ ἐνισχύει. Νά καλλιεργοῦμε, λοιπόν, τό ταπεινό φρόνημα καί τότε ὁ Θεός θά μᾶς σκεπάζει μέ τό ἔλεός Του· καί περισσότερη προκοπή θά μᾶς δίνει καί ἀληθινό, ταπεινό φρόνιμα θά μᾶς χαρίζει.
Τά σχετικά Ἁγιογραφικά χωρία ἰδιαίτερα θά μᾶς διαφωτίσουν.
Στή Παλαιά Διαθήκη: «Ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου δοξάζεται ἀπό τούς ταπεινούς» (Σοφ. Σειράχ 3,20), «ἡ προσευχή τοῦ ταπεινοῦ διῆλθε τίς νεφέλες» (Σοφ. Σειράχ 35,17), «ὅλα τά ἔργα τοῦ ταπεινοῦ εἶναι φανερά στό Θεό» (Παρ. Σολομ. 16,1), «εἶναι Θεός τῶν ταπεινῶν» (Ἰουδίθ 9,11), «τόν Κύριο ἀναζητήσατε ὅλοι οἱ ταπεινοί τῆς γῆς» (Σοφον. 2,3), «εὐλογεῖτε οἱ ταπεινοί τόν Κύριο» (Δανιήλ 3,64).
Στή Καινή Διαθήκη: Λέγει ὁ Κύριος «μάθετε ἀπό Ἐμένα ὅτι εἶμαι ταπεινός στή καρδιά καί θά βρεῖτε ἀνάπαυση στίς ψυχές σας» (Ματθ. 11,29), «ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του θά ὑψωθεῖ» (Ματθ. 23,12), (Λουκ. 18,14). Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀναφωνεῖ: «ἐπέβλεψε ὁ Θεός στή ταπείνωση τῆς δούλης Του» (Λουκ. 1,48). Ὁ μακάριος Παῦλος στίς ἐπιστολές του σημειώνει: «νά συγκαταβαίνετε πρός τούς ταπεινούς» (Ρωμ. 12,16), «μέ τή
ταπεινοφροσύνη νά θεωρεῖ ὁ καθένας τούς ἄλλους ἀνώτερους ἀπό τόν ἑαυτό του» (Φιλιπ. 2,3), «ἐνδυθῆτε σάν ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ τήν ταπεινοφροσύνη» (Κολασ. 3,12).
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος σημειώνει: Τό πᾶν εἶναι νά μήν ἔχωμεν τήν ὑπερηφάνειαν· ὅπου εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ἀπουσιάζει ὁ Χριστός· ὅπου εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, γαλήνη δέν ὑπάρχει· ἀρετή δέν κατορθώνεται ποτέ.
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ συμπληρώνει: Ὁ Θεός εἶναι ὁ Βασιλεύς τῆς ταπεινῆς ἀγάπης. Νά διδαχθοῦμε ἀπό Αὐτόν τόν Ἴδιο τήν ταπείνωση. Κάθε ἄνθρωπος αἰσθάνεται πίκρα γιά τήν ἐωσφορική του ἀξίωση, ἐνῶ ἡ καρδιά τοῦ ταπεινοῦ ἀποστρέφεται τό σκοτεινό αὐτό πνεῦμα καί εἰσάγεται στό Θεῖο Φῶς τῆς ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπεραίνει: Ἡ προσευχή τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου τουμπάρει τόν Θεό.
Χριστιανοί μου,
«Αἰνέα, σέ ἐθεράπευσε ὁ Χριστός». Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μέ τά λόγια του αὐτά μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ ἀληθινή πνευματικότητα ἔγκειται στήν ταπεινοφροσύνη, στό νά σβήνει τό ἐγώ καί νά φαίνεται ὁ Χριστός. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη, ἡ ἀληθινή παράδοση τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν Θεό. Τήν ὥρα τῆς Θείας Χάριτος νά ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἐμεῖς ἀπό τόν ἑαυτό μας εἴμαστε ἕνα μηδέν καί ὅλα τά ἀγαθά προέρχονται ἀπό τόν Θεό. Εἶναι εὐκαιρία σήμερα νά βάλουμε ἀρχή πνευματική, ἀρχή νά καλλιεργοῦμε λογισμούς πίστεως καί ταπεινῆς μετάνοιας. Νά μετανοοῦμε καί νά καθαριζόμαστε ἀπό τήν ἁμαρτία· καί τοῦτο διότι ἔνοχη συνείδηση καί πίστη δέν εἶναι δυνατόν νά συνυπάρχουν.
Εἴθε, ἀδελφοί μου, νά δώσει ὁ Κύριός μας πού ἀνέστησε τόν παράλυτο τῆς Βηθεσδᾶ καί διά τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου τόν παράλυτο Αἰνέα, νά ἀναστήσει καί τή δική μας ψυχή, «τήν δεινῶς παραλελυμένην» στή ζωή τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί ταπεινοφροσύνης.
Ὁ χριστιανός ποιητής θά μέλψει καί πάλιν «Ἐγώ ᾿μαι ὁ Κύριος κι ὁ Διδάσκαλος, μά ταπεινώθηκα ὡς τά βάθη. Ὅποιος τό θρόνο μου λαχτάρησε, τό δρόμο τοῦτο πρῶτα ἄς μάθη!» Γένοιτο! 

 Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου