ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ 2012

ΓΡΑΠΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀριθμός 12

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ 

 (Ματθ. β΄ 13-23)

«Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς Βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων;»

Εἶναι γνωστόν εἰς ὅλους μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅτι ἡ Γέννησις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος μας, τήν ὁποία μέ θρησκευτική μεγαλοπρέπεια καί εὐλαβική κατάνυξη ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, σάν τό μεγαλύτερο γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης Ἱστορίας, ἔγινε τό μεγάλο ὁρόσημο στήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Τήν ἐχώρισε σέ δύο μεγάλες περιόδους. Τήν «πρό Χριστοῦ» καί τήν «μετά Χριστόν» ἐποχή. Μά εἶναι ἐπίσης γνωστό, πῶς τό θεῖον Βρέφος διῂρησε τόν κόσμο, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς Γεννήσεως σέ δύο ἀντιμαχόμενα στρατόπεδα. Καί τά δύο ζητοῦν τό Χριστό. Καί τά δύο ἀναζητοῦν τό νεογέννητο Βρέφος. Ὅμως ὁ ۠σκοπός τῆς ἀναζητήσεως στίς δύο αὐτές παρατάξεις εἶναι τόσο διαφορετικός, τόσο ἀντίθετος.

Α΄. Τότε, Τόν ἀναζήτησαν οἱ ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, συνεπαρμένοι ἀπό τήν οὐράνια δοξολογία τῶν ἀγγέλων: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ». Ἦρθαν στή φάτνη, γιά νά δοῦν τό θαῦμα καί νά κηρύξουν, πρῶτοι αὐτοί Ἀπόστολοι τό κοσμοσωτήριο γεγονός. Ἔπειτα Τόν ἀνεζήτησαν οἱ σοφοί Μάγοι. Θαμπωμένοι ἀπό τοῦ ἀσυνήθιστου ἀστεριοῦ τήν πρωτοφανῆ λάμψη, ποτισμένοι ἀπό τήν σοφία τῆς Ἀνατολῆς, γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεγάλου Βασιλιᾶ τῆς ἀνθρωπότητας. Γι’αὐτό καί φτάνουν ταπεινοί προσκυνητές τοῦ θείου Βρέφους. Καί δωρητές: «Καί ἀνοίξαντες τούς θησαυρούς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν» (Ματθ. Β΄ 11). Μά κι ἕνας ἀκόμη Τόν ἀνεζήτησεν ۠ ὁ Ἡρώδης, ὁ Βασιλιᾶς τῆς Ἰουδαίας. Πόσο διαφορετική ὅμως εἶναι αὐτή ἡ ἀναζήτηση! Μέ ταραχή, μέ ἀγωνία, μέ μῖσος ἐναντίον τοῦ νεογέννητου Βασιλιᾶ, πού ἀκόμη δέν Τόν γνωρίζει, ζητεῖ πληροφορίες, ἐρευνᾶ «ποῦ ὁ Χριστός γεννᾶται». Τί διαφορά στό σκοπό! Οἱ ποιμένες Τόν ἀναζητοῦν, γιά νά Τόν δοξάσουν. Οἱ Μάγοι Τόν ἀναζητοῦν, γιά νά Τόν προσκυνήσουν καί ὁ Ἠρώδης Τόν ἀναζητεῖ, γιά νά Τόν φονεύσῃ.

Β΄. Ἀλλ’ ὅμως, ἀδελφοί μου, καί σήμερα, ὕστερα, ἀπό δύο χιλιάδων ἐτῶν χριστιανική ζωή, μήπως δέν συμβαίνει τό ἴδιο; Μήπως καί σήμερα, τόσοι καί τόσοι ἄνθρωποι δέν ἀναζητοῦν τόν Χριστό; Μά ἔχουν ὅλοι αὐτοί τόν ἴδιο σκοπό; τόν ἴδιο πόθο; Δυστυχῶς, ὄχι. Ὑπάρχουν βέβαια καί σήμερα – καί ἀλλοίμονον ἄν δέν ὑπῆρχαν - ἄνθρωποι ἁπλοϊκοί καί εὐσεβεῖς, σάν ἐκείνους τούς εὐλογημένους ποιμένες, πού μέ λαχτάρα ἀναζητοῦν, γιά νά δοξολογήσουν τόν Σωτῆρα τους. Ὅπως ὑπάρχουν καί ἄλλοι σοφοί πολλοί, πού ἡ πλατειά καί βαθειά των σοφία, δέν τούς ἐμποδίζει νά γίνουν ταπεινοί προσκυνητές τῆς Μεγάλης καί Τέλειας Σοφίας. Καί γονατίζουν μπροστά στό Χριστό, σάν τούς Μάγους, γιά νά ζητήσουν μέ ταπείνωση τόν θεῖον φωτισμόν καί τήν θεϊκή δύναμη. Μά ὑπάρχουν, δυστυχῶς, καί οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, πού ζητοῦν τόν Χριστόν, γιά νά Τόν φονεύσουν. Εἶναι οἱ σημερινοί Ἡρώδηδες, πού κομπάζοντας, γιατί ἔτυχε νά βρεθοῦν σέ μιά θέση, ἤ γιατί κατάφεραν νά γεμίσουν τό κεφάλι τους μέ μερικές γνώσεις, ἐπιζήμιες, πολλές φορές, γιά τήν ἀνθρωπότητα καί πού ἡ ψυχή τους κρατεῖται μακρυά ἀπό τόν Χριστόν, ἤ καί παραδομένη στό Σατανᾶ, προσπαθοῦν νά εὕρουν «τό παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό». (Ματθ. 2, 13).

Ἀδελφοί μου! Ὁ Χριστός «κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» πάντοτε. Ὅσοι Τόν ζητοῦν, γιά νά σωθοῦν, εἶναι κερδισμένοι καί εὐτυχισμένοι. Ὅσοι Τόν ζητοῦν, γιά νά Τόν φονεύσουν, εἶναι - ἀλλοίμονον – καταδικασμένοι εἰς ἀφανισμόν. Ἡ Ἱστορία αὐτό μᾶς διδάσκει. Ἡ πεῖρα τό ἐπιβεβαιώνει. Καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τό τονίζει: «Οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπό σοῦ, ἀπολοῦνται». «Αὐτοί συνεποδίσθησαν καί ἔπεσον». Ὁ Κύριος μένει εἰς τόν αἰῶνα. Ἄς προσευχηθοῦμε, λοιπόν, στόν νεογέννητο Σωτῆρα μας ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί μέ ὅλη τή δύναμη τῆς χριστιανικῆς μας καρδιᾶς: Κύριε, ὁδήγησε σταθερά τά βήματά μας στό ταπεινό σπήλαιο, γιά νά Σέ δοξάσωμε μαζί μέ τούς ἀγγέλους, νά Σέ ὑμνήσωμε μέ τούς Ποιμένες καί νά Σέ προσκυνήσωμε μέ τούς σοφούς Μάγους. Καί φώτισε τίς διάνοιες τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦν μακρυά ἀπό Σένα, χωρίς Ἐσένα, καί πού ὁ Σατανᾶς καί τό κακό τούς παρέσυρε στό σκοτάδι καί Σέ πολεμοῦν. «Μή στήσῃς αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην», ἀλλά στεῖλε στό δρόμο τους ἕνα καινούργιο ἀστέρι, λαμπερό καί φεγγοβόλο, πού θά τούς ὁδηγήσῃ, γιά νά βροῦν καί αὐτοί τή Βηθλεέμ τοῦ οὐρανοῦ. Ἀμήν!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Η ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ  ΕΠΙ ΤΗ ΣΥΝΑΞΗ

ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ  ΘΕΟΤΟΚΟΥ  

 ΤΗΣ  ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ 

Με  λαμπρότητα και εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια τελέσθηκαν οι ιερές ακολουθίες  στην ενορία μας,   ανήμερα και την ημέρα των Χριστουγέννων,  καθώς και  ο Πανηγυρικός Όρθρος και η Θεία Λειτουργία  την Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012, εορτή της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγητρίας.

Η εικόνα της Παναγίας η οποία δεσπόζει εδώ και πολλά - πολλά χρόνια εντός του Ιερού μας Ναού είναι ολοφάνερη και θαυματουργή. Κόσμος πολύς προσήλθε την Τετάρτη το πρωί να λειτουργηθεί και να προσευχηθεί στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Εις την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία συμμετείχε και  ο Ιεροδιάκονος της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου Δημήτριος Μαστρογιαννάκης, έψαλλαν και οι μαθητές  της Βυζαντινής μουσικής του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου της ενορίας μας υπό την διεύθυνση  του Χοράρχου  τους και Πρωτοψάλτη του Ιερού μας Ναού κ. Θεοδώρου Κουτσούδη.

Ο εφημέριος του Ιερού μας Ναού Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ν. Φιλιππάκης φροντίζοντας τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια, λειτούργησε με ευλάβεια και κατάνυξη  όλες αυτές τις εορταστικές ημέρες των εορτών.

 Με την καθοδήγηση και την επίβλεψη του π. Βασιλείου όλα προετοιμάστηκαν  όσο το δυνατόν καλύτερα εντός και εκτός του Ιερού μας Ναού. Η καθαριότητα, ο στολισμός,  το αμέριστο ενδιαφέρον του για την εκκλησία μας, δίνει την απαιτούμενη ζωντάνια  που χρειάζεται κάθε ενορία.

Στην ομιλία του  ο π. Βασίλειος απευθυνόμενος  στο εκκλησίασμα  τόνισε ότι θα πρέπει όλοι μας να βρισκόμαστε  κάτω από τη σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου για να μας βοηθάει και να μας σκεπάζει αυτές τις δύσκολες ημέρες που διανύομε. Μας ευχήθηκε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και υγιείς να ξαναεορτάσομε, προσκαλώντας όλους να παραβρεθούν  και να συμμετάσχουν εις την λατρευτικήν σύναξη  της 1^ης Ιανουαρίου 2013  επί τη εορτή  της περιτομής του Ιησού Χριστού,  και του Αγίου Βασιλείου, όπου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας θα ευλογήσει και θα κόψει την καθιερωμένη  Βασιλόπιττα.

 Την Θεία Λειτουργία έκλεισε ο ιερέας μαζί με τον διάκονο ψέλνοντας τα ωραιότατα μεγαλυνάρια  της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγητρίας προστάτιδα του Ιερού μας Ναού κάνοντας το εκκλησίασμα να συγκινηθεί και να δακρύσει.

«Ηκουσας Παρθένε εν Βηθλεέμ ύμνον των Αγγέλων και ποιμένων μακαρισμόν νύν εν Λατομίω των Ορθοδόξων αίνον ούς άγεις προς τον πλάστην ως Οδηγήτρια.

Αλαλα τα χείλη των ασεβών την μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν την ιστοριθείσα υπό του αποστόλου Λουκά ιεροτάτου την Οδηγήτριαν».

Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους πολλοί επιστήμονες, ιατροί, επιχειρηματίες, καθηγητές, επώνυμοι και ανώνυμοι και  πλήθος κόσμου.

Ένα ωραιότατο και πλούσιο κέρασμα με ζεστό καφεδάκι απόλαυσαν όλοι οι πιστοί με διάφορα γλυκίσματα στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο. Η περιποίηση, η ζεστασιά και η φιλοξενία είναι το προτέρημα που έχει η ενορία μας. Και του χρόνου με υγεία.

ΓΡΑΠΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀριθμός 11

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 (Ματθ. α΄ 1-25)

«Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει...»

Τό λόγια αὐτά, παρμένα ἀπό τό Βιβλίο τοῦ Ἡσαΐου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος σήμερα, γιά νά μᾶς δείξῃ, πώς ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία αὐτή μέ τή Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. Ἐπί τέλους! Ἔρχεται ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν. Ἔρχεται ὁ Μέγας ἀναμενόμενος. Ἔρχεται ὁ Μεσσίας, ὁ Λυτρωτής, ὁ Χριστός. Ἔρχεται σ’ἕνα κόσμο ἀγνώριστο ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἀλήθεια!... Πῶς ἦταν ὁ κόσμος πρό τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Χριστοῦ, καί πῶς ἔγινε μετά ἀπό τήν κοσμοσωτήρια Γέννηση!...

Α΄. Μέσα στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ, μέσα στόν Παράδεισο, ἔζησε τό πρῶτο ἀνθρώπινο ζευγάρι. Ὅμως ἡ παρακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀπεμάκρυνε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν πηγή τῆς εὐτυχίας καί σιγά – σιγά τόν ἔρριξε στό σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας καί τῆς ἠθικῆς διαφθορᾶς. Οἱ λαοί, ἀνάλογα μέ τήν ψυχοσύνθεσή τους καί τίς συνήθειές τους, ἀνάλογα ἀκόμη μέ τούς πόθους τους καί τίς ἐπιδιώξεις τους, ζητοῦσαν τή λύτρωση, πού ὅμως δέν φαινόταν πουθενά. Οὔτε στίς τελετές τῶν Ρωμαίων, οὔτε στά Μυστήρια τῶν Αἰγυπτίων καί τῶν Ἑλλήνων, οὔτε ἀκόμη καί στίς θυσίες τῶν Ἑβραίων, πού εἶχαν καταντήσει τυπικές καί ἀνούσιες. Βαρετές, ἀκόμη καί στόν ἴδιο τόν Θεό, πού μηνοῦσε θεόπρεπα, μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου Ἀμώς: «Μεμίσηκα, ἀπῶσμαι ἑορτάς ὑμῶν καί οὐ μή ὀσφρανθῶ θυσίας ἐν ταῖς πανηγύρεσιν ὑμῶν»(Ἁμ. 5, 21).

Β΄. Αὐτή ἦταν ἡ τραγική κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας. Καί μέσα σ’ αὐτό τό σκοτάδι καί τό χάος, μέσα σ’αὐτήν τήν ἀποπνικτική, γιά τή ψυχή, ἀτμόσφαιρα ἔρχεται ὁ Λυτρωτής. Δοξολογοῦν οἱ Ἄγγελοι, χαίρονται τά πνεύματα τῶν δικαίων, ἀπό τόν Ἀδάμ καί τούς Πατριάρχες μέχρι τά ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων, πού πέθαναν, στό διάστημα τῶν αἰώνων, μέ τή λαχτάρα τῆς σωτηρίας, πού μόνο σάν ὄνειρο μποροῦσαν νά φανταστοῦν. «Ἴδε ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου (Ἰωάνν. 1, 21) βροντοφωνεῖ ὁ Πρόδρομος στίς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη, τοῦ ἱεροῦ πιά γιά τούς χριστιανούς ποταμοῦ. «Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις»(Τίτ. 2, 11). Καί μόνον οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς γῆς, δυστυχῶς, δέν μπόρεσαν νά καταλάβουν καλά, ποιόν Μεγάλον Ἐπισκέπτη ἐφιλοξένησε ὁ πλανήτης μας. Ἀπ’ αὐτή τή στιγμή ὁ Σατανᾶς μέ ὅλη τή μυσαρή ἀκολουθία του, μέ ὅλα τά λυσσασμένα ὄργανά του, βρυχᾶται, «ὡς λέων ὀρυόμενος» ζητῶντας νά καταστρέψῃ τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Κτυπημένος, γιατί κλονίσθηκε ἡ λατρεία του, λυσσασμένος, γιατί δέν τοῦ ἔμεινε πιά καιρός, γιά νά ὁλοκληρώσῃ τό καταχθόνιο ἔργο του, κυνηγᾶ τόν Ἰησοῦ ἀπό τή φτωχική φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ὡς τό κενό μνημεῖο τῆς Ἀναστάσεως. Καί ἔπειτα τούς Ἀποστόλους, τούς Ἁγίους καί τούς πιστούς. Ὅμως ἡ δύναμή του πιά ἐξουδετερώνεται. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἱδρύεται πάνω στή γῆ μας. Καί ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀπαλλαγμένος ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, προσφέρει τήν ψυχή του στόν Ἰησοῦ, ἐξαγνισμένη καί φωτισμένη καί Ἐκεῖνος τοῦ χαρίζει τήν εἰρήνη καί τή χαρά.

Ἀδελφοί μου! Σέ δύο ἡμέρες ὁλόκληρη ἡ χριστιανοσύνη θά γιορτάσῃ τά Γενέθλια τοῦ Θεανθρώπου. Τά δῶρα θά πηγαίνουν καί θά ἔρχωνται. Οἱ εὐχετήριες κάρτες θ’ ἀνταλλάσονται, γιά νά στείλουν καί νά φέρουν εὐχές. Οἱ χαρούμενες Χριστουγεννιάτικες ἐκδηλώσεις, θά σκορπίσουν τό γέλιο, ἴσως καί τή χαρά. Μέ τό ἰδιαίτερο στόλισμα, πού μέ γοῦστο καί φροντίδα θά προσπαθήσουν οἱ χριστιανοί νά στολίσουν τά σπίτια τους, τά καταστήματα, τίς πλατεῖες καί τούς δρόμους ἀκόμη, θά δοθῇ ἐξωτερικά, ἕνα ἑορταστικό χρῶμα γύρω μας. Καλά, βέβαια, καί εὐλογημένα ὅλ’ αὐτά. Ὅμως στό βάθος, ὅλης αὐτῆς τῆς ὑποθέσεως, τί ὑπάρχει; Μήπως χάρη σ’ αὐτά θά γεννηθῇ ὁ Χριστός μας; Ἤ μήπως ἡ φάτνη τῆς καρδιᾶς μας καί τό σπήλαιο τῆς ψυχῆς μας θά μείνουν ἄδεια, γιατί θά λείπῃ ἀπ’ αὐτά ἡ φλόγα τῆς πίστεως, ἡ θαλπωρή τῆς ἀγάπης καί ἡ ζεστασιά τῆς καλωσύνης καί τῆς καταλλαγῆς μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους;

Ἄς εὐχηθοῦμε τό θεῖον Βρέφος νά βρῆ καθαρό καί εὐπρεπισμένο τό σταῦλο τῆς ψυχῆς τοῦ κάθε χριστιανοῦ, νά γεννηθῇ μέσα μας καί νά μᾶς ἀναγεννήσῃ μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία Του. Γένοιτο!

 Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 10

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ - ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

 (Λουκ. ιδ΄ 16-24)

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἑστι πάντα»

Μέσα σέ μιά ἀτμόσφαιρα εἰλικρινοῦς φροντίδας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μά καί εὐχάριστης διαθέσεως ἑτοιμάζει τό Μεγάλο Δεῖπνο ὁ ἄρχοντας τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Θέλει καί ἐπιθυμεῖ οἱ προσκεκλημένοι του νά φύγουν εὐχαριστημένοι, μετά ἀπό τό μεγάλο ἐκεῖνο τραπέζι. Γι’ αὐτό ἐφρόντισε, ὥστε ὅλα τά ἐδέσματα νά εἶναι πλούσια καί ἐκλεκτά. Κι ἀφοῦ μέ προσωπική ἐπιστασία, ὡς τίς λεπτομέρειες, ἑτοίμασε τό βραδυνό ἐκεῖνο φαγητό, ἔστειλε μέ τούς δούλους του τήν πρόσκληση: «Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα».

Α΄. Ὅμως δυστυχῶς, στήν τόσο τιμητική πρόσκληση, δέν ἀνταποκρίθησαν οἱ προσκεκλημένοι. Ὁ πρῶτος βρῆκε ὡς δικαιολογία, ὅτι ἀγόρασε ἀγρόν. Ὁ δεύτερος, ὅτι ἀγόρασε πέντε ζεύγη βοδιῶν. Καί ὁ τρίτος, ὅτι ἐνυμφεύθη καί, ἑπομένως, οἱ οἰκογενειακές ὑποχρεώσεις δέν τοῦ ἀφήνουν περιθώρια, γιά τήν ἐκπλήρωση καί ἄλλων ὑποχρεώσεων. «Ἔχε με παρῃτημένον» εἶναι ἡ τραγική ἀπάντηση τῶν ἐκλεκτῶν, πού προκαλεῖ καί τήν δίκαιη ἀγανάκτηση τοῦ πλουσίου ἄρχοντα. «Οὐδείς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου». Πόσο μοιάζουν, ἀλήθεια, οἱ τρεῖς αὐτοί τύποι τῶν προσκεκλημένων μέ τίς τρεῖς κατηγορίες πολλῶν σημερινῶν χριστιανῶν. Δυστυχισμένοι ἄνθρωποι! Δέν ἔχουν ζυγώσει ποτέ, μά ποτέ στή ζωή τους στ’ Ἅγια, στό Πανάγιο αὐτό τραπέζι, στό Μυστήριο τῆς θ. Εὐχαριστίας, πού κάθε τόσο ἑτοιμάζει γιά μᾶς ὁ Μεγάλος Βασιλιᾶς, ὁ Χριστός. «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε». Καί ὅμως! «Ἀγρόν ἠγόρασα», δικαιολογεῖται ὁ ἕνας, ἔχω ὑποχρεώσεις, ἔχω ἀνάγκες, πρέπει νά οἰκονομήσω χρήματα, ἀκίνητα, πλοῦτο. Δέν ἔχω καιρό. «Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε», προφασίζεται ὁ ἄλλος. Θέλω νά ἀνέβω σέ θέσεις, νά διοικήσω κόσμο, νά φροντίσω, γιά τήν προβολή τοῦ ὀνόματός μου στίς ἐφημερίδες, στό ραδιόφωνο, στήν τηλεόραση ἤ νά ἀσχοληθῶ μέ τήν ἐπιστήμη μου. Δέν διαθέτω χρόνο γιά τέτοια πράγματα. «Γυναῖκα ἔγημα» λέγει ὁ τρίτος. Ἐδημιούργησα οἰκογένεια. Ἔχω ἄλλες ὑποχρεώσεις τώρα. Εἶμαι νέος. Θέλω νά γλεντήσω τή ζωή. Ἔχω καιρό! Ὅταν γεράσω, βλέπομε. Ἄσε με τώρα.

Β΄. Μά δέν ἀπέχουν πολύ καί αὐτοί, πού προσέρχονται στό θεῖο Μυστήριο καί κοινωνοῦν μιά ἤ δυό φορές τό χρόνο ἤ καί πιό τακτικά. Γιατί κι αὐτοί ἔρχονται χωρίς συναίσθηση τῆς ἱερότητας τοῦ τόπου καί τῆς σοβαρότητας τοῦ χρόνου. Συνωστίζονται μπροστά στήν Ὡραία Πύλη. Καί ἐνῶ οἱ Ἄγγελοι καί οἰ Ἀρχάγγελοι αὐτή τή φρικτή ὥρα παρακολουθοῦν μέ φόβο καί τρόμο τά γινόμενα, ἐκεῖνοι, σάν νά πρόκειται, ὄχι γιά κάτι τό σπουδαῖο καί φοβερό, ἀλλά γιά κάτι τό πολύ συνηθισμένο καί ἀσήμαντο, σπρώχνουν, θορυβοῦν, τραβιοῦνται, θυμώνουν καί, πολλές φορές, ὑβρίζονται, γιά νά κοινωνήσουν πρῶτοι καί νά φύγουν, πρίν ἀκόμη τελειώσῃ τό Ἱ. Μυστήριο τῆς Θ. Λειτουργίας. Θεέ μου! Τί κατάντια. Ἀπροετοίμαστοι, χωρίς ἐξομολόγηση, μέ κακία καί πάθος γιά τόν ἄλλο, μέ τά χείλη καί τή σκέψη λερωμένα ἀπό τήν κατάκριση, ἀκόμη καί μέσα στόν Ἱ. Ναό, ἀνοίγουν τό στόμα, γιά νά δεχθοῦν τό Πανάγιον Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἀδελφοί μου! Κάθε Κυριακή πρωΐ καί κάθε μεγάλη ἑορτή, πού ἡ γλυκόλαλη τῆς Ἐκκλησίας καμπάνα διαλαλεῖ σ’ ὅλους τήν πρόσκληση στό Πανάγιο Δεῖπνο τοῦ Κυρίου μας, πρέπει ὅλοι μέ λαχτάρα καί εὐλάβεια νά τρέχωμε πρόθυμοι στόν Ἅγιο Ναό. Ἐκεῖ, κάτω ἀπό τούς θόλους τούς ἱερούς, μέσα στήν κατάνυξη, πού δημιουργεῖ ἡ εὐλαβική μας συμμετοχή τῆς μεγαλυτέρας θυσίας καί τῆς σπουδαιοτέρας προσφορᾶς τοῦ Θεοῦ στό γένος τῶν ἀνθρώπων, ἑξαγνίζεται ἡ ψυχή μας καί ἐξαϋλώνεται τό σῶμα μας. Προετοιμασμένοι, λοιπόν, μέ τήν νηστεία καί τό Μυστήριο τῆς Ἱ. Ἐξομολογήσεως, πού κανείς Χριστιανός δέν πρέπει νά τό παραλείπῃ, χωρίς προφάσεις ἀδικαιολόγητες καί δικαιολογίες ἀνεπίτρεπτες, μέ μετάνοια καί συντριβή, ἀλλά καί μέ τήν γαλήνη καί τήν αἰσιοδοξία, πού μᾶς χαρίζει ἡ πίστη, θά ἑνωθοῦμε μέ τόν Κύριο καί Ἐκεῖνος θά γίνῃ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Πατριαρχική Ἀπόδειξις ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις (2012)

Ἀριθμ. Πρωτ. 1124

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ

ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

“Χριστός γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστός ἐπί γῆς˙ ὑψώθητε.”

Ἄς πανηγυρίσωμεν χαρμοσύνως τήν ἄφατον Θεοῦ συγκατάβασιν. Οἱ Ἄγγελοι προηγοῦνται ψάλλοντες “δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”.

Ἐπί τῆς γῆς ὅμως βλέπομεν καί βιοῦμεν πολέμους καί ἀπειλάς πολέμων. Καί ὅμως δέν ἀναιρεῖται ἐκ τούτου ἡ χαρμόσυνος ἀ γ γ ε λ ί α. Ἡ ε ἰ ρ ή ν η, πράγματι ἦλθεν ἐπί τῆς γῆς διά τῆς καταλλαγῆς, ἐν τῷ προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά, ἀτυχῶς, δέν κατηλλάγημεν, παρά τό ἅγιον θέλημά Του, οἱ ἄνθρωποι μεταξύ μας. Διακείμεθα ἐχθρικῶς πρός ἀλλήλους. Διακρινόμεθα διά φανατισμούς ὡς πρός τάς θρησκευτικάς καί πολιτικάς μας πεποιθήσεις, διά πλεονεξίαν ὡς πρός τήν ἀπόκτησιν τῶν ἀγαθῶν, διά ἐπεκτατισμόν ὡς πρός τήν ἄσκησιν τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Καί οὕτω συγκρουόμεθα πρός τούς συνανθρώπους μας.

Ὁ πεφωτισμένος αὐτοκράτωρ τῶν Ρωμαίων Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας, διά τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων, τοῦ ἐκδοθέντος ἐν ἔτει 313 μετά Χριστόν, ἐθέσπισε τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, παραλλήλως καί τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν πάσης ἄλλης θρησκείας. Δυστυχῶς, μετά τήν πάροδον, ἔκτοτε, χιλίων ἑπτακοσίων ἀκριβῶς ἐτῶν, ἐξακολουθοῦν ἀσκούμενοι κατά τόπους θρησκευτικοί διωγμοί κατά χριστιανῶν ἤ ἄλλων χριστιανικῶν μειονοτήτων.

Παραλλήλως, οἱ οἰκονομικοί ἀνταγωνισμοί ἐντείνονται παγκοσμίως καί ἡ ἐπιδίωξις τοῦ προσκαίρου κέρδους προωθεῖται ὡς κεφαλαιώδης σκοπός. Αἱ θλιβεραί συνέπειαι τῆς ὑπερσυγκεντρώσεως τοῦ πλούτου εἰς χεῖρας ὀλίγων καί τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως μεγάλων ἀνθρωπίνων μαζῶν παραβλέπονται. Ἡ δυσαναλογία αὕτη, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται παγκοσμίως ὡς ο ἰ κ ο ν ο μ ι κ ή κ ρ ί σ ι ς, εἶναι κατ᾿ οὐσίαν ἀπότοκος τῆς ἠ θ ι κ ῆ ς κ ρ ί σ ε ω ς. Εἰς τήν ἠθικήν ταύτην κρίσιν, ἀτυχῶς ἡ ἀνθρωπότης δέν δίδει τήν πρέπουσαν σημασίαν. Πρός δικαιολόγησιν τῆς στάσεώς της ἐπικαλεῖται τήν ἐλευθερίαν τῶν συναλλαγῶν. Ἡ ἐλευθερία ὅμως τῶν συναλλαγῶν δέν ἐπιτρέπει τό ἔγκλημα. Καί ἐγκληματική συμπεριφορά δέν εἶναι μόνον ἡ περιγραφομένη εἰς τούς ποινικούς κώδικας. Εἶναι καί ἐκείνη ἡ ὁποία, ἄν καί δέν προβλέπεται ὑπό τῶν ἐπιταγῶν τῶν ποινικῶν νόμων, ὑφαρπάζει τόν πλοῦτον τῶν ἄλλων διά καταλλήλων μεθοδεύσεων. Ἐφ᾿ ὅσον ὁ νόμος δέν ἐπιβάλλεται, αἱ ἀντιδράσεις τῶν θιγομένων πολιτῶν ἐκδηλοῦνται πολλάκις ἀνεξελέγκτως καί προκαλοῦν διασάλευσιν τῆς κοινωνι-κῆς εἰρήνης.

Παρακολουθοῦντες, λοιπόν, ἀπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τά “σημεῖα τῶν καιρῶν”, κατά τά ὁποῖα “ἀκούονται” πανταχόθεν καί βιοῦνται “πόλεμοι καί ἀκαταστασίαι” καί ἐγείρεται ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους καί λιμοί καί λοιμοί, φόβητρά τε καί σημεῖα ἀπ᾿ οὐρανοῦ μεγάλα παρουσιάζονται (πρβλ. Λουκ. κα΄, 10-12), βιοῦντες δέ ἐμπραγμάτως τό Βασιλειανόν, ὅτι “τῆς ἀγάπης ἐξαίρετα δύο ταῦτα· τό λυπεῖσθαι μέν καί ἀγωνιᾶν ἐφ᾿ οἷς βλάπτεται ὁ ἀγαπώμενος, χαίρειν δέ καί ἀγωνίζεσθαι ὑπέρ τῆς ὠφελείας αὐτοῦ·…ὁ δέ μή οὕτω συνδιατιθέμενος φανερός ἐστι μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν” (Μ. Βασιλείου, Ὅροι κατ᾿ ἐπιτομήν, P.G. 31, 1200Α), κηρύττομεν ἀπό τῆς Ἱερᾶς ταύτης Καθέδρας τοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας τό ἐπί θύραις νέον Ἔτος ὡς Ἔ τ ο ς Π α ν α ν θ ρ ω π ί ν η ς  Ἀ λ λ η λ ε γ γ ύ η ς.

Ἐλπίζομεν ὅτι οὕτω θά εὐαισθητοποιήσωμεν ἀρκετάς καρδίας τῶν μελῶν τῆς ἀνθρωπότητος ἐπί τοῦ προβλήματος τῆς μεγάλης καί ἐκτεταμένης πτωχείας καί ἐπί τῆς ἀνάγκης λήψεως μέτρων, πρός ἀνακούφισιν τῶν πεινώντων καί δυστυχούντων.

Ζητοῦμεν, ὡς πνευματικός ἐκκλησιαστικός ἡγέτης, τήν σύμπραξιν ὅλων τῶν καλῆς θελήσεως προσώπων καί Κυβερνήσεων διά τήν πραγματοποίησιν ἐπί τῆς γῆς τῆς τοῦ Κυρίου ε ἰ ρ ή ν η ς. Τῆς εἰρήνης, τήν ὁποίαν ἐπηγγέλθησαν οἱ Ἄγγελοι καί ἔφερε τό βρέφος Ἰησοῦς. Ἐπιθυμοῦντες τήν ἀληθῆ εἰρήνην ταύτην, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, ὀφείλομεν νά τήν ἐπιδιώκωμεν ἐμπράκτως, μή ἀδιαφοροῦντες διά τάς ἀδυναμίας, πνευματικάς καί ὑλικάς, τοῦ συνανθρώπου, ὑπέρ τοῦ ὁποίου Χριστός κατῆλθεν εἰς τόν κόσμον.

Ἡ ἀγάπη καί ἡ εἰρήνη εἶναι γνωρίσματα τῶν Μαθητῶν καί Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καί παντός Χριστιανοῦ. Ὅθεν, προτρεπόμεθα ἑαυτούς καί ἀλλήλους, ὅπως κατά τό ῎Ε τ ο ς τοῦτο τῆς Π α ν α ν θ ρ ω π ί ν η ς Ἀ λ λ η λ ε γ γ ύ η ς καταβάλλωμεν ὡς ἄτομα καί ὡς λαοί, συνειδητάς προσπαθείας διά τήν ἄμβλυνσιν τῶν ἀπανθρώπων συνεπειῶν τῶν μεγάλων ἀνισοτήτων καί διά τήν ἀναγνώρισιν ὑπό πάντων τοῦ δικαιώματος τῶν ἀσθενεστέρων πρός ἀπόλαυσιν τῶν ἀπαραιτήτων διά τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου ἀγαθῶν.

Τοιουτοτρόπως θά ἴδωμεν πραγματοποιουμένην ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ ἀνθρωπίνως ἐφικτοῦ καί ἐπί τῆς γῆς τήν εἰρήνην.

Προσκυνοῦντες μεθ᾿ ἁπάσης τῆς αἰσθητῆς καί τῆς νοητῆς κτίσεως τήν ἐκ Παρθένου ἐπί γῆς ἐνδημίαν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί κλίνοντες γόνυ ἐνώπιον τοῦ Βρέφους ᾽Ιησοῦς, τοῦ φωτισμοῦ καί σωτῆρος μας, τοῦ ὑπερασπιστοῦ τῆς ζωῆς μας, διερωτώμεθα ἀληθῶς μετά τοῦ Ψαλμῳδοῦ τίνα φοβηθησόμεθα ἤ ἀπό τίνος δειλιάσωμεν (πρβλ. Ψαλμ. 26) οἱ χριστιανοί, ἐφ᾿ ὅσον “ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ” (πρβλ. Λουκ. β΄ 11), “ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων καί βασιλεύς τῆς δόξης” (πρβλ. Ψαλμ. 23);

Εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ἐκτενῶς καί ὁλοκαρδίως ὅπως τό ἀνατέλλον ἔτος 2013 καταστῇ διά πάντας ἔτος πανανθρωπίνης ἀλληλεγγύης, ἐλευθερίας, καταλλαγῆς, εὐδοκίας, εἰρήνης καί εὐφροσύνης καί ὅπως ὁ ἐν Σπηλαίῳ τεχθείς προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ἑνώσας τούς ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους ἐν ἑνί τάγματι καί ποιήσας εἰρήνην ἐπί τῆς γῆς, χαρίζῃ εἰς πάντας ὑπομονήν, ἐλπίδα καί δύναμιν καί εὐλογῇ τόν κόσμον διά τῶν θείων δωρεῶν τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ. Ἀμήν.

Φανάριον, Χριστούγεννα ,βιβ´

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου 

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 9

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Ι΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιγ΄ 10-17)

«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου»

Θαυμάζει κανείς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τόν τρόπο τῆς θεραπείας τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, πού μᾶς διηγεῖται σήμερα τό ἱ. Εὐαγγέλιο. Παράλληλα, ἀπορεῖ γιά τήν δῆθεν ἱερή ἀγανάκτηση τοῦ Ἀρχισυναγώγου, πού προτιμοῦσε, στενοκέφαλα ἤ κακόβουλα, τήν ἀσθένεια τῆς γυναίκας, ἀπό τήν θεραπεία της, γιατί ἔτυχε νά εἶναι ἡμέρα ἀργίας. Ὅμως ὁ Ἐξουσιαστής τοῦ Σαββάτου καί τοῦ σύμπαντος, μέ τή θεοπρεπῆ Του προσταγή ἐλευθερώνει τήν ἄρρωστη γυναίκα ἀπό τά δεσμά της.

Α΄. Δυό καταστάσεις τῆς σημερινῆς γυναίκας εἶναι αὐτές, πού μέ λίγα λόγια θά μᾶς ἀπασχολήσουν σήμερα. Ἡ γυναίκα μακριά ἀπό τό Χριστό. Καί ἡ γυναίκα κοντά στό Χριστό. Ἄν κανείς μέ τήν σκέψη του κάμῃ μιά ἱστορική ἀναδρομή στήν ἀρχαιότητα, θά διαπιστώσῃ μέ εὐκολία, ὅτι ἡ γυναίκα, σ’ἐκείνη τήν προχριστιανική ἐποχή, δέν εἶχε οὔτε τή θέση ἀλλ’οὔτε καί τά δικαιώματα, πού ἔχει σήμερα. Πρῶτα – πρῶτα, γιά νά ἀναφέρωμε τίς σπουδαιότερες περιπτώσεις, μέσα στή φωτεινή σφαίρα τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, ὑπῆρχε καί μιά ζοφερή κηλῖδα: ὁ θεσμός τῆς δουλείας. Ἡ δουλεία, πού ἦταν τόσον συντριπτικός θεσμός γιά τόν ἄνδρα, ἦταν ἀπείρως συντριπτικώτερος γιά τήν γυναίκα. Ἡ δούλη γυναίκα δέν ἦταν ἄνθρωπος, οὔτε κἄν πρόσωπο, ἦταν πρᾶγμα. Δέν εἶχε κανένα δικαίωμα. Οὔτε γάμον ἦταν δυνατόν νά κάμῃ, χωρίς τήν ἔγκριση τοῦ κυρίου της. Ἀλλά καί ἡ ἐλεύθερη γυναίκα δέν εἶχε καί πάρα πολύ μεγάλη διαφορά. Καί ἐκείνη δέν ἦταν ἰσότιμη μέ τόν ἄνδρα, οὔτε καί ἰσόνομη. Ἡ ἀνατροφή της ἀποσκοποῦσε στό νά γίνῃ μελλοντικά ὄργανον ἠδονῆς καί μέσον τεκνογονίας. Ὁ γυναικωνίτης ἦταν τό ἐνδιαίτημά της, καί ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν ἔξω κόσμον ἦταν ἀπαγορευμένη. Ἄν δέ λάβωμεν ὑπ’ὄψιν καί τήν εὐκολίαν, μέ τήν ὁποίαν ὁ ἄνδρας τῆς ἔδιδε διαζύγιον, τότε καταλαβαίνομε ποιά ἦταν ἡ ἠθική καί ἡ κοινωνική της ὑπόσταση.

Β΄. Σ’ αὐτή τή θέση εὑρῆκε ὁ Χριστός τή γυναίκα. Ἀληθινή συγκύπτουσα ἀπό τήν ἀνθρωπιστική ἀνισότητα, κτυπημένη στήν ἠθική της ὑπόσταση, παραγνωρισμένη, ὄχι ὀλίγον, καί σ’αὐτή τήν κοινωνική της προσφορά. Ὅμως ὁ Χριστός, Μέγιστος τοῦ κόσμου Ἀναμορφωτής καί Θεάνθρωπος, ἀντίθετα σ’ ὅλους αὐτούς τούς ἀντιφεμινιστικούς θεσμούς τῆς ἐποχῆς, ἀνατρέπει τό κοινωνικό «κατεστημένο» καί τοποθετεῖ τήν γυναίκα στό ὕψος, πού τῆς ἁρμόζει: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Θραύει τά δεσμά της δουλείας καί τῆς ταπεινώσεως. «Οὐκ ἔνι δοῦλος, οὐδέ ἐλεύθερος». Διακηρύσσει τήν ἰσοτιμία καί ἰσονομία τῆς γυναίκας ἔναντι τοῦ ἀνδρός: «οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ». Πεσμένη, τήν ἀνορθώνει, ἁμαρτωλή, τήν συγχωρεῖ, σωματικά ἤ ψυχικά ἄρρωστη, τήν θεραπεύει, περιφρονημένη ἀπό τόν κόσμο, τήν δέχεται στόν ὅμιλο τῶν μαθητῶν Του καί σ’αὐτήν χαρίζει τήν ἐξαιρετική τιμή καί χαρά νά γίνῃ πρώτη μάρτυς καί διαγγελέας τοῦ μεγαλύτερου ἱστορικοῦ γεγονότος τῶν αἰώνων, τῆς χαρμοσύνου Ἀναστάσεως.

Ἀδελφοί μου! Ἡ γυναίκα ἔχει ἰδιαίτερα χαρίσματα καί προσόντα, δοσμένα ἀπό τόν Θεόν, πού τήν διαφοροποιοῦν ἀπό τόν ἄνδρα, στήν ἐπιτέλεση τοῦ ἀνθρωπιστικοῦ, τοῦ κοινωνικοῦ καί τοῦ ἠθικοῦ της προορισμοῦ. Ἔχει ἱκανότητες, πού τήν βοηθοῦν ξεχωριστά στό τόσο ἰδιάζον ἔργον της, μέσα στήν ἀνθρωπότητα. Γι’αὐτό πρέπει, εὐεργετημένη τόσο ἀπό τόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, νά χρησιμοποιήσῃ ὅλες της τίς σωματικές, πνευματικές καί ψυχικές δυνάμεις, ὅλα τά ἠθικά της ὅπλα, γιά νά ἀναπλάσῃ καί νά ἀναμορφώσῃ σήμερα τό οἰκογενειακό κύτταρο, στήν ἐξυγίανση τοῦ ὁποίου εἶναι προορισμένη ἀπό τόν Θεόν. Ἔτσι ἡ ἀνθρωπίνη κοινωνία, σύνολον πολλῶν οἰκογενειακῶν κυττάρων, μέ τήν χριστιανική ἀναμόρφωση, καί τήν πολύτιμη συμβολή τῆς γυναίκας, ἄς ἐλπίσῃ, ὅτι θά ἰδῇ καλλίτερες ἡμέρες. Καί ἡ χριστιανή γυναῖκα – μητέρα, σύζυγος, ἀδελφή θά τιμηθῇ ἀκόμη περισσότερο μέ τό ἁμαράντινο τῆς δόξης στεφάνι ἀπό τόν ἀγωνοθέτη Χριστόν. Γένοιτο!                                                                                           

   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

 

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 8

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιη΄35-43)

«Ἰησοῦ, Υἱέ Δαυΐδ, ἐλέησόν με».

Συγκινητική παρουσιάζεται, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ἕνας ἄνθρωπος εὑρίσκεται στήν πιό ἀξιολύπητη θέση. Τυφλός καί ἐπαίτης. Πτωχός, πού περιμένει κάποια ὑλική βοήθεια ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ τίποτε ἄλλο δέν μποροῦν νά τοῦ προσφέρουν. Μά νά ! Αὐτή τή φορά περνᾶ Ἐκεῖνος, «πού ζωή καί φῶς αἰώνιον εἶναι». Ο Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Δαυΐδ. Καί ὁ τυφλός φωνάζει μέ ὅλη του τή δύναμη, μέ ὅση φωνή τοῦ ἀπέμεινε ἀκόμη στά κουρασμένα του στήθη: «Ἐλέησόν με»! Καί ἡ θεραπεία συντελεῖται. Τό φῶς, στό θεϊκό πρόσταγμα, γεμίζει τά ἄδεια του μάτια. Καί ὁ τυφλός ἀναβλέπει.

Α΄. Ἀλλά ἡ θεραπεία αὐτή, ἐκτός ἀπό τό ὅτι εἶναι ἕνα ἀδιαμφισβήτητο γεγονός, πού φανερώνει τήν ἀνεξάντλητη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ πρός τήν ἀνθρώπινη δυστυχία, γιά ὅσους συνήθισαν νά βλέπουν πίσω ἀπό τά ἱστορικά γεγονότα καί κάποιο βαθύτερο νόημα, εἶναι καί ἕνας ὑποβλητικός συμβολισμός. Ἀλήθεια!... Βλέποντας κανείς νοερά τόν σημερινό τυφλό,πόσο μπορεῖ νά τόν θεωρήσῃ σάν ἕνα σύμβολο θλιβερό τῆς σημερινῆς δυστυχισμένης ἀνθρωπότητας. Τῆς κοινωνίας, πού ἀνεξάρτητα τόπου καί χρόνου, παραπαίει καί κλυδωνίζεται μέσα στό πέλαγος τῆς ἁμαρτωλότητας, τῆς κακίας, τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἰδεολογικῆς συγχύσεως καί τῆς ἀγωνίας τοῦ «πολιτισμένου» ἀνθρώπου. Τοῦ ἀνθρώπου, πού μέσα στίς τόσες καί τόσες ἀνέσεις, νοιώθει τόν ἑαυτό του τόσο μόνο, τόσον ἀνασφαλῆ, τόσον ἀνήσυχο. Καί ὅμως! Ὁ σημερινός τυφλός στέκεται μπροστά μας σάν τό ἰδανικώτερο παράδειγμα. Μόνο κοντά στό Χριστό εὑρίσκει τήν λύτρωση του, τήν σωματική καί τήν ψυχική. Κι ἄν οἱ ἄλλοι τόν ἐπιτιμοῦσαν καί τόν μάλωναν ἐκεῖνος, ἐπίμονα καί τολμηρά, «πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν: Υἱέ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Κι ἄν οἱ ἄλλοι τόν ἔδιωχναν, ἐκεῖνος μέ ἀσταθῆ, ἔστω, βήματα, μά μέ σταθερή ψυχή καί ἀμετάκλητη ἀπόφαση προχώρησε κοντά στό Χριστό.

Β΄. «Χριστιανέ ἀδελφέ! Ἄν καμιά φορά τύχῃ νά ἀκούσῃς ἤ νά διαβάσῃς πώς εἶσαι παιδί τῆς ὕλης, καί πώς τίποτε τό πνευματικό δέν ὑπάρχει μέσα σου, ἤ πώς πάνω ἀπό τό κεφάλι σου δέν ὑπάρχει καμιά Ὑπέρτατη Δύναμη, στήν Ὁποία νά χρεωστῇς τήν ὕπαρξί σου καί νά ἀφιερώνῃς τή σκέψη σου, μήν πλανηθῇς. Ἄνοιξε τό θεϊκό βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἐκεῖ στήν πρώτη σελίδα θά διαπιστώσῃς πώς δέν εἶσαι ἐξέλιξη τοῦ σκουληκιοῦ, μά ἐκλεκτό δημιούργημα τῆς πιό Μεγάλης Σοφίας. Καί ὅπως θεϊκή εἶναι ἡ προέλευσή σου, θείκό πρέπει νά εἶναι καί τό κατάντημά σου. «Ἀπό Θεοῦ καί εἰς Θεόν».

Ὅταν πάλι σοῦ εἰποῦν, ὅτι ὁ ἠθικός νόμος εἶναι μιά σκέτη ἀπάτη, μήν παρασυρθῃς. Διάβασε τό ἱ. Εὐαγγέλιο κάι ἐκεῖ στίς ὑπέροχες σελίδες του θά πεισθῇς, ὅτι, παρά τήν ἐπικράτηση στόν κόσμο τόσων ἀντινομιῶν ὁ θεῖος Νόμος θά παραμείνῃ μέ αἰώνιο καί ἀδιάσειστο κῦρος. Ἤ ὅταν σέ βαβαιώνουν, ὅτι ὁ οὐρανός, πρός τόν ὁποῖο στρέφεις ἐναγώνια τά βλέμματά σου σέ δύσκολες στιγμές στήν ἠθική σου ζωή, εἶναι ἕνας χῶρος ἀνεξερεύνητος καί πώς ἄν ὑπάρχῃ κάποιος Ἄγνωστος εἶναι ζήτημα ἄν συγκινῆται μέ τά θερμά σου δάκρυα, μήν καταποντισθῇς στόν ἀπύθμενο βυθό τῆς ἀπελπισίας. Φέρε τήν σκέψη σου στό σημερινό τυφλό, πού μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Μεγάλου Ὀνόματος ἐπέτυχε τήν λύτρωση. Καί σκέψου πώς ὁ βαρύς σταυρός τοῦ Γολγοθᾶ ἔκαμε τούς τελῶνες Εὐαγγελιστές, τίς πόρνες ἁγίες, καί τούς διῶκτες τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ μεγαλομάρτυρες.

Κι ἄν τύχῃ, τέλος, νά εὑρεθοῦν ἄνθρωποι, πού θά προσπαθήσουν νά σέ πείσουν, πώς ἡ ἐπίζηλη εἴτε ἀθλία ψυχή σου κάποτε θά ἀντιμετωπίσῃ τό θλιβερό συναπάντημα τοῦ θανάτου καί σάν μοναδικό της ἀπομεινάρι θά ἀφήσῃ μόνο λίγο χῶμα, πρίν κρημνισθῇς σ’αὐτή τήν τρομερή ψυχκή ἄβυσσο, πρόλαβε νά στρέψῃς τήν σκέψη σου σ’ Ἐκεῖνον, πού τοποθέτησε τή ψυχή σου πιό πάνω κι’ἀπό ὅλους τούς θησαυρούς τοῦ σύμπαντος καί θυμίσου, πώς γι’αὐτήν ἔχυσε τό πανάγιόν αἷμα Του καί μέσα ἀπ’αὐτό ἄσπιλη καί ἐξαγνισμένη περιμένει νά τήν παραλάβῃ, γιά νά τήν θεώσῃ κοντά Του!

Ἀδελφοί μου! Ἄν ὁ ἄνθρωπος μέσα στήν ἀπερισκεψία, τήν ἄγνοια ἤ τήν ἀχαριστία του ἐλησμόνησε καί ἐγκατέλειψε τόν Θεόν, ὁ Θεός ποτέ δέν ἐλησμόνησε καί δέν ἐγκατέλειψε τόν ἄνθρωπο. Ἔχει πάντα ἀνοικτή τήν ἄπειρη καί ἀγαθόδωρη ἀγκαλιά Του καί περιμένει τόν παραστρατημένο καί τόν πλανημένο, γιά νά τόν ξανακάνῃ, σάν τόν ἄσωτο, δικό Του, ἀγαπημένο καί τιμημένο παιδί. Ἀμήν.                                                     Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 7

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιη΄18-27)

«ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου»

Ἀγαθή εἶναι ἡ προαίρεση τοῦ νέου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀδελφοί μου. Μᾶς προδιαθέτει κατ’ ἀρχήν εὐνοϊκά ἀπέναντί του. Καί ὁ Χριστός μας τόν ἐπαινεῖ, βλέποντας τήν ἀρετή του. Μά καί σάν Θεός ἐντοπίζει τό σημεῖον τῆς ἀδυναμίας του. Προσπαθεῖ νά τόν φέρῃ στήν τελειότητα. Εἶναι νέος. Καί ὁ νέος εἶναι τό κέντρον τῆς ζωῆς. Εἶναι ἡ ἐλπίδα. Εἶναι τό μέλλον.

Α! Οἱ νέοι! Ναί, εἶναι κάτι περισσότερον ἀπό τήν ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος. Δέν εἶναι μόνον αὐτό. Εἶναι ἡ δύναμη τοῦ παρόντος. Γι’ αὐτό καί πάνω σ’αὐτούς ἔχουν στραμμένα τά βλέμματά τους ὅλες οἱ φωτεινές δυνάμεις τοῦ καλοῦ καί οἱ σκοτεινές δυνάμεις τοῦ κακοῦ. «Θεοί καί Δαίμονες», ὅπως θά ἔλεγαν χαρακτηριστικά οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Καί προσπαθοῦν καί ἀγωνίζονται ν’ ἀποσπάσουν τά νιάτα οἱ μέν ἀπό τούς δέ. Κι εἶναι ἀλήθεια πώς μιά μερίδα νέων μένει πάντα σταθερά καί σίγουρα κοντά στόν Χριστό. Μά εἶναι ἐπίσης ἀλήθεια πῶς τό μεγαλύτερο μέρος τῆς νεολαίας εὑρίσκεται μακριά ἀπό τήν πηγήν τῆς ζωῆς καί τῆς ἀλήθειας. Μακριά ἀπό τόν Σωτῆρα, μακριά ἀπό τόν Πατέρα. Ριγμένοι μέσα στό μαῦρο βασίλειο τοῦ Σατανᾶ ἤ καί μόλις γαντζωμένοι στά γαμψά νύχια του. Καί ἔχει ἐπιστρατεύσει γι’αὐτό τό σκοπό, ὁ Ἄρχων τοῦ σκότους, τίς καλύτερες, τίς πιό ἐπίλεκτες δυνάμεις του. Τήν ὀθόνη τοῦ κινηματογράφου καί τῆς τηλεοράσεως, τό θέαμα στούς δρόμους, στήν κοινωνία καί στόν Τύπο. Τό ἄθλιο ἤ τοὐλάχιστον τό ἀσυνεπές παράδειγμα τῶν μεγάλων. Αὐτά ἀπό τό ἕνα μέρος. Καί ἀπό τό ἄλλο τήν ἰδεολογική σύγχυση, τήν ὠργανωμένη ἄρνηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τόν ἀναρχισμό καί τόν πνευματικό ὑλισμό,πού ἀποτελοῦν ὅλα μαζί ἕνα ψυχοκτόνο περιβάλλον γιά τούς νέους μας.

Β΄. Ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, πού ἀναφέρθησαν, δέν εἶχαν σκοπόν νά σκορπίσουν τήν ἀπαισιοδοξία καί τήν ἀπελπισία, γιά τό μέλλον τῶν νέων μας. Ἁπλῶς καί μόνον ἔγινε μιά πραγματική, ἔστω καί πικρή διαπίστωση. Καί αὐτό, γιά νά τεθῇ ἡ βάση στήν περαιτέρω πορεία τῶν πιστῶν. Δέν ἀρνούμεθα, ὅτι σέ καμμιά ἐποχή δέν ἔλειψαν οἱ ἐκτροχιασμοί καί οἱ ὑπερβολές. Ἀλλά ἐκεῖνο πού διαπιστώνει κανείς εἶναι, ὅτι σήμερα πῆραν πολύ ἀνησυχητικές ἤ καί καταστρεπτικές διαστάσεις. Τί θά γίνῃ λοιπόν μέ τήν πλειονότητα τῶν σημερινῶν νέων; Μιά εἶναι ἡ λύση, ἕνας ὁ τρόπος, ἕνα τό φάρμακο. Ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. «Μόνο κοντά Του, γράφει κάποιος, μπορεῖ νά γαληνέψῃ ἡ θάλασσα, νά κοπάσουν τά κύματα τῶν πειρασμῶν καί νά βροῦν οἱ νέοι αὐτό πού ἡ ψυχή τους ἀναζητᾶ. Δέν παίρνουν χωρίς λόγο τίς παραπάνω θέσεις οἱ νέοι. Κάποιος βαθύτερος πόθος τῆς ψυχῆς τούς βασανίζει καί ἀναζητοῦν στά λασπονέρια τήν ἱκανοποίησή του».

Ἀδελφοί μου! Εἴμεθα ὅλοι ὑποχρεωμένοι νά προστατεύσωμε τούς νέους μας. Ὄχι μέ λόγια καί μέ κηρύγματα μόνον. Οὔτε καί μέ ἐκδηλώσεις πανηγυρικές. Ὅλα αὐτά εἶναι καλά καί εὐλογημένα. Ἀλλά δέν ἀρκοῦν. Χρειάζεται κάτι βαθύτερο, οὐσιαστικώτερο καί ἀποτελεσματικώτερο. Ὄχι ἐπιφανειακό καί ἐπιδερμικό. Χρειάζεται ἡ ἔμπρακτη συμπαράσταση ἀπό ὅλους τούς θρησκευτικούς,πολιτικούς καί κοινωνικούς θεσμούς, ἔστω καί ἄν πολλοί ἀπό τούς νέους τούς ἀρνοῦνται. Ἡ Ἐκκλησία νά ἀναπτύξῃ μεγαλύτερη δραστηριότητα, ἡ Πολιτεία νά δείξῃ περισσότερη προσοχή καί περίσκεψη καί ἡ κοινωνία νά δώσῃ στούς νέους ἕνα πολύτιμο καί ἀνεκτίμητο δῶρο, πού περιμένουν. Τό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Γένοιτο!                                      Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 6

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Θ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιβ΄16-21)

«ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου»

Ἀφροσύνη καί ὑλοφροσύνη, ἀδελφοί μου, εἶναι τά γνωρίσματα, πού χαρακτηρίζουν τόν πλούσιο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἕνα τραγικό λάθος στό πρόγραμμα τῆς ζωῆς του, ἦταν ἀρκετό, γιά νά τοῦ στοιχίσῃ τήν ἀποτυχία του. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, πού καλεῖται ἀπό τόν Θεόν «ἄφρων», ἀπερίσκεπτος, ἀνόητος. Ποιά ὅμως εἶναι ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλουσίου καί ποιά ἡ ὑλοφροσύνη του;

Α΄. Ὁ Θεός, στοργικός Πατέρας καί Προνοητής ἠθέλησε νά δώσῃ πρωτοφανῆ εὐφορίαν, ἐκείνη τή χρονιά, στά κτήματα τοῦ πλουσίου. Τόση μεγάλη, πού κατά τίς προβλέψεις τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ, ἀπεκλείετο ἡ συγκομιδή τῶν καρπῶν μέσα στίς ὑπάρχουσες ἀποθῆκες. Καί ἀπ’ αὐτή τή διαπίστωση γεννήθηκε μέσα στό μυαλό του ἡ ἀπορία: «Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τούς καρπούς μου;». Εἶναι τό ἐρώτημα, πού βασανίζει τή σκέψη καί τυραννεῖ τήν καρδιά τοῦ πλουσίου πλεονέκτη. Ἔτσι, ἀφοῦ ταλαιπώρησε τό μυαλό του μέρες ὁλόκληρες, ἀφοῦ ἔχασε τόν ὕπνο του νύκτες ἀρκετές, βρῆκε ἤ νόμισε πώς βρῆκε τή λύση: «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω, καί συνάξω ἐκεῖ πάντα τά γενήματά μου καί τά ἀγαθά μου». Μά ποῦ εὑρίσκεται ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλουσίου; θά μποροῦσε νά ἐρωτήσῃ κανείς. Καθένας, στή θέση του, τό ἴδιο δέ θά ἔκανε; Καί ὅμως! ὁ πλούσιος ἀπεδείχθη ἄφρων γιά τούς ἑξῆς λόγους:

α) Ἀγνόησε τόν Θεόν. Ἐλησμόνησε τήν βασικήν ἀλήθειαν, ὅτι δέν ἦταν ἰδιοκτήτης, ἀλλά οἰκονόμος καί διαχειριστής τῆς περιουσίας, πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός. Γι’αὐτό καί ξέχασε, πώς Ἐκεῖνος εἶναι πάντοτε «ὁ διδούς υἱετούς καί καιρούς καρποφόρους» (Πρ. ιδ΄ 17).

β) Ἐλησμόνησε τήν ψυχή. Ἐφρόντισε γιά τήν καλοπέραση τοῦ σώματος σάν νά ἐπρόκειτο νά ζήσῃ χίλια χρόνια. ὅμως «οὐχί ἡ ψυχή πλεῖον ἐστί τῆς τροφῆς;» (Ματθ. στ΄25).

γ) Ἀδιαφόρησε, ἀδικαιολόγητα, γιά τόν πόνο καί τή δυστυχία τῶν συνανθρώπων του. «Πλήν τά ἐνόντα δότε ἐλεημοσύνην» (Λουκ. ια΄41) φωνάζει ὁ Κύριος. ὅλα αὐτά ὅμως ἦσαν γιά τόν πλούσιο ἕνας ἄλλος ἄγνωστος καί ἀσυμπαθής κόσμος.

Β΄. Τή ζωή τοῦ πλουσίου κυβερνοῦσε ὁ ὑλισμός καί μάλιστα στή χειρότερή του μορφή. Ἀκούσαμε ποιό ἦταν τό πρόγραμμά του; «Ψυχή...ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου». Μ’ αὐτές τίς τέσσερεις λέξεις φανερώνεται ὅλο του τό πιστεύω καί διαγράφεται, ὡς τίς λεπτομέρειες σχεδόν, ὅλη ἡ ζωή του. Ἀναπαύου! Ἔχεις ἐξασφαλίσει τά πάντα. Ἀρκετά μόχθησες. Τώρα ἀναπαύου. Τά ἀγαθά, πού συσσώρευσες, εἶναι πολλά καί σίγουρα. Δέν ἔχεις πλέον ἀνάγκη. «Ἔχεις πολλά ἀγαθά κείμενα εἰς ἔτη πολλά». Ἄς φωνάζει ἡ Ἁγία Γραφή: «Ἴθι πρός τόν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καί ζήλωσον...καί γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος»(Παρ. στ΄ 6). Δέν βαρυέσαι! Φάγε! Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς. Ζῆς, γιά νά τρῶς! Δέν τρῶς, γιά νά ζῇς. Ὅμως «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος...»(Ματθ. δ΄ 4). Ταλαίπωρε πλούσιε! Πίε! Αὐτό, δυστυχῶς, ἦταν τό κέντρον τῆς φροντίδας του. Καθαρός ἐπικούριος. «Φάγωμεν καί πίωμεν ۠ αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν». Εὐφραίνου! Ἀλλά ποιά εὐφροσύνη μπορεῖ νά σοῦ δώσῃ, ἀνόητε ἄνθρωπε, τό φαγητό καί τό ποτό, ὅταν μένουν ἀνικανοποίητες οἱ βαθύτερες ἀνάγκες τῆς ψυχῆς σου; Καί ἔπειτα; Ὅλα τελειώνουν ἐδῶ; Νά, ὅμως, πού τή νύχτα ἐκείνη, κατά τήν ὁποία νόμισες πώς ἔλυσες τό πρόβλημά σου, ἀκούεται κατηγορηματικά καί ἀμετάκλητα ἡ ἀπόφαση τοῦ Αἰωνίου «τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ». Ἄφρον, τήν μαύρη αὐτή ψυχή, πού σκέφθηκε σάν νά ἦταν δούλη στούς δαίμονες, τώρα αὐτοί οἱ δαίμονες σοῦ τήν ζητοῦν. Ἦλθεν ἡ ὥρα σου. Ἑτοιμάσου νά φύγῃς. Καί ἡ εἰρωνεία: Αὐτά ὅλα πού ἑτοίμασες σέ ποιόν θά τά ἀφήσης;».

Ἀδελφοί μου! Τό συμπέρασμα ἀπ’ ὅλην αὐτή τήν ἱστορία βγαίνει ἀβίαστα καί εὔκολα. Ἄλλωστε τό διετύπωσεν ὁ Κύριός μας τόσο καθαρά:«Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καί μή εἰς Θεόν πλουτῶν». Αὐτά παθαίνει ὅποιος θησαυρίζει ἐδῶ κάτω στή γῆ, μόνο γιά τόν ἑαυτό του, χωρίς νά χρησιμοποιῇ τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ γιά τό καλό τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καί γιά τόν πλουτισμό τῆς ψυχῆς του. Ἄς μή φθάσωμε ποτέ σ’αὐτό τό κατάντημα. Γένοιτο!       Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Η ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ 

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΛΑΤΟΜΙΟΥ

Με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια  και λαμπρότητα εορτάσθηκε και φέτος η Ιερά Μνήμη του Αγίου Νεκταρίου στο παρεκκλήσιο που βρίσκεται πλησίον της Παναγίας Λατομιτίσσης.

Την παραμονή της εορτής  ημέρα Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012 το απόγευμα μετεφέρθη λείψανο του Αγίου Νεκταρίου εκ του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης εις το  πανηγυρίζον παρεκκλήσιον  του Αγίου.

Ο εφημέριος του Ιερού μας Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης, φανερά  συγκινημένος  πλαισιούμενος από τους  ιερείς  π. Βασίλειο Μανάρα και π. Γεώργιο Λούρο, έψαλλαν τα εγκώμια του  Αγίου την παραμονή  του πανηγυρικού Εσπερινού.

Την κυριώνυμον ημέρα  ετελέσθη ο Ορθρος   και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους κατόπιν προσκλήσεως του εφημέριου π. Βασιλείου, τα σχολεία της γύρω περιοχής:  - 4^ο Γυμνάσιο Λέτσαινας, 9^ο Δημοτικό Σχολείο Καρραδείου,  Βούρειο Δημοτικό Σχολείο και το Σχολείο  Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.ΧΙΟΥ, συνοδευόμενα από τους Διευθυντάς και τους Εκπαιδευτικούς τους. 

 Στο τέλος  ο εφημέριος  ευχαρίστησε ιδιαίτερα τόσο τους Διευθυντάς των Σχολείων, όσο  και τους δασκάλους  αλλά και  μαθητάς  τους παρότρυνε να πηγαίνουν στην εκκλησία γιατί έχουν πολλά να διδαχθούν  καθώς ο Αγιος  Νεκτάριος   που τιμούμε σήμερα ήταν διδάσκαλος.

Πολλοί φιλέορτοι Χριστιανοί  προσήλθαν να τιμήσουν τις Ιερές Ακολουθίες,  την παραμονή,   και την  ημέρα της  εορτής.

Τον  χορό των ιεροψαλτών  αποτελούσε το τμήμα της Βυζαντινής Μουσικής του  Κουκουναρείου  Πνευματικού Κέντρου της  Ενορίας  μας, με τον χοροδιδάσκαλό τους  κ. Θεόδωρο Κουτσούδη.

Και του χρόνου να  είναι όλοι καλά.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 5

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Ε΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιστ΄19-31)

«Νῦν δέ ᾧδε παρακαλεῖται, σύ δέ ὀδυνᾶσαι»

 Ζωντανή σέ περιγραφή καί δυνατή σέ νοήματα, ἀδελφοί μου, παρουσιάζεται ἀπό τόν Κύριό μας ἡ σημερινή παραβολή. Τόν πλούσιον ἄνθρωπο, πού οὔτε τό ὄνομά του μᾶς ἀναφέρει, τόν χαρακτηρίζουν τρία σοβαρά ἐλαττώματα. Τό πρῶτο εἶναι ἡ πολυτέλεια. Τό δεύτερο ἡ ὑπερβολική ἀπόλαυση τῶν ἀγαθῶν καί τό τρίτο ἡ ἀναλγησία μπροστά στή δυστυχία τῶν ἄλλων. Ἀντίθετα τόν πτωχό, πού τό ὄνομά του εἶναι Λάζαρος, τό χαρακτηρίζουν τρεῖς μεγάλες ἀρετές. Ἡ ὑπομονή, ἡ αἰσιοδοξία γιά τή ζωή καί ἡ δοξολογία τοῦ Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.

Α΄ Ἡ ζωή σ’αὐτόν τόν κόσμο μοιάζει μέ πέλαγος, πού ἄλλοτε ξεσπᾶ ἀφρισμένο πάνω στόν ἄνθρωπο καί ἄλλοτε - λίγες φορές – τοῦ χαμογελᾶ. Τότε καί στήν τρικυμία, ἀλλά καί στή γαλήνη χρειάζεται χειρισμός, γιά νά μπορέσῃ ὁ ἄνθρωπος νά καταπλεύσῃ στό λιμάνι τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτήν τήν πορεία, ἡ πυξίδα, γιά σωστό προσανατολισμό, ἀποτελεῖ ὁ ἀναλλοίωτος ἠθικός Νόμος καί ἡ ἀδιάφθορη συνείδηση. Δυστυχῶς, ὁ σημερινός πλούσιος, παρ’ ὅλη τήν πολυτέλεια τῶν ἐνδυμάτων του, παρ’ ὅλη τήν ἀπόλαυση τῶν ἀγαθῶν, πού τοῦ πρόσφερε ἀφειδώλευτα ἡ ζωή, «ἔπεσε ἔξω» στό ταξίδι τῆς ζωῆς του καί, στό τέλος, κατάντησε «ναυάγιο» ψυχικό. Ὁ πτωχός ὁ Λάζαρος, ἀντίθετα στόν πλούσιον, ζῇ δυστυχισμένα καί πονεμένα, ταλαιπωρημένος ἀπό τήν πεῖνα κάι τήν ἀνέχεια, κτυπημένος ἀπό τήν ἀρρώστεια, πικραμένος ἀπό τήν κακότητα καί τήν ἀναλγησία τοῦ πλουσίου, περιφρονημένος ἀπό τόν κόσμο, μέ μόνη συντροφιά τά σκυλιά, πού συμπονετικώτερα αὐτά ἀπό τούς ἀνθρώπους, κάμνουν ἐκεῖνο, πού παρέλειψαν τά λογικά πλάσματα τοῦ Θεοῦ.

Τό σκηνικό στήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας τό ἴδιο. Χθές καί σήμερα. Τότε καί τώρα. Ἴσως τώρα τό κοινωνικό πρόβλημα παρουσιάζεται ὀξύτερο. Ἡ κοινωνική ἀδικία, συνδιασμένη μέ τήν οἰκονομική κρίση, προχωρεῖ μέ φοβερό καλπασμό. «Ὅς μέν πεινᾷ, ὅς δέ μεθύει» (Α΄Κορ. 11,21). Τό ξέφρενο μεθύσι τοῦ ἑνός, ἀφήνει ἐρείπια καί συντρίμμια, γιατί κάμνει πολλούς πεινασμένους στή ζωή. Ἡ ἀσυλλόγιστη σπατάλη τῶν ἀνθρώπων,πού δέν θέλουν νά ἀναγνωρίσουν πώς ὁ Θεός τούς ἔταξε πιστούς οἰκονόμους τῶν ἀγαθῶν Του, αὐτοί μέ τίς πράξεις τους προκαλοῦν τό δημόσιο αἴσθημα, ἠλεκτρίζοντας ἔτσι – χωρίς πολλές φορές νά τό καταλαβαίνουν καί οἱ ἴδιοι – καί πυροδοτῶντας τόν πόνο τῶν χιλιάδων Λαζάρων τοῦ «πολιτισμένου» αἰῶνα μας. Προκαλοῦν κοινωνικές ταραχές καί ἀναστατώσεις, πού μέ τίς ἀκρότητές των ἐξευτελίζουν τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση καί κατεβάζουν τόν σημερινό «πολιτισμένο» στήν τάξη τῶν κτηνῶν. Καί ἀπό τήν ἄλλη πάλι πλευρά, καρτερικοί Λάζαροι, μέ σφιγμένη ἀπό τόν πόνο τήν καρδιά, ἀντιμετωπίζουν θαρραλέα καί αἰσιόδοξα τή ζωή, μέ ὅλες της τίς φουρτοῦνες, χωρίς γογγυσμό, χωρίς αἰτιάσεις, γιά ὁποιονδήποτε καί, πρό πάντων, τόν Θεόν. Ἥρωες στή πάλη τῆς ζωῆς, μάρτυρες στό ἀγῶνα τῆς ἀρετῆς, στρατιῶτες στόν εἰρηνικό πόλεμο, γιά τήν ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας. Ὡς τό τέλος. «Ἄχρι θανάτου».

Β΄. Ὁ θάνατος!... Ἀλήθεια! Αὐτή ἡ πραγματικότης, ἡ μόνη βεβαία κάι σίγουρη, πού ἔρχεται νά κλείσῃ τήν αὐλαία τῆς πρόσκαιρης αὐτῆς ζωῆς καί νά ἀνοίξῃ μιάν ἄλλη, αἰώνια καί ἀληθινή. Ὅμως τώρα τό σκηνικό ἀλλάζει. Ἐδῶ δέν ὑπάρχει ὁ ἐγωλάτρης πλούσιος ντυμένος μέ «πορφύραν καί βύσσον». Οὔτε τά πλούσια τραπέζια καί οἱ κάθε εἴδους διασκεδάσεις, γιά νά εὐφραίνεται «καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς». Ἀλλά τί ὑπάρχει; Ὁ ἀξιολύπητος ἁμαρτωλός, ὁ δυστυχής, πρώην πλούσιος, ὁ ὁποῖος ἀξιοκατάκριτα κατακαίεται ἀπό τίς φλόγες τῶν τύψεων τῆς ἀδιαφθόρου συνειδήσεως καί ὑποφέρει φρικτά ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς θέας τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου. Βασανίζεται αἰώνια, γιατί προτίμησε ν’ ἀνταλλάξῃ τήν αἰωνιότητα μέ τά λίγα χρόνια τοῦ ψεύτικου καί ἀπατηλοῦ βίου. Καί ὀ Λάζαρος; «Ἐν τοῖς κόλποις τοῦ Ἀβραάμ». Ἐκεῖ ὅπου στεφανώνονται «οἱ καλῶς ἀθλήσαντες». Ἐκεῖ ὅπου ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, συνυφασμένη μέ τήν ἀγαθότητα καί τήν εὐσπλαχνία Του, μοιράζει τά βραβεῖα «ἑκάστῳ κατά τήν ἰδίαν δύναμιν». Ἡ ἠθική τάξη, πού ἀνετράπη, άποκαθίσταται. «Νῦν δέ ᾧδε παρακαλεῖται, σύ δέ ὀδυνᾶσαι».

Ἀδελφοί μου! Ἄν θέλωμε κάποτε καί ἐμεῖς νά ἀποφύγωμε «τόν τόπον τῆς βασάνου» καί νά εὑρεθοῦμε λαμπροστολισμένοι εἰς τούς οὐρανίους κόλπους, ἄς μαλακώσωμε τήν καρδιά μας μέ τό δάκρυ τῆς συμπόνιας. Γιατί μόνο τέτοιες καρδιές ἀνεβαίνουν σ’ αὐτούς τούς κόλπους. Μήν περιμένωμε τούς νεκρούς ν’ἀναστηθοῦν ἀπό τούς τάφους καί νά μᾶς τό εἰποῦν. Ἔχομε τό Ἅγιον Εὐαγγέλιον. Ἄς τό μελετήσωμε ἁγιαστικά, ἄς βάλωμε στήν καρδιά μας αὐτά, πού μᾶς διδάσκει καί ἄς ζήσωμε τή ζωή, στήν ὁποία μᾶς παρακινεῖ. Τότε ἡ αἰωνιότης θά γίνῃ δική μας.                              Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 4

Κυριακή 28 Ὀκτωβρίου 2012

Ζ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄41-56)

 

Δυό μεγάλα θαύματα τοῦ Κυρίου μας μᾶς παρουσιάζει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό σημερινόν Ἱερόν Εὐαγγέλιο. Τήν θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναίκας καί τήν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου.

Νά δοῦμε τό ἱερό κείμενο. Μιά μέρα ὁ ἀρχισυνάγωγος - ὁ ἄρχων τῆς Ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς - ἦλθε ἀνήσυχος στόν Κύριο. Ἔπεσε στά πόδια του καί τοῦ λέγει: «Κύριε, σέ παρακαλῶ, ἔλα στό σπίτι μου. Τό κορίτσι μου, τό μονάκριβο, κινδυνεύει νά πεθάνη. Καί, ἐνῶ ὁ Κύριος ξεκίνησε, γιά νά πάη, ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων Τόν εἶχε περισφύξει καί Τόν συνέθλιβε. Τήν στιγμή ἐκείνη πλησίασε καί μιά γυναῖκα, πού δώδεκα χρόνια εἶχε αἱμορραγία καί κανείς γιατρός δέν μποροῦσε νά τήν κάνη καλά. Πλησίασε τόν Χριστό, γιατί μόνο σ’ Αὐτόν εἶχε στηρίξει τίς ἐλπίδες της. Τόν πλησίασε σιγά-σιγά. Παρακολουθῆστε τίς κινήσεις της. Δέν ἁπλώνει μέ θάρρος, μέ ὁρμή τό χέρι της, γιά νά ἀκουμπήση κάπου τόν Κύριο, ὄχι. Δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτό της ἄξιο. Σκύβει ταπεινά καί ἀκουμπάει τήν ἄκρη - ἄκρη τοῦ φορέματος Του καί μόνο γιά μιά στιγμή. Αὐτό ὅμως τό στιγμιαῖο ἄγγιγμα ἔφερε τό ἀποτέλεσμα καί τοῦτο γιατί ἔγινε μέ πίστι ἀκράδαντη. Ἀμέσως, λέγει τό Ἱερόν Εὐαγγέλιο, σταμάτησε ἡ αἱμορραγία. Ἡ γυναῖκα θεραπεύτηκε. Τώρα ὁ Κύριος σταματᾶ καί ἐρωτᾶ ποιός Τόν ἀκούμπησε. Ὁ Κύριος ἐπιμένει. Ἡ γυναῖκα διστάζει νά μιλήση. Οἱ ἄλλοι Τοῦ λένε: «Ἐδῶ Σέ συνθλίβουν καί  Ἐσύ λές κάποιος Σέ ἀκούμπησε!». Ὁ Κύριος ἐπιμένει: «Ἐγώ γάρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ». Τότε ἡ γυναῖκα παρουσιάστηκε καί μέ φόβο καί εὐλάβεια πέφτει στά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί διηγεῖται ὅλα ὅσα ἔγιναν. Ὁ Κύριος τῆς λέγει: «Ἔχε θάρρος, κόρη μου. Χάρη στήν πίστη σου θεραπεύτηκες. Πήγαινε στό καλό, εἰρηνική καί  εὐλογημένη!».

Ἐνῶ, ὅμως, ἔλεγε τά λόγια αὐτά ὁ Κύριος, ἦλθε κάποιος ἀπό τό σπίτι τοῦ Ἰαείρου καί τοῦ ἀναγγέλλει, ὅτι ἡ κόρη του πέθανε καί δέν χρειάζεται νά μπῆ σέ κόπο ὁ Διδάσκαλος. Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ δίνει θάρρος. «Μή φοβᾶσαι, τοῦ λέγει, μόνο πίστευε καί ἡ κόρη σου θά σωθῆ. Συνέχισαν τόν δρόμο καί, ὅταν ἔφθασαν στό σπίτι τοῦ Ἰαείρου, βρῆκαν τούς συγγενεῖς καί τούς οἰκιακούς νά μοιρολογοῦν καί νά χτυπιῶνται ἀπό τόν πόνο τους. Τότε ὁ Κύριος διέταξε νά βγοῦν ὅλοι ἀπό τό δωμάτιο τοῦ νεκροῦ παιδιοῦ καί κράτησε μέσα μόνο τούς γονεῖς καί τούς τρεῖς μαθητές Του τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη. Πλησίασε, στή συνέχεια, τό νεκρό κορίτσι, τό ἔπιασε ἀπό τό χέρι καί φώναξε: «Κόρη, σήκω πάνω». Ἀμέσως, τό παιδί σηκώθηκε καί ὁ Κύριος τό παρέδωσε στούς δικούς του, ἀφοῦ παρήγγειλε νά μή ποῦν τό γεγονός σέ κανένα.

Σήμερα, θά πρέπει νά μᾶς διδάξουν πολύ τά δύο γεγονότα – τά δύο θαύματα. Ἀφ’ ἑνός ἡ στάση τῆς αἱμοροούσας γυναίκας ἀπέναντι στόν Κύριό μας, ἀφ’ ἑτέρου δέ τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου. Ἡ γυναῖκα πλησίασε μέ πολύ δέος καί, μόλις – μόλις, ἔπιασε τήν ἄκρη τοῦ ἰματίου τοῦ Κυρίου καί, στή συνέχεια, ἔπεσε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά καί ὁ Ἰάειρος ἔδειξε ἀνάλογα αἰσθήματα ἀπέναντι στό Χριστό. Μέ λεπτή εὐγένεια Τόν παρεκάλεσε. Ἀκόμα αὐτός ὁ ἄρχων τῆς συναγωγῆς ἔπεσε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Αὐτά τί θέλουν νά μᾶς διδάξουν; Τόν σεβασμό καί τήν προσοχή, πού πρέπει νά ἔχωμε, ὅταν μέ τήν προσευχή, τήν λατρεία, τά Ἅγια Μυστήρια ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Χριστό μας.

Ἰδιαίτερα, πρέπει νά προσέχωμε, ὅταν μπαίνωμε στό ἱερό τοῦ Ναοῦ. Μερικοί μπαίνουν μέ ψυχρή καρδιά. Ξεχνοῦν ποῦ μπαίνουν, ξεχνοῦν, ὅτι πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα ὑπάρχει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, καί μόλις μποῦν, χαιρετοῦν, γελοῦν, ἀστειεύονται, θορυβοῦν, σάν νά εἶναι στό δρόμο. Ἄλλοι προχωροῦν νά κοινωνήσουν μέ σπρωξιές καί ἄλλοι μέ ἄλλες ἀσέβειες. Δέν θά ποῦμε γιά τό τί γίνεται κατά τήν διάρκεια τῆς τελέσεως τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, τοῦ Βαπτίσματος ἤ τοῦ Γάμου. Γιατί γίνονται ὅλα αὐτά; Γιατί λείπει ἀπό μέσα μας ὁ σεβασμός καί ἡ εὐλάβεια.

Ἀδελφοί μου! Ἄς ἐπαναλάβωμε τό παράγγελμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου». Αὐτό τό παράγγελμα νά ἐφαρμόσωμε μέ τή δύναμη καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ.          Γένοιτο!                                                                        Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 3

Κυριακή 21 Ὀκτωβρίου 2012

ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄27-39)

 

Τό σημερινόν ἱερόν Εὐαγγέλιον ὁμιλεῖ γιά τίς ἐνέργειες τοῦ Διαβόλου πάνω στόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί στά ζῶα. Δέν βλέπετε μέ πόσα βάσανα εἶναι βασανισμένος ὁ σημερινός δαιμονισμένος; Εἶναι φόβος γιά τούς ἀνθρώπους. Εἶναι φόβος γιά τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του. Κατώρθωνε νά σπάῃ τίς πιό γερές ἁλυσίδες. Τό ἀκάθαρτο πνεῦμα τόν ὡδηγοῦσε σέ ἐρημικούς τόπους. Τέλος, μέ ἄδεια τοῦ Χριστοῦ μας – μέ παραχώρηση – μπαίνουν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων, ἡ  ὁποία ἀμέσως «ὥρμησε κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν λίμνην καί ἀπεπνίγη».

Μέ αὐτήν, λοιπόν, τήν ἀφορμή τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς νά μελετήσωμε τό πῶς κατορθώνει ὁ Διάβολος νά χρησιμοποιῇ τήν δύναμή του πάνω στόν ἄνθρωπο καί τά πράγματά του.

Α΄ Ὁ Διάβολος κατορθώνει νά χρησιμοποιήσῃ τήν δύναμή του μόνον ὅταν ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος τοῦ τό ἐπιτρέψῃ. Αὐτό εἶναι κάτι φοβερό νά τό σκεφθοῦμε. Ὁ Διάβολος μπορεῖ νά κάνῃ κακό μόνον ὅταν ὁ ἴδιος ο ἄνθρωπος ἀνοίξῃ τήν πόρτα νά μπῇ μέσα. Αὐτό εἶναι τό παράδοξο, ὅτι μόνος του ὁ ἄνθρωπος ἀνοίγει τόν δρόμο τῆς καταστροφῆς του. Γιατί, ἀλλοίμονο ἄν μποροῦσε ὁ Διάβολος νά χρησιμοποιήσῃ τήν δύναμη πού ἔχει, ὅπως αὐτός ἤθελε καί ὅπου αὐτός ἤθελε. Τότε δέν θά ζοῦσε κανείς ἄνθρωπος, θά εἴμεθα ὅλοι δοῦλοι καί ὑποχείριοι τῆς δυνάμεώς του. Ὁ Διάβολος χρησιμοποιεῖ τήν δύναμή του μόνον ὅταν ὁ ἄνθρωπος τοῦ τό ἐπιτρέψῃ καί μόνον τότε. Θά ἐρωτήσετε ἀσφαλῶς, ποιός λογικός ἄνθρωπος λέγει στό Διάβολο, ἔλα καί δεῖξε τήν δύναμή σου πάνω μας!

Ἀσφαλῶς θά ἀπαντήσετε κανένας. Καί ὅμως τά πράγματα δείχνουν, ὄτι πολλές φορές ἀφήσαμε τόν Διάβολο νά δείξῃ τήν δύναμή του πάνω μας. Τό πῶς ἔγινε αὐτό, θά ἀναφέρωμε ἕνα γεγονός ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, γιά νά τό καταλάβωμε. Στούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καλεῖ ἕνας εἰδωλολάτρης βασιλιᾶς ἕνα Προφήτη καί τοῦ λέγει νά καταρασθῇ τόν Ἰσραήλ, γιά νά τόν νικήσῃ. Ὁ Προφήτης, μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, εὐλογεῖ τούς Ἰσραηλίτες. Ὁ βασιλιᾶς τοῦ λέγει: Φτάνει, μή τούς καταρᾶσαι, ἀλλά καί μή τούς εὐλογεῖς. Πές μου τί πρέπει νά κάνω, γιά νά τούς νικήσω. Τότε ὁ Προφήτης τοῦ εἶπε: Μόνο μέ ἕνα τρόπο μποροῦν νά νικηθοῦν οἱ Ἰσραηλίτες. Μόνον ἄν καταφέρῃς καί τούς ρίξῃς στήν ἁμαρτία. Τότε φεύγει ὁ Θεός καί ἡ προστασία Του. Αὐτό καί ἔγινε. Ὁ βασιλιᾶς ἐκεῖνος προσπάθησε καί τούς ἔρριξε στήν ἁμαρτία. Ὁ Θεός ἔφυγε ἀπό κοντά τους καί ὁ Διάβολος ἀνέλαβε τήν συνέχεια. Λοιπόν; Νά ποιό εἶναι τό μυστικό: κάθε φορά, πού ἁμαρτάνομε καί φεύγομε ἀπό τό Νόμο τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεός φεύγει ἀπό κοντά μας καί τότε πέφτομε κυριολεκτικά στά χέρια τοῦ Διαβόλου. Καί

Β΄ Ὁ Διάβολος δείχνει τήν δύναμή του στόν ἄνθρωπο μέ καταστροφές πάνω στήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου καί στήν περιουσία του. Τί ἔγινε στήν εὐαγγελικη περικοπή, πού ἀκούσαμε  σήμερα; Κατεστράφη ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων. Νά πῶς ἔγινε ἡ καταστροφή : στούς Ἰσραηλίτες ἦταν ἀπηγορευμένο νά τρέφουν χοίρους. Αὐτοί ἔτρεφαν, τούς πουλοῦσαν στούς εἰδωλολάτρες καί ἐκέρδιζαν χρήματα παράνομα. Ἡ καταστροφή ἦλθε. Λέγει ὁ Διάβολος: θά καταστρέψω αὐτή τήν παρανομία! Καί τήν κατέστρεψε. Ἐδῶ φαίνεται, ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Διαβόλου ἐκδηλώνεται σάν καταστροφή καί μόνον. Κυττάξτε πόσοι ἄνθρωποι βασανίζονται ἀπό πάθη. Πάθη,πού εἶναι ἐνέργεια τοῦ Σατανᾶ καί πού ἦλθαν τότε μόνον, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐγκατέλειψε τόν Θεόν. Τό πιό φοβερό ὅμως μαρτύριο, τό πιό βασανιστικό εἶναι οἱ τύψεις τῆς συνειδήσεως. Ὁ Διάβολος σπρώχνει τόν ἄνθρωπο νά ἁμαρτήσῃ καί μετά σηκώνει πόλεμο τύψεων. Πόσους ἀνθρώπους δέν ὡδήγησε στήν παραφροσύνη ἤ στήν αὐτοκτονία. Ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἰούδα. Μόνον ἄν ὁ ἄνθρωπος ζητήσει συγγνώμη ἀπό τόν Θεόν γιά τίς ἁμαρτίες του, τότε καί μόνον τότε φεύγει ὁ Διάβολος ἀπό κοντά του.

Ἀδελφοί μου! Πρέπει νά συνειδητοποιήσωμε, ὅτι ὁ Διάβολος ἔχει δύναμη. Μεγάλη δύναμη, γι αὐτό πρέπει νά πάρουμε σήμερα μιά ἀπόφαση: οὔτε νά πιάνωμε στό στόμα μας τό ὄνομά του. Πάντοτε νά θέλουμε νά εἴμεθα κάτω ἀπό τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ μας, γιατί ἡ δύναμή του εἶναι ἀγαθοποιός.   Γένοιτο!       Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 2

Κυριακή 14 Ὀκτωβρίου 2012

Δ΄ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ζ΄11-16)

Πόσον ὡραία εἶναι ἡ σημερινή παραβολή τοῦ σπορέως, ἀγαπητοί ἀδελφοί!

Τό φθινόπωρο εἶναι ἡ ἐποχή, πού ἀρχίζουν ὅλες οἱ ἐργασίες. Ὁ γεωργός θά βγῇ γιά νά σπείρῃ τά χωράφια του, ὁ ἐπαγγελματίας, ὁ ἐπιστήμων, ὁ ἐργαζόμενος, μετά τήν ἀνάπαυλα τοῦ καλοκαιριοῦ, θά ἀρχίσῃ τόν προγραμματισμό τῆς ἐργασίας του.

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἀρχίζει καί πάλι τό ἀδιάκοπον ἔργο της: τό ἔργο τῆς σπορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, κάθε ἡλικίας καί κάθε μορφώσεως. «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ». Σήμερα ἐξέρχεται καί πάλιν ὁ Αἰώνιος Σπορεύς, Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μέ τό ἱερόν Του Εὐαγγέλιον, μέ τήν Ἐκκλησίαν Του, μέ τούς ἱερεῖς Του, μέ τούς Ἱεροκήρυκές Του, μέ τούς πιστούς Του. Ὅλοι σπορεῖς σέ κάθε κατεύθυνση.

Ἀλλά γιά ποιό λόγο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀναγκαῖος στούς ἀνθρώπους;

Α΄ Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ἀληθινό φῶς στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν κάποιο φῶς, γιά νά δώσουν λύσεις στά προβλήματα τῆς ζωῆς τους. Μαθαίνουν ξένες γλῶσσες, μαθαίνουν ἐπιστῆμες διάφορες, μαθαίνουν διάφορα ἐπαγγέλματα καί πιστεύουν ὅτι αὐτά τό φῶτα, τά φῶτα τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνικῆς εἶναι τά φῶτα γιά τήν λύση ὅλων τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς. Λάθος! Λάθος μέγα! Θέλετε μιά ἀπόδειξη; Κυττάξτε γύρω μας τί πλοῦτος ὑπάρχει! Πλοῦτος στή μόρφωση, πλοῦτος στά ἀγαθά, στή ψυχαγωγία, στίς ἀνέσεις. Παρ΄ὅλα ὅμως αὐτά ὑπάρχει πλοῦτος καί στά ἄλυτα προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καί πλῆθος δυστυχίας στούς ἀνθρώπους. Λείπει ἕνα φῶς, τό φῶς ἀπό τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Αὐτό θά δώσῃ τήν λύση στά προβλήματα καί θά βοηθήσῃ ὁ πλοῦτος νά εἶναι πραγματικός πλοῦτος καί ὄχι ἕνα βάρος καθημερινό στή ζωή τῶν ἀνθρώπων.

Γράφει ὁ Προφήτης στήν Παλαιά Διαθήκη: «Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καί φῶς ταῖς τρίβοις μου». Στά καθημερινά προβλήματα χρειάζεται ἕνα καθημερινό φῶς. Φῶς ἐσωτερικό δυνατό, πού θά καθοδηγῇ τούς ἀνθρώπους, τήν οἰκογένεια, τά παιδιά, τούς νέους, τούς γέρους, ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τό φῶς αὐτό εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἱκανός νά φωτίσῃ τόν ἄνθρωπο σέ κάθε δυσκολία καί νά τόν ὁδηγήςῃ στή σωτηρία. Καί

Β΄  Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μόνο τό φῶς, ἀλλά εἶναι καί δύναμη καί χορηγός ζωῆς. Κυττάξτε τόν μικρό σπόρο, αὐτόν τόν μικρούτσικο σπόρο, τί δύναμη κρύβει μέσα του! Εἶναι σέ θέση νά μετακινήσῃ βάρη, νά συρθῇ κάτω ἀπό πλάκες καί νά βγάλῃ στήν ἐπιφάνεια, στό φῶς, τά φύλλα του. Ἀλλά εἶναι καί ζωή. Κρύβει τή ζωή. Μόλις πέσει στή γῆ διαλύεται καί ἀμέσως ξεχύνεται ἡ ζωή. Ἕνας αὐτός σπόρος καί ἀμέσως δεκάδες ἄλλοι σπόροι ἑτοιμάζονται. Οἱ νέοι αὐτοί σπόροι θά δώσουν τροφή στούς ἀνθρώπους καί, ἑπομένως, ζωή. Καί ἀπό αὐτούς ἀκόμα θά πέσουν στή γῆ, γιά νά συνεχισθῇ τό ἔργο τῆς σπορᾶς, τό ἔργο τῆς ζωῆς.

Ἄς ἔλθωμε τώρα στή δύναμη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Νά ὁ Ζακχαῖος. Νά ὁ Παῦλος. Νά ὁ ληστής πάνω στό σταυρό. Νά τόσοι ἄλλοι ἄνθρωποι στίς ἡμέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἔσπασαν τά ἐμπόδια, μετενόησαν, ἦλθαν κοντά στό Χριστό, ἔφεραν καί ἄλλους καί ἔγιναν αὐτοί ἀφορμή, ὥστε καί ἄλλοι πολλοί νά γνωρίσουν τόν Χριστό.

Νά, σήμερα, ἑορτάζουμε τήν μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτῶν, πού ἔγιναν σπορεῖς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὥστε πολλοί – πολλοί ἄνθρωποι νά βροῦν στό λόγο τοῦ Θεοῦ τή δύναμη καί τή ζωή τους.

Ἀδελφοί μου! Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι γιά μᾶς φῶς, δύναμη, ζωή. Μέ τήν νέα περίοδο ἄς πυκνώσωμε μέ τά παιδιά μας τά Κατηχητικά Σχολεῖα, τά κηρύγματα, νά διαβάζωμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, νά παρακαλέσωμε τόν Θεό νά γίνῃ καί γιά μᾶς ὁ λόγος Του φῶς, δύναμη, ζωή.          Γένοιτο!                          Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 1

Κυριακή 7 Ὀκτωβρίου 2012

Γ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ζ΄11-16)

Τό σημερινό ἱερόν Εὐαγγέλιον, ἀδελφοί μου, θίγει ἕνα ζήτημα, θά ἔλεγε κανείς, δραματικό. Γιατί κάθε ἄνθρωπος, ὅταν βρεθῇ μπροστά στό θάνατο προσφιλοῦς του προσώπου σπαράσσεται ἡ καρδιά του, κλαίει, ὀδύρεται, καί μερικές φορές, ὄχι σπάνιες, πεθαίνουν ἄνθρωποι μπροστά στό φέρετρο τοῦ δικοῦ τους ἀνθρώπου, ἀπό λύπη.

Ἡ σημερινή περίπτωση εἶναι ἀπό τίς πιό τραγικές. Μιά χήρα μάνα ὁδηγεῖ τό νεκρό παιδί της, τό μοναδικό παιδί της, στόν τάφο. Ἡ σπαρασσόμενη μάνα συναντᾶ στήν ἐκφορά τοῦ παιδιοῦ της τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί Αὐτός τῆς λέγει:«Μή κλαῖε». Δηλαδή, σταμάτα νά κλαῖς. Μήν ἀμφιβάλλετε, ὅτι ὅλοι ὅσοι ἦσαν παρόντες θά θεώρησαν τόν λόγον παράλογον. Ἀλλ’ ὅμως ὄχι. Ὁ λόγος αὐτός ἐπαναλαμβάνεται καί σήμερα. Ὁ Χριστός καί σήμερα μᾶς λέγει: «Μή κλαῖε». Δηλαδή, μπροστά στό φέρετρο προσφιλῶν μας προσώπων δέν πρέπει νά εἴμεθα ἀπαρηγόρητοι, ἀπελπισμένοι. Γιατί;

Α΄ Γιατί ὁ θάνατος, κατά τόν χριστιανισμόν, εἶναι ὕπνος, γι αὐτό καί οἱ τόποι, πού τοποθετοῦν οἱ χριστιανοί τούς νεκρούς λέγονται Κοιμητήρια καί ὁ θάνατος κοίμηση. Κοιμᾶται τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ ἡ ψυχή του, τό καί σπουδαιότερο, ζῇ στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου βεβαίως διαλύεται, ἀλλ’ ὅμως μία τῶν ἡμερῶν θά ἀναστηθῇ, θά ἐπανέλθῃ στή ζωή. Γι αὐτό καί λέμε, ὅτι τό σῶμα κοιμᾶται, ἀφοῦ μιά μέρα αὐτό τό σῶμα θά ἀναστηθῆ. Τό λέμε ἄλλωστε καί στό Σύμβολο τῆς πίστεως: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Τό εἶπε καί ὁ Κύριός μας στό Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσεως: «Ὅταν θά ἔλθῃ μέ ὅλη Του τήν δόξα θά συναχθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, πού ἔζησαν ὅλες τίς ἐποχές, καί θά κριθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Λοιπόν; Καί ἐσεῖς κι ἐγώ καί τά συγγενικά μας πρόσωπα μιά μέρα θά φύγουμε ἀπό τήν ζωήν αὐτήν. Θά κοιμηθοῦμε ἕναν ὕπνο, πού θά διαρκέσῃ ὄχι μερικές ὧρες, ἀλλά χρόνια πολλά, ἴσως καί αἰῶνες. Μιά μέρα ὅμως θά ξυπνήσωμε, θά ἐπανέλθωμε στή ζωή. Νά, λοιπόν, γιατί ὁ Χριστός μας λέγει, ὅτι πρέπει νά μήν ἀπελπιζώμαστε, νά μήν κλαῖμε. Καί

Β΄ Ὁ θάνατος εἶναι προσωρινός χωρισμός. Ποῦ εἶναι προσφιλῆ πρόσωπα, πού ἀγαπήσαμε; Ἔφυγαν ἀπό τήν ζωήν αὐτήν καί μᾶς ἄφησαν τήν ἀγαθή ἀνάμνησή τους. Αὔριο θά φύγομε καί ἐμεῖς. Ποῦ πηγαίνομε; Πηγαίνομε νά συναντήσομε τούς συγγενεῖς, τούς φίλους μας, τούς γονεῖς καί τούς ἀδελφούς μας. Ὅλοι αὐτοί καί ἐμεῖς θά συναντηθοῦμε, ἄν καί κατά τήν ἐδῶ παραμονή μας ζήσαμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί ἐφ’ ὅσον ζήσαμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅλοι μαζί ἐμεῖς καί ἡ οἰκογένειά μας θά ζήσωμε πλησίον τοῦ Θεοῦ εὐτυχεῖς. Νά θυμηθοῦμε τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου. Ἐκεῖ φαίνεται, ὅτι ὁ πλούσιος γνώρισε στήν ἄλλη ζωή τόν Λάζαρο, γνώρισε μάλιστα καί τόν Ἀβραάμ, πού δέν εἶχε δεῖ ποτέ. Μάλιστα ὁ πλούσιος καί ὁ Ἀβραάμ συνεζήτησαν. Νά θυμηθοῦμε τήν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου, ὅπου ὁ Κύριος συζητεῖ μέ τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλίαν. Λοιπόν; Λοιπόν ὁ πιστός πιστεύει, ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἕνας προσωρινός χωρισμός. Τί εἶναι οἱ λίγες δεκαετίες τῆς ζωῆς μας; Δέν εἶναι οὔτε ἕνα σπυρί ἄμμου μπροστά στήν αἰωνιότητα. Νά, λοιπόν, γιατί δέν πρέπει νά κλαῖμε.

Ἀδελφοί μου, ὁ ἄνθρωπος πού χάνει τόν συνάνθρωπό του δέν εἶναι ἀναίσθητος δέν εἶναι σκληρός μπροστά στή θλῖψη. Δέν διδάσκει αὐτό ὁ χριστιανισμός. Ὁ θάνατος εἶναι ἕνα πολύ, μά πολύ, θλιβερό γεγονός. Ναί εἶναι. Ἐδῶ ὅμως εἶναι τό θαῦμα. Ὁ χριστιανός τό ξεπερνᾶ μέ τήν πίστη καί ἐνῶ μέ μιά γαλήνια θλῖψη ἀποχαιρετᾶ τό προσφιλές του πρόσωπον ἐπαναλαμβάνει: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Γι αὐτό δέν κλαίει. Γένοιτο!            Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 53

Κυριακή 30ῇ Σεπτεμβρίου 2012 –

 Β΄ΛΟΥΚΑ (Λουκᾶ στ΄31-36)

Τό σημερινόν Ἱερόν Εὐαγγέλιον εἶναι ἀπό τήν «ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλίαν» τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἡ Ὁμιλία, ἡ ὁποία περικλείει τόν περίφημον ἠθικόν Νόμον τῆς Καινῆς Διαθήκης. Εἶναι ἕνα καινούργιο ρεῦμα ἠθικῆς ζωῆς, τό ὁποῖον ὁ Κύριος ἦλθε νά φέρῃ στούς ἀνθρώπους. Ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα καί μέχρι τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, τό ρεῦμα αὐτό τῆς ζωῆς πάντοτε καινούργιο, πάντοτε ζωογόνο, βοηθεῖ τούς ἀνθρώπους. Αὐτό βοηθεῖ καί μᾶς σήμερα.

Ἄς μελετήσωμεν ὅμως ἰδιαίτερα ἕνα στίχον. Εἶπεν ὁ Κύριος: «καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Ὅπως θέλετε νά φέρωνται ἀπέναντί σας οἱ ἄνθρωποι, καί ὅσα θέλετε νά πράττουν πρός ἐσᾶς, μέ αὐτόν τόν τρόπον νά φέρεσθε καί σεῖς καί αὐτά νά πράττετε πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους.

Ὁ χαρακτηρισμός τόν ὁποῖον ἔχουν δώσει οἱ ἄνθρωποι στόν στίχον αὐτόν, εἶναι «χρυσοῦς κανών». Εἶναι ὁ «χρυσός κανόνας» στίς μεταξύ τους σχέσεις. Ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν νά ἐφαρμόσουν τόν Νόμον αὐτόν, ἡ κατάσταση τῆς κοινωνίας μας θά ἦταν πολύ διαφορετική. Τί λέγει ὁ στίχος ἁπλᾶ; Χριστιανέ μου, ὅ,τι θέλεις ἐσύ νά σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, κάνε καί σύ τό ἴδιο σ’ ἐκείνους.

Δύο στοιχεῖα περιέχει ὁ στίχος αὐτός۠ τό ἕνα εἶναι τό ἀρνητικό, τό ἄλλο τό θετικό.

Τό ἀρνητικό: Δέν θέλουμε οἱ ἄλλοι νά μᾶς ἀδικοῦν; ὄχι. Δέν θέλουμε νά μᾶς ὑβρίζουν καί νά μᾶς συκοφαντοῦν; Δέν θέλουμε νά μᾶς φθονοῦν καί νά μᾶς κατακρίνουν; Δέν θέλουμε νά μᾶς περιφρονοῦν καί νά μᾶς ἀποστρέφωνται; Κατά δίκαιον, λοιπόν, λόγον ὀφείλουμε καί ἐμεῖς ν’ ἀποφεύγομε κάθε κατά τοῦ πλησίον μας ἀδικία, συκοφαντία, ὕβρη, φθόνον, κατάκριση, περιφρόνηση καί, γενικώτερα, τήν καταπάτηση τοῦ δικαίου τοῦ συνανθρώπου μας. Ὁ Θεός στήν Παλαιά Διαθήκη τό εἶπε κάπως διαφορετικά, ἐκφράζοντας τό ἴδιο νόημα; «Ὁ σύ μισῆς ἑτέρῳ μή ποιήσης».

Νά ἔλθομε τώρα στό θετικό: Τί ζητοῦμε ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους; Ζητοῦμε νά μᾶς τιμοῦν, νά μᾶς σέβωνται. Ἐπιθυμοῦμε νά εἶναι συμπαθεῖς στά ἐλαττώματά μας, βοηθοί στίς ἀνάγκες μας, παρηγορητικοί στίς θλίψεις μας, ἄνθρωποι, πού νά ἐνδιαφέρωνται γιά τά συμφέροντά μας, φίλοι εἰλικρινεῖς. Τό ἴδιο, λοιπόν, ὀφείλομε καί ἐμεῖς νά κάνομε στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὀφείλομε νά εἴμεθα φίλοι εἰλικρινεῖς.

Ποιός εἶναι αὐτός πού δέν ἀντιλαμβάνεται τόν Κανόνα αὐτόν; Ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού δέν καταλαβαίνει, ὅτι δέν ὑπάρχει λογικώτερο καί δικαιότερο μέτρο ἀπό τό νά φερώμεθα πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μέ τέτοιο τρόπο μέ τόν ὁποῖον ἐπιθυμοῦμε καί μεῖς νά φέρωνται καί οἱ ἄλλοι πρός ἐμᾶς;

Ἐμεῖς ὅμως τί κάνομε; Προσέχομε τό μέτρο, τόν Κανόνα αὐτόν; Τά πράγματα λέγουν: ὄχι. Νά κοιτάξομε καί νά ψάξομε τήν ζωήν μας. Τί λέμε συνήθως: αὐτός μέ ἀδίκησε, ἐκεῖνος εἶπε κακό γιά μένα, ὁ τρίτος μέ προσέβαλε καί ἄλλα... Παριστάνομε τούς ἑαυτούς μας, ὅτι εἴμεθα οἱ ἀδικημένοι. Πόσες φορές ὅμως ἐμεῖς ἔχουμε φερθῆ μέ ἄδικο τρόπο στούς ἄλλους; Τότε παραπονούμεθα; ὄχι, ποτέ. Λέμε συνήθως: τά συμφέροντά μου. Μόλις κάποιος ὅμως μᾶς θίξῃ ὤ! τότε ἐνθυμούμεθα τήν ἀδικίαν. Ἀλήθεια! Τί ἄδικοι πού εἴμεθα!

Ἀδελφοί μου, νά προσέξομε τόν στίχο. Ὁ στίχος ἔχει δυό πράγματα: συμπεριφορά καί πράξεις.

Ὅπως λοιπόν θέλετε νά φέρωνται ἀπέναντί σας οἱ ἄνθρωποι καί ὅσα θέλετε νά κάνουν σέ σᾶς, ἔτσι νά φέρεσθε καί σεῖς καί τά ἴδια νά κάνετε στούς ἄλλους. Γένοιτο!          Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός  52

Κυριακή 23ῃ  Σεπτεμβρίου 2012 – Α΄ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ε΄ 1 – 11)

«Χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν πρός ἄγραν...»(Λουκ. ε΄, 4).

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἀρχηγός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί βασιλιάς τοῦ κόσμου εἶναι καί ἀρχηγός τῆς ἐργαζομένης τάξεως τῶν ἀνθρώπων. Ἀφ’ ὅτου ὡς ξυλουργός τῆς Ναζαρέτ ἐξηγίασε, τούς ἰδρῶτες τῆς χειρωνακτικῆς ἐργασίας καί, ὡς Διδάσκαλος τῆς ὡραιοτέρας διδασκαλίας καί θεραπευτής καί θαυματουργός, ἔδωκε νέαν πνοή στά ἀνώτερα ἐπαγγέλματα, ἡ ἐργασία καί οἱ ἐργαζόμενοι βρῆκαν τόν πολυτιμότερό τους συμπαραστάτη. Νόμος βασικός καί πρωταρχικῆς σημασίας διά τόν ἄνθρωπον τῆς παραδεισιακῆς ἐποχῆς ἡ ἐργασία, μετεβλήθη καί αὐτή ὕστερα ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀπό εὐλογία σέ κατάρα, πού ἐγέμιζε τήν ψυχήν τοῦ ἐργαζομένου μέ ἀπογοητεύσεις, κοντά εἰς τούς κόπους, τούς ἱδρῶτες καί τίς ταλαιπωρίες τοῦ σώματος.

Ὁ Πέτρος καί οἱ συνάδελφοί του «δι’ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες οὐδέν ἔλαβον». Ἡ ἐργασία τους μέσα στό σκοτάδι τῆς νύχτας γεμάτη μόχθο καί ἀγρυπνία ἦταν ἄκαρπη, ἴσως καί ἐπιζήμια. Ἀλλά καί ἐκείνων, πού δέν ἐγνώρισαν ἀκόμη τόν Κύριο, ἤ , καί ἄν Τόν ἐγνώρισαν στόν τομέα τῆς ἐργασίας τους, Τόν ἀγνοοῦν θεληματικά, ἔστω καί ἄν ἡ ἐργασία τους δέν γίνεται πάντοτε στό σκοτάδι τῆς νύχτας, χωρίς φῶς φυσικό ἤ τεχνητό, ἀλλά στῆς ἡμέρας τήν φωτοπλημμύρα, πάντως δέν παύει κατ’οὐσίαν νά εἶναι σκοτεινή, γεμάτη ἀπό τό ψέμμα καί τήν ἀπάτη καί τόν δόλο καί τήν ἀδικία καί τήν ἐκμετάλλευση, χωρισμένη ἀπό τό φῶς, πού λέγεται ἀλήθεια καί νόμος τοῦ Εύαγγελίου. Δέν παύει, ἐπίσης, νά εἶναι γεμάτη ἀπό κόπο καί μόχθο κυρίως ψυχικό, παρ’ ὅλα τά τεχνικά μέσα τῆς σύγχρονης  προόδου, γιατί μέσα σ’ ὅλα τά φῶτα καί τίς μηχανές τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ ἡ ψυχή τοῦ ἐργαζομένου ἀσφυκτιᾶ καί «ἀγκομαχᾶ» κάτω ἀπό τό βάρος τῆς ἐκμεταλλεύσεως καί μέσα στήν ἔλλειψη τῆς χαρᾶς καί τῆς ὀρέξεως, πού συνοδεύει πάντα τήν ἔντιμη ἐργασία. Παρ’ ὅλες τίς λαμπρές ἐπιτυχίες καί τά ὑλικά ἀγαθά πού συνοδεύει ἡ χωρίς Χριστόν ἐργασία, εἶναι στήν οὐσία της ἄκαρπη, γιατί ἀφοῦ, κατά τή λαϊκή παροιμία, «ἀπό τά καλῶς μαζεμένα, παίρνει ὁ διάβολος τά μισά, ἀπό τά κακῶς, δηλ. μέ ἀδικίες καί ἐκμεταλλεύσεις, παίρνει καί τόν νοικοκύρη». Γι αὐτό ἡ ἐργασία πρέπει νά γίνεται μέσα στό φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας καί ἠθικῆς καί μέ τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος γι αὐτόν ἀκριβῶς τόν σκοπό χρησιμοποιεῖ καί τό θαῦμα, ὅπως εἴδαμε στό σημερινόν Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα. Ἀφοῦ δηλ. ὁ Χριστός ἐδρόσισε τίς ψυχές τῶν κουρασμένων ψαράδων μέ τό νᾶμα τῆς διδασκαλίας του, ἠθέλησε νά γεμίσῃ καί τά πλοῖα τους μέ τήν εὐλογία τῶν δωρεῶν Του. Τά ψάρια, πού ἔπιασαν, ὅταν «ἐχάλασαν τά δίκτυα», κατ’ ἐντολήν Του, ἦσαν τόσο πολλά, ὥστε ἐγέμισαν καί τά δύο πλοῖα μέ κίνδυνο νά βυθισθοῦν. Ἡ ἐργασία τῶν μαθητῶν ἔγινε τώρα πού καί ὁ Ἥλιος τοῦ οὐρανοῦ ἐφώτιζε τά νερά, ἀλλά καί ὁ ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης εὐλογοῦσε τήν ἐργασία. Ἔγινε μέ συνεργάτη καί «ἐργοδηγό» τόν Κύριον. Ἔγινε μέ χαρά καί πεποίθηση στήν προσταγή Του. Καί ἡ ἐπιτυχία ἦταν ἐκπληκτική, γιατί ἡ ἐργασία τους αὐτή ἦταν ἡ εὐλογημένη ἀπό τόν Κύριο. Καί ἄν κάποτε ἡ ἐργασία αὐτή δέν σωρεύῃ πλοῦτο ὑλικῶν ἀγαθῶν, πάντως καί ὁπωσδήποτε θά πλουτίζῃ τόν πιστόν ἐργαζόμενο μέ πνευματικά ἀγαθά, πού συντηροῦν  τήν οἰκογενειακή εὐτυχία καί τήν κοινωνική ἰσορροπία. Ἔχομε πτωχούς ἐργάτες, πού, ἐπειδή εἶναι χριστιανοί ἀγωνιστές, εἶναι εὐτυχέστεροι μερικῶν μεγάλων ἐπιχειρηματιῶν, πού κάποτε «πτωχεύουν καί πεινοῦν», ἐνῷ «οἱ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ». Γι’αὐτό οἱ ἐργαζόμενοι, ὀργανωμένοι σέ σωματεῖα καί συλλόγους πού ἐξυπηρετοῦν τά συμφέροντά τους, ἄς προσπαθήσουν νά ὀργανωθοῦν καί στό «σωματεῖο» τῆς Ἐκκλησίας. Καί γιά τό ἐπίγειο καί τό  αἰώνιο συμφέρον τους, ἄς ἀναγνωρίσουν Ἀρχηγό τους τόν Ἐργάτη τῆς Ναζαρέτ καί Διδάσκαλο τῆς Ἀληθείας, τόν Κύριον Ἰησοῦν. Τότε θά εἶναι πράγματι εὐτυχισμένοι, μετά τόν εὐλογημένο μόχθο τῆς ἐργασίας τους. Τό εὐχόμεθα.                                     Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός  51

Κυριακή 16ῃ  Σεπτεμβρίου 2012 –

 ΜΕΤΑ ΤΗΝ  ΥΨΩΣΙΝ

(Μάρκ. η΄, 34 – θ΄, 1)

«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; » (Μάρκ. η΄, 37)

Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; εἶπε κάποτε ἕνας ὑλιστής. Μή ἐκπλαγῆτε: 7 κομμάτια σαπούνι (ἀπό τό λίπος του), λίγα μολύβια (ἀπό τόν ἄνθρακα), 7 κουτάκια σπίρτα (ἀπό τό φώσφορο), μιά πρόκα (ἀπό τό σίδερο) καί ἕνας κουβᾶς ἀσβέστης (ἀπό τά κόκκαλα)» - αὐτό εἶπε τό Χημεῖο, δηλ. μηδαμινή ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου σάν ὕλη. Γι’αὐτό οἱ ὑλιστές εἶπαν:«ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅ,τι τρώγει καί γι αὐτό «φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν». «Τό χῶμα μέσα μας βαραίνει», λέγομε συνήθως. Γι’αὐτό ρίξαμε βαθειά τίς ρίζες μας στό χῶμα τῆς γῆς, πήραμε τά μάτια μας ἀπό τά ἀνώτερα ἰδανικά καί γίναμε «σάρκες», καμπουριάσαμε κάτω ἀπό τό φορτίο τῆς ὑλοφροσύνης καί ἐγίναμεν οἱ εἵλωτες τῆς χρηματολατρείας.

Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ - ὁ Χριστός – μᾶς φώναξε σήμερα μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ἀγάπης Του: «τί ὠφελήσει ἄνθρωπος ἐάν κερδίσῃ τόν κοσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;».

Ταλαίπωροι! Εἶναι ἀλήθεια, πώς εἶσθε πλασμένοι ἀπό χῶμα, πῶς ἔχετε μητέρα τή γῆ. Κρύβετε ὅμως μέσα στό ὀστράκινον σκεῦος σας ἕναν ἀνεκτίμητο θησαυρό: τήν ἀθάνατη ψυχή σας. Αὐτήν ὅλος ὁ κόσμος δέν εἶναι ἱκανός νά τήν ἐξαγοράση. Ἄν τήν χάσετε, μέ τί θά τήν ἀντικαταστήσετε; Δέν εἶσθε μόνον γῆ, ἀλλά καί οὐρανός, ὄχι μόνον ὕλη, ἀλλά καί πνεῦμα καί μάλιστα πνεῦμα Θεοῦ. Ἡ ψυχή σας - ὁ θησαυρός σας – σᾶς ξεχωρίζει ἀπό τά ἄλλα ζῶα, πού ἔχουν ζωή, δέν ἔχουν ὅμως σκέψη, λόγον, δέν ἔχουν γέλιο καί δάκρυ, δέν ἔχουν θρησκεία καί ἠθική, δέν εἶναι ἐλεύθερα, δέν ἔχουν ψυχή, ἀλλ’ ὁδηγοῦνται ἀπό τό ἔνστικτο. Ἔχετε μέσα σας Θεία Πνοή, πού, καί ἄν ἀκόμη εἶσθε μικροί καί ἀσθενικοί, σᾶς ὑψώνει ἐπάνω ἀπό ὅλα τά κτίσματα, ἐπάνω ἀπό ὅλες τίς ἀδυναμίες τῆς φύσεως, ἐπάνω ἀπό τόν θάνατο καί τόν χρόνο, γιά νά ζῆτε κοντά στή δόξα τοῦ Θεοῦ, μέσα στόν ὠκεανό τῆς αἰωνιότητας. Ἔχετε μέσα σας θησαυρό πού γιά νά ἐξαγορασθῇ πρίν δύο χιλιάδες χρόνια, δέν ἔφθασαν οἱ θησαυροί ὅλου τοῦ κόσμου, ἀλλ’ἐχρειάσθηκε τό ἀτίμητον αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀπέθανε γιά τήν ψυχή σας. Ὑπάρχει, λοιπόν, πολυτιμώτερο ἀπ’αὐτήν; Καί ὅμως ἐσεῖς καθημερινῶς τήν περιφρονεῖτε, πολύ συχνά τήν ξεχνᾶτε καί κάποτε τήν ἁλυσσοδένετε, καί μερικές φορές τήν πουλᾶτε στόν μεγάλο ἐχθρό σας, τόν διάβολο. Οἱ στάχτες τῶν καθημερινῶν παραβάσεών σας τοῦ θεϊκοῦ νόμου, οἱ ἀκαθαρσίες τῶν βρωμερῶν σαρκικῶν πράξεων καί ἐπιθυμιῶν σας τήν σκεπάζουν καί τήν πνίγουν καί οἱ ἁλυσσίδες τῶν παθῶν, ἀφοῦ τῆς σπάσουν τά φτερά τῆς θελήσεως καί τῆς βουβάνουν τή φωνή τῆς συνειδήσεως, τήν παραδίδουν στήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ, γιά νά πεθάνῃ τόν αἰώνιο θάνατο.

Ὅμως, ἀκούσατέ Με, ἐσεῖς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τά παιδιά Μου, καί ἰδιαίτερα ἐσεῖς οἱ χριστιανοί οἱ ἀδελφοί Μου καί συγκληρονόμοι Μου. Ἀκοῦστε Με σεῖς ὅλοι οἱ «κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι». Δέν πρέπει νά χάσετε τήν ψυχήν σας – τόν θησαυρό σας. Πρέπει νά τήν κερδίσετε, νά Μοῦ τήν δώσετε καθαρή καί ἐξαγιασμένη – γιατί δέν εἶναι δική σας καί δέν ἔχετε δικαίωμα νά τήν κρατήσετε, οὔτε νά τήν χάσετε. Πρέπει νά κερδίσετε τήν ψυχή σας, γιά νά τήν ξαναβροῦν τά σώματά σας στή Βασιλεία Μου καί νά ξαναζήσουν μαζί της αὐτά τά γήϊνα τώρα, καί ἀφθαρτοποιημένα τότε, σώματά σας, τή δόξα καί τήν εὐτυχία τῆς αἰωνιότητας. Ὑποβληθῆτε στίς θυσίες τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, καλλιεργήσετε τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, ὁμολογήσετε, ὅπου καί ὅπως χρειάζεται, τό Ὄνομά Μου, χρησιμοποιῆτε συχνά τά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας Μου, λουσθῆτε στό Αἷμα Μου, τραφῆτε μέ τήν Σάρκα Μου, ἀναπαυθῆτε κάτω  ἀπό την σκιά τοῦ Σταυροῦ Μου καί ἔτσι θά σώσετε, δι’ Ἐμοῦ, τήν ψυχή σας, τόν θησαυρό σας τόν ἀνεκτίμητο καί ἀναντικατάστατο.  ΑΜΗΝ!              Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός  50

Κυριακή 9ᾳ  Σεπτεμβρίου 2012 – 

ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

(Ἰωάνν. γ΄13 - 17)

«Οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάνν. γ΄14)

 

Ὁ Χριστός μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, δέν ἔπαυσεν οὔτε μίαν στιγμήν νά τό σκέπτεται. Δέν ἄφησε εὐκαιρία γιά νά τό διακηρύξῃ. Δέν ὑπελόγισε τίποτε προκειμένου νά τό ἐκτελέσῃ. Αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποτελεῖ τόν σκοπόν τῆς ζωῆς Του. Αὐτό Τόν ἔκαμε νά κατέλθῃ ἀπό τά ὕψη τοῦ οὐρανοῦ στά βάθη τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας καί ἀθλιότητας. Αὐτό Τοῦ προσέφερεν ἡ  ἀνθρωπότης. Μέ αὐτό δέ καί Ἐκεῖνος ἔσωσε τήν ἀνθρωπότητα. Ἡ ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὕψωσις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ θηριωδέστερη πράξη τῆς ἀνθρώπινης κακίας, παράλληλα ὅμως καί ἡ συγκινητικώτερη ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον. Τό μεγαλύτερο καί φρικτότερο δρᾶμα τῆς ἱστορίας, ἀλλά καί πηγή τῶν ἱερωτέρων συγκινήσεων τοῦ χριστιανοῦ.

Ἡ ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὕψωσις τοῦ Χριστοῦ! Μέ ἀπορία καί ἔκπληξη ἄκουσεν ὁ σοφός Νικόδημος νά τήν προλέγῃ ὁ Κύριος. Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης καί μετάνοιας πρέπει νά τήν ἐνθυμούμεθα καί οἱ χριστιανοί. Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης, διότι «τόσον πολύ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Μονογενῆ Του Υἱόν, τόν Χριστόν, παρέδωκεν εἰς τόν σταυρικόν θάνατον, διά νά εὑρίσκουν ὅλοι οἱ πιστοί τήν σωτηρίαν καί νά κερδίζουν τήν αἰωνιότητα», εἶπε σήμερα στό Εὐαγγέλιον ὁ Κύριος.

Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης, διότι «ἐνῶ ἀκόμη εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστός ἀπέθανε πρός χάριν μας», διότι «εἰς τόν Ἐσταυρωμένον Χριστόν ὑπάρχει ἡ ἀπολύτρωσίς μας» ἀπό τήν φθοράν τοῦ θανάτου, διότι «τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ, τά ἀπολωλότα καί διεσκορπισμένα εἰς τούς κρημνούς τῆς ἀποστασίας, τά συνήθροισεν εἰς μίαν ποίμνην καί τούς ἐχάρισεν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τήν υἱοθεσίαν, κάμνοντάς τα συγχρόνως καί συγκληρονόμους Του εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».

Πρέπει ὅμως νά ἐνθυμούμεθα τήν ὕψωσιν τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί μέ δάκρυα μετάνοιας. Διότι παρά τήν θυσίαν Του καί τούς ἐπί τοῦ Σταυροῦ πόνους Του, παρά τούς κόπους καί τήν διδασκαλίαν Του, παρά τάς τότε καί τίς σημερινές εὐεργεσίες Του, παρά τίς χάριτες καί τίς ἀπό τοῦ Σταυροῦ ἀξιομισθίες καί δωρεές Του, ἐξακολουθοῦμε νά εἴμεθα, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς, οἱ ἔνοχοι καί παραβάτες τῶν ἐντολῶν Του, οἱ περιφρονητές τῆς ἀγάπης Του, οἱ σύγχρονοι σταυρωτές Του, «ἀνασταυροῦντες ἑαυτοῖς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί παραδειγματίζοντες» διά τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Μέ δάκρυα μετάνοιας, διότι στούς ἐχθρούς Του καί τούς ἐπιπόλαιους μελετητές τῆς σταυρώσεώς Του δίδομεν τήν ἐντύπωσιν, μέ τίς καθημερινές μας ἁμαρτίες οἱ ἀμετανόητοι, μέ τήν νωθρότητά μας καί τούς κλονισμούς μας οἱ χλιαροί, καί μέ τήν ἐγκληματικήν ἀδιαφορίαν μας οἱ ἀδιάφοροι, ὅτι ἡ μεγάλη καί ἱερά προσπάθειά Του νά μᾶς ἐξαγιάσῃ καί ἡ θεϊκή Του συγκατάβαση καί ἀνεκτίμητη σταυρική Του θυσία γιά νά μᾶς σώσῃ, δίδομεν – λέγω – τήν ἐντύπωσιν, ὅτι ἐπῆγαν χαμένες...!

Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης, διότι «ἐνῶ ἀκόμη εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστός ἀπέθανε πρός χάριν μας», διότι «εἰς τόν Ἐσταυρωμένον Χριστόν ὑπάρχει ἡ ἀπολύτρωσίς μας» ἀπό τήν φθοράν τοῦ θανάτου, διότι «τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ, τά ἀπολωλότα καί διεσκορπισμένα εἰς τούς κρημνούς τῆς ἀποστασίας, τά συνήθροισεν εἰς μίαν ποίμνην καί τούς ἐχάρισεν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τήν υἱοθεσίαν, κάμνοντάς τα συγχρόνως καί συγκληρονόμους Του εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

 Ἀριθμός 49

Κυριακή 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2012 – ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. κα΄, 33 – 42)

« Ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα...καί ἐξέδοτο αὐτόν γεωργοῖς...»

Ὁ οἰκοδεσπότης τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἑτοιμάζει ὁλόκληρη περιουσία, τήν ἐπιμελεῖται ὁ ἴδιος, φροντίζει γιά ὅλα προσωπικά, σ’ ὅλες τίς λεπτομέρειες, καί κατόπιν ἕτοιμη, τήν παραδίδει στούς γεωργούς καί ἀναχωρεῖ. Ἀναχωρεῖ, γιά νά ἐπιστρέψῃ ὕστερα ἀπό καιρό καί νά ζητήσῃ λογαριασμό, ἀπό ἐκείνους πού ἔβαλε γιά νά διαχειριστοῦν καί νά φροντίσουν τήν περιουσία του. Οἱ γεωργοί, ἄνθρωποι πτωχοί, ἀλλά καί ἀνίκανοι, εὑρέθησαν ξαφνικά μέσα σέ μιά τεράστια περιουσία καί ἐκαλοῦντο ἀπό τό ἀφεντικό νά τήν παραλάβουν, νά τήν φροντίσουν καί νά ἀποδώσουν στόν κύριό τους τούς καρπούς.

Αὐτό τό γεγονός φανερώνει, ὅτι, πολλές φορές, ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται, ξαφνικά καί ἀνέλπιστα, σέ μιά μεγάλη εὐτυχία, πού δέν εἶναι πάντοτε ἔργο δικό του. Περιστάσεις ἀνεξάρτητες ἀπό τή θέλησή μας, συχνά – πυκνά, παρουσιάζονται στό δρόμο μας καί μᾶς χαρίζουν μιά εὐτυχία, μεγάλη ἤ μικρή, ἀνεπάντεχη καί ἀπροσδόκητη. Ἔτσι βρισκόμαστε σέ μιά κατάσταση, πού ὄχι μόνον δέν ἐδημιουργήσαμε ἐμεῖς, ἀλλά καί πού δέν ἦταν δυνατό οὔτε καί νά τήν φανταστοῦμε. Καί τότε γεννᾶται μέσα μας τό μεγάλο πρόβλημα: Πῶς θά ἀντιμετωπίσωμε ὅλα αὐτά τά ἀγαθά; Ποιά θά εἶναι ἡ στάση μας μπροστά σ’αὐτή τήν ἀπρόσμενη εὐτυχία; Ποιό τρόπο καί ποιά μέθοδο θά ἀκολουθήσωμε στή διαχείριση τῆς περιουσίας αὐτῆς, τῆς ὑλικῆς ἤ πνευματικῆς; Πελώρια τά ἐρωτηματικά αὐτά γιά τή ζωή τοῦ καθενός μας. Γι αὐτό καί κρίσιμη ἡ ἀπόφαση πού θά πάρωμε. Νά γιατί οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι, μέ ὅλη τή σοφία πού τούς διέκρινε, ἔλεγαν ἀποφθεγματικά: «Τό φυλάξαι τά ἀγαθά, τοῦ κτήσασθαι χαλεπώτερον εἶναι». Δυστυχῶς οἱ γεωργοί τῆς παραβολῆς, ἐπειδή ἔκαμαν κακή ἐκτίμηση τῆς πραγματικότητας, ἔπεσαν ἔξω στή διαχείριση τῆς περιουσίας, πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος.

Στήν ἴδια θέση ὅμως πού εὑρέθησαν τότε οἱ γεωργοί, εὑρισκόμεθα καί ἐμεῖς σήμερα. Ποιά ἆραγε θά πρέπει νά εἶναι ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στά ἀγαθά - ὑλικά καί πνευματικά – πού κατέχομε; Πρῶτα ἀπ’ ὅλα εἶναι ἀνάγκη νά ἐκτιμήσωμε σωστά τήν κατάσταση, γιά νά μή βρεθοῦμε ἐκτός πραγματικότητας καί τήν «πάθωμεν» σάν τούς κακούς γεωργούς. Νά ἀναγνωρίσωμε ἔπειτα, ὅτι δέν εἴμαστε ἰδιοκτῆτες, ἀφεντικά αὐτῆς τῆς περιουσίας πού ἔχομε στά χέρια μας, ἀλλ’ ἁπλῶς οἰκονόμοι καί διαχειριστές. Κι αὐτό ἀποδεικνύεται θαυμάσια, ἀπό τό γεγονός, ὅτι «γυμνοί ἐξήλθομεν ἐκ τῆς κοιλίας τῆς μητρός ἡμῶν, γυμνοί καί ἀπελευσόμεθα ἐκεῖ», γιά νά μιλήσωμε μέ τά λόγια τοῦ πολύπαθου Ἰώβ στήν Παλαιά Διαθήκη. Ὅ, τι νομίζομεν ὅτι ἀπεκτήσαμε στόν κόσμον, τό ἀποχωριζόμεθα, ἑκόντες ἄκοντες, ὅταν πρόκειται νά φύγωμεν ἀπ’ αὐτόν. Τό τονίζει χαρακτηριστικά καί ζωηρά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «οὐδέν εἰσηνέγκαμεν εἰς τόν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδέ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα». Ἀφοῦ, λοιπόν, κατανοήσωμεν αὐτήν τήν ἀλήθεια, τότε θά πρέπει νά διαχειριστοῦμε τήν περιουσία πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, μέ φόβον Θεοῦ, «ὡς λόγον ἀποδώσοντες». Πάντοτε σέ κάθε μας ἐνέργεια πρέπει νά μᾶς συνέχῃ ἡ σκέψη, ὅτι κάποτε, ἀργά ἤ γρήγορα, πάντως σέ ὥρα καί στιγμή πού δέν περιμένομε, ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος θά ζητήσῃ ἀπό ὅλους μας ἀπολογισμόν τῆς διαχειρίσεώς μας στήν περιουσία του. Ἀλλοίμονον ἄν δέν ἔχωμε νά προσφέρωμε καλούς καί πολλούς καρπούς, ἀνάλογα μέ τήν ἀξία τῆς ἐμπιστευθείσης περιουσίας.

Ἀδελφοί μου! Εἴπαμε καί στήν ἀρχή, πώς ἴσως δέν εἶναι δύσκολο νά ἀποκτήσῃ κανείς μιά περιουσία καί μιά εὐτυχία. Τό δύσκολο εἶναι νά τήν διατηρήσῃ. Εὐκαιρίες παρουσιάζονται πολλές. Μά ἡ μεγαλύτερη καί πολυτιμώτερη εἶναι ἐκείνη, πού μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός στέλνοντας στή γῆ τόν Μονογενῆ Του Υἱόν, γιά νά μᾶς προσφέρη δωρεάν τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Ἄς μήν τήν ἀφήσωμε νά φύγη ἀπό τά χέρια μας. Ἡ λυτρωμένη ψυχή μας εἶναι ὁ γλυκύτερος καί ὠφελιμώτερος καρπός τοῦ ἀμπελῶνος, πού ἔχομε νά προσφέρωμε, σάν ἀνταπόδομα, στόν Μεγάλον Οἰκοδεσπότη καί Πατέρα μας. Γένοιτο!

                                                                   ΠΗΓΗ : Ιερά Μητρόπολις Χίου

 Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

 ΣΤΟ ΛΑΤΟΜΙ

ΔΕΥΤΕΡΑ  27  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  2012

Στο πανέμορφο παρεκκλήσιο του Αγίου Φανουρίου  στην περιοχή Λατομίου εορτάσθηκε και φέτος  με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια η μνήμη του Αγίου. Πλήθος κόσμου  προσήλθε το πρωϊ  της Δευτέρας 27 Αυγούστου ημέρα της εορτής  του για να προσκυνήσει την ιερά εικόνα και να προσφέρει  το τάμα του στον Αγιο. 

Όλα είχαν προετοιμασθεί κατάλληλα   εδώ και πολλές ημέρες πάντα με την  αμέριστη φροντίδα και  επίβλεψη του  εφημέριου του Ιερού Ναού πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη, για να υποδεχθούν τους  χιλιάδες πιστούς που προσέρχονται  όλη την διάρκεια της ημέρας  στην εκκλησία.  

Την ημέρα της εορτής  λειτουργοί της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας  ήταν ο π. Βασίλειος Μανάρας εφημέριος   της ενορίας των  Καρυών καθώς και ο Διάκος  της  Ιεράς  Μητροπόλεως  εκ Θυμιανών Δημήτριος  Μαστρογιαννάκης.  

Πολλές ήταν οι κυρίες της ενορίας που βοήθησαν εξαιρετικά στην άμεση  εξυπηρέτηση των πιστών, στο να κόβουν  τους άρτους , τις φανουρόπιτες,  να προσφέρουν το αμυγδαλωτό. Αλλά και τα μικρά παιδιά συμμετείχαν με  ευχαρίστηση και προθυμία   προκειμένου να εξυπηρετήσουν όλο τον κόσμο.

Γι αυτό και ο εφημέριος   του ναού, - όπως   μας είπε, - το βράδυ  εφ΄ όσον  εργάσθηκαν όλα αυτά  τα μικρά  παιδιά της ενορίας μας τόσο πολύ,  θα τους προσφέρει ένα αντίδωρο αγάπης. Δηλαδή  θα τους ανταποδώσει  ένα όμορφο δείπνο στο  χώρο που είναι   πίσω από το εκκλησάκι. Και μας είπε επιγραμματικά: "Οι κοπιώντες εν τω Ναώ, εκ του Ναού τραφήσονται". Αρα   ερμηνεύσαμε  κι εμείς ότι: ο ιερέας τήρησε αυτή την εντολή και αντάμοιψε τα νέα  παιδιά  που   εργάσθηκαν στον Ναό.

Το βράδυ μετά το δείπνο πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Κάθε Πέμπτη  στον Ιερό Ναό του Αγίου Φανουρίου  τελείται Θεία Λειτουργία.

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΣΘΗΚΑΝ ΟΛΑ ΜΕ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΕΩΣ ΚΑΙ  ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ.

Ο εφημέριος του ναού  π. Βασίλειος Φιλιππάκης, τα  ευχαρίστησε όλα προσφέροντάς τους  ένα όμορφο δείπνο, στον πίσω χώρο της εκκλησίας. 

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΛΑΤΟΜΙΟΥ

Την Κυριακή  26 Αυγούστου  2012 το απόγευμα  στον Ιερό Ναό Αγίου Φανουρίου τελέσθηκε  ο πανηγυρικός Εσπερινός με κάθε  εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια.

 Πλήθος κόσμου προσήλθε να προσκυνήσει την θαυματουργή   εικόνα του  Αγίου Φανουρίου στην ενορία μας έως αργά το βράδυ.

Τον Πανηγυρικό Εσπερινό  ετέλεσαν,   ο Αρχιερατικός Επίτροπος   του Οικουμενικού θρόνου πατήρ Δημήτριος Γεόμελος, καθώς και οι Πρωτοπρεσβύτεροι  π.   Στυλιανός Μανώλης και  π. Γεώργιος Τζιώτης,  μαζί με τον εφημέριο του Ιερού μας Ναού  Πρωτοπρεσβύτερο  Βασίλειο Φιλιππάκη.

Οι χοροί των ιεροψαλτών απέδωσαν με  κάθε Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια   και με άριστη τεχνική ερμηνεία τα πανέμορφα τροπάρια  του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος  Φανουρίου.

Οι φανουρόπιτες που προσέφεραν οι πιστοί ευλογήθηκαν από τους ιερείς  και προσφέρθηκαν  σε όλους τους πιστούς που προσήλθαν να προσκυνήσουν την εικόνα του Αγίου.

Την εορτή τίμησαν με την παρουσία  τους ο Διοικητής της Τροχαίας Χίου κ. Ντούπης, - τον οποίον ευχαριστούμε θερμά για την  άμεση ανταπόκρισή του, να στείλει  Αστυνομικά όργανα  για την σωστή ρύθμιση της κυκλοφορίας, -   ο  κ. Δαμίρης, ο  κ. Μάντικας Πρόεδρος Ομηρείου,  και  πολλοί άλλοι.

Την  Δευτέρα  27 Αυγούστου εορτή του Αγίου  θα ψαλλεί ο Ορθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Μετά το πέρας της εορτής και πάλι  θα αναφερθούμε στην ιστοσελίδα μας με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Και του χρόνου με υγεία.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 48

Κυριακή 26 Αὐγούστου 2012 – ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιθ΄ 16 – 26)

«Ἀπῆλθε λυπούμενος۠ ἦν γάρ ἔχων κτήματα πολλά»

Ἦταν νέος, μέ τήν ψυχή γεμάτη ὁραματισμούς καί τήν καρδιά φλεγομένη ἀπό τόν πόθο τῆς ἠθικῆς τελειότητος. Ἦταν ἀριστοκράτης καί εὐγενής καί τιμώμενος πολύ ἀπό τό περιβάλλον του. Ἦταν εὐσεβής καί πιστός καί γι’αὐτό ἡ παιδική καί νεανική ζωή του πλουτίσθηκε μέ ὅλες τίς ἀρετές, πού ὥριζεν ὁ Μωσαϊκός Νόμος. Ἦταν πλούσιος καί εἶχεν ὅλα τά μέσα μιᾶς καλῆς καί εὐχάριστης ζωῆς. Πολλοί τόν ἐμακάριζαν, ἄλλοι τόν ἐζήλευαν καί ὅλοι ὠνειρεύθηκαν γι’αὐτόν ἕνα ζηλευτό μέλλον στή ζωή τῆς γῆς καί στήν αἰωνιότητα τῶν οὐρανῶν. Καί ὅμως..!

Ὅταν, σύμφωνα μέ τήν ἐρώτηση του, τόν προκάλεσεν ὁ Ἰησοῦς νά ἀνοίξῃ τά φτερά τῆς ψυχῆς καί νά πετάξῃ στίς ψηλές καί ὁλόφωτες κορυφές τῆς χριστιανικῆς τελειότητας, τότε αἰσθάνθηκε τά φτερά αὐτά σπασμένα ἀπό τό βάρος τῆς ὕλης, τήν καρδιά του δεμένη σφικτά στό χρυσό κλειδί τοῦ θησαυροφυλακίου του καί ἐγύρισε τά νῶτα. Ἔγινε λιποτάχτης. Ἡ πυγολαμπίδα τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ἔκρυψεν ἀπό τά μάτια του τόν Ἤλιο τῆς δικαιοσύνης, τοῦ ἔκλεισε τίς πῦλες τῆς χαρᾶς καί τῆς δόξας τοῦ οὐρανοῦ καί τοῦ ἄνοιξε διάπλατα τό σκοτάδι. Αὐτό παθαίνομε καί κινδυνεύομε νά πάθωμεν. ἀδελφοί μου.

Ἀκολουθοῦμε τόν Κύριο ἀπό τήν Κανά καί τήν ἔρημο τῶν πεντακισχιλίων μέχρι τό Θαβώρ καί τή Βαϊοφόρο. Ἀλλά στόν κῆπο τῆς Ἀγωνίας Του καί στόν τραγικό Γολγοθᾶ Του Τόν ἀφήνομε μόνο. Κάποιο ἀγκίστρι, κάποιο σχοινί μᾶς τραβᾶ πίσω. Δεχόμαστε ἀπό Ἐκεῖνον τό κύπελλο τῆς χαρᾶς, ὄχι, ὅμως, καί τό ποτήρι τῆς θυσίας. Ἀκολουθοῦμε τόν Χριστόν καί τό Εὐαγγέλιο μέχρι ἐκεῖ πού μᾶς ἐξυπηρετεῖ καί μᾶς ἀρέσει, ὄχι, ὅμως, καί μέχρι τέλους. Ἐνῶ ἀρχίζομε καλά, ἐνῶ γευόμαστε τή χαρά καί τήν εὐτυχία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καί δίδομε καλές ὑποσχέσεις στό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του καί φλεγόμαστε ἀληθινά ἀπό πόθους καί ἐνθουσιασμούς γιά περισσότερες ἀρετές καί γιά τήν αἰώνια εὐτυχία τῶν οὐρανῶν, δέν προχωροῦμε ὅμως μέχρι τέλους. Συχνά γινόμαστε λιποτάχτες, προδότες τοῦ καθήκοντος καί τοῦ χριστιανικοῦ μας ὀνόματος. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἰούδας καί ὁ πλούσιος νεανίσκος. Προβληματίσθηκαν οἱ μαθητές, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς τούς διαβεβαίωσε, πῶς ἐκεῖνοι, πού κολλᾶνε τήν καρδιά τους στά ὑλικά ἀγαθά καί στηρίζονται μόνο σ’αὐτά, δηλ. οἱ ἀθεόφοβοι πλούσιοι, εἶναι ἀδύνατο νά σωθοῦν καί ἐτρόμαξαν ἐρωτῶντας: «τίς δύναται σωθῆναι;», ἀλλά μήπως δέν εἶχε δίκιο ὁ Κύριος:Ἡ ὑλική δημιουργία καί τά ἀγαθά της δόθηκαν στόν ἄνθρωπο ὡς μέσα ἐξυπηρετικά στήν ἐδῶ ζωή, γιά νά ἀποκτήσωμε τήν ἄλλη. Αὐτά εἶναι πρόσκαιρα καί ἐκείνη εἶναι αἰώνια.

Ἄν, λοιπόν, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, γιά χάρη τῶν προσκαίρων ἀγαθῶν, ἀδιαφορήσωμε γιά τά αἰώνια, τότε πῶς Ἐκεῖνος θά μᾶς τά δώσῃ; Τά πολλά ἤ ὀλίγα κτήματα καί ἀποκτήματά μας ἐδῶ εἶναι βάρκα καί κουπιά, γιά νά ἀνοιχθοῦμε στόν ὠκεανό τῆς αἰωνιότητος. Ἄν, γιά νά μή τά ἀποχωρισθοῦμε, κρατιώμαστε σφικτά δεμένοι μέ αὐτά, τότε ποιός θά βρεθῇ νά μᾶς μετακινήση; Τό κατάντημα τοῦ Ἰούδα, πού «τό γλωσσόκομον εἶχε καί τά βαλλόμενα ἐβάσταζεν» καί ἡ περίλυπη μορφή τοῦ πλουσίου νεανίσκου, πού «ἀπῆλθε λυπούμενος» καί φοβούμενος μήν χάσῃ τά ἀγαθά του δέν θά μᾶς συνετίσῃ; Δέν θά μᾶς φοβίσῃ;                                                                  Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 47

Κυριακή 19 Αὐγούστου 2012 – ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιη΄ 23 – 35)

 Ἔδει καί σέ ἐλεῆσαι..., ὡς καί ἐγώ σέ ἠλέησα»

Ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, εἶναι ὁ Πατέρας καί Κύριός μας. Αὐτός μᾶς ἐδημιούργησε καί ὁ Ἴδιος ἐπίσης μᾶς ἀναγέννησε, ὅταν ἐπέσαμε ἀνεπανόρθωτα καί μᾶς υἱοθέτησε πάλι, χάρις στή μεσιτεία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός μᾶς κυβερνᾶ καί συντηρεῖ καί προστατεύει. Αὐτός μᾶς εὐεργετεῖ καθημερινά, ἑτοιμάζοντάς μας, συγχρόνως, τήν ἄφθαρτη καί αἰώνια κληρονομιά τῆς Βασιλείας Του. Ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς συγγνώμης, μέσα στόν ἀπύθμενο ὠκεανό τῆς ἀγάπης Του, ἀφήνει κάθε φορά, πού Τοῦ τό ζητᾶμε, νά ἀφανισθῇ ἡ σταγόνα τῶν ἁμαρτημάτων μας.

Σ’Αὐτόν, ὄπως καί ὁ δοῦλος τῆς παραβολῆς – χρωστᾶμε τό ἀνεξόφλητο χρέος τῶν μυρίων ταλάντων. Ἡ πρός Ἐκεῖνον διαγωγή μας, μέ τίς τόσες ἐλλείψεις καί παραβάσεις τοῦ θείου Νόμου, μέ τά καθημερινά παραστρατήματα τῆς σκέψεως, τῆς καρδιᾶς, τῆς γλώσσας καί ὅλων γενικά τῶν μελῶν τοῦ σώματος καί τῶν ἐκδηλώσεων τῆς ψυχῆς μας, δημιουργεῖ τά ὀφειλήματα ἀπέναντί Του καί αὐξάνει τό βάρος τῆς ἐνοχῆς μας. Ταλαίπωρα πλάσματα! Σκλάβοι στά πάθη μας, καταπληγωμένοι ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀνίκανοι γιά τίς μεγάλες πνευματικές ἀνατάσεις, δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, θά εἴμαστε καταδικασμένοι νά ἀντιμετωπίσωμε τή δικαιοσύνη τοῦ ἀδεκάστου Κριτῆ καί, ἑπομένως, τήν αἰωνία τιμωρία, ἄν ἡ ἔπειρη εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ δέν ἄνοιγε τίς ἀνεξάντλητες πηγές τοῦ ἐλέους Του νά καταλούσουν τίς πληγές μας. Ὅμως, τό παντοδύναμο χέρι Του εἶναι ἀδύνατο νά διαγράψῃ τό χρέος τῶν μυρίων ταλάντων, ἄν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι , οἱ μικροί καί ἀδύνατοι, δέν Τόν βοηθήσωμε. Τό γιατί μᾶς τό λέγει ἡ τιμωρία τοῦ ἀσπλάχνου ὀφειλέτη. «Ἐδει καί σέ ἐλεῆσαι...,ὡς καί ἐγώ σέ ἠλέησα». Καί «οὕτω καί ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐάν μή ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπό τῶν καρδιῶν ὑμῶν τά παραπτώματα αὐτῶν».

Θέλει δηλ. ὁ Κύριός μας, ἡ δική Του μεγαλοψυχία καί ἀνεξικακία νά εὑρίσκῃ ἀπήχηση στίς καρδιές μας καί κάποιαν ἀνταπόκριση στίς κοινωνικές μας σχέσεις. Θέλει νά γίνωμε μεγαλόψυχοι, μακρόθυμοι, ἐλεήμονες στά σφάλματα τῶν συνδούλων, τῶν συνανθρώπων μας, πρός ἐμᾶς τούς ἴδιους. Και τότε ἡ ἀγάπη αὐτή, πού μακροθυμεῖ, «πάντα στέγει, πάντα ὑπομένει καί οὐδέποτε ἐκπίπτει», θά βρῇ ἀνταπόκριση στούς οὐρανούς, ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Θέλει νά εἴμαστε συνεπεῖς, ὅταν τοῦ λέγωμε: «Ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Θέλει νά εἴμεθα γνήσια παιδιά τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «χρηστός ἐστιν ἐπί τούς ἀχαρίστους καί πονηρούς».

Θέλει νά βασιλεύωμε στά πάθη μας καί νά κυριαρχοῦμε στά ἐνστικτά μας. Θέλει νά ψάλωμε, ὅπως ὁ Δαυίδ τό ἆσμα τῆς ἀνεξικακίας ἐπάνω στή λύρα τῆς ἀγάπης. Θέλει νά ἀνεβαίνωμε συχνά μέχρι τό Γολγοθᾶ καί νά μένωμε ἐκστατικοί μπροστά στό δυσθεώρητον ὕψος τῆς ἀνεξικακίας καί μεγαλοψυχίας τοῦ Ἐσταυρωμένου, καί ἀκούοντάς Τον, μέσα στό σκοτάδι τοῦ πόνου καί τῆς ἀνθρώπινης κακίας, νά λέγῃ «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς ۠ οὐ γάρ οἴδασι τι ποιοῦσι», νά βαδίζωμε ἐπί τά ἴχνη Του.

«Ἄφετε καί ἀφεθήσεται ὑμῖν». Εἶναι νόμος κάι ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, εἶναι πηγή ψυχικῆς γαλήνης. Εὐτυχισμένοι ὅσοι θά τόν ἐφαρμόσουν καί θά τόν πειραματισθοῦν. Ἀμήν!           Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ  ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ   

ΣΤΗΝ  ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ 

ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

        Ο λαμπροφορεμένος Ιερός  Ναός της Παναγίας Λατομιτίσσης, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος υποδέχθηκε όλους τους πιστούς που  προσήλθαν να προσκυνήσουν  την θαυματουργό εικόνα της Κοιμήσεως Θεοτόκου καθώς και της Παναγίας της Οδηγήτριας.

  Μεγάλος αγώνας   σε καθημερινή βάση η προετοιμασία, η καθαριότητα,  ο στολισμός εντός και εκτός του Ναού, εγίνετο  τόσο από τον Εφημέριο του Ναού π. Βασίλειο Φιλιππάκη, όσο και από τις ενορίτισσες οι οποίες   προσέφεραν την βοήθειά τους  όσο μπορούσε η κάθε μία. 

Όλα είχαν προετοιμασθεί με κάθε λεπτομέρεια και λειτούργησαν σωστά και προγραμματισμένα. 

 Ο εφημέριος του Ναού π. Βασίλειος  στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τόνισε επ’ ακριβώς τα ακόλουθα: «Ένα μεγάλο  ευχαριστώ από την καρδιά μου προς την Παναγία μας που μας αξίωσε όλους   να συνεορτάσομε την Κοίμηση και την Μετάσταση  της  Θεοτόκου  εις τους ουρανούς,  καθώς και σε όλους εσάς που προσήλθατε να συμπροσευχηθείτε μαζί μας».

Συνεχίζοντας κατέληξε ως εξής: «Ευχαριστώ θερμά το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, τα Μέλη  του   Ενοριακού    Φιλοπτώχου Ταμείου  της Ενορίας μας, τους Ιεροψάλτες,  όλες τις  κυρίες  της   καθαριότητος  για τον  ευπρεπισμό  του   Ιερού  μας  Ναού, και ιδιαιτέρως τον Διοικητή του  Τμήματος  Τροχαίας κ. Ντούπη  και τους άνδρες της  Τροχαίας για τα μέτρα τάξεως  των οχημάτων στον Ιερό μας Ναό». 

Θερμές ευχαριστίες απηύθυνε στην Ακτοπλοϊκή Εταιρία HELLENIC SEAWAYS, στον Διευθυντή της Ναυτιλιακής Εταιρίας  του ταχύπλοου «Νήσος Χίος» κ. Κωνσταντίνο  Φορτετσανάκη, καθώς και στον Πλοίαρχο  του πλοίου, κ. Ευάγγελο  Αράθιμο, για την ευγενική και υπεράνθρωπη προσπάθειά τους να αφιερώσει πολύτιμο χρόνο στο δρομολόγιο του πλοίου, - 15λεπτο και πλέον, -  για να χαιρετίσει από τα βάθη της θάλασσας την Παναγία μας. 

Τέλος ευχαρίστησε τους ενορίτες που φρόντισαν όλη αυτή την περίοδο και επιμελούνταν, τους τεράστιους βασιλικούς που στολίζουν το εσωτερικό του ναού. Ευχαρίστησε ιδιαίτερα  τον  ενορίτη μας κ. Κωνσταντίνο Μουσουρούλη, ο οποίος για πολλά - πολλά  χρόνια  φροντίζει να φέρνει στο ναό μας τις μυρτιές (μερσινιές), τόσο κατά την πανήγυρη  της  Παναγίας μας, όσο και κατά  τις  εορτές  των παρεκκλησίων μας  Αγίου  Φανουρίου   και  Αγίου Νεκταρίου.

Επίσης  ευχαρίστησε  τον βιντεολήπτη   κ. Θεμιστοκλή  Αναστασάκη, τον φωτορεπόρτερ   κ. Ιωάννη  Μαρουκάκη, τον   τεχνικό της ιστοσελίδας  μας   κ. Νικόλαο   Μαρουκάκη  και  την συντάκτρια   κ. Μίτσα  Ανταράκη. 

Την παραμονή της Παναγίας, - αναφερθήκαμε σε προηγούμενο κείμενό μας με το χαιρετισμό του «Νήσος Χίος», και με σχετικό βίντεο, -  στον Πανηγυρικό Εσπερινό πλήθος κόσμου προσήλθε το απόγευμα στην εορτή  για συμπροσευχή, ενώ  οι ιερείς έψαλλαν   τα εγκώμια της Παναγίας.

Θείο κήρυγμα απηύθυνε στο εκκλησίασμα ο Θεολόγος κ. Εμμανουήλ Μελινός, που αναφέρθηκε με συγκίνηση στο πρόσωπο της Παναγίας μας.

Ο Πρωτοψάλτης του Ιερού μας Ναού   κ. Θ. Κουτσούδης πλαισιούμενος  από τους μαθητάς του  έψαλλαν   πάρα πολύ   κατανυκτικά  την ακολουθία του Εσπερινού  καθώς   και  την  ακολουθία  του Ορθρου  και της Θείας  Λειτουργίας.

Στο τέλος της  Θείας Λειτουργίας οι ιερείς κρατώντας την θαυματουργική  εικόνα  της  Παναγίας της  Οδηγητρίας  από το μέσον  του  ναού  ψάλλοντες  το μεγαλυνάριο «Άλλαλα τα χείλη  των ασεβών……..» με μεγάλη  συγκίνηση και κατάνυξη  καθώς   ηχούσαν   οι καμπάνες  του  ναού μας  χαρμόσυνα  εξερχόμενοι του Ιερού  Ναού  για να προσκυνήσει  ο κόσμος  την  ιερά  εικόνα.  Ως  ένδειξη  αγάπης  ο πιστός λαός  έλαβε το αντίδωρο και τον  ευλογημένο   άρτο.

Περί τις μεσημβρινές ώρες επισκέφθηκε τον Ιερό μας Ναό για να προσκυνήσει  ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος, συνοδευόμενος από τον κ. Ταξίαρχο 96 ΑΔΤΕ Χίου και τον π. Ιωάννη Μουσά.

Ευχόμεθα  και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά.

Επίσης  την Κυριακή 19 Αυγούστου θα εορτασθεί στην ενορία μας με κάθε λατρευτική μεγαλοπρέπεια η μνήμη του Οσίου πατρός Αρσενίου του εν Πάρω όπου  και θα  εκτεθεί  τεμάχιον Ιερού  λειψάνου  του  Αγίου εις προσκύνηση   και ευλογία των πιστών.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

ΣΤΗΝ  ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ

HELLENIC  SEAWAYS

       Ολόθερμες ευχαριστίες και βαθύτατη ευγνωμοσύνη, οφείλει ολόκληρη η ενορία της Παναγίας Λατομιτίσσης, στην Ακτοπλοϊκή Εταιρία HELLENIC SEAWAYS στον Διευθυντή της Ναυτιλιακής Εταιρίας  του ταχύπλοου «Νήσος Χίος» κ. Κωνσταντίνο  Φορτετσανάκη, καθώς και στον Πλοίαρχο  του πλοίου, κ. Ευάγγελο  Αράθιμο.

Κατά την ώρα του δρομολογίου, με κατεύθυνση  από Χίο  προς Μυτιλήνη, ο  καπετάν Ευάγγελος έφερε το πλοίο όσο πιο κοντά γίνονταν  στα παράλια, για να χαιρετίσει ένθερμα την Παναγία την Λατομίτισσα και να αποδώσει τιμές  στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό.

 Συγκινητικές στιγμές έζησαν όσοι ήταν τυχεροί να είναι παρόντες αυτή την ώρα. Το πλοίο σφύριζε ασταμάτητα, πέταγε καπνογόνα στο νερό,  φωτοβολίδες στον ουρανό, έκανε διάφορους ελιγμούς, έβγαζε  από όλα τα σημεία του νερά, λες και έβλεπες ένα μικρό καραβάκι  μέσα σε μία λιμνούλα.

  Με δέηση που ετέλεσε ο πατήρ Βασίλειος για τον πλοίαρχο, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, πλήρωμα και τους συνεπιβαίνοντας, οι χαρούμενες κωδωνοκρουσίες ήταν  η απάντηση από την εκκλησία που ηχούσαν έως τα βάθη της θάλασσας.  Κάθε χρόνο γίνεται αυτό, όπως μας αναφέρει συγκινημένος ο παπά Βασίλης, αφού βέβαια προηγουμένως έχει  ο ίδιος ο εφημέριος συνεννοηθεί  τόσο με το γραφείο  της Ναυτιλιακής Ακτοπλοϊκής Εταιρίας, όσο και με τον Καπετάνιο του πλοίου.

Aύριο εκτενέστερο ειδησεογραφικό και φωτογραφικό ρεπορτάζ, εν όψει του εορτασμού της Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός  46

Κυριακή 12 Αὐγούστου  2012 – Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιζ΄ 14 – 23)

 

«Φέρετέ μοι αὐτόν ὧδε»

Ἀπό μικρό παιδί πλεγμένος στά δίχτυα τοῦ Σατανᾶ ὁ νέος ὁ σεληνιαζόμενος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ἀδελφοί μου, εἶχε καταντήσει κάτω ἀπό τή βασανιστική ἐξουσία του ψυχικό καί σωματικό ἐρείπιο. Ἀπό τή στιγμή ὅμως πού ἡ ἀγάπη καί ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τόν ἐθεράπευσαν, ἕνας καινούργιος κόσμος ἔγινε μέσα του, ὁ κόσμος τῆς χαρᾶς καί τῆς γαλήνης, τοῦ θάρρους καί τῆς αἰσιοδοξίας, τῆς ὑγείας καί τῆς εὐτυχίας.

Μά καί σήμερα οἱ νέοι, πολλοί νέοι, σεληνιάζονται καί «κακῶς πάσχουν», κάτω ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ Σατανᾶ καί τῶν παθῶν τῆς ἁμαρτίας καί γίνονται συχνά, σωματικά καί ἠθικά ἐρείπια. Γι’αὐτό, μέ τήν ἴδια λαχτάρα καί σήμερα ὁ Χριστός μᾶς φωνάζει τό: «Φέρετέ μοι αὐτόν ὧδε».

Νά ὁδηγήσωμε δηλ. τά παιδιά καί τούς νέους κοντά Του. Γιατί κοντά στό Χριστό καί μέσα στό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου Του τά παιδιά μεγαλώνουν σάν σέ θερμοκήπιο, στήν ἀρχή, προφυλαγμένα ἀπό τούς σκληρούς βοριάδες καί τίς καταστρεπτικές καταιγίδες τῆς ἁμαρτωλῆς κοινωνίας μας. Καί, ἀφοῦ στεθεροποιηθοῦν καί ἀποκτήσουν βάσεις γερές, εἶναι ἕτοιμα, ὕστερα, νά ἀντιμετωπίσουν τίς ἐπιθέσεις τίς πολύμορφες τοῦ κακοῦ καί νά νικήσουν. Ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιό Του εἶναι ὁ καλύτερος παιδαγωγός, ὁ τρυφερώτερος φίλος, ὁ δυνατώτερος προστάτης. Κοντά Του οἱ νέοι μας βρίσκουν τή δύναμη, πού θά χρειασθῇ νά ἀναπτύξουν ὅλες τους τίς δημιουργικές πρωτοβουλίες, νά πραγματοποιήσουν τά ὄνειρά τους, νά χτίσουν ἕνα κόσμο καλύτερο ἀπό αὐτόν πού τούς περιβάλλει, νά ἀπολαύσουν τήν εὐτυχία τῆς ζωῆς ὁλοκληρωμένη, νά περιμένουν, μέ βεβαιότητα, καί τήν εὐτυχία τῆς αἰώνιας ζωῆς.

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ αἰώνιος νέος, ὁ αἰώνιος νικητής, ὁ μόνος μακάριος, ὁ μόνος ἐλεύθερος, ὁ νέος καί νεοποιός, ἡ συνισταμένη ὅλων τῶν εὐγενικῶν ἰδανικῶν, πού ποθῇ κάθε ὡραία νεανική καρδιά. Εἶναι ὁ μόνος ἡγέτης καί ἀρχηγός, πού δέν ἀπαγοητεύει ποτέ, πού τά ὑπόσχεται καί τά δίνει ὅλα στούς φίλους καί ὁπαδούς Του καί τίποτε δέν περιμένει, δέν δέχεται ἀπό αὐτούς, σάν ἀνταμοιβή. Πρέπει βέβαια νά Τόν ἀναζητήσουν καί νά Τόν βροῦν. Νά Τόν παραδεχτοῦν καί νά Τοῦ ἀφοσιωθοῦν, νά Τοῦ παραδώσουν τήν καρδιά καί τήν σκέψη τους, νά Τόν ζήσουν στή ζωή τους. Τότε, ἀκολουθῶντας τόν δύσκολο δρόμο τῆς ἀρετῆς, θά φτάσουν πολύαθλοι καί νικητές, ὅπως ὁ ἀρχαῖος, ὁ μυθικός ἥρωας Ἡρακλῆς, στούς κόσμους τῶν ἡμιθέων. Τά νειᾶτα τους θά μείνουν αἰώνια, γιατί ἡ δόξα καί ἡ ὀμορφιά τῆς ἁγιότητας θά ἐξουδετερώσῃ καί θά ἐμποδίσῃ τό γερασμό τῆς ἁμαρτίας νά τούς ρυτιδώσῃ τήν ψυχή, νά διαβρώσῃ τήν καρδιά καί νά κατασπιλώσῃ τό σῶμα.

Ὁ δίκαιος Ἄβελ, ὁ πάγκαλος Ἰωσήφ, ἡ Παρθένος Μαρία, ὁ ἠγαπημένος μαθητής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, στρατειά ὁλόκληρη καί νέφος ἡρώων καί μαρτύρων, μέχρι σήμερα ἀστράφτουν καί φωτίζουν, καί ἠλεκτρίζουν ἀπό τήν αἰώνια δόξα τους ὅλους ἐκείνους, πού φλέγονται γιά τά μεγάλα καί αἰώνια ἰδανικά. Ὅσοι γηράσαμε καί καμπουριάσαμε κάτω ἀπό τό βάρος τῶν παθῶν τῆς ἁμαρτίας, ὅσοι εἴμαστε «κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι»ἀπό τό ἄγχος καί τόν πόνο τῆς ζωῆς- καί ποιός δέν εἶναι;- ὅσοι βρισκόμαστε κοντά στό κατῶφλι τῆς ἄλλης ζωῆς, σ’ Ἐκεῖνον ἄς στρέψωμε τό βλέμμα τῆς ἐλπίδας καί ἄς Τοῦ δοθοῦμε τελικά. Θά εἶναι ἡ πιό ὄμορφη πρᾶξη τῆς ζωῆς μας. Ἀλλά καί ὅσοι μέ τά φτερά τῆς νιότης ξεκινοῦν καί πετᾶνε γιά κάποιους ἄλλους κόσμους καί κάποιες ἄλλες χαρές, «ἐλᾶτε νειᾶτα στό Λυτρωτή, τό Σταυρωμένο θριαμβευτή. Τί χαρά τά νειᾶτα νά δοθοῦν στό Χριστό, γι’ Αὐτόν ν’ἀγωνισθοῦν, μέ τή σημαία τοῦ ἔργου Του ἐμπρός νά προχωροῦν!».                                            Γένοιτο!

                                                                                                    Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου


  

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ  ΤΕΛΕΣΕ 

ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ 

ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΙΟΥ κ. ΜΑΡΚΟΣ

Το απόγευμα  της Τετάρτης  8 Αυγούστου
 και ώρα 7.15 μ.μ.
 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου
 κ. Μάρκος τέλεσε την Ιερά Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο  στην ενορία μας.

 Ο εφημέριος  του ιερού μας ναού πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης μαζί με τον Ιερέα του Αγίου Λουκά Λειβαδίων  πατέρα Γεώργιο Χανδρή καλωσόρισαν  τον Σεβασμιώτατο στην Παναγία τη Λατομίτισσα. Οι πιστοί  προσήλθαν  με ευλάβεια και συγκίνηση ακούγοντας την ωραία ακολουθία της Μικράς Παρακλήσεως.

Στο τέλος ο Μητροπολίτης  κ. Μάρκος, απηύθυνε λίγα λόγια στο εκκλησίασμα  αναφερόμενος στην Παναγία μας που σε λίγες ημέρες θα εορτάσομε. Ακόμα και οι άπιστοι σε μια δύσκολη στιγμή επικαλούν την Παναγία μας. Θα πρέπει επίσης όπως τόνισε όταν ακούμε συνανθρώπους μας να βλασφημούν την Παναγία να τους επιπλήττομαι  και όχι να τους αφήνομε να μιλούν με τόσα χυδαία λόγια για την μητέρα του Ιησού Χριστού την Παναγία μας.

Κλείνοντας την ωραιότατη και επίκαιρη ομιλία του μας τόνισε ότι: «Είναι μεγάλη αμαρτία να αφήνεις άνθρωπο να προσβάλλει το όνομα της Παναγίας μας».

Ευχαρίστησε τέλος τους Ιεροψάλτες του ναού μας για την ωραιότατη απόδοση της Μικράς Παρακλήσεως εις την  Υπεραγία Θεοτόκο. Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 45

Κυριακή 5 Αὐγούστου 2012 – Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιδ΄ 22 – 34)

«ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τό πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος»

Μεγάλη ἡ τρικυμία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅπως μᾶς τήν διηγεῖται σήμερα τό ἱερόν Εὐαγγέλιον. Τά στοιχεῖα τῆς φύσεως μαίνονται κυριολεκτικά . Ὁ ἄνεμος λυσσομανᾶ καί ζητᾶ νά καταποντίση τό ἀδύνατο πλοιάριο τῶν μαθητῶν. Ἡ θάλασσα ἀφρισμένη θέλει νά τό κρατήση γιά πάντα στήν ὑγρή ἀγκαλιά της. Οἱ Ἀπόστολοι, παρά τήν τόση γνωριμία τους μέ τό ὑγρό στοιχεῖο, ἀπεγνωσμένα προσπαθοῦν νά σωθοῦν. Καί τότε, στήν πιό κρίσιμη στιγμή, ὁ ἐξουσιαστής τῆς φύσεως καί τοῦ σώματος σώζει τούς Ἀποστόλους ἀπό τόν καταποντισμό.

Α΄ «Ἔμβάντων αὐτῶν εἰς τό πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος». Καί πῶς νά μήν κοπάση μπροστά στή θεϊκή ἐξουσία; Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων εἶναι μιά θάλασσα πραγματική. Εἶναι ἕνα πέλαγος ἀληθινό καί ἐμεῖς ταξιδιῶτες σ’ ἕνα κόσμο πού τίς περισσότερες φορές εἶναι φουρτουνιασμένος. Ὄμορφη ἦταν ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου, μέσα στόν Παράδεισο. Γαλήνια καί ἀκύμαντη περνοῦσε το λίγο, δυστυχῶς, χρονικό διάστημα, πού μπόρεσε νά τήν ἀπολαύση. Μά ἡ πονηρία τοῦ Διαβόλου καί ἡ μοχθηρία του, ἡ κακή συμβουλή τοῦ ὄφεως καί ὁ ἐγωϊσμός τοῦ ἀνθρώπου ἐδημιούργησαν αὐτό τό φουρτουνιασμένο πέλαγος μέσα στό ὁποῖο ἡ γαλήνη εἶναι σπάνια καί παραμένει μονάχα ὄνειρο τῶν δυστυχισμένων θαλασσοπόρων τῆς ζωῆς. Ἔτσι τό πλοῖο τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου, σάν τό πλοῖο τῶν Μαθητῶν τήν ἄγρια ἐκείνη νύκτα στήν λίμνη τῆς Γεννησαρέτ, εἶναι σχεδόν πάντοτε «βασανιζόμενον ὑπό τῶν κυμάτων». Ὁ ἀνεμοδαρμός καί ἡ θαλασσοταραχή μᾶς ἔγιναν μόνιμοι σύντροφοι. Καί ἐμεῖς παλεύομε μέ δύναμη καί θάρρος, μά πολλές φορές οἱ τρικυμίες ἔρχονται ἡ μιά κοντά στήν ἄλλη, χωρίς νά μᾶς ἀφήσουν νά πάρωμε οὔτε μιά ἀναπνοή. Πότε οἱ ἀρρώστειες, πότε οἱ ἀτυχίες, πότε ὁ διασυρμός καί ἡ συκοφαντία, πότε ἡ ἀδιαφορία καί πότε ἡ ἀπόγνωση.

Β΄ Καί ἐδῶ εἶναι τό σπουδαῖο. Γιατί τίς τρικυμίες τῆς θάλασσας ὅλοι τίς βλέπουν καί μποροῦν νά ζητήσουν καί νά δώσουν βοήθεια. Μά τίς τρικυμίες πού σηκώνονται ἄγριες στό πέλαγος τῆς καρδιᾶς καί στόν ὠκεανό τῆς ψυχῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου, δέν μπορεῖ κανείς, ἐκτός ἀπό τόν ἴδιο, νά τίς δῆ καί νά τίς νοιώση. Ἕνας μόνον Δυνατός κάι μοναδικός ὑπάρχει, πού γνωρίζει καί μπορεῖ νά σώση τόν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνος πού «ἐτάζει καρδίας καί νεφρούς» καί «τά κρύφια τῶν ἀνθρώπων ἐπιστάμενος μόνος». Ἐκεῖνος πού «ἔφραξε θάλασσαν πύλαις», μόνον Αὐτός «ὁ περιπατῶν ἐπί τῆς θαλάσσης», ὁ Κύριος Σαββαώθ, ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων, ὁ Λυτρωτής καί οἰακοστρόφος τοῦ πλοιαρίου τῆς ζωῆς μας. Κανένας ἄλλος δέν μπορεῖ νά φέρη τή γαλήνη στήν ταραγμένη ψυχή.

Ἀδελφοί μου! Εἶναι ἀναμφισβήτητο πώς τῆς ζωῆς οἱ τρικυμίες, πού γίνονται μέσα στίς ἀνθρώπινες καρδιές, εἶναι πολύ πιό τρομερές ἀπό ἐκεῖνες πού ἀναταράζουν τή θάλασσα. Μά προσεύχεται γιά μᾶς αὐτές τίς δύσκολες ὧρες ὁ Χριστός. Καί ὅταν ἀκόμη ἐμεῖς λιποψυχοῦμε καί σάν τόν Πέτρο κινδυνεύομε ν’ ἀφανισθοῦμε στῶν κυμάτων τή μανία, Ἐκεῖνος – φτάνει νά τοῦ φωνάξωμε τήν ἀπεγνωσμένη κραυγή τοῦ Πέτρου: «Κύριε σῶσον μέ» - ἁπλώνει θεόπρεπα τό χέρι Του καί μᾶς σώζει μέ εὐσπλαχνία, λέγοντάς μας στοργικά: «Ὀλιγόπιστε εἰς τί ἐδίστασας;» Χαρά σ’ἐκείνους, πού στίς τρικυμίες τῆς ζωῆς τους ἀποζήτησαν μέ ὅλη τή δύναμή τους τόν Χριστό. Αὐτοί μαζί Του μπῆκαν στό πλοῖο Του ἐκεῖ πού βασιλεύει πάντα ἡ γαλήνη ἡ εὐτυχία καί ἡ χαρά. Εἴθε ὁ Κύριος νά μᾶς χαρίζη πάντα τή γαλήνη καί τήν εἰρήνη Του. Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΙΕΡΩΝ  ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΝ 

ΕΝ ΟΨΕΙ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

 Καθημερινά  στον Ιερό Ναό μας θα τελείται  

Ιερά Παράκλησις στην Υπεραγία Θεοτόκο και ώρα 6.00 μ.μ.

Επίσης  στις  8 Αυγούστου 2012  και ώρα 7.15 μ.μ. θα  προεξάρχει  της  Ιεράς  Παρακλήσεως 

ο     Σεβασμιώτατος     Μητροπολίτης    Χίου 

κ. ΜΑΡΚΟΣ .

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 44

Κυριακή 29 Ἰουλίου 2012 - Η΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιδ΄ 14 – 22)

«Ἔφαγον πάντες καί ἐχορτάσθησαν»

Ἔφαγαν ὅλοι, οἱ πέντε χιλιάδες ἄνδρες μαζύ καί τά γυναικόπαιδα, ἀπό τά εὐλογημένα ἐκεῖνα πέντε ψωμιά καί τά δυό ψάρια στήν ἔρημο τῆς Γαλιλαίας. Καί ἐχόρτασαν ὅλοι, καί ἀπό τά ἀποκόμματα πού περίσσεψαν, γέμισαν οἱ Ἀπόστολοι δώδεκα κοφίνια. Ναί, ἀδελφέ μου! Ὁ δωρεοδότης Θεός, ὅταν σκορπᾶ τίς εὐλογίες Του στό ἀνθρώπινο γένος, εἶναι ὑπερβολικά σπάταλος καί ἀνοιχτοχέρης. Δέν τσιγκουνεύεται, δέν προσωποληπτεῖ, δέν ἀποβλέπει στήν ἀνταπόδοση. Αὐτό συμβαίνει πάντοτε στά ὑλικά ἀγαθά, στόν «ἄρτον τόν ἐπιούσιον», στά ἀπαραίτητα μέσα γιά τή συνέχιση τῆς ζωῆς μας.

«Πλούσιοι ἐπτώχευσαν κάι ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ». Καί ἄν ἀκόμη συμβαίνει στή ζωή τῶν πιστῶν νά ὑπάρχῃ κάποτε οἰκονομική δυσκολία καί ἀνάγκες ἀνικανοποίητες, αὐτό γίνεται, γιά νά δοκιμάζεται ἡ πίστη, νά καρποφορῇ ἡ ὑπομονή, νά γιγαντώνεται ἡ ἐλπίδα. Τότε, ὅταν μέσα στήν κάποια κάποτε στέρηση τῶν ὑλικῶν, ἀνθοφοροῦν καί παρουσιάζονται οἱ καρποί τοῦ Πνεύματος, ὁ πιστός δέν δυσανασχετεῖ, δέν ἀπελπίζεται, δέν ἁμαρτάνει. Ἔχει πλούσια τά πνευματικά ἀγαθά, ἀπολαμβάνει ἀνεξάντλητες τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ μέ τήν ψυχή του, μένει δεμένος μαζί του, εὐτυχισμένος πραγματικά ἀπό τούτη τή ζωή, βέβαιος γιά τήν αἰώνια εὐτυχία τῆς ἄλλης. «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα» - εἶπεν ὁ Κύριος - «δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καί εἰσελεύσεται καί ἐξελεύσεται καί νομήν εὑρήσει». «Πρός τίνα, λοιπόν, Κύριε, ἀπελευσόμεθα;» ἐρωτᾶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Καί προσθέτει: «Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις». Κοντά Σου καί μαζί Σου ἑνωμένοι, ἔχομε ὄχι μόνο τήν πρόσκαιρη τούτη ζωή στήν πληρότητά της, ἀλλά καί τήν αἰώνια καί ἀτέλειωτη μακαριότητα.

Σήμερα, μέσα στήν ὑπερπαραγωγή τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἑκατομμύρια ἄνθρωποι δυστυχοῦν καί χιλιάδες πεθαίνουν καθημερινά ἀπό πεῖνα. Εἶναι γιατί καί ἐκεῖνοι πού ἔχουν κι’αὐτοί πού στεροῦνται, δέν ἔχουν καί δέν ἐπιζητοῦν τόν ἕνα καί μοναδικόν Ἄρτον, πού δίνει ζωή, πού σκορπᾷ χαρά καί εἰρήνη, πού κάνει εὐτυχισμένη τήν καρδιά καί τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ὅποιος ἔχει τόν Ἰησοῦ, κατέχει τό πᾶν, βεβαίωνε ὁ Πασκάλ. Καί ἡ λύσις ὄλων τῶν προβλημάτων, πού ἀπασχολοῦν τόν ἄνθρωπο, ἀπό τά πιό ὑλικά μέχρι τά πνευματικώτερα καί οὐράνια, εἶναι ὁ Ἰησοῦς καί ἡ διδασκαλία Του, ἔλεγε ὁ Ροῦσβελτ. Ὅποιος, λοιπόν, μελετᾷ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί μέ αὐτόν τρέφει τήν ψυχήν του, - ὅποιος τήν πίστη καί τήν ἀγάπη στά ἔργα καί τίς ἐκδηλώσεις τῆς καθημερινῆς του ζωῆς ἔχει ὑπόβαθρο καί ὁδηγό, καί ζῇ τόν Χριστόν, καλλιεργώντας τήν ἀρετή, τήν ἁγιότητα-, ὅποιος «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης» κοινωνεῖ τακτικά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας – αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινά εὐτυχισμένος, ὁ πραγματικά «χορτάτος», καί πέρα γιά πέρα ἱκανοποιημένος ἄνθρωπος.

Ἄς δώση ὁ Κύριος κοντά Του νά ἐπιζητήσωμε τόν χορτασμό τῆς ψυχῆς μας. Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ Η πολυαθλος

 και ενδοξος παρθενομαρτυς της Χιου  

 

Ανάμεσα στους πολυάριθμους Αγίους, που κοσμούν το τοπικό αγιολόγιο και τη μακρόχρονη εκκλησιαστική ιστορία του μυροβόλου νησιού της Χίου είναι και η Αγία παρθενομάρτυς Μαρκέλλα, που αποτελεί το ευλαβικό καύχημα των απανταχού της Γης Χίων και τον πολύτιμο πνευματικό θησαυρό για χιλιάδες προσκυνητές, που συρρέουν στον τόπο του μαρτυρίου της για να αποδώσουν τον οφειλόμενο σεβασμό στο μεγαλείο και τον ηρωισμό της, αλλά και για να ζητήσουν τη θαυματουργική της χάρη για την επίλυση σωματικών και ψυχικών ασθενειών.

Η Αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου. Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της Αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Όσιο Νικηφόρο τον Χίο, η Αγία Μαρκέλλα έζησε και ήκμασε περί το 1500. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάκοπα με τον Θεό. Αυτόν τον "επίγειο άγγελο" φθόνησε ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.

Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να νιώθει προς αυτή μία αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Τότε η δύστυχη και έντρομη κόρη προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της Αγίας. Ένας βοσκός όμως αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να την φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του και έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος. Η Αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της Αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, οργίστηκε ακόμη περισσότερο και έκοψε με ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μία ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της Αγίας, που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.

Ο σχισμένος βράχος, που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της Αγίας, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσεύχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, που με τη χάρη του Θεού, έχει επιτελέσει η Αγία Μαρκέλλα από την εποχή του μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας, ενώ μάρτυρες θαυμαστών σημείων έγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας μας, όπως Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της Αγίας, Όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας για να προσευχηθούν. Η μνήμη της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό της Αγίας, που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο προσκύνημα.

Η φιλοπατρία των απανταχού της Γης ευρισκομένων Χίων, αλλά και τα αναρίθμητα θαύματα της Αγίας οδήγησαν στην ανέγερση ιερών ναών επ’ ονόματι της πολυάθλου και ενδόξου παρθενομάρτυρος της Χίου. Έτσι η συνοικία του Βοτανικού στην Αθήνα κοσμείται με ενοριακό ναό της Αγίας Μαρκέλλας, ενώ τα τελευταία χρόνια ανεγέρθηκε περικαλλές παρεκκλήσιο στο όνομα της Αγίας και στην περιοχή της Κάτω Κηφισιάς. Γραφικά παρεκκλήσια επ’ ονόματί της έχουν καταγραφεί στις Σπέτσες, την Άνδρο, τη Μήλο, τη Σαντορίνη και τη Σάμο.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

Ασματική Ακολουθία, Βίος και Παρακλητικός Κανών της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος, Έκδοσις Ιερού Προσκυνήματος Αγίας Μαρκέλλης, Βολισσός Χίου 1980.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

     

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 42

Κυριακή 15 Ἰουλίου 2012

ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

(Ματθ. ε΄ 14 – 19)

«Ὅς δ’ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται»

Ὅλοι θαυμάζομε τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε, κατά κάποιο τρόπο, τό μεγαλεῖο καί τή δόξα. Ὅλοι, ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοία, στό βάθος τῆς ψυχῆς μας ποθοῦμε τόν οὐρανό. Ἀκολουθοῦμε ὅμως συνήθως διαφορετικούς, λαθεμένους δρόμους. Ματαιοπονοῦμε κυνηγῶντας χίμαιρες ἤ αὐταπατώμεθα ἐπαναπαυόμενοι σέ κίβδηλα, μέτρια, ἐφήμερα κατορθώματα. Ἡ μεγαλωσύνη καί ἡ δόξα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ εὐτυχία τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων εἶναι ἕνας καρπός θεόσδοτος βέβαια, εἶναι «ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», ἀλλά συγχρόνως ὁλοπρόθυμος, εὐλογημένος ἀγώνας τοῦ ὁποιουδήποτε πιστοῦ. Μᾶς τό εἶπε ξεκάθαρα ὁ Κύριος: «Ὅποιος θά ἐφαρμόσῃ στή ζωή του τίς ἐντολές Μου καί διδάξῃ ἀνάλογα μ’αὐτές τούς ἀνθρώπους, αὐτός θά ὀνομασθῇ μεγάλος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».

Παράδειγμα: Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καί συγκεκριμένα τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συγκλήθηκε στή Χαλκιδόνα τῆς Βιθυνίας τό 451 μ.Χ., τούς ὁποίους γιορτάζομε σήμερα. Ἄκουσαν βαθειά μέσα των τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, τή φωνή τῶν καιρῶν των, τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Συγκλονίσθηκαν οἱ καρδιές των, γιγάντωσε ἡ ψυχή των, πλάτυνε καί δόθηκε στόν κόσμο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ ἡ ζωή των. Σκόρπισαν τά πλούτη στούς φτωχούς, ὅπλισαν τό μυαλό τους μέ τή γνώση καί τή μόρφωση τοῦ λόγου τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ, ἔζησαν τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα τοῦ βίου, ἐποίμαναν μέ αὐταπάρνηση καί στοργή τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ. Ὑπεράσπισαν ἀκόμη ἡρωϊκά καί μέχρι θανάτου τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τήν ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας, ἀρνήθηκαν κάθε συμβιβασμό μέ τήν αἵρεση, τήν πλάνη, καί ἔκλεισαν μέ Συνοδικούς Κανόνες καί σοφά, θεοφώτιστα συγγράμματα τό στόμα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας. Εἶδαν τόν ἄνθρωπο μέ συμπόνια, τόν συμπαραστάθηκαν στά προβλήματά του, τόν στήριξαν μέ τό προσωπικό τους παράδειγμα πίστεως καί ζωῆς, γέμισαν τήν ἐποχή τους μέ τά «καλά ἔργα», δικαίωσαν τόν Κύριο, πού τούς ὠνόμασε «φῶς τοῦ κόσμου καί πόλιν ἐπάνω ὄρους κειμένην», καί τώρα ὄχι μόνο στή γῆ ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στόν οὐρανόν ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦ, δοξάζονται καί εὐτυχοῦν αἰωνίως. Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτοί. Νέφος ὁλόκληρο κοντά σ’αὐτούς, πού ἐπίστεψαν, πού ἔζησαν, πού ἐδίδαξαν τήν ἀλήθεια καί τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ, μέ τῆς μεγαλωσύνης τό στεφάνι, ἀπολαμβάνουν τήν οὐράνια μακαριότητα.

Ἐγώ καί σύ, ἀδελφέ μου, τί θά κάνωμε; Ὁ δρόμος εἶναι ἀνοιχτός καί περιμένει νά τόν βαδίσωμε. Ναί. Μᾶς περιμένει! Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου 

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

  Ἀριθμός 41

Κυριακή 8 Ἰουλίου 2012 – Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. η΄ 28 – θ΄1)

Μετά τήν θεϊκή προσταγή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ δαίμονες, ἀφοῦ προηγουμένως ἐβασάνισαν φοβερά τούς ἀνθρώπους, τούς ἄφησαν κάι ἔφυγαν. Μπῆκαν στούς χοίρους, μέ ἄδεια καί πάλι τοῦ Χριστοῦ, πού τούς ἐπέτρεψε, γιά νά φανῆ πιό καθαρά τό θαῦμα πού ἔγινε, ἀλλά καί νά φανερωθοῦν πιό πολύ οἱ καταχθόνιοι σκοποί, τούς ὁποίους ἐπιδιώκουν.

Α΄ «Ὑπάγετε»! Φύγετε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Πηγαίνετε, προστάζει ὁ Λυτρωτής τῶν ψυχῶν. Μόνον Αὐτός, συμμεριζόμενος τό δρᾶμα τῶν δαιμονιζομένων, ἐλευθερώνει καί σώζει τίς ψυχές. Τίς σώζει ἀπό τούς δαίμονες τῆς ἁμαρτίας. Γιατί ὑπάρχουν στή ζωή τόσοι ἄλλοι δαιμονισμένοι, χωρίς βέβαια κρίση δαιμονική, σάν τῶν δύο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, μά ἐξ ἴσου φοβεροί καί ἐπικίνδυνοι, δαιμονισμένοι πραγματικά. Κοίταξε τόν ἄνθρωπον αὐτόν. Περπατεῖ τρικλίζοντας. Τό βλέμμα του ἠλίθιο. Ἡ γλῶσσα του δέν μπορεῖ νά ἀρθρώσῃ. Δέν ξεύρει πού βρίσκεται, οὔτε τί κάνει. Τό μυαλό του εἶναι θολωμένο. Δέν μπορεῖ νά σκεφθῇ. Ὁ Θεός τόν ἔκαμε βασιλέα τῆς κτίσεως καί ἐκεῖνος κατέβασε τόν ἑαυτό του στήν τάξη τῶν κτηνῶν. Εἶναι ὁ δοῦλος τῆς μέθης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν ἄλλον. Μέ λύσσα σύρεται πίσω ἀπό τή σάρκα καί τήν ἡδονή. Βουτηγμένος στήν αἰσχρότητα. Διαμονή του τά καταγώγια. Ἐργασία του: ἡ ἀκολασία. Εἶναι ὁ σαρκολάτρης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν τρίτον . Τά μάτια του κόκκινα καί ἐξογκωμένα ἀπό τήν ἀγρυπνία. Οἱ τσέπες του ἄδειες. Κουρέλι σωματικό καί ψυχικό. Εἶναι ὁ χαρτοπαίχτης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν ἄλλον. Εἶναι ταραγμένος, κίτρινος, ξάγρυπνος, ἀνήσυχος. Σκέπτεται πάντα τό κακό, λυώνει σάν κέρι ἀπό τό κακό, γιά τούς ἄλλους. Πλέκει συκοφαντίες καί ἡ ζωή του εἶναι μία δυστυχία διαρκής. Αὐτός εἶναι ὁ κορυφαῖος τῶν δαιμονιζομένων...Εἶναι ὁ φθονερός

Β΄ Πῶς θά γλυτώσωμε ἀπό τούς δαίμονες; Ὁ Σατανᾶς κτυπᾶ τόν λογισμό, τόν θολώνει, προσβάλλει τήν συνείδηση, γιά νά τήν πωρώσῃ καί κάνει τήν καρδιά σκληρή. Ὁ ἄνθρωπος τότε χαρίζει τήν ψυχή του ὁλοκληρωτικά στόν Σατανᾶ. Ἀπό ἄνθρωπος γίνεται ὑπάνθρωπος, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά γίνῃ ὑπεράνθρωπος. Ὄχι βέβαια μέ τήν ἔννοια τῆς νοσηρῆς φιλοσοφίας ἑνός δαιμονισμένου, ἀληθινά, φιλοσόφου, ἀλλά μέ τήν ἔννοια, πώς πρέπει νά ἀνεβῇ ὁ ἄνθρωπος πάνω ἀπό τά γήϊνα καί νά γίνῃ οὐρανοπολίτης. Ἔτσι, κοντά στόν Χριστό, θά μπορέσῃ νά ἀπαλλαγῇ ἀπό τούς δαίμονες καί νά ἀξιοποιήσῃ τήν ἐδῶ ζωή του, γιά νά δημιουργήσῃ τίς κατάλληλες προϋποθέσεις, πού θά τοῦ ἐξασφαλίσουν τήν αἰωνιότητα.

Ἀδελφοί μου! Ὁ Σατανᾶς εἶναι μιά ὀντότης πραγματική. Δέν εἶναι γέννημα τῆς φαντασίας. Πλανῶνται, ὅσοι τόν νομίζουν τέτοιο. Μά δέν παρουσιάζεται μέ τήν πραγματική του μορφή. Γιατί τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἐξαπατήσῃ ἔτσι τίς ψυχές. Πέρνει τήν μορφή τοῦ πάθους, τῆς κακίας, τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἡδονῆς. Ἔτσι εὐκολώτερα καί ἀποτελεσματικώτερα ἐξαπατᾷ.

Ἐμεῖς δέν πρέπει νά πέσωμε στίς παγίδες του. Κι’ ὅταν μᾶς κυκλώνουν οἱ δαίμονες τῶν παθῶν, θά ἐπαναλάβωμε τό λόγια τοῦ Κυρίου: «Ὑπάγετε». Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

              









    ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

Ἀριθμός 40

Κυριακή 1 Ἰουλίου 2012 – Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

(Ματθ. η΄ 5 – 13)

  

«παρακαλῶν αὐτόν καί λέγων...»

Παρακαλεῖ τόν Θεόν, ὁ σημερινός ἑκατονταρχος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τήν θεραπεία τοῦ δούλου του. Τό αἴτημα του εἶναι καί ὀρθό καί λογικό καί δίκαιο. Καί ὁ Κύριος, σάν ἀπάντηση στό αἴτημα αὐτό, χαρίζει τήν ἴασι, χαρίζει δηλ. αὐτό, γιά τό ὁποῖον παρακαλεῖ.

Α) Ὑπάρχουν ὅμως πολλές περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ὅταν συμβαίνῃ νά παρακαλοῦμε τόν Θεό, γιά νά ἐκπληρώσῃ κάποιο αἴτημά μας, κάποια ἐπιθυμία μας, δέν ἀκολουθοῦμε τόν σωστό δρόμο. Οὔτε καί χρησιμοποιοῦμε τόν ὀρθό τρόπο. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού συχνά, πολύ συχνά, ὁ Θεός δέν ἱκανοποιεῖ αὐτά πού Τοῦ ζητοῦμε. Ἔπειτα, εἶναι καί τό ἄλλο. Ὁ Θεός σάν πατέρας μας, ἀλλά καί σάν κυβερνήτης καί προνοητής τοῦ σύμπαντος, γνωρίζει καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλον, ἀκόμη καί ἀπό μᾶς τούς ἰδίους, τίς ἀνάγκες μας καί τά προβλήματά μας. «Οἶδεν ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος ὧν ἔχομεν χρείαν», καί σύμφωνα μέ τήν σοφία, τήν δύναμη καί τήν ἀγαθότητά Του, μᾶς ἱκανοποιεῖ, ὅταν καί ὅπως πρέπει νά μᾶς ἱκανοποιήσῃ. Ποιά πράγματα ὅμως πρέπει νά ζητοῦμεν ἀπό τόν Θεόν, γιά νά μᾶς ἐκπληρώνῃ τίς ἐπιθυμίες μας; Τό λέγει καθαρά καί πολύ σοφά ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Οἷα καί ἡμῖν τοῖς αἰτοῦσι συμφέρει καί τῷ αἰτουμένῳ δοῦναι πρέπει». Δηλαδή, πρέπει νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεόν ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά εἶναι καί γιά τό ψυχικό μας συμφέρον, ἀλλά καί πού ἁρμόζουν στό Θεό. Γιατί συμβαίνει συχνά, ἄνθρωποι νά ζητοῦν ἀπό τόν Θεό πράγματα, πού δέν συμβιβάζονται μέ τήν θεότητα. Ζητοῦν δηλ. νά γίνη ὁ Θεός συνεργός σέ πονηρές καί ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες.

Β΄ Θέλεις νά ζητήσης ἀπό τόν Θεόν; Ζήτησε ἐκεῖνα πού ἐζητοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοί, οἱ ἁγνοί, οἱ γνήσιοι, μέ τό ἀληθινό πνεῦμα τῆς προσευχῆς, πού, ὅπως καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, «ἐντυγχάνει στεναγμοῖς ἀλαλήτοις». Ζήτησε τό κοινό καλό ὅλων τῶν χριστιανῶν, τήν εἰρήνην τοῦ κόσμου, τήν ὁμόνοια καί τήν στερέωση τῆς Ἐκκλησίας. Ἔπειτα, ζήτησε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου καί τήν συγχώρηση τῶν ἐχθρῶν σου, τό χριστιανικόν τέλος τῆς ζωῆς σου καί, πρό πάντων, τήν καλήν ἀπολογίαν, κατά τήν ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Αὐτά εἶναι τά πρῶτα, τά μεγάλα, τά πνευματικά. Μά ἔχεις καί κάτι ἀπό τά κοσμικά; Ἀπό τίς «βιοτικές μέριμνες» καί φροντίδες τῆς ζωῆς; Γι’αὐτά «ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου». Ἀνάφερέ τα καί αὐτά στόν Θεόν καί παρακάλεσέ Τον νά τά τακτοποιήσῃ Ἐκεῖνος, σύμφωνα μέ τό συμφέρον σου. «Ἀποκάλυψον πρός Κύριον τήν ὁδόν σου, ἔλπισον ἐπ’αὐτόν καί αὐτός ποιήσει». Φανέρωσε τούς σκοπούς σου στόν Θεόν καί Αὐτός σάν πάνσοφος, θά σέ φωτίσῃ. Ρίψε τήν ἐλπίδα σου σ’ Αὐτόν καί, σάν Πανάγαθος πού εἶναι, θά σέ ἐλεήσῃ. Ἔχε ἐμπιστοσύνη στή δύναμί Του καί σάν παντοδύναμος θά σέ βοηθήσῃ. Ἕνα μόνο ἔχε ὑπ’ ὄψιν σου. Μή ζητήσῃς ποτέ ἀπό τόν Θεόν τήν ἐκπλήρωση παραλόγων καί ἁμαρτωλῶν ἐπιδιώξεων.

Ἀδελφοί μου! Ἡ μυθολογία ἀναφέρει πώς ἕνας βασιλιᾶς, ὀνομαζόμενος Μίδας, ἐζήτησε ἀπό τούς θεούς - ἐπειδή ἦτο πολύ φιλάργυρος – τήν χάρι, ὅ, τι πιάνει στά χέρια του, νά γίνεται χρυσάφι. Οἱ θεοί τοῦ ἀπήντησαν ὅτι θά μετανοιώση σύντομα. Ἐκεῖνος ἐπέμενε καί οἱ θεοί ἱκανοποίησαν τό αἴτημά του. Ὅ, τι ἔπιανε λοιπόν, γινόταν χρυσάφι. Στήν ἀρχή χαιρόταν ὁ φιλάργυρος αὐτός ἄνθρωπος. Ὅμως, μετά ἀπό λίγο, μετάνοιωσε πικρά. Τά ροῦχα του, τά φαγητά, τά ποτά, ὅ, τι ἄλλο χρειαζόταν, γιά τήν συντήρησή του, γινόταν χρυσάφι. Καί ἔτσι μή μπορῶντας οὔτε νά φάῃ, οὔτε νά πιῇ, οὔτε νά ἐνδυθῇ, ἀπέθανε δυστυχισμένος, ἀντί τῆς εὐτυχίας πού περίμενε.

Προσοχή καί μεῖς, νά μή φθάσωμε στό θλιβερό τέλος τοῦ Μίδα. Προσοχή!

ΠΗΓΗ : Ιερά Μητρόπολης Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 39

Κυριακή 24 Ἰουνίου 2012 – Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Γενέθλιον Ἰωάννου Προδρόμου

«καί ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ...»

      Μιά μεγάλη προσωπικότητα ἀδελφοί μου προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα μέ τήν Εὐαγγελική περικοπή, παραλείποντας τό Εὐαγγέλιο τῆς Γ΄ Κυριακῆς τοῦ Ματθαίου. Ὁ λόγος εἶναι προφανής. 24 Ἰουνίου γιορτάζομε τό γενέσιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ.

Ὁ Ἰωάννης, ὁ γιός τοῦ Ζαχαρία καί τῆς Ἐλισάβετ, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε μέ θαυμαστό τρόπο, σέ μεγάλη ἡλικία τῶν γονέων του, ἐπρόκειτο κατά πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ νά ἀναδειχθῇ ὁ σπουδαιότερος ἄνθρωπος, μετά τήν Παναγία μας πού πέρασε ἀπό τόν κόσμον. Δέν εἶναι ἀνθρώπινη διαπίστωση τοῦτο. Εἶναι διακήρυξη ἀπό τό ἀδιάψευστον στόμα τοῦ Θεανθρώπου. «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ». Εἶναι ὁ μεγάλος Ἐρημίτης τοῦ Ἰορδάνου. «Καί ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρός τόν Ἰσραήλ». Δέν εἶναι μόνον ὁ Προφήτης, ἀλλά «καί περισσότερον προφήτου», ὅπως τόν χαρακτήρισε ἡ Αὐτοαλήθεια. Εἶναι ἡ «φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ», ὅπως τόν προκήρυξαν οἱ πρό αὐτοῦ προφῆτες. Εἶναι ὁ «μείζων τῶν προφητῶν ἁπάντων», ἀφοῦ, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, «ὅν προεκήρυξαν οἱ προφῆται τοῦτον ἐκεῖνος ἐν Ἰορδάνῃ βαπτῆσαι κατηξιώθη». Εἶναι ὁ Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ τελευταῖος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ὁ πρῶτος τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος προετοίμασε τόν λαό, νά δεχθῆ τό Σωτῆρα, πότε μέ τόν ἁπαλό συμβουλευτικό του λόγο καί πότε μέ τό αὐστηρό καί ἐλεγκτικό κήρυγμα τῆς μετανοίας. «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Κήρυγμα ἁπλό, ξεκάθαρο, σύντομο, οὐσιαστικό. Αὐτό τό λόγο τοῦ Βαπτιστή πρωτάκουσαν οἱ ὄχλοι καί ἀπό τοῦ Χριστοῦ τό θεανθρώπινο στόμα. Μ’αὐτό τό κήρυγμα ἄρχισαν ἀργότερα καί οἱ Ἀπόστολοι τό ὄργωμα τῶν ψυχικῶν ἀγρῶν τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τέλος, ἐκεῖνος, τόν ὁποῖον δέν ἐτόλμησαν νά ἀμφισβητήσουν οἱ πονηροί ὑποκριτές Φαρισαῖοι, ὅταν ὁ Κύριος τούς ἀπηύθυνε τό ἀμείλικτο ἐκεῖνο δίλημμα: «Τό βάπτισμα Ἰωάννου πόθεν ἦν; ἐξ οὐρανοῦ ἤ ἐξ ἀνθρώπων;», φοβούμενοι τόν ὄχλον.

Αὐτός ἦταν ὁ Ἰωάννης. Καί ἦλθε στήν καταλληλότερη γιά τήν ἀνθρωπότητα στιγμή. Ἦταν ἡ ἐποχή, πού τό ἠθικό κακό εἶχε κυριέψει τίς ἀνθρώπινες καρδιές καί ὁ κουρασμένος κόσμος ζητοῦσε παντοῦ ναὕρη τή

γαλήνη, μά παντοῦ ἀντίκρυζε τό ψέμα καί τόν πόνο. Ὅλοι ἐπερίμεναν μέ ἀγωνία τοῦ Θεοῦ τήν ἐπίσκεψη στή γῆ, ὅλοι ποθοῦσαν τόν Ἀπεσταλμένο Του νά ἰδοῦν, πού θἄφερνε τή γαλήνη στήν ταραγμένη καρδιά τοῦ κόσμου. Γι’αὐτό μόλις οἱ πρῶτοι διαβάτες ἔφεραν τήν εἴδησι πώς κάποιος ἄνθρωπος ἄγνωστος ζῇ μέσα στίς σπηλιές τῆς ἐρημιᾶς τοῦ Ἰορδάνου, περνῶντας τίς ἡμέρες του μέσα στό δάσος καί ἀπό τό στόμα του βγαίνουν λόγια τόσο δυνατά πού φέρνουν ἀνατρίχιασμα στό κορμί, ἔτρεξαν ἀμέσως ἀπό τίς γύρω χῶρες οἱ ἄνθρωποι σάν τά διψασμένα τά κοπάδια στήν πηγή νά ζητήσουν κοντά του τή γαλήνη, μά τρόμαξαν σάν εἶδαν τόν ἐρημίτη καί ἀπό τά μάτια τους ἔτρεξαν δάκρυα σάν ἄκουσαν ἀπό τό στόμα του νά βγαίνουν λόγια, πού ἔμοιαζαν σάν βρυχηθμοί λιονταριοῦ. «Μετανοεῖτε...ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν...καί ὄψεται πᾶσα σάρξ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ...»

Ὁ λόγος του ἦταν αὐστηρός σάν τό ἡλιοκαμένο του κορμί, μά τραβοῦσε τόν κόσμο, ὅπως ὁ μαγνήτης τραβάει τό σίδερο.

Αὐτό τόν λόγο τῆς μετάνοιας, ἀδελφοί μου, ἔστω καί αὐστηρό, ἄς μήν παύσωμε νά τόν ἀκοῦμε, νά τόν ἀποδεχόμαστε καί νά αἰσθανόμαστε πάντα μέσα στή ψυχή μας τόν ἀντίλαλο τοῦ προφητικοῦ κηρύγματος. Αὐτό θά μᾶς συγκρατεῖ στό δρόμο τῆς ζωῆς μας, θά μᾶς γεμίζει αὐτοπεποίθηση καί θά μᾶς δείχνει τά ὕψη στά ὁποῖα φέρνει τούς ἀνθρώπους πάντοτε ἡ αὐταπάρνηση γιά κάθε ὡραῖο, ὑψηλό καί εὐγενικό. Ἀμήν!  

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Ο ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 38

Κυριακή 17 Ἰουνίου 2012 – Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. δ΄ 18 – 23)

«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

Εἶναι ἡ πρόσκληση μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς ἁπλοίκές καρδιές, γιά νά γίνουν Ἀπόστολοι τῆς Ἰδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξῃ στόν κόσμο. Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέγει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θἀ τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν μετέδωκαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ ἴδια Χάρη νά χειροτονῇ τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι σήμερα, τούς Ἱερεῖς. Γνήσιοι αὐτοί ἀκόλουθοι τοῦ Διδασκάλου τῆς ἀγάπης καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἔζησαν σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη. Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἱ. Κλήρου. Ὁ παπᾶς, αὐτός ὁ μαυροφορεμένος ἐργάτης τοῦ καλοῦ, πού ἔχει «πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζῆ» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο. Εἶναι, ὅπως λέγουν οἱ ναυτικοί μας, «στῖγμα» σωστοῦ προσανατολισμοῦ στόν χάρτη τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου, μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς, στήν διάρκεια τῶν αἰώνων. Εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού μπορεῖ τό ἔθνος μας, ἄνευ ὅρων, νά ἐμπιστευθῇ τήν ὕπαρξη καί τήν πρόοδό του. Γι’ αὐτό καί τόν κυνηγοῦν, γι’ αὐτό καί τόν κτυποῦν, γι’ αὐτό καί δέχεται τίς πιό φοβερές ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Ὅμως ἐκεῖνος δέν φοβᾶται ποτέ. Τό ἀπέδειξεν ἄλλωστε περίτρανα, σέ στιγμές δύσκολες γιά τό ἔθνος. Καί δέν φοβήθηκε οὔτε σκλαβιά, οὔτε μαχαίρι, οὔτε φωτιά. Ἔμεινε μόνος στή σκλαβωμένη Πατρίδα. Ἔγινε φῶς καί ἐφώτισε τήν ἑλληνική καρδιά. Ἐβασανίσθη, ἐσουβλίσθη, ἐκρεμάσθη, ἐσύρθη εἰς τούς δρόμους, ἐρρίφθη εἰς τήν θάλασσα, μά ὁ ἅγιος σκοπός του πραγματώθηκε. Καί εἶναι πάντα ὁ παρηγορητής τοῦ πόνου, μά καί ὁ ὁρμητικός ἀγωνιστής. Εἶναι ὁ βράχος, πού πάνω του σπάζει κάθε λύσσα καί κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι τό στήριγμα, πάνω στό ὁποῖο στηρίζονται οἱ κουρασμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς. Μόνον αὐτός εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο, σέ κάθε περίσταση. Στήν γέννησή του, κοντά. Συμμερίζεται τήν κάθε του χαρά. Μά καί μοιράζεται μαζί του τόν κάθε πόνο. Καί στήν τελευταία του ὥρα τόν προετοιμάζει μέ τά Μυστήρια καί τίς ἁγιαστικές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τήν αἰωνιότητα.

Αὐτός εἶναι ὁ παπᾶς, ἀδελφοί μου! Παντοτεινός καί μοναδικός κλειδοῦχος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Κι’ ἄν περιστάσεις διάφορες, λέγει κάποιος σύγχρονος συγγραφεύς, τοῦ κουρέλιασαν τά ράσα του, τήν καρδιά του κανείς δέν μπόρεσε νά τήν κουρελιάση. Ἄν τοῦ λύγισαν τό σῶμα, τό φρόνημα καί τήν ψυχή καμιά δύναμη δέν στάθηκε ἱκανή νά τήν γονατίση. Ἄς τόν περιφρονοῦν ὅσοι θέλουν ἄς μιλοῦν γι’αὐτόν μέ λόγια πικρά. Ἄς τόν κατατρέχουν ἄς τοῦ στεροῦν καμιά φορά καί τό ψωμί του στίς τρικυμίες τους θά τόν ἀποζητοῦν. Καί θἆναι πάντοτε ἐκεῖνος ὁ κυρίαρχος τῶν ψυχῶν. Γένοιτο! 

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

  ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 37

 Κυριακή 10 Ἰουνίου 2012 – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ. ι΄32 – 33, 37 – 38, ιθ΄ 27 – 30)

«Ἰδού ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καί ἠκολουθήσαμέν σοι»

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί! Βαθύς ὁ πόθος τῆς Ἐκκλησίας νά τιμήσῃ τά παιδιά της πού φωτισμένα ἀπό τό φῶς τῆς Πεντηκοστῆς, ὁπλισμένα μέ τήν πίστη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί ἐφοδιασμένα μέ τήν Χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἀγωνίσθηκαν, μέχρι τέλους, τόν ἀγῶνα τῆς ἀρετῆς. Ἐκαλλιέργησαν τήν ἁγιότητα, ἐτελείωσαν τήν ζωήντους χριαστιανικά καί ἀπολαμβάνουν τώρα, θριαμβευτές, τήν δόξα τοῦ Οὐρανοῦ. Γνωστοί καί ἄγνωστοι, μικροί καί μεγάλοι, ἐγκόσμιοι καί ἐρημικοί, οἱ ἅγιοι ὑμνολογοῦνται καί δοξάζονται σήμερα ἀπό τήν Ἐκκλησία μέ ἐκδηλώσεις θαυμασμοῦ, ἀγάπης καί εὐγνωμοσύνης γιά τήν μεγάλη των προσφορά στό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας. Νά παρουσιάσῃ στά στρατευμένα τέκνα της βατούς τούς δρόμους τῆς πίστεως καί τῆς ἀρετῆς, νά δείξῃ, σάν χειροπιαστή πραγματικότητα, τό ἰδανικό τῆς ἁγιότητος. Νά κινητοποιήσῃ τίς καρδιές μας, νά ἐνισχύσῃ τίς τυχόν προσπάθειές μας γιά μίμηση τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν μίμηση τῶν Ἁγίων. Γιατί, ἄς μή ξεχνᾶμε, τό «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι». Δέν ἐλέχθη μόνο γιά τούς ἁγίους τοῦ Οὐρανοῦ, ἀλλά εἶναι μιά ἀπαίτηση τοῦ Θεοῦ, πού ἀπευθύνεται στόν κάθε ἄνθρωπο τῆς κάθε ἐποχῆς. Καί σήμερα, ἑπομένως, ὅλοι μας πρέπει νά γίνωμε ἅγιοι, καί σήμερα μέσα ἀπό κάθε γωνιά τῆς γῆς ὁ Θεός πρέπει νά ἔχῃ - καί ἔχει - τούς δικούς του, οἱ ὁποῖοι θά Τόν ὁμολογοῦν μέ ἡρωϊσμό, θά Τόν ἀγαποῦν μέ αὐταπάρνηση καί θά ἀγωνίζωνται, μέ σταθερότητα καί συνέπεια, τόν καλόν ἀγῶνα τῆς ἁγιότητας.

Ὅλοι μας σχεδόν θεωροῦμε ἀπρόσιτο καί ἀπλησίαστο αὐτό τό ἰδανικό τῆς Ἁγιότητας. Ἡ σκέψη αὐτή, σάν ἕνα ναρκωτικό, μᾶς ἐμποδίζει νά δραστηριοποιηθοῦμε καί, σάν «πρόφασις ἐν ἁμαρτίαις» μᾶς ἔχει δεμένους μέ τή ἁμαρτία καί τά πάθη μας καί σάν μιά ἀδικαιολόγητη δικαιολογία μᾶς κρατᾶ μακρυά ἀπό ἐκεῖ πού πρέπει νά φτάσωμε. Γνωρίζομε, φυσικά, πώς ὅλοι πέρασαν μέσα ἀπό δοκιμασίες φρικτές, πώς ὅλοι εἶχαν πειρασμούς μεγάλους καί δυνατούς, μάλιστα ἀρκετοί ἔπεσαν πολύ χαμηλά καί ἔχουν στό παθητικό τους φοβερά ἁμαρτήματα, πού πολλοί ἀπό μᾶς οὔτε τά ἔχομε σκεφθῆ. Καί ὅμως! Δέν θέλομε νά προσέξωμε τό μεγάλο τους ἅλμα, τό ἅλμα εἰς ὕψος, πού ἐπραγματοποίησαν. Δέν θέλομε νά ἐμβαθύνωμε στήν ἀγωνία τῆς καρδιᾶς τους καί στόν ἀγῶνα τους νά νικήσουν τήν ἁμαρτωλή τους φύση πού ἐχάρισε τό προνόμιο σ’ αὐτούς νά ἀπολαμβάνουν τήν δόξα τῆς ἁγιότητας.

Κι ἄν ἀκόμη τά διαβάζωμε αὐτά καί τά θαυμάζωμε δέν τά ζηλεύομε, δέν τά ἀντιγράφομε, δέν τά πειραματιζόμαστε. Τά ἴχνη τῆς πορείας τους, γεμᾶτα ἱδρῶτες καί αἵματα μᾶς ὁδηγοῦν στό δρόμο, πού πρέπει νά βαδίσωμε. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀπό τή γενιά μας καί μᾶς περιμένουν. Εἶναι οἱ πρόγονοί μας۠ γιατί τό ξεχνᾶμε; Δέν ὑπάρχει, ἀδελφοί μου, θέμα ἐπιλογῆς. Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος. Χωρίς ἁγιασμό τῆς ψυχῆς καί τῆς ζωῆς μας σ’ αὐτόν τόν κόσμο, «οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον». Ἀλλ’ ἐάν δέν δοῦμε τόν Κύριο κάποτε, ποιός ὁ σκοπός καί τό κέρδος τῆς ζωῆς μας; «Ἴνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν», ἐπιθυμεῖ καί εὔχεται ὁ Κύριος γιά τούς πιστούς. Ὅμως, μόνον «οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ», οἱ ἅγιοι δηλαδή, μόνον «αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται».

Ἄς ἀγωνισθοῦμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, γιά νά βρεθοῦμε κάποτε μαζί μέ τούς ἁγίους στόν οὐρανό! Γένοιτο!    Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

 ΧΙΑΚΑ ΠΕΝΘΗ

 ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Το ΓΕΝΟΣ ΜΑΛΑΧΙΑ

ΘΥΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

Το απόγευμα της   Τρίτης  5   Ιουνίου 2012  στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης   αποχαιρετήσαμε  με βαθύτατη θλίψη την καλή  και άξια  οικοδέσποινα  ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΙΚ. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ, προσφιλής μητέρα του εφημερίου του ως άνω Ιερού Ναού.

Ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος περιστοιχιζόμενος από 35 και πλέον ιερείς, οι οποίοι  προσήλθαν στην εξόδιο ακολουθία τιμώντας   την μεταστάσα,  και τον υιό της πατέρα Βασίλειο.

Με λόγια συγκινητικά αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης μας  κ. Μάρκος , περιγράφοντας  τα αισθήματα  κάθε  μητέρας  που  την αξιώνει ο Θεός να  δεί το  παιδί της  ιερέα. 

<<Υπάρχει ένα βιβλίο  στο οποίο  φανερώνεται πόσο μεγάλη είναι η  αγωνία    για  να βρεθούν ιερείς άξιοι ιερείς και να αντιμετωπίζουν τα γυμνά τα ορφανά  τα εγκαταλελειμμένα  θυσιαστήρια  των ιερών μας  χώρων.

Μέσα  στις  σελίδες  αυτού  του  βιβλίου  παρουσιάζεται  η αγωνία μιας μάνας μεγαλώνοντας το παιδί της  ώστε   να  την αξιώσει   ο Θεός   να το δει   λειτουργό στο ιερό θυσιαστήριο.

Τιμή και δόξα  στην  Χριστιανή αυτή μάνα η  οποία σήμερα   προβαίνει στην Βασιλεία   του  Θεού η αείμνηστη αδελφή   ημών  Δέσποινα.

Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας λέει πως  εάν  σε ένα δρόμο συναντήσεις ένα   βασιλιά   και ένα   ιερέα   θα σκύψεις   και θα φιλήσεις το χέρι του ιερέα.  Της επιφύλαξε ο Θεός Χριστιανά τέλη  να κλείσουν τα μάτια της   βλέποντας  την εικόνα του ιερέως,  της επιφύλαξε ο Θεός να ακούσουν τ΄αυτιά  της  ακούγοντας   από το παιδί  της τους στίχους   ιερού ψαλμού και της επιφύλαξε   ο Θεός   να σφραγίσει το στόμα της με το σώμα και το αίμα  του Χριστού. Και οι τελευταίες λέξεις του Σεβασμιωτάτου στην συγκινητική αυτή ομιλία του ήταν: Χορτασμένη από τον Χριστό ανεβαίνει τώρα να τον συναντήσει.  Καλό παράδεισο Χριστιανή μάνα ιερέως>>.

Εις μνήμην της κατέθεσαν πάρα πολλοί συμπολίτες μας , - περισσότεροι από 150 και πλέον, - ποσά εις το Φιλόπτωχο Ταμείο της Παναγίας της Λατομιτίσσης.  Κατόπιν διαβάστηκαν 2 ψηφίσματα  τα οποία δημοσιεύομε εις το τέλος του κειμένου.

Την αποχαιρετήσαμε  όλοι όσοι την γνωρίζαμε με βαθιά   συγκίνηση γιατί ήταν πάντα ένα χαμογελαστό και πρόσχαρο  άτομο.  Μια μεγάλη μερίδα της Χιακής κοινωνίας,  οι αρχές του νομού μας, γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί, καθηγηταί,   παρέστησαν  για να τιμήσουν  την αείμνηστη κυρά Δέσποινα.

Θερμά συλλυπητήρια στα αγαπημένα της παιδιά  και στα εγγόνια της  που τόσο πολύ τα λάτρευε.

Ιδιαίτερα στον εφημέριο του Ιερού μας Ναού  Πρωτοπρεσβύτερο Βασίλειο Φιλιππάκη  ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την μακαρία της ψυχή και οι ευχές της να τον συνοδεύουν για όλη του την επίγεια ζωή.  Αγάπησε  η αείμνηστη  αυτήν εδώ την ενορία τόσο πολύ  που το έδειχνε πάντοτε έμπρακτα κάθε φορά  χωρίς κανείς να το γνωρίζει. 

Ας είναι  αιωνία της  η μνήμη, ελαφρύ  το χώμα  που την σκέπασε  και  ο μεγαλοδύναμος Θεός  να   χαρίζει  δύναμη  και  αγάπη  στα παιδιά της να αντέξουν  τον χαμό της αγαπημένης τους μητέρας. Αιωνία της η μνήμη.                                                                       Μίτσα Ανταράκη - Μαρουκάκη

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ  ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

TO EKΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΨΗΦΙΣΜΑ

Τα Μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής της Ενορίας μας  πληροφορήθηκαν σήμερα  4 Ιουνίου 2012, την θλιβερή είδηση της απώλειας της αείμνηστης ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ προσφιλής μητέρα του Εφημερίου του ως άνω Ιερού Ναού, και Προέδρου του Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας μας, Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη.

Αφού συνήλθαν σε σώμα τα μέλη του Ιερού μας Ναού o κ. Γεώργιος  Σβίνος, ο κ. Εμμανουήλ Στείρος, η κ. Αφροδίτη Γεωργούλη και η κ. Αργυρώ Σεζένια  αποφάσισαν τα ακόλουθ:
1) Να παρακολουθήσει η Εκκλησιαστική Επιτροπή  την εξόδιο ακολουθίαν της μεταστάσης.
2) Να προσφερθούν χρηματικά ποσά σε άπορες οικογένειες εις μνήμην της.
3) Να δοθεί αντίγραφο του ψηφίσματος στην Τεθλιμμένη οικογένεια.
4)Το παρόν ψήφισμα να αναρτηθεί στο διαδίκτυο του Ιερού μας Ναού www.kimisilatomitissaxiou

Μετά το τέλος  των αποφάσεων λύθηκε η συνεδρίαση των  Μελών.

ΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ  ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ

Τα Μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας μας  πληροφορήθηκαν σήμερα 4 Ιουνίου 2012, την θλιβερή είδηση της απώλειας της αείμνηστης ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ προσφιλής μητέρα του Εφημερίου του ως άνω Ιερού Ναού, και Προέδρου του Φιλοπτώχου Ταμείου της Ενορίας μας, Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη.

Και τα 14 μέλη συνήλθαν σε έκτακτη συνεδρίαση την 4η Ιουνίου 2012 και ώρα 11 π.μ.  κατά την οποία υπογράμμισαν  την αφανή προσφορά της εκλιπούσης στο Φιλόπτωχο Ταμείο της ενορίας μας και την χριστιανική της δραστηριότητα που επιτελούσε δι΄αυτό.

Μετά τούτων αποφάσισαν τα ακόλουθα:
1) Να παρακολουθήσουν όλα τα μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου,  την εξόδιο ακολουθίαν της μεταστάσης.
2) Να προσφερθούν χρηματικά ποσά σε άπορες οικογένειες εις μνήμην της.
3) Να δοθεί αντίγραφο του ψηφίσματος στην Τεθλιμμένη οικογένεια.
4) Το παρόν ψήφισμα να αναρτηθεί στο διαδίκτυο του Ιερού μας Ναού www.kimisilatomitissaxiou

Μετά το τέλος  των αποφάσεων λύθηκε η συνεδρίαση των  Μελών.

ΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

ΤΩΝ  14  ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΧΙΟΥ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ  ΚΗΔΕΙΑ

Την λατρευτή και πολυαγαπημένη  μας  Μητέρα, Γιαγιά, Αδελφή, Θεία και Εξαδέλφη

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Το ΓΕΝΟΣ ΜΑΛΑΧΙΑ

Θύμα πολέμου

Θανούσα κηδεύομεν   Αρχιερατικώς  την Τρίτη 5 Ιουνίου 2012 και ώρα 5.00 μ.μ. εις τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης και παρακαλούμεν όσους τιμούν την μνήμην της όπως  συνοδεύσουν την εκφοράν της.

ΤΑ ΤΕΚΝΑ:

     ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

+ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

    ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ          ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ           ΤΑ ΑΝΗΨΙΑ  

 ΤΑ ΕΞΑΔΕΛΦΙΑ            ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Σημείωση: Παράκληση εκ της οικογενείας αντί στεφάνων τα χρήματα να δοθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

Σημείωση: Λεωφορείο θα αναχωρήσει από την πλατεία των Καρυών στις 4.00 μ.μ. μετ’ επιστροφής.

ΧΙΑΚΑ  ΠΕΝΘΗ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Το Γένος Μαλαχιά

Θύμα πολέμου

Προσφιλής μητέρα του εφημερίου

του Ιερού Ναού Παναγίας 

Λατομιτίσσης Πρωτοπρεσβυτέρου 

πατρός Βασιλείου Νικ. Φιλιππάκη

Εφυγε  από  τη ζωή   η Χιώτισσα οικοδέσποινα

 και ευλαβής Χριστιανή  

ΔΕΣΠΟΙΝΑ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

       Ο πόνος  και η λύπη  για όλους που την ήξεραν  δεν περιγράφεται. Ηταν καλή  και ήσυχη  οικοδέσποινα,   απλή, καταδεχτική  με όλους,  φιλάνθρωπη,  φιλεύσπλαχνη,  πρόσχαρη, τίμια, προσφέροντας  τα πάντα  από καρδιάς  στα παιδιά της αλλά και στα εγγόνια της.

        Πέρασε  ένα μεγάλο και δύσκολο  αγώνα  υποβληθείσα σε πολλές  θεραπείες.  Ο Θεός  όμως  την ήθελε  φαίνεται κοντά του. Τόσο τα παιδιά της όσο και οι αγαπημένες της νύφες δεν την άφησαν λεπτό  μόνη στις δύσκολες ώρες στο κρεβάτι του πόνου.

      Η αείμνηστη υπήρξε υπόδειγμα ηθικής, καλοσυνάτη, πρόσχαρη, δραστήρια, δίκαιη, ελεήμων, καλή Χριστιανή, υπομονετική και στοργική μητέρα.

     Ολη της την ζωή αφοσιώθηκε στην ανατροφή  των αγαπημένων της παιδιών, στάθηκε  και μάνα και πατέρας, προσφέροντάς τους αγάπη, στοργή, σεβασμό στους συνανθρώπους τους και χριστιανική  Αγωγή.

     Ο αείμνηστος σύζυγός της  Νικόλαος – Ανάπηρος πολέμου 1940 – 44, – εδώ και 32 χρόνια  έφυγε από τον μάταιο κόσμο, αφήνοντας την αγαπημένη του σύζυγο ολομόναχη να μεγαλώσει τα τρία τους αγόρια. Η επιθυμία της ήταν τα παιδιά της να είναι αγαπημένα και μονιασμένα  όλη τους την επίγεια  ζωή.

   Στάθηκε βράχος ηθικής και Χριστιανικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών της αλλά και στην εργασία της εδώ και αρκετές δεκαετίες.

     Την αξίωσε ο Θεός να καμαρώσει τον υιό της Βασίλειο ιερέα, και να  αισθάνεται τόση ικανοποίηση και  υπερηφάνεια για τον Πρωτοπρεβύτερο παπά Βασίλη.

        Και ποιος δεν γνώριζε την κυρά Δέσποινα, στο περίπτερο που διατηρούσε επί πολλές δεκαετίες, με τον αείμνηστο σύζυγό της, και μετέπειτα με τον μικρότερο υιό της Λάμπρο, με το γλυκό της το χαμόγελο, με την καλωσύνη της, την πρόσχαρη  οικοδέσποινα που σε όλους είχε πάντα κάτι καλό και σωστό να πεί.

      Στα αγαπημένα της παιδιά: Γιάννη και στην οικογένειά  του, στον Πρωτοπρεσβύτερο εφημέριο του Ιερού μας Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης πατέρα Βασίλειο και στην νύφη της Κωνσταντία αλλά και στα λατρεμένα της εγγόνια και στο δισέγγονο που πρόλαβε να χαρεί, ευχόμαστε  ο μεγαλοδύναμος Θεός  να   τους χαρίζει  δύναμη να αντέξουν  τον χαμό της αγαπημένης τους μητέρας.   

      Η απώλεια  των γονιών  σημαδεύει  την ψυχή  των παιδιών, αλλά το κενό που αφήνει η απουσία της μάνας  είναι υπερβολικά μεγάλο. Εκείνη  από εκεί   ψηλά  θα τους  βλέπει  ήσυχη και ήρεμη,  αφού σαν καλή  και άξια μητέρα  που ήταν έκανε το χρέος της όπως έπρεπε.

       Αιωνία της η μνήμη.

Μίτσα Ανταράκη - Μαρουκάκη

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012 - ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 36

Κυριακή 3 Ἰουνίου 2012 – ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰωάνν. ζ΄37 – 52, η΄12)

* * * *

«Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου»

Φῶτα καί πηγές φωτός, ἀδελφοί μου, γιά νά βλέπουν τά μάτια μας ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν πάντοτε πολλά γύρω μας. Φῶτα καί πηγές φωτός, πού φωτίζουν δυνατά τή σκέψη καί πλουτίζουν τή γνώση τῶν ἀνθρώπων, σήμερα μάλιστα, ὑπάρχουν ἄφθονα καί στό μέλλον θά γίνωνται διαρκῶς περισσότερα.

Δέν θά δυνηθοῦν ὅμως ποτέ ὅλα αὐτά τά φῶτα νά ἱκανοποιήσουν ἀποτελεσματικά τόν ἄνθρωπο, οὔτε καί νά ἀντικαταστήσουν τό Μέγα Φῶς, τό Φῶς τοῦ κόσμου, πού εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν «ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» δηλ. τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Τό πλῆθος τῶν πυρίνων γλωσσῶν, πού ἐφώτισαν σήμερα, ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τούς Ἀποστόλους καί ὅλους τούς πιστούς «ὡς ἑκατόν εἴκοσιν», ἀπέδειξε περίτρανα πώς ἀπό τό πλῆθος τό ἀμέτρητο τῶν βιβλίων, τῶν ἐπιστημονικῶν πειραμάτων καί ἀποδείξεων, τῶν ἐπιτευγμάτων τοῦ πνεύματος σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς γνώσεως, τῆς τέχνης καί τῆς ἐπιστήμης, διάτορη καί ἐπιβλητική θά ἀκούεται πάντα ἡ διακήρυξη τοῦ Κυρίου μας: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου۠ ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς». Οἱ ἀκτῖνες, πού πηγάζουν ἀπό τό φῶς αὐτό, φωτίζουν τά σκοτάδια τῆς προχριστιανικῆς ἐποχῆς, καταυγάζουν μέ ἄπλετο φῶς τούς δρόμους τῆς παρούσης ζωῆς μας καί, ξεπερνῶντας τά ὅρια τοῦ αἰσθητοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου, μᾶς βοηθοῦν νά βλέπωμε τά «ὑπέρ αἴσθησιν» καί τά θεϊκά.

Ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιό Του, ἡ Ἐκκλησία Του καί τά μέσα τῆς Χάριτος, δηλ. τά Ἅγια Μυστήρια μᾶς βοηθοῦν ἀποτελεσματικά μπροστά στά μεγάλα προβλήματα τῆς ζωῆς καί τῆς ὑπάρξεως τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος.

«Ο ὐ δ έ π ο τ ε ἐλάλησεν ἄνθρωπος ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος», διαβεβαιώνουν τούς ἀφέντες τους οἱ ὑπηρέτες τῶν Φαρισαίων. Ὁ Ἰησοῦς οὐδέποτε θά ὑπερβληθῇ διεκήρυξεν ὁ ἀρνητής Ρενάν. Ἔχει τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» ὁμολογεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Οἱ ἄδολες καί καλοπροαίρετες καρδιές, οἱ ταπεινοί καί σώφρονες, οἱ σωστοί ἄνθρωποι πάντα θά μένουν ἱκανοποιημένοι σέ ὅλες τίς ἐποχές ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦν. Ὅλοι θά βρίσκουν κοντά Του τήν πιό καλή λύση στά προβλήματά τους. «Δέν ὑπάρχει πρόβλημα τῆς παρούσης ζωῆς, πού νά μή βρίσκῃ τήν λύση του στό Εὐαγγέλιο», διεκήρυττε ὁ πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ροῦσβελτ.

Τό μόνο πού μένει, ἀγαπητοί μου, εἶναι νά θελήσωμε νά φωτισθοῦμε ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Νά ἀνοίξωμε διάπλατα τά παράθυρα τῆς ψυχῆς μας γιά νά τήν φωτίσῃ. Νά προσαρμόσωμε τά βήματά μας στούς δρόμους πού Ἐκεῖνος μᾶς ὁδηγεῖ. Νά δεχθοῦμε ταπεινά καί ὁλοπρόθυμα τίς λύσεις πού Ἐκεῖνος μᾶς δίνει. Νά ζήσωμε μέ συνέπεια τήν πίστι μας. Νά κρατήσωμε ἀνόθευτη τήν Ὀρθοδοξία μας. Νά πλαταίνωμε κάθε μέρα καί περισσότερο τήν ἀγάπη μας, νά φτερώνωμε μέσα μας πιό δυνατή, κάθε τόσο τήν ἐλπίδα. Νά προετοιμάζωμε σταθερά τά χριστιανικά τέλη μας. Νά νοσταλγοῦμε ἀδιάκοπα τόν οὐρανό, πού εἶναι ἡ αἰώνια πατρίδα μας. Νά παραμένωμε μέσα στήν Ἐκκλησία, σάν συνειδητά καί ζωντανά μέλη της. Ἀπό τή ζωή μας θά φεύγῃ ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀρετή θά γίνεται κτῆμα μας, ἡ Χάρις θά ἔλθῃ, θά ἔρχεται κάθε μέρα καί πιό πλούσια καί ἡ σωτηρία θά ἐξασφαλισθῇ. Θά ζοῦμε μέσα στό φῶς τῆς Πεντηκοστῆς, θά ἀπολαμβάνωμε τίς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θά πλησιάσωμε τό φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, θά γίνωμε «τέκνα φωτός». Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου 

H  ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ    

ΘΕΙΑ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

        Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κρητών Χίου ¨Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ¨ τέλεσε την καθιερωμένη σεπτή μνήμη των μαρτύρων  κατά την μάχη της Κρήτης τελώντας Αρχιερατικό  Μνημόσυνο σήμερα Κυριακή  27 Μαϊου 2012 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΜΑΡΚΟΥ.

Κατά την Θεία Λειτουργία ο Μητροπολίτης κ. Μάρκος πλαισιωμένος  από τον Αρχιμανδρίτη Αλέξιο Mπουρλή εξ Αθηνών εφημέριος του Αγίου Ενδόξου Αποστόλου Θωμά Γουδί,   τον εφημέριο του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης Πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Βασίλειο Φιλιππάκη, και τον Αρχιδιάκονο Κήρυκα Φαράκλα. 

Kατά την επιμνημόσυνο δέηση ετίμησαν με την παρουσία τους οι ιερείς: Οικονόμος πατήρ Γεώργιος Χανδρής εφημέριος Αγίου Λουκά Λειβαδίων Χίου, ο πατήρ Αλέξιος Αγγελίδης εφημέριος στο Ιερό προσκύνημα Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου Νέας Καρβάλης (Καβάλας). 

Τους χορούς των Ιεροψαλτών διηύθυνε ο Πρωτοψάλτης του Ιερού μας Ναού κ. Θεόδωρος Κουτσούδης, αποδίδοντας τα ιερά τροπάρια με Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια.

Μετά το πέρας των λατρευτικών συνάξεων προσήλθε και ο Πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Ιωάννης Μουσάς εφημέριος Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Χίου να τιμήσει τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο  Κρητών Χίου «Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ».

Από την πολιτική ηγεσία παρέστη ο Αντιπεριφερειάρχης Χίου κ. Κώστας Γανιάρης, η Θεματική Αντιπεριφερειάρχης Χίου κ. Λίτσα Λύκου, ο κ. Νίκος Μαρτάκης Αντιδήμαρχος Καθαριότητος, και ο κ. Δημήτρης Μάντικας Πρόεδρος Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου Δήμου Χίου, ο κ. Σταμάτης Κάρμαντζης τ. Πρόεδρος Λιμενικού Ταμείου – υποψήφιος βουλευτής με τη Ν.Δ.  και ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Κώστας Τριαντάφυλλος.

Aπό την στρατιωτική ηγεσία ο ταξίαρχος κ. Μενέλαος Μεϊμάρης πλαισιωμένος με πλειάδα αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού, ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Χίου κ. Ιάκωβος Αρχοντάκης και πλήθος πιστών προσήλθε να τιμήσει την μνήμη των ηρωϊκώς  πεσόντων κατά την μάχη της Κρήτης.

Ένα ωραιότατο λόγο απηύθυνε  ο Σεβασμιώτατος κ.  ΜΑΡΚΟΣ σε όλο το εκκλησίασμα, αναφερόμενος στην οικονομική κρίση που επικρατεί στην Ελλάδα, αλλά και στο θεσμό της  χριστιανικής οικογένειας.

Μεταξύ άλλων τόνισε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης μας ότι: «Αυτοί που είναι μακριά από τον Χριστό χάνονται» . Αναφέρθηκε επίσης για την οικονομική κρίση  επισημαίνοντας ότι: η πατρίδα μας απομονώθηκε, απομακρύνθηκε από το Ευαγγέλιο και από το θέλημα του Θεού.

Εάν εφηρμόζετο το Ευαγγέλιο  από τους κυβερνώντας αυτή η χώρα, η πατρίδα μας δεν θα ευρίσκετο σ’ αυτή την θέση. Οι άρχοντες που μας κυβερνούν θα πρέπει να πιστεύουν στο Χριστό. Αυτοί που είναι μακριά χάνονται. Και έκλεισε την ομιλία του με μία πρόταση, «Αυτή είναι η «συνταγή» για να βγούμε  από την κρίση».

Ακολούθησε η ομιλία του  Εκπροσώπου  του Συλλόγου των Κρητών «Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ» ο οποίος αναφέρθηκε εμπεριστατωμένα στους πεσώντας κατά την μάχη της Κρήτης .

Τέλος προσφέρθηκε κέρασμα στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο της Παναγίας της Λατομιτίσσης από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Κρητών, με ρακί (τσικουδιά), καφέ, ξηρούς καρπούς, άφθονα γλυκά, και αλμυρά. Οι νέοι και νέες με τις Κρητικές φορεσιές περιποιήθηκαν τον κόσμο προσφέροντάς τους και τα παραδοσιακά γλυκά της Κρήτης. Ολοι έφυγαν ευχαριστημένοι, και ικανοποιημένοι από την ενορία της Παναγίας. Και του χρόνου με υγεία. 

Ευχαριστούμε θερμά τον ενορίτη μας κ. Θέμη Αναστασάκη για την βιντεοσκόπηση 

και τον κ. Γιάννη Μαρουκάκη για το φωτογραφικό υλικό.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012 –

 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ,

 Α΄ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 35

Κυριακή 27 Μαΐου 2012 – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, Α΄ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

(Ἰωάνν. ιζ΄ 1- 13)

«Ἵνα πάντες ἕν ὦσι»

Εἶναι ἕνας πόθος θεϊκός αὐτά τά λόγια, ἀδελφοί μου. Εἶναι ἀπό τά βαθειά αἰτήματα τῆς μεγάλης ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἕνα αἴτημα πού πέντε φορές ἔρχεται στά χείλη Του τό βράδυ ἐκεῖνο τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. Ἡ ἑνότης τῶν χριστιανῶν! Ἡ ὁμοφροσύνη τῆς Ἐκκλησίας! Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀπό τά πρῶτα βήματα συνταράσσεται ἀπό αἱρέσεις καί πλάνες, ἀπό διαιρέσεις καί σχίσματα. Ἡ ἱστορία τῶν ἐθνῶν, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἱστορία διχογνωμιῶν καί πολέμων. Ἡ σύγχρονη ζωή μέσα στίς οἰκογένειες καί στίς κοινότητες, στούς συνεταιρισμούς καί τίς συλλογικές προσπάθειες, πού τόσες πολλές φορές δυσχεραίνει τήν ὁμαλή συμβίωση καί συνεργασία...

Ὅλα αὐτά μέσα στήν στοργική μέριμνα τοῦ προσευχομένου Κυρίου ἔχουν τήν πρώτη θέση. Τότε καί σήμερα καί πάντοτε, ἡ δύναμη καί ἡ γαλήνη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ χαρά κάι ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου, μιά πηγή τροφοδοσίας θά ἔχουν: τήν ἑνότητα καί τήν ὁμοφροσύνη μέσα στήν ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ξεκινῶντας ἀπό τόν οὐρανό, ἡ Ἀγάπη ἀναδημιουργεῖ τή ζωή τῆς γῆς καί πάλι ἐκεῖ ξαναγυρίζει, στόν οὐρανό, ὅπου ὁ Θεός καί ἡ ποίμνη Του θά ζήσουν ἑνωμένοι ἀσύγχητα καί ἀδιαίρετα, ὄχι μόνο μέ τήν οὐσία καί τήν φύση τῆς Θεότητας, ἀλλά καί μέ τήν εὐτυχία τῆς τελείας ὁμοφροσύνης, συνεργασίας καί ἀγάπης. Γι’ αὐτό και ὁ Κύριος τήν Ἐκκλησία Του καί τή γῆ μας γενικώτερα τήν θέλει σάν ἀντικατοπτρισμό τῆς κοινωνίας τῆς Ἁγίας Τριάδος. «Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς...ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς» προσεύχεται ὁ Κύριος, καί προσθέτει: Σέ παρακαλῶ, Πατέρα Μου, ὄχι μόνον διά τούς Ἕνδεκα τούτους μαθητάς Μου, ἀλλά καί δι’ἐκείνους πού θά πιστεύσουν στό μέλλον διά τοῦ κηρύγματός τους εἰς Ἐμέ. Σέ παρακαλῶ δι’ ὅλους αὐτούς, διά νά εἶναι ὅλοι ἕνα διά τῆς ἀγάπης καί ὁμοφροσύνης πού θά κυριαρχῇ μεταξύ τους. Καθώς Σύ Πάτερ, εἶσαι ἑνωμένος μέ Ἐμέ καί Ἐγώ εἶμαι ἑνωμένος μαζί Σου, λόγῳ τοῦ ὅτι ἔχομε καί οἱ δύο τήν αὐτήν οὐσίαν καί φύση, ἔτσι, Σέ παρακαλῶ, νά εἶναι καί αὐτοί ἕνα, διά τῆς κοινωνίας καί ἑνώσεώς τους μέ Ἡμᾶς. Ὕστερα, λοιπόν, ἀπό αὐτή τή βαθύτατη ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, μετά ἀπό τά διδάγματα τῶν παθημάτων πού μᾶς παρουσιάζει ἡ Ἰστορία, ἀλλά καί ἀπό τήν τόσον ἠλεκτρισμένην ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατεῖ στήν οἰκουμένη καί πού κρατεῖ ἄτομα καί λαούς σέ διαρκῆ ἀγωνία γιά τό μέλλον, ποιά εἶναι ἡ θέση ἡ δική μας, ἀδελφοί μου; Ἡ ἰδιότης μας ὡς χριστιανῶν, ὡς ἐκκλησιαζομένων μάλιστα χριστιανῶν, καί ἡ συμμετοχή μας αὐτή τήν ὥρα στό Μυστήριον τῆς Ἀγάπης, τήν Θείαν Εὐχαριστία, μᾶς τονίζει, μᾶς ἀναγκάζει – μπορῶ νά πῶ - νά ἐπιδιώξωμε, νά προσπαθήσωμε ἔντονα, ὥστε νά πραγματοποιεῖται μεταξύ μας ὁ θεϊκός πόθος τῆς ἑνότητας. Ὀ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει: «παρακαλῶ, ἀδελφοί μου, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες καί μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα. Ὑμεῖς δέ πάντες τό ἕν φρονοῦντες, ὁμόψυχοι», ὅπως οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν αὐτό δέν τό ἐπιδιώξωμε ἐμεῖς, ποιός ἄλλος θά τό πραγματοποιήση; Ἄν οἱ χριστιανοί πού ἐκκλησιάζονται, κοινωνοῦν, ἐξομολογοῦνται καί μελετοῦν τό Εὐαγγέλιον, δέν δημιουργοῦν στήν οἰκογένειά τους, στό κατάστημά τους, στήν ἐπιχείρησή τους, στήν ἐνορία τους, ἀτμόσφαιρα καλῆς καί ὁμαλῆς συνεργασίας, σταθερῆς ἑνότητας, μακρόθυμης καί μεγαλόψυχης καί ταπεινῆς ἀγάπης, ἀπό ποιούς ἄλλους ἔχομε τήν ἀπαίτηση νά τό κάμουν;

Ἀδελφοί μου! «Τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αἰτησάμενοι, ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Αὐτός ὁ Κύριος Ἰησοῦς, μαζί Του ὁ Πατέρας ὁ οὐράνιος καί τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι τό κέντρο πού μᾶς ἕλκει καί πρός τό ὁποῖον ὅλοι πρέπει νά φερώμεθα. Ἐάν Αὐτός ἀποτελεῖ τό σημεῖον προσανατολισμοῦ μας καί τό μοναδικό μας Ἰδανικό, τότε σύν τῷ χρόνῳ καί ὁπωσδήποτε πλησιάζοντάς Τον, θά πλησιάζωμε καί ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ἑνωμένοι μαζί Του θά ἑνωθοῦμε, αὐτομάτως, καί μεταξύ μας. Εὐτυχισμένοι μέσα σ’ αὐτή τή θέωση ὡς πρόσωπα καθ’ ἑαυτά, θά εἴμεθα εὐτυχισμένοι καί ὡς Ἐκκλησία, ὡς σύνολο καί κοινωνία ἀνθρώπων, πού διά τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον μέσα στήν ἑνότητα τοῦ πνεύματος, ἐπέρασαν μέσα ἀπό τούς δρόμους τῆς γήϊνης ζωῆς, ἀντιμετώπιζαν τίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ μέ ὑπομονή καί ἀνδρεία, ἐκαλλιέργησαν τήν ἀρετή, τήν ἁγιότητα, ἄνοιξαν μέ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη των τούς οὐρανούς καί ἐκεῖ «τετελειωμένοι εἰς ἕν», χαίρονται «χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καί δεδοξασμένῃ». Γένοιτο! 

* * *

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

 

 

 

 

 

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ    ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ     27   ΜΑΪΟΥ    2012

          Την προσεχή  Κυριακή 

27 Μαϊου 2012 θα τελεσθεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΜΑΡΚΟΥ.

        Εν συνεχεία θα τελεσθεί το Ιερό Μνημόσυνο των Ηρωϊκώς πεσόντων κατά την μάχη της Κρήτης. 
 Προσκαλούνται οι ευσεβείς  Χριστιανοί  εις συμπροσευχή.

= * =     = * =       = * =

ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ    ΣΥΛΛΟΓΟΣ   ΚΡΗΤΩΝ   ΧΙΟΥ

«Ο  ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ»

ΧΑΝΔΑΚΟΣ 4  ΧΙΟΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

         Την Κυριακή 27 Μαϊου 2012 και ώρα 10.00 π.μ. ο Σύλλογος Κρητών Χίου «Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ» θα τελέσει στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης  Χίου  το καθιερωμένο  Αρχιερατικό  Μνημόσυνο  των ηρωϊκώς πεσόντων κατά την Μάχη της Κρήτης.

         Παρακαλούνται  όλοι οι Κρήτες που διαμένουν στη Χίο αλλά και οι Χιώτες  να τιμήσουν με την παρουσία τους την σεπτή μνήμη των μαρτύρων.

Για το Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Σ. ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ

 

Κυριακή 20 Μαΐου 2012 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 34

Κυριακή 20 Μαΐου 2012 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰωάνν. θ΄ 1- 38)

*

« Σύ πιστεύεις εἰς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ;»

«Τοῦ Τυφλοῦ» ὀνομάζεται ἡ σημερινή Κυριακή, εὐλαβεῖς χριστιανοί. Ἔχει πάρει τό ὄνομα ἀπό τό θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνός ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Ναί, ἦταν δυστυχισμένος ὁ ἄνθρωπος αὐτός πού μέ τό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ ἄνοιξαν τά μάτια του καί εἶδε. Παράλληλα ὅμως ὑπῆρξαν καί μερικοί κακοί ἄνθρωποι, οἱ Φαρισαῖοι, πού «ἔβλεπαν», καί ὅμως ἀπεδείχθη, ὅτι ἦταν τυφλοί. Τί περίεργα πράγματα συμβαίνουν στόν κόσμον αὐτό! Ἔγινε ἕνα θαῦμα καί τό θαῦμα ἀπέδειξεν, ὅτι ἕνας τυφλός, πού δέν ἔβλεπεν, εἶδε. Καί τό ἴδιο θαῦμα ἀποκάλυψε τήν ψυχική τυφλότητα μερικῶν ἀνθρώπων πού νόμιζαν πώς ἔβλεπαν, ἐνῶ στήν οὐσία ἦταν τυφλοί.

Εἶναι μεγάλη ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ἔχει πολλές καί συγκλονιστικές φάσεις στήν ὅλη περιγραφή τῆς θεραπείας. Θά ἐπιμείνωμε σέ μερικές μόνο χαρακτηριστικές πράξεις, πού θά μᾶς βοηθήσουν στό θέμα μας. Μετά τήν θεραπεία, ἔφεραν τόν θεραπευθέντα στούς Φαρισαίους, καί αὐτοί ρώτησαν τόν τυφλό, πῶς ἔγινε τό θαῦμα. Οἱ Φαρισαῖοι ἀμέσως βρῆκαν τό «λάθος» : «Αὐτός ὁ ἄνθρωπος, δέν εἶναι ἀπό τόν Θεό, γιατί δέν τηρεῖ τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου». Κατόπιν κάλεσαν τούς γονεῖς τοῦ τυφλοῦ καί τούς ρώτησαν! «Εἶναι αὐτό τό παιδί σας;» «Ναί, εἶπαν καί οἱ δύο: Τό παιδί μας εἶναι». «Πῶς ἔγινε καλά;». Οἱ γονεῖς τώρα φοβισμένοι ἀπαντοῦν: «μεγάλος εἶναι στήν ἡλικία, νά ρωτήσετε τόν ἴδιο». Εἶχαν πεῖ οἱ Φαρισαῖοι, ὅτι ὅποιος ὁμολογήσῃ τόν Χριστόν, θά τόν διώξουν ἀπό τήν συναγωγή. Οἱ Φαρισαῖοι καλοῦν πάλι τόν ἴδιο καί τόν ρωτοῦν: «πῶς ἔγινε καί βλέπεις;». Ὁ νέος μέ θάρρος τούς λέγει: «Σᾶς εἶπα καί δέν μέ ἀκούσατε. Μήπως θέλετε νά γίνετε καί σεῖς μαθητές Ἐκείνου; «Οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ἀπήντησαν ὑβριστικῶς καί περιφρονητικῶς καί τοῦ εἶπαν: «Σύ ὁ οὐτιδανός, ὁ τιποτένιος εἶσαι μαθητής Ἐκείνου. Ἡμεῖς εἴμεθα τοῦ Μωϋσέως». Σέ νέα παρατήρηση τοῦ νέου, γεμάτοι κακία τοῦ λέγουν: «Σύ γεννήθηκες ὅλος μέσα στήν ἁμαρτία καί σύ τολμᾶς νά μᾶς διδάσκῃς;». Καί τόν ἐξεδίωξαν. Οἱ Φαρισαῖοι ἔχουν μπροστά τους τόν θεραπευθέντα τυφλόν. Ἔχουν μάρτυρες τούς παρόντες, τούς γονεῖς τοῦ παιδιοῦ, ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων. Ἀπό ὅλους αὐτούς τούς μάρτυρες ἔβγαινε ἕνα συμπέρασμα: Ἡ ἀλήθεια πού ἦταν μία, ὅτι ὁ νέος θεραπεύτηκε ἀπό τόν Χριστόν. Αὐτοί ὅμως δέν θέλουν νά βλέπουν τήν ἀλήθεια. Εἶναι τυφλοί, λοιπόν. Γιατί δέν βλέπουν, καί ἄς εἶναι τά μάτια τους ἀνοικτά. Ἡ ψυχή τους εἶναι σκεπασμένη ἀπό τό φθόνο καί τό πάθος τοῦ ἐγωϊσμοῦ. Αὐτό τό πάθος τούς κάνει νά μείνουν ἀθεράπευτα τυφλοί σ’ ὅλη τους τήν ζωή.

Ἀδελφοί μου! Νά, τώρα τίθεται ἀμέσως τό ἐρώτημα. Ἐμεῖς σέ ποιά ἀπό τίς δύο κατηγορίες ἀνήκομε; Στήν πρώτη κατηγορία εἶναι οἱ ἄνθρωποι μέ τήν καλή διάθεση. Κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησίαν ἀπό ἄγνοια, εἶναι μακράν ἀπό τόν Χριστόν, ἀπό ἄγνοιαν. Μόλις ὅμως κάποιος τούς ἐξηγήση, μόλις μάθουν τήν ἀλήθειαν, ἀμέσως γίνεται τό θαῦμα: ὁ Χριστός τούς δίνει τήν δύναμη καί βλέπουν σωστά τά πράγματα μέσα στήν κοινωνία. Θά χρησιμοποιούσαμε μιά λέξη: οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν τώρα διαύγειαν, θά λέγαμε. Στήν δεύτερη κατηγορία ἀνήκουν οἱ ἄνθρωποι – οἱ Φαρισαῖοι πάσης ἐποχῆς - ὅπου διάφορα συμφέροντα ἀναμεμειγμένα μέ τά πάθη τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἔχουν δημιουργήσει ἕνα «πλέγμα ἐνοχῆς», ὥστε νά βλέπουν καί ὅμως νά μήν θέλουν νά δοῦν τήν ἀλήθεια, δηλαδή νά μήν θέλουν νά τήν παραδεχθοῦν. Σέ ποιά κατηγορία τοποθετοῦμε τόν ἑαυτόν μας; Αὐτό εἶναι θέμα προσωπικό. Νά προσέξωμε ὅμως, γιατί ἀλλοίμονο ἄν εἴμεθα στήν δεύτερη κατηγορία...

Ἀδελφοί μου, ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἔχουν χάσει τό φῶς τῶν ὀφθαλμῶν τους καί ὅμως «βλέπουν» σωστά τήν ζωή, γιατί ὁ ἐσωτερικός κόσμος τους φωτίζεται ἀπό τόν Χριστό. Ὑπάρχουν καί ἄνθρωποι – μέσα σ’ αὐτούς μπορεῖ νά εἴμεθα και μεῖς – πού , ἐνῶ βλέπουν μέ τά μάτια τοῦ σώματος, ἐν τούτοις ὁ σκοτισμός τῆς ψυχῆς των (ἀπό τά πάθη) δέν τούς ἀφήνει νά δοῦν.

Εὔχομαι νά μᾶς χαρίση ὁ Θεός τό φῶς τό δικό Του, γιά νά βλέπομε σωστά.

Γένοιτο!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

ΙΕΡΑ  ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΙ  ΕΛΕΝΗΣ

ΕΝΑΝΤΙ  ΚΑΡΡΑΔΕΙΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Την προσεχή Δευτέρα 21 Μαϊου 2012  πανηγυρίζει  μετά πάσης εκκλησιαστικής μεγαλοπρεπείας και λαμπρότητος ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοσέπτων Ισαποστόλων

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

(έναντι Καρραδείου Δημοτικού Σχολείου).

Ο Μέγας  Πανηγυρικός Εσπερινός  θα αρχίσει  την 7^ην μ.μ. της Κυριακής, ο δε Όρθρος μετά της Θείας Λειτουργίας την 7^ην πρωϊνή της Δευτέρας.

Τους χορούς των Ιεροψαλτών θα διευθύνει ο Πρωτοψάλτης του Ιερού μας Ναού κ. Θεόδωρος Κουτσούδης.

Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί όπως προσέλθουν εις την ιεράν πανήγυριν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. δ’.
Τοῦ Σταυροῦ σου τὸν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καὶ ὡς ὁ Παῦλος τὴν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος, ὁ ἐν βασιλεῦσιν, Ἀπόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρὶ σου παρέθετο· ἣν περίσωζε διὰ παντὸς ἐν εἰρήνη, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Ὡς κοινὸν εἶχον γῆς Βασιλεῖς τὸ στέφος,
Ἔχουσι κοινὸν καὶ τὸ τοῦ πόλου στέφος.

Ξύνθανε μητέρι εἰκάδι πρώτῃ Κωνσταντῖνος.

 ΒΙΟΣ  ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ & ΕΛΕΝΗΣ

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Ως γενέτειρα πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου αναφέρεται τόσο η Ταρσός της Κιλικίας όσο και το Δρέπανο της Βιθυνίας. Ωστόσο η άποψη που επικρατεί φέρει τον Μέγα Κωνσταντίνο να έχει γεννηθεί στη Ναϊσό της Άνω Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας). Το ακριβές έτος της γεννήσεώς του δεν είναι γνωστό, θεωρείται όμως ότι γεννήθηκε μεταξύ των ετών 272-288 μ.Χ.

Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος, που λόγω της χλωμότητος του προσώπου του ονομάσθηκε Χλωρός, και ήταν συγγενής του αυτοκράτορα Κλαυδίου. Μητέρα του ήταν η Αγία Ελένη, θυγατέρα ενός πανδοχέως από το Δρέπανο της Βιθυνίας.

Το 305 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος ευρίσκεται στην αυλή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στη Νικομήδεια με το αξίωμα του χιλίαρχου. Το ίδιο έτος οι δύο Αύγουστοι, Διοκλητιανός και Μαξιμιανός, παραιτούνται από τα αξιώματά τους και αποσύρονται. στο ύπατο αξίωμα του Αυγούστου προάγονται ο Κωνστάντιος ο Χλωρός στη Δύση και ο Γαλέριος στην Ανατολή. Ο Κωνστάντιος ο Χλωρός πέθανε στις 25 Ιουλίου 306 μ.Χ. και ο στρατός ανακήρυξε Αύγουστο τον Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι όμως που δεν αποδέχθηκε ο Γαλέριος. Μετά από μια σειρά διαφόρων ιστορικών γεγονότων ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται με τον Μαξέντιο, υιό του Μαξιμιανού, ο οποίος πλεονεκτούσε στρατηγικά, επειδή διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα και ο στρατός του Κωνσταντίνου ήταν ήδη καταπονημένος.

Από την πλευρά του ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε κάθε λόγο να αισθάνεται συγκρατημένος. δεν είχε καμία άλλη επιλογή εκτός από την επίκληση της δυνάμεως του Θεού. Ήθελε να προσευχηθεί, να ζητήσει βοήθεια, αλλά καθώς διηγείται ο ιστορικός Ευσέβιος, δεν ήξερε σε ποιόν Θεό να απευθυνθεί. Τότε έφερε νοερά στη σκέψη του όλους αυτούς που μαζί τους συνδιοικούσε την αυτοκρατορία. Όλοι τους, εκτός από τον πατέρα του, πίστευαν σε πολλούς θεούς και όλοι τους είχαν τραγικό τέλος. Άρχισε, λοιπόν, να προσεύχεται στον Θεό, υψώνοντας το δεξί του χέρι και ικετεύοντάς Τον να του αποκαλυφθεί. Ενώ προσευχόταν, διαγράφεται στον ουρανό μία πρωτόγνωρη θεοσημία. Περί τις μεσημβρινές ώρες του ηλίου, κατά το δειλινό δηλαδή, είδε στον ουρανό το τρόπαιο του Σταυρού, που έγραφε «τούτῳ νίκα». Και ενώ προσπαθούσε να κατανοήσει τη σημασία αυτού του μυστηριακού θεάματος, τον κατέλαβε η νύχτα. Τότε εμφανίζεται ο Κύριος στον ύπνο του μαζί με το σύμβολο του Σταυρού και τον προέτρεψε να κατασκευάσει απομίμηση αυτού και να το χρησιμοποιεί ως φυλακτήριο πιο πολέμους.

Έχοντας ως σημαία του το Χριστιανικό λάβαρο, αρχίζει να προελαύνει προς την Ρώμη εκμηδενίζοντας κάθε αντίσταση.

Όταν φθάνει στη Ρώμη ενδιαφέρεται για τους Χριστιανούς της πόλεως. Όμως το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Πολύ σύντομα πληροφορείται για την πενιχρή κατάσταση της Εκκλησίας της Αφρικής και ενισχύει από το δημόσιο ταμείο τα έργα διακονίας αυτής.

Το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ., στα Μεδιόλανα, όπου γίνεται ο γάμος του Λικινίου με την Κωνσταντία, αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επέρχεται μια ιστορική συμφωνία μεταξύ των δύο ανδρών που καθιερώνει την αρχή της ανεξιθρησκείας.

Τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει ο Μέγας Κωνσταντίνος ήσαν πολλά. Η αιρετική διδασκαλία του Αρείου, πρεσβυτέρου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ήλθε να ταράξει την ενότητα της Εκκλησίας. Η διδασκαλία αυτή, που ονομάσθηκε αρειανισμός, κατέλυε ουσιαστικά το δόγμα της Τριαδικότητας του Θεού.

Μόλις ο Μέγας Κωνσταντίνος πληροφορήθηκε τα όσα θλιβερά συνέβαιναν στην Αλεξάνδρεια, απέστειλε με τον πνευματικό του σύμβουλο Όσιο, Επίσκοπο Κορδούης της Ισπανίας, επιστολή στον Επίσκοπο Αλεξανδρείας Αλέξανδρο (313 - 328 μ.Χ.) και τον Άρειο. Η προσπάθεια επιλύσεως του θέματος δεν ευδοκίμησε. Έτσι αποφασίσθηκε η σύγκλιση της Α' Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.

Η περιγραφή της εναρκτήριας τελετής από τον ιστορικό Ευσέβιο είναι ομολογουμένως ενδιαφέρουσα. στο μεσαίο οίκο των ανακτόρων είχαν προσέλθει όλοι οι σύνεδροι. Επικρατούσε απόλυτη σιγή και όλοι περίμεναν την είσοδο του αυτοκράτορα, τον οποίο οι περισσότεροι θα έβλεπαν για πρώτη φορά. Ο Κωνσταντίνος εισήλθε ταπεινά, με σεμνότητα και πραότητα. στην ομιλία του προς τη Σύνοδο χαρακτηρίζει τις ενδοεκκλησιαστικές συγκρούσεις ως το μεγαλύτερο δεινό και από τους πολέμους. Ο λόγος του υπήρξε ευθύς και σαφής. Δεν ήθελε να ασχοληθεί παρά μονάχα με θέματα που αφορούσαν στην ορθοτόμηση της πίστεως. Η κρίσιμη φράση του, «περὶ τῆς πίστεως σπουδάσωμεν», διασώζεται σχεδόν από όλους τους ιστορικούς συγγραφείς.

Μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου ο αυτοκράτορας ανέλαβε πρωτοβουλίες για την εδραίωση των αποφάσεών της. Απέστειλε εγκύκλιο επιστολή προς την Εκκλησία της Αιγύπτου, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αλεξανδρείας, στην οποία γνωστοποιεί τις αποφάσεις της Συνόδου. Ο ίδιος γνωστοποιεί προς όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας την καταδίκη του Αρείου και απαγορεύει την απόκτηση και την απόκρυψη των συγγραμμάτων του. Η εντυπωσιακή του όμως ενέργεια είναι η επιστολή του προς τον Άρειο. Επιτιμά τον αιρεσιάρχη και τον καταδικάζει με αυστηρότητα για τις κακοδοξίες του.

Όμως περί τα τέλη του 327 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος καλεί τον Άρειο στα ανάκτορα. Ο αιρεσιάρχης φυσικά δεν χάνει την ευκαιρία και υποβάλλει μία ομολογία γεμάτη από έντεχνες θεολογικές ανακρίβειες, πείθοντας μάλιστα τον Μέγα Κωνσταντίνο ότι αυτή δεν διαφέρει ουσιαστικά από όσα είχε αποφασίσει η Α' Οικουμενική Σύνοδος. Τελικά ο αυτοκράτορας συγκαλεί νέα Σύνοδο, το Νοέμβριο του 327 μ.Χ., η οποία ανακαλεί τον Άρειο από την εξορία και αποκαθιστά τους εξόριστους Επισκόπους Νικομηδείας Ευσέβιο και Νικαίας Θεόγνιο. Η ανάκληση του Αρείου και η αποκατάσταση των περί αυτών πυροδότησε νέες έριδες πιο κόλπους της Εκκλησίας. Ο Επίσκοπος Αλεξανδρείας Αλέξανδρος και στην συνέχεια ο διάδοχός του Μέγας Αθανάσιος αρνούνται να δεχθούν τον Άρειο στην Αλεξάνδρεια. Ο Μέγας Κωνσταντίνος απειλεί με καθαίρεση τον Μέγα Αθανάσιο, ενώ σε Σύνοδο που συνήλθε στην Αντιόχεια το 330 μ.Χ. καθαιρείται και εξορίζεται από τους αιρετικούς ο Άγιος Ευστάθιος, Επίσκοπος Αντιοχείας (τιμάται 21 Φεβρουαρίου). Η Σύνοδος της Τύρου της Συρίας, που συνήλθε το 335 μ.Χ., καταδικάζει ερήμην με την ποινή της καθαιρέσεως τον Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος φεύγει, για να συναντήσει τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Είναι γεγονός πως ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν έδειξε να αποδέχεται το αίτημα του Μεγάλου Αθανασίου για ακρόαση. Πείσθηκε όμως να τον ακούσει, όταν ο Μέγας Αθανάσιος του απηύθυνε την ρήση: «Δικάσει Κύριος ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ». Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατενόησε την κατάφωρη αδικία και τις άθλιες μεθοδεύσεις σε βάρος του Μεγάλου Αθανασίου και έκανε δεκτό το αίτημά του νά προσκληθούν όλοι οι συνοδικοί της Τύρου και η διαδικασία να λάβει χώρα ενώπιόν του.

Ο Ευσέβιος Νικομηδείας αγνόησε την αυτοκρατορική εντολή. Πήρε μόνο ελάχιστους από τους συνοδικούς και εμφανίσθηκε στον αυτοκράτορα. Ξέχασε όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες και για πρώτη φορά έθεσε το θέμα της δήθεν παρακωλύσεως της αποστολής σιταριού προς την Βασιλεύουσα. Ο αυτοκράτορας εξοργίζεται και εξορίζει τον Μέγα Αθανάσιο στα Τρέβιρα της Γαλλίας. Παρά ταύτα δεν επικυρώνει την απόφαση της Συνόδου της Τύρου για καθαίρεση και ούτε διατάσσει την αναπλήρωση του επισκοπικού θρόνου της Αλεξάνδρειας.

Η τελευταία περίοδος της ζωής του Μεγάλου Κωνσταντίνου είναι αυτή που τον καταξιώνει στην εκκλησιαστική συνείδηση και τον οδηγεί στο απόγειο της πνευματικής του πορείας. Ο Άγιος, κατά τον Απρίλιο του 337 μ.Χ., αισθάνεται τα πρώτα σοβαρά συμπτώματα κάποιας ασθένειας. Οι πηγές μάς πληροφορούν πως ο Μέγας Κωνσταντίνος κατέφυγε σε ιαματικά λουτρά. Βλέποντας όμως την υγεία του να επιδεινώνεται θεώρησε σκόπιμο να μεταβεί στην πόλη Ελενόπολη της Βιθυνίας, που είχε ονομασθεί έτσι λόγω της Αγίας μητέρας του. Εκεί παρέμεινε στο ναό των Μαρτύρων, όπου ανέπεμπε ικετήριες ευχές και λιτανείες προς τον Θεό. Ο Μέγας Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται πως η επίγεια ζωή του πλησιάζει στο τέλος της. Η μνήμη του θανάτου καλλιεργείται στην καρδιά του και τον οδηγεί στο μυστήριο της μετάνοιας και του βαπτίσματος. Μετά από αυτά καταφεύγει σε κάποιο προάστιο της Νικομήδειας, συγκαλεί τους Επισκόπους και τους απευθύνει τον εξής λόγο: «Αυτός ήταν ο καιρός που προσδοκούσα από παλιά και διψούσα και ευχόμουν να καταξιωθώ της εν Θεώ σωτηρίας. Ήλθε η ώρα να απολαύσουμε και εμείς την αθανατοποιό σφραγίδα, ήλθε η ώρα να συμμετάσχουμε στο σωτήριο σφράγισμα, πράγμα που κάποτε επιθυμούσα να κάνω στα ρείθρα του Ιορδάνου, στα οποία, όπως παραδίδεται, ο Σωτήρας μας έλαβε το βάπτισμα εις ημέτερον τύπον. Ο Θεός όμως, που γνωρίζει το συμφέρον, μας αξιώνει να λάβουμε το βάπτισμα εδώ. Ας μην υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία. Γιατί και εάν ακόμη είναι θέλημα του Κυρίου της ζωής και του θανάτου να συνεχισθεί η επίγεια ζωή μας και να συνυπάρχω με το λαό του Θεού, θα πλαισιώσω τη ζωή μου με όλους εκείνους τους κανόνες που αρμόζουν στον Θεό».

Μετά το βάπτισμα ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν ξαναφόρεσε τον αυτοκρατορικό χιτώνα, αλλά παρέμεινε ενδεδυμένος με το λευκό ένδυμα του βαπτίσματος, μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του το 337 μ.Χ. Ήταν η ημέρα εορτασμού της Πεντηκοστής, γράφει ο ιστορικός Ευσέβιος.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει ο Ευσέβιος τα γεγονότα, τα οποία ακολούθησαν την κοίμηση του Αγίου. Όλοι οι σωματοφύλακες του αυτοκράτορα, αφού έσχισαν τα ρούχα τους και έπεσαν στο έδαφος, έκλαιγαν και φώναζαν δυνατά, σαν να μην έχαναν το βασιλέα τους, αλλά τον πατέρα τους. Οι ταξίαρχοι και οι λοχαγοί έκλαιγαν τον ευεργέτη τους. Οι δήμοι ήσαν λυπημένοι και κάθε κάτοικος της Κωνσταντινουπόλεως πενθούσε, σαν να έχανε το κοινό αγαθό.

Αφού οι στρατιωτικοί τοποθέτησαν το σκήνωμα του Αγίου σε χρυσή λάρνακα, το μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και το εναπέθεσαν σε βάθρο στον βασιλικό οίκο. Το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Δίκαια η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η Εκκλησία Ισαπόστολο.

Σημείωση: Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο Άγιος Κωνσταντίνος κατηχήθηκε και βαπτίστηκε από τον Άγιο Σιλβέστρο, Πάπα Ρώμης (βλέπε 2 Ιανουαρίου). Διαβάστε εδώ την πολύ ωραία ανάλυση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη σχετικά με το θέμα αυτό.

Η Αγία Ελένη γεννήθηκε στο Δρέπανο της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας περί το 247 μ.Χ. Φαίνεται ότι ήταν ταπεινής καταγωγής. στην ιστοριογραφία υπάρχει σχετική διχογνωμία ως προς το αν η μητέρα του Αγίου Κωνσταντίνου υπήρξε σύζυγος ή νόμιμη παλλακίδα του Κωνσταντίου του Χλωρού.

Μεταξύ των ετών 272 - 288 μ.Χ. γέννησε στη Ναϊσό της Μοισίας τον Κωνσταντίνο. Όταν, πέντε έτη αργότερα, ο Κωνσταντίνος Χλωρός έγινε Καίσαρας από τον Διοκλητιανό, αναγκάσθηκε να την απομακρύνει, για να συζευχθεί τη Θεοδώρα, θετή κόρη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, και να έχει έτσι το συγγενικό εκείνο δεσμό, ο οποίος θα εξασφάλιζε τη στερεότητα του Διοκλητιανού τετραρχικού συστήματος. Παρά το γεγονός αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος τιμούσε ιδιαίτερα τη μητέρα του. Της απένειμε τον τίτλο της αυγούστης, έθεσε τη μορφή της επί νομισμάτων και έδωσε το όνομά της σε μία πόλη της Βιθυνίας.

Η Αγία έδειξε την ευσέβειά της με πολλές ευεργεσίες και την ανοικοδόμηση νέων Εκκλησιών στη Ρώμη (Τιμίου Σταυρού), στην Κωνσταντινούπολη (Αγίων Αποστόλων), στη Βηθλεέμ (βασιλική της Γεννήσεως) και επί του Όρους των Ελαιών (βασιλική της Γεθσημανή). Η Αγία Ελένη πήγε το 326 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ, όπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὗρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δύο σταυροὺς τῶν ληστῶν», όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη, ένα χρόνο μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου, η Αγία Ελένη πέρασε και από την Κύπρο.

Η Αγία Ελένη κοιμήθηκε με ειρήνη μάλλον το 327 μ.Χ. σε ηλικία ογδόντα ετών. Ο ιστορικός Ευσέβιος γράφει ότι η Αγία προαισθάνθηκε το θάνατό της και με διαθήκη άφησε την περιουσία της στον υιό της και τους εγγονούς της.

Όπως ήταν φυσικό ο υιός της μετέφερε το τίμιο λείψανό της στην Κωνσταντινούπολη και την ενταφίασε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Η Σύναξη αυτών ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και στον ιερό ναό αυτών στην κινστέρνα του Βώνου.

Οι Βυζαντινοί τιμούσαν ιδιαίτερα τον Μέγα Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη. Απόδειξη τούτου αποτελεί το γεγονός ότι κατά το Μεσαίωνα ήταν πολύ δημοφιλής στους Βυζαντινούς η απεικόνιση του πρώτου Χριστιανού βασιλέως με τη μητέρα του, που κρατούσαν στο μέσον Σταυρό. Η παράδοση αυτή διατηρείται μέχρι και σήμερα με τα κωνσταντινάτα.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Πρῶτος πέφηνας, ἐν Βασιλεῦσι, θεῖον ἕδρασμα, τῆς εὐσεβείας, ἀπ’ οὐρανοῦ δεδεγμένος τὸ χάρισμα· ὅθεν Χριστοῦ τὸν Σταυρὸν ἐφανέρωσας, καὶ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν ἐφήπλωσας. Κωνσταντῖνε Ἰσαπόστολε, σὺν Μητρὶ Ἑλένῃ τῇ θεόφρονι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.



Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Κωνσταντῖνος σήμερον, σὺν τῇ μητρὶ τῇ Ἑλένη, τὸν Σταυρὸν ἐμφαίνουσι, τὸ πανσεβάσμιον ξύλον, πάντων μὲν τῶν Ἰουδαίων αἰσχύνην ὄντα, ὅπλον δὲ πιστῶν, ἀνάκτων κατ᾽ ἐναντίων, δι᾽ ἡμᾶς γὰρ ἀνεδείχθη, σημεῖον μέγα, καὶ ἐν πολέμοις φρικτόν.

Μεγαλυνάριον
Τους της ευσέβειας θείους πυρσούς, και των Αποστόλων, θιασώτας και μιμητός, συν τω Κωνσταντίνω, Ελένην την Αγίαν, ως βασιλέων δόξαν, ανευφημήσωμεν.

Κυριακή 13 Μαΐου 2012 – 

ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 33

Κυριακή 13 Μαΐου 2012 – ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰωάνν. δ΄ 5 - 42)

*

«Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι»

Τόν Κύριόν μας Τόν παρομοιάζει τό ἱ. Εὐαγγέλιον μέ τόν Καλόν Ποιμένα. Τό εἶπε ἄλλωστε ὁ Ἴδιος γιά τόν ἑαυτό Του. Εἶναι ὁ Καλός Ποιμήν, πού πάντοτε τρέχει σέ βουνά καί σέ φαράγγια, μέ κρύο, μέ χιόνι, μέ ζέστη νά βρῇ τό χαμένο πρόβατο, νά τό ξαναφέρῃ πάλι στό μαντρί, τήν Ἐκκλησία Του.

Ἐκεῖ θά τό περιποιηθῇ και θά τό ἀναζωογονήσῃ. Ὁ Χριστός θέλει τήν σωτηρίαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ψάχνει νά βρῆ καί νά σώσῃ τήν μιά ψυχή, τήν ψυχή τήν βασανισμένη ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν Σατανᾶ. Καί ψάχνει νά τήν βρῇ γιά νά τῆς χαρίσῃ κάτι, πού κανείς ἄλλος δέν μπορεῖ νά τῆς τό προσφέρῃ. Θέλει ὁ Χριστός νά προσφέρῃ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου τήν Σωτηρία, δηλ. τήν ἀληθινήν Εὐτυχία καί στήν πρόσκαιρη αὐτή ζωή καί στήν αἰωνιότητα.

Αὐτό διακηρύσσει καί σήμερα τό Ἱερόν Κείμενον τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι μεσημέρι, δώδεκα περίπου ἡ ὥρα. Ὁ Κύριος βαδίζει, καί, μετά ἀπό κοπιαστική πορεία, φθάνει σ’ ἕνα πηγάδι. Τό πηγάδι τοῦ Πατριάρχη Ἰακώβ. Εἶναι κατακουρασμένος ἀπό τήν μεσημεριάτικη πορεία. Ἐκάθισε, λοιπόν, δίπλα στό πηγάδι κι’ ἐζήτησε νά πιῇ νερό ἀπό μιά γυναῖκα πού ἐκείνη τήν στιγμή ἦλθε νά γεμίσῃ τό σταμνί της. Οἱ Μαθητές εἶχαν κατέβη στήν πόλη, γιά νά ἀγοράσουν κάτι γιά φαγητό.

Ὁ τόπος πού συμβαίνουν αὐτά εἶναι ἡ Σαμάρεια, καί ἡ γυναῖκα αὐτή ἦταν Σαμαρείτις. Ἡ ἔχθρα πού ὑπῆρχε μεταξύ Σαμαρειτῶν καί Ἰουδαίων εἶναι γνωστή, ὥστε δέν χρειάζεται νά προσθέσωμε τίποτε. Ὁ Κύριος πιάνει συζήτηση μέ τήν γυναίκα αὐτή κάι ζητεῖ νερό. Ὁ ὅλος αὐτός διάλογος ἀποβλέπει σ’ ἕνα σκοπό. Ὁ Κύριος καί ἐδῶ στό πηγάδι ψάχνει νά βρῇ τήν μιά ψυχή. Μέ τά θεϊκά μάτια Του βλέπει, ὅτι ἡ ψυχή αὐτή εἶναι ἡ Σαμαρείτις καί προσπαθεῖ νά φθάση σιγά - σιγά στό σκοπό Του, πού δέν εἶναι ἄλλος παρά ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς τῆς γυναίκας. Σ’αὐτόν τόν διάλογο φαίνεται καθαρά αὐτή ἡ σωτηριώδης πορεία τοῦ Κυρίου. Παράλληλα διαφαίνεται καί ἡ σταδιακή προσέγγιση τῆς ἁμαρτωλῆς Σαμαρείτιδας: «Κύριε, θεωρῶ ὄτι προφήτης εἶ σύ». Καί λίγο μετά: «Κύριε, οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται, ὁ λεγόμενος Χριστό۠ ὅταν ἔλθῃ Ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα». Καί στή συνέχεια πραγματοποιεῖται ἡ μεγάλη ἀποκάλυψη. «Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς ۠ Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι». Ἀφῆκεν οὖν τήν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνή καί ἀπῆλθεν εἰς τήν πόλιν καί λέγει τοῖς ἀνθρώποις. Δεῦτε, ἴδετε ἄνθρωπον, ὅς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα, μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός;».

Τό ἔργον τῆς σωτηρίας τῆς γυναίκας, τῆς Σαμαρείτιδος, ἔχει γίνει. Ἡ Ἐκκλησία τήν τιμᾶ ὡς Ἁγίαν. Προσέλαβε τό φωτεινόν ὄνομα «Φωτεινή». Γιά τό μεταγενέστερον ἔργον της τήν ὠνόμασε καί Ἰσαπόστολο. Καί γιά τό ὑπέρ Χριστοῦ Μαρτύριόν της τήν ἀποκαλεῖ Μεγαλομάρτυρα.

Ἀδελφοί μου, ὁ Κύριος ἦλθε γιά τήν σωτηρία μας. Καί σήμερα βαδίζει ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους τῶν πόλεων καί τῶν χωρίων. Δέν ὑπολογίζει καί τώρα οὔτε τόν κόπο, οὔτε τήν πεῖνα, οὔτε τήν δῖψα. Ψάχνει νά βρῇ στούς δρόμους τῆς πολυβασανισμένης, ἀδιάφορης ἤ καί ἄπιστης κοινωνίας μας τήν μιά ψυχή γιά νά τήν σώσῃ. Αὐτή ἡ ψυχή μπορεῖ νά εἶσθε σεῖς, μπορεῖ νά εἶμαι ἐγώ, ἤ μᾶλλον πιό σωστά: καί ἐσεῖς κι ἐγώ. Ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη τῆς σωτηρίας. Ἔχουμε σκεφθῆ τί ἀγῶνα κάνει ὁ Χριστός γιά τήν σωτηρία μας;πῶς περιμένει; μέ τί λαχτάρα! «Τρέχει ἀπό πίσω μας» στούς δρόμους τῆς ἁμαρτίας πού τρέχουμε, καί μᾶς φωνάζει: Ὤ! ἄνθρωποι, ποῦ πᾶτε; Ἐλᾶτε νά σᾶς σώσω. Ἐλᾶτε νά σᾶς χαρίσω τόν Παράδεισο». Ὤ! ἀλλοίμονον σέ κείνους τούς ἀνθρώπους, πού δέν θά δεχθοῦν νά ἀκούσουν τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Γιατί, τότε θά καταδικασθοῦμε ἀπό τόν Θεό. Τό λέει πολύ χαρακτηριστικά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: Ἐάν «πᾶσα παράβασις καί παρακοή ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἐβρ. β΄2). Ἐάν κάθε παράβασις καί παρακοή ἔλαβε δικαίαν ἀνταπόδοσιν καί τιμωρίαν, πῶς ἡμεῖς θά διαφύγουμε τήν τιμωρία, ὅταν ἀμελήσουμε μιά ὄχι μόνο τόσο μεγάλη καί σπουδαία, ἀλλά καί μοναδική Σωτηρία;

Δέν πρέπει νά κάνωμε τό λάθος καί νά ἀμελήσουμε τήν Σωτηρίαν μας.

Γένοιτο !

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου Ψαρών και Οινουσσών

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

  Φέρεται εις γνώση των ευσεβών Χριστιανών  ότι την προσεχή Πέμπτη 10 Μαϊου εις την καθιερωμένη Θεία Λειτουργία που τελείται  στον Αγιο Φανούριο θα παραστεί και θα κηρύξει  τον Θείο Λόγο ο Πανοσιολογιώτατος  Αρχιμανδρίτης κ. Δανιήλ Αεράκης, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας.

Προσκαλούνται οι ευσεβείς  Χριστιανοί όπως προσέλθουν και αποκομίσουν  πνευματική ωφέλεια.

Κυριακή 6 Μαΐου 2012 – ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 32

Κυριακή 6 Μαΐου 2012 – ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰωάνν. ε΄ 1 - 15)

«Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;»

Ἑνός ταλαιπωρημένου ἀνθρώπου τήν ἱστορία περιγράφει τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον σήμερα. Ναί, ἦταν ταλαιπωρημένος ἄνθρωπος ὁ παράλυτος τῆς Βηθεσδά.

Ταλαιπωρημένος, γιατί εἶναι ὁ ἴδιος ὑπεύθυνος τῆς καταστάσεώς του. Ποιός ξέρει τί εἴδους πράξεις ἠθικῆς, σωματικῆς καί ψυχικῆς παραλυσίας τόν ὡδήγησαν στή σωματική παραλυσία. Δέν τό λέμε ἐμεῖς αὐτό, τό λέει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος: Ἔγινες τώρα ὑγιής, ἔγινες καλά, μή, λοιπόν, ξαναμαρτήσης, γιά νά μήν πάθῃς κάτι πολύ χειρότερο. Τό συμπέρασμα βγαίνει μόνο του. Αὐτός ὡδήγησε τόν ἑαυτόν του στήν ἀρρώστεια.

Ταλαιωρημένος, γιατί ἐκεῖ πού βρίσκεται δέν ἔχει κανένα νά τόν βοηθήσῃ, ὥστε, μόλις ταράξη ὁ ἄγγελος τό νερό, νά μπῇ αὐτός πρῶτος. Κάθε φορά κάποιος ἄλλος προλαβαίνει καί ρίχνει ἕνα ἄλλον, καί θεραπεύεται ἀμέσως, ἐνῶ ἐκεῖνος περιμένει...περιμένει...τριάντα ὀκτώ χρόνια. Μιά ἀπελπισία ἔχει καταλάβει τήν ψυχήν του. Ἀπελπισία, γιατί θυμόταν ἴσως ὅλες τίς ἁμαρτωλές του πράξεις καί ὅτι αὐτές ἦταν ἡ ἀφορμή νά φθάσῃ ἐδῶ, πού ἔφθασε. Ἀπελπισία, γιατί εἶναι δίπλα στή θεραπεία καί δέν μπορεῖ νά θεραπευθῇ. Αὐτήν τήν ἀπελπισία τήν ἐκφράζει στόν ἄγνωστο, πού τόν ἐρώτησε: «Κύριε, θέλω νά θεραπευθῶ, ἀλλά δέν ἔχω ἄνθρωπον, νά μέ βοηθήση καί νά μέ ρίξῃ πρῶτον στό νερό, μόλις κουνηθῇ. Μόνος μου σύρομαι καί, ἐνῶ προσπαθῶ, κάποιος ἄλλος προλαβαίνει κάθε φορά». Ἄς προσέξομε, τί λέει τό Ἱερό Κείμενο γιά τόν Κύριο: «Τοῦτον ἰδών κατακείμενον καί γνούς, ὅτι πολύν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει πρός αὐτόν». Δηλαδή ὅλα τά χρόνια τῆς ταλαιπωρίας του, τῆς ἀπελπισίας του, ὅλα τά χρόνια τῆς δοκιμασίας του, ὅλα τά χρόνια τῶν προσπαθειῶν, πού ἔκανε γιά νά μπῇ μέσα στήν κολυμβήθρα καί νά σωθῇ ὁ Χριστός τόν ἔβλεπε, τόν παρακολουθοῦσε. Αὐτός ἐνόμιζεν, ὅτι δέν ἔχει κανένα, καί ὅμως ὁ Χριστός περίμενε τήν κατάλληλη ὥρα. Αὐτό μᾶς βοηθεῖ νά βγάλωμε ἕνα δίδαγμα:ὁ Χριστός φροντίζει γιά ὅλους μας. Ναί, ὁ Χριστός φροντίζει γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἀκόμα καί γι’ αὐτούς, πού Τόν βρίζουν, Τόν περιφρονοῦν καθημερινῶς, πού ἁμαρτάνουν.

Ἀδελφοί μου, αὐτή ἡ ἀλήθεια θά πρέπει νά ἀφήσουμε νά ἀντηχήςῃ βαθειά μέσα μας. Πόσες φορές νομίζουμε, ὅτι στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μας δέν ἔχομε κανένα...Νομίζομε, ὅτι στή δυσκολία δέν ὑπάρχει κανείς δίπλα μας, οὔτε συγγενεῖς, οὔτε φίλοι. Βλέπομε, ὅτι ὅλα καί ὅλοι μᾶς ἔχουν ἐγκαταλείψει. Ἕνας ὅμως δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ. Μόνον Ἕνας, ὁ Χριστός. Αὐτός παρακολουθεῖ, περιμένει τήν κατάλληλη εὐκαιρία, τήν κατάλληλη δική μας ψυχική προετοιμασία καί τότε ἐπεμβαίνει. Αὐτό τό πιστεύομε; Αὐτό τό παραδεχόμεθα; Ὅμως εἶναι γεγονός: ὁ Χριστός φροντίζει γιά ὅλους μας.

Εὔχομαι στόν Ἅγιο Θεό νά πιστέψωμε καί νά κατανοήσωμε αὐτή τήν ἀλήθεια. Θά εἶναι ἡ μεγάλη μας παρηγοριά καί ἡ Ἐλπίδα μας!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ 
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΞΕΝΙΑΣ

ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΗΣ

Την Πέμπτη 3 Μαϊου, - όπως και κάθε Πέμπτη, -  στο παρεκκλήσιο του Αγίου Φανουρίου Λατομίου  εορτάσθηκε η ιερά μνήμη της Αγίας ενδόξου  Μεγαλομάρτυρος  Ξενίας της Καλαματιανής, προστάτιδα των καρδιοπαθών.  Πολύς κόσμος προσήλθε  να προσκυνήσει την εικόνα της θαυματουργού   Αγίας.  Κατά την Θεία Λειτουργία ο εφημέριος του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης ετέλεσε   με ευλάβεια την Ιερά  μνήμη  της Αγίας,  και οι ιεροψάλτες  έψαλλαν  με κάθε βυζαντινή μεγαλοπρέπεια  τη θαυμάσια ακολουθία της Αγίας Ξενίας. 

Σύμφωνα  με μαρτυρίες  της  κυρίας Μαρίας  Μιχ.  Μανουρά,   κάτοικος Βροντάδου, πηγαίνοντας  στην Μυτιλήνη, μία αδελφική της φίλη  εκεί την πήγε στην εκκλησία της Αγίας Ξενίας . Για πρώτη φορά αντίκρυσε την εικόνα η κ. Μαρία, ενώ παράλληλα αντιμετώπιζε κάποια ιδιαίτερα προβλήματα  υγείας.  Της  χάρισε η φίλη της  βιβλίο με τον βίο της Αγίας, εκείνη το διάβασε, πίστεψε τόσο πολύ σ΄αυτή την Αγία  που σε σύντομο διάστημα  τα ξεπέρασε όλα όσα αντιμετώπιζε  παλαιότερα. Εχει  ζήσει κι άλλες πολλές  περιπτώσεις,-  όπως μας περιέγραφε η ίδια, -   που είναι  ολοφάνερη  και θαυματουργή, αρκεί να πιστέψεις  αληθινά και να διαβάσεις το βίο της Αγίας.  Από τότε  η κ. Μαρία  και η οικογένειά της,  κάθε χρόνο  εδώ και μία δεκαετία και πλέον, τελεί την εορτή  προσφέροντας αρτοκλασία, -  η εικόνα αναφέρει χρονολογία αγιογραφίας 2002, -   στις 3 Μαϊου   τιμά την μνήμη της  στην ενορία της Παναγίας της  Λατομιτίσσης, όπου έχει αφιερώσει την Βυζαντινή εικόνα της Αγίας Ξενίας στον  ενοριακό ναό  προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών.

Την ερχομένη Πέμπτη  10 Μαϊου, ανακοίνωσε ο  πατήρ  Βασίλειος   ότι,  στον  Αγιο Φανούριο  θα  έχομε την τιμή και την ευλογία  ενός διαπρεπούς λόγιου Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας  Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ.  Δανιήλ Αεράκης, ο οποίος   θα κηρύξει τον Θείο Λόγο.

Επίσης  ανακοίνωσε ότι το Σάββατο  5 Μαϊου  στον Αγιο Φανούριο θα εορτασθεί η ιερά  μνήμη του Αγίου Ενδόξου Οσιομεγαλομάρτυρος  Εφραίμ του νεοφανούς και θαυματουργού.

ΣΑΒΒΑΤΟ   5   ΜΑΪΟΥ 

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ   ΣΥΝΑΞΗ

Το προσεχές Σάββατο 5 Μαϊου 2012 θα εορτασθεί η ιερά μνήμη του Αγίου Ενδόξου  Οσιομεγαλομάρτυρος  Εφραίμ του  νεοφανούς και θαυματουργού  στον Ιερό Ναό Αγίου Φανουρίου Λατομίου. Προσκαλούνται οι φιλέορτοι χριστιανοί όπως προσέλθουν για συμπροσευχή.

Ακούστε το απολυτίκιο του Αγ. Εφραίμ

Βιογραφία 

Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 μ.Χ. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα αδέλφια του, τη δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε η ευσεβής μητέρα του. Σε ηλικία 14 ετών εισήλθε στην ακμάζουσα τότε Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του όρους των Άμωμων (Καθαρών) της Αττικής.

Ο Άγιος Εφραίμ ακολούθησε με ένθεο ζήλο τον Χριστό, και διέπρεψε με την λαμπρότητα της ζωής του και τους πόνους της αθλήσεως του στο ορός των Άμωμων Αττικής (Περιοχή Νέας Μάκρης). Αξιώθηκε ακόμα να λάβει το μέγα Μυστήριο της Ιεροσύνης και το χάρισμα να υπηρετεί το άγιο θυσιαστήριο, σαν άγγελος Θεού, με φόβο Θεού και πολλή κατάνυξη.

Στις 14 Σεπτεμβρίου, γιορτή της ύψωσης του Τιμίου Σταυρού του 1425 μ.Χ., επιστρέφοντας από ένα ασκητήριό του στη Μονή την είδε τελείως κατεστραμμένη και χωρίς Πατέρες, (είχαν σφαγιασθεί από βαρβάρους Τούρκους), συνελήφθη και άρχισαν τα μαρτύρια του, πού τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 μ.Χ. ήμερα Τρίτη και ώρα 9 το πρωί. Τον κρέμασαν ανάποδα σ' ένα δένδρο, που σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και το κεφάλι, και τέλος το καταπληγωμένο και μαρτυρικό σώμα του το διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο και έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.

Η εύρεση των μαρτυρικών του λειψάνων, έγινε στις 3 Ιανουαρίου 1950 μ.Χ.

Ο Άγιος Εφραίμ γιορτάζεται δύο φορές το χρόνο, στις 3 Ιανουαρίου η εύρεση των τιμίων λειψάνων του, και στις 5 Μαΐου το μαρτυρικό του τέλος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Εν όρει των Αμώμων ώσπερ ήλιος έλαμψας, και μαρτυρικώς, θεοφόρε, προς θεόν εξεδήμησας, βαρβάρων υποστάς επιδρομάς, Εφραίμ Μεγαλομάρτυς του Χριστού, δια τούτο αναβλύζεις χάριν αεί, τοις ευλαβώς βοώσι σοι, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΞΕΝΙΑΣ

Την προσεχή Πέμπτη 3 Μαϊου 2012 στον Ιερό Ναό Αγίου Φανουρίου   θα τελεσθεί Ιερά Πανήγυρις της Αγίας  Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ξενίας (της Καλαματιανής). Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί  όπως προσέλθουν για  συμπροσευχή. 

 

Βιογραφία Η Αγία Ξενία γεννήθηκε στην Καλαμάτα της Πελοποννήσου το 291 μ.Χ. Οι γονείς της ονομάζονταν Νικόλαος και Δέσποινα, ήταν ευσεβείς χριστιανοί και κατάγονταν από τα ανατολικά μέρη της Ιταλίας. Εξ αιτίας όμως των συνεχών και σκληρών διωγμών κατά των Χριστιανών στα χρόνια εκείνα, κατέφυγαν στην Καλαμάτα και εγκαταστάθηκαν σε κάποιο αγρόκτημα, έξω από την πόλη, διότι ο πατέρας της ήταν γεωργός. Από μικρή η Ξενία στόλιζε την ψυχή της με νηστείες, εγκράτεια, σιωπή, τακτική προσευχή, σεμνότητα ομιλίας, δάκρυα και αγρυπνίες. Επίσης βοηθούσε με όλη της τη δύναμη τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Ο έπαρχος της Καλαμάτας Δομετιανός, όταν κάποτε τη συνάντησε τυχαία, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και θέλησε να την κάνει γυναίκα του. Αλλά η Ξενία αρνήθηκε σθεναρά ν' αλλάξει την πίστη της και να γίνει γυναίκα ειδωλολάτρη άρχοντα. Τότε ο Δομετιανός τη βασάνισε με τον πιο φρικτό τρόπο, και όταν είδε ότι δεν μπορούσε να αλλάξει το φρόνημα της, τελικά την αποκεφάλισε στις 3 Μαΐου του έτους 318 μ.Χ. Μετά τον θάνατο της η Αγία - με τη χάρη του Θεού - επετέλεσε πολλά θαύματα. (Η Αγία αυτή δεν αναφέρεται στους Συναξαριστές).

Ἀπολυτίκιον                                                                                              Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε. Βαφαίς των αιμάτων σου, φαιδράν στολήν σε αυτή, Ξενία, επέχρωσας, παρισταμένη Χριστώ ως νύμφη πανάσπιλος. Είληφας δε την χάριν, μαγγανείας του λύειν, δαίμονας εκδιώκειν, και τας νόσους ιάσθαι. Ικέτευε εκτενώς, υπέρ των ψυχών ημών.

 

 

 

 

 

Κυριακή 29 Ἀπριλίου 2012 – ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός  31

Κυριακή 29 Ἀπριλίου 2012 – ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μαρκ. ιε΄43 –ιστ΄8)

Τό σημερινό ἱερόν Εὐαγγέλιον, ἀδελφοί μου, παρουσιάζει τίς Μυροφόρες γυναῖκες νά πηγαίνουν στόν τάφο τοῦ Ἰησοῦ. Πηγαίνουν νά ἀλείψουν μέ ἀρώματα τό Σῶμα Του. Ἔφθασαν στόν τάφο καί τί βλέπουν; Ὁ τάφος εἶναι ἄδειος. Φόβος καί ἀπορία γεμίζει τίς ψυχές τους. Ὅμως ἕνας λαμπροφορεμένος  ἄγγελος θά βγάλῃ τίς Μυροφόρες ἀπό τήν ἀπορία. Ἀκοῦστε τί τούς λέγει: «Μή ἐκθαμβεῖσθε Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον. Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μάρκ. ιστ΄6). Ναί, ἀνεστήθη ὁ Χριστός. Ἀνεστήθη παρά τό μίσος, τήν ἐχθρότητα, τήν λύσσα τῶν ἐχθρῶν Του. Εἶναι ἱστορικό γεγονός ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Τό βεβαιώνουν δύο πραγματικότητες.

1) Ὁ ἄδειος τάφος. Οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι διέδωσαν ψεύτικα πράγματα. Τί εἶπαν; Τί ἔκαναν; Ἔδωσαν χρήματα στούς στρατιῶτες γιά νά ποῦν, «ὅτι ὅταν ἐμεῖς κοιμώμαστε ἦλθαν οἱ μαθητές καί ἔκλεψαν τό Σῶμα»! Αὐτό εἶναι ψέμα, γιατί ὅταν οἱ στρατιῶτες – φρουροί κοιμηθοῦν ἤ κατηγορηθοῦν ὅτι κοιμήθηκαν φονεύονται ἀμέσως, σύμφωνα μέ τούς τότε νόμους. Αὐτό ἔγινε καί μετά ἀπό λίγες ἑβδομάδες, μέ τήν φυλάκισι τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Μετά, ὅταν οἱ μαθητές ἄρχισαν τό κήρυγμα τῆς Ἀναστάσεως, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι καί τό Συνέδριο δέν ἐτόλμησαν νά τούς ποῦν  κατά πρόσωπο: εἴσαστε ψεῦτες, ἐσεῖς κλέψατε τό σῶμα. Ἀλλά καί κάτι ἄλλο. Ἄν οἱ φοβισμένοι μαθητές εἶχαν κλέψει τό Σῶμα, πῶς μετά ἔγιναν τόσο θαρραλέοι, ὥστε καί τήν ζωή των νά δώσουν γιά νά κηρύξουν τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως;

2) Οἱ Ἀπόστολοι. Κάθε ἄλλο παρά εὐκολόπιστοι ἦσαν οἱ μαθητές. Ὅταν ἔμαθαν, ὅτι ἀνεστήθη ὁ Χριστός, παρά τό ὅτι τό εἶχε προαναγγείλει ὁ Ἴδιος δέν ἐπίστεψαν. Ὅταν οἱ Μυροφόρες εἶπαν, ὅτι ὁ Χριστός ἀνεστήθη, αὐτοί νόμισαν τά λόγια των σάν παραμύθια καί φλυαρίες γυναικῶν. Ὅταν ὁ Χριστός ἦλθε νά τούς ἐπισκεφθῇ καί μπῆκε μέ κλειστές τίς πόρτες, ἔλεγαν πώς εἶναι φάντασμα. Ὁ Θωμᾶς θέλει ἀκόμα νά βάλῃ τό δάκτυλό του στίς πληγές καί στήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ. Τί δείχνουν ὅλα αὐτά; Δείχνουν, ὅτι ἦσαν ἄνθρωποι, πού ἤθελαν χειροπιαστές ἀποδείξεις καί, ὅταν αὐτές τίς ἀποδείξεις ὁ Χριστός  τούς τίς ἔδωσε, τότε μόνον πίστεψαν.Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀποκαλέσει δύο μαθητάς Του «ἀνοήτους καί βραδεῖς τῇ καρδίᾳ»; γιατί δέν πίστεψαν ἀμέσως; Τί λέτε, λοιπόν;  Μετά ἀπό ὅλα αὐτά εἶναι λογικό νά θεωροῦν μερικοί σήμερα εὐκολόπιστους τούς μαθητές; Ὄχι, οἱ μαθητές πίστεψαν, γιατί εἶχαν ἀποδείξεις. Καί

3) Ἔχουμε τήν μαρτυρία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Τί ἦταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Μανιώδης διώκτης τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ ἦταν τό σκάνδαλο, γιά νά πιστέψῃ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ξαφνικά ὅμως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γίνεται μαθητής τοῦ Χριστοῦ καί τί κηρύττει; «Κηρύττει Ἰησοῦν Χριστόν Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα». Γιατί; Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βεβαιώνει, ὅτι εἶδε τόν Χριστόν. Ναί, τόν εἶδε τόν Χριστόν καί ἀπό τότε ἔγινε ὁ φλογερός κήρυκας τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ἀδελφοί μου! Καί σήμερα, ἀλλά καί πάντοτε, θά ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού θά ἀμφισβητοῦν τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ὄχι; καί σήμερα ὅπως καί πάντοτε ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού εἶναι νεκροί, πεθαμένοι ἀπό τήν ἁμαρτία, καί ἡ πώρωσίς τους αὐτή δέν τούς ἐπιτρέπει νά νοιώσουν τό μεγάλο μήνυμα.

Γιά μᾶς ἰσχύει τό : «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».    Ἀμήν!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου   

ΚΥΡΙΑΚΗ  22   ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 - 

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ 

 ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

Σήμερα Κυριακή του Θωμά  ο εφημέριος του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης  π. Βασίλειος  Φιλιππάκης, τέλεσε την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, παρουσία πολλών ευλαβών προσκυνητών και ενοριτών. Εορτάσθηκε   με κάθε μεγαλοπρέπεια η μνήμη  πάντων των  Οσιομαρτύρων Πατέρων  των εν τη Ιερά Μονή  Παντοκράτορος Ταώ Πεντέλης (+Πάσχα 1690), που σημαίνει ότι εκείνη  την  ημέρα έγινε η σφαγή.

Οι  πιστοί  είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν  τεμάχιον Ιερού Λειψάνου των ενδόξων Οσιομαρτύρων Πατέρων,  που παραδόθηκε   από την γερόντισσα Στυλιανή, στον  ιερέα π. Βασίλειο εδώ και μία δεκαετία, με  κάθε εκκλησιαστική τυπικότητα.

Ο εφημέριος του ναού πατήρ Β. Φιλιππάκης με το Ιερό Ευαγγέλιο  έτοιμος για  την Λειτάνευση  των Ιερών Εικόνων.

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας,  όλοι μαζί με την Ανάσταση, τα εξαπτέρυγα, με το Ιερό Ευαγγέλιο,  μεγάλα και μικρά εικονίσματα, ξεκίνησαν για την περιφορά  των  ιερών εικόνων,  σε όλη την ενορία γεμάτοι  πίστη, ευλάβεια, και δύναμη να περιφέρουν την Ανάσταση του Κυρίου μας  σε όλα τα σπίτια των ενοριτών.

Η περιφορά των ιερών εικόνων στην ενορία μας.

Ο ιερέας  με πλήθος  κόσμου  περιφέρεται  την συνοικία του Λατομίου.

Ο κ. Αντώνης Γλύκας με τον υιό του Μιχαήλ αντεύχονται το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ με τον πρωτοψάλτη του Ιερού ναού μας   κ. Θεόδωρο Κουτσούδη.

Επιθυμία του παπά Βασίλη για να διατηρηθεί το έθιμο που βρήκαμε από τους γονείς μας, όλο το εκκλησίασμα  να ακολουθήσει την περιφορά και να συνεχίσει μέχρι το τέλος, χωρίς να αποχωρήσει κανείς. 

Στο παρεκκλήσιο της ενορίας μας  του Αγίου Φανουρίου ετελέσθη δέηση από τον ιερέα  και ανάγνωση  Ιερού Ευαγγελίου.

 Όλα τα σπίτια είχαν ανάψει το θυμιατήρι τους, είχαν ρίξει στο δρόμο μερσινιές, και δάφνες, έρεναν με ροδοπέταλα την Ανάσταση, και τα παιδάκια έριχναν συνεχώς  τις κροτίδες τους, έτσι για να  γίνεται αισθητό το πέρασμα των Ιερών εικόνων.

 Ο ιερέας με το Ιερό Ευαγγέλιο  και  ο κ. Θεόδωρος Μουτάφης με την Ανάσταση  του Κυρίου, ο Αντιπρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου κ. Γεώργιος Σβήνος, εισήλθαν στην οικία του Επίτιμου  Μέλους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου κ. Λεωνίδα Γκαλιμανά,  για να προσκυνήσει το Ιερό Ευαγγέλιο  και την Ανάσταση  του Κυρίου. Δίπλα  στον κ. Λεωνίδα  η εξαδέλφη  του  κ. Ελένη Πλακωτάρη. Ευχήθηκαν όλοι μαζί Χριστός Ανέστη και του χρόνου  με υγεία.





Στην διαδρομή  που ακολουθήθηκε οι γηραιότεροι ενορίτες της Παναγίας περίμεναν  στα σπίτια τους, με λαχτάρα να προσκυνήσουν την Ανάσταση   και ο  π. Βασίλειος πήγαινε κοντά τους να φιλήσουν το Ιερό Ευαγγέλιο. 
 Οι νεότεροι της πομπής βλέποντας τους  μεγαλύτερους παλαιούς γνήσιους  Λατομούσους να χαιρετούν τον  κόσμο συγκινήθηκαν και χάρηκαν παράλληλα.  

Ο παπά Βασίλης προσήλθε στην οικία του κ. Κώστα Καραμαούνα για να ασπασθεί το Ιερό Ευαγγέλιο και να του ευχηθεί χρόνια πολλά, υγεία, μακροημέρευση και καλή ανάρρωση.

  Στο πανέμορφο εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου ετελέσθη δέηση των Κτητόρων και δωρητών του Ιερού Ναϊδρίου μας, καθώς επίσης και Τρισάγιο πάντων των κεκοιμημένων  εν τω Κοιμητηρίω  της Ενορίας μας. 





Ανά διαστήματα έκανε την δέηση την πρέπουσα ο παπά Βασίλης, ενώ ο κόσμος που ακολουθούσε  χαρούμενος και  συγκινημένος απόλαυσε την όμορφη βόλτα, φθάνοντας μέχρι τον Αγιο Φανούριο. Ο ιερέας διάβασε το Ιερό Ευαγγέλιο, οι καμπάνες  χτυπούσαν χαρμόσυνα και συνέχισαν όλοι μαζί πάλι, μεγάλοι και μικροί  προς τον Ιερό Ναό της Παναγίας μας, από εκεί όπου ξεκίνησαν. Εγινε δέηση από τον ιερέα στον προαύλειο χώρο του ναού και ευχήθηκαν Χριστός Ανέστη και  έκλεισε όλη η λατρευτική σύναξη της ημέρας  ψέλνοντας από τα χείλη του Ιερέα το Χριστός Ανέστη.

Ευχόμαστε  ολόψυχα και του χρόνου  να είμαστε όλοι καλά. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

Σήμερα Σάββατο  στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου στο Λατόμι ο εφημέριος του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης, π. Βασίλειος Φιλιππάκης, ετέλεσε τη Θεία Λειτουργία και μαζί με τους πιστούς έκανε την περιφορά των εικόνων πέριξ  του ναού τρείς φορές ψέλνοντας  το Χριστός  Ανέστη. Πλούσιο φωτογραφικό υλικό ακολουθεί.

 Ο ιερέας π. Βασίλειος Φιλιππάκης  κρατώντας το Ιερό Ευαγγέλιο  οι Ιεροψάλτες  και οι ευσεβείς  πιστοί με τα εικονίσματα στα χέρια  στον προαύλειο χώρο του Αγίου Νεκταρίου.

 Το πανέμορφο  παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου πλησίον της Παναγίας Λατομίτισσας.

 

 Ο πρωτοψάλτης  και χοροδιδάσκαλος κ. Θεόδωρος Κουτσούδης, δεξιά ο Στέφανος Χάρμπας ιεροψάλτης, αριστερά  ο Γιάννης Καλογήρου και πολλοί πιστοί έψαλλαν το Χριστός Ανέστη κατά την περιφορά των Ιερών εικόνων στον Αγιο Νεκτάριο.

 Το εσωτερικό μέρος του Αγίου Νεκταρίου πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία.

Υ. Γ.: ΑΥΡΙΟ  Κυριακή  του Αντίπασχα ημέρα εορτής του Αγίου Θωμά θα  τελεσθεί η ιερά μνήμη  των Σφαγιασθέντων Αγίων Πατέρων της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Ταώ Πεντέλης Αττικής. Τεμάχιον  ιερού λειψάνου θα εκτεθεί για  προσκύνημα και ευλογία των πιστών. 

 Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας  θα γίνει η περιφορά των Ιερών Εικόνων της Παναγίας Λατομιτίσσης  σε όλη την περιοχή  του Λατομίου, θα γίνεται ανα διαστήματα δέηση, και η πομπή θα φτάσει μέχρι τον Αγιο Φανούριο, εκεί όπου ο ιερέας  θα διαβάσει το Ευαγγέλιο, χτυπώντας χαρμόσυνα οι καμπάνες, και πάλι με πομπή θα επιστρέψει όλος ο κόσμος  στον Ιερό Ναό για να πάρει την ευλογία από τον ιερέα. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος.

Προσκαλούνται οι πιστοί να προσέλθουν για συμπροσευχή.

ΠΕΜΠΤΗ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Σήμερα Πέμπτη στον Ιερό Ναό του Αγίου Φανουρίου  στο Λατόμι ο πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης  εφημέριος του Ιερού  Ναού Παναγίας Λατομιτίσσης, μαζί με μια μεγάλη μερίδα πιστών ετέλεσε την Θεία Λειτουργία και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος έκαναν την περιφορά των εικόνων πέριξ του  ναού. Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και ο ιερέας κρατώντας το Ιερό Ευαγγέλιο, και οι πιστοί τις εικόνες, τα εξαπτέρυγα  και την Ανάσταση του Κυρίου έψελναν  το "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ" .

 Ο ιερέας π. Βασίλειος Φιλιππάκης κρατώντας το Ιερό Ευαγγέλιο κατά την περιφορά των εικόνων του Αγίου Φανουρίου.Στις  ακόλουθες φωτογραφίες οι πιστοί με ευλάβεια συμμετέχουν στην περιφορά.

 

 

Στο τέλος  της Θείας Λειτουργίας ο ιερέας ανακοίνωσε ότι ο ναός   και πάλι θα λειτουργεί κάθε Πέμπτη και στις 10 Μαϊου θα συλλειτουργήσει  μαζί με τον  Ιεροκήρυκα πατήρ Δανιήλ Αεράκη, ο οποίος θα  κάνει κήρυγμα.

Επίσης ανακοίνωσε  ότι το Σάββατο 21 Απριλίου 2012  θα λειτουργήσει στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου, και εκεί πάλι θα κάνει την περιφορά των εικόνων. 

Τέλος την Κυριακή  του Αντίπασχα ημέρα εορτής του Αγίου Θωμά θα  τελεσθεί η ιερά μνήμη  των Σφαγιασθέντων Αγίων Πατέρων της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Ταώ Πεντέλης Αττικής. Τεμάχιον  ιερού λειψάνου θα εκτεθεί για  προσκύνημα και ευλογία των πιστών. Προσκαλούνται οι πιστοί να προσέλθουν για συμπροσευχή.

M.  ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Λατομιτίσσης πόλεως Χίου

σας εύχεται η χαρά της  Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Σωτήρος μας να πλημμυρίσει την καρδιά σας και το φως του Ζωοδόχου Τάφου Του να φωτίζει το κάθε βήμα της ζωής σας πάντοτε.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ο Πρόεδρος

+ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ

Τα Μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και του Φιλοπτώχου Ταμείου.

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2012

Ἀριθ. Πρωτ.: 499                                      Ἐν Χίῳ τῇ 21ῃ Μαρτίου 2012
Ἀριθ. Διεκπ.:  211

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  6

Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Θέμα: «Πασχάλιος Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος».


«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός.»

Ὁλόλαμπρη καί ζωηφόρος ἀνέτειλε καί πάλι ἡ ἁγία ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Φωτουργός, ἄδυτος καί ἀειφεγγής Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ὁ ἴδιος ὁ ὁποῖος εἶχε λάμψει μέσα ἀπό τό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως, καταφώτισε τἠν οἰκουμένη καί ἀπό τόν θάλαμο τοῦ τάφου, καταλύοντας τό σκότος τοῦ θανάτου «μέ τήν ἀστραπή τῆς Θεότητος». Αὐτό τό ἅγιο Φῶς κατέκλυσε ὁλόκληρη τήν κτίση, «οὐρανόν τε γῆ καί τά καταχθόνια», ἀποκαλύπτοντας τήν πραγματική της ἀξία καί προοπτική. Μεταμόρφωσε τήν φύση, καθιστώντας δυνατή γιά ὅλους τήν οὐράνια ὁλολαμπῆ πορεία.

Τό ἀναστάσιμο αὐτό φῶς πληροῖ συγχρόνως τόν νοῦ, τήν ψυχή καί τίς αἰσθήσεις, ἀποκαλυπτόμενο στόν ὅλον ἄνθρωπο. Εἰσδύει στήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί καθοδηγεῖ τήν συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων. Εἶναι ὁ ἀναστάσιμος παιάνας, ὁ ὁποῖος τανύει τήν ψυχή μας. Γεμίζει τά ὄνειρα καί τήν καρδιά μας μέ τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Διώχνει κάθε σκότος ἀπόγνωσης καί ἀβεβαιότητας. Εἶναι τό ἄρρητο καί ἀστείρευτο Φῶς τῆς θείας Χάριτος καί Ἐνέργειας, τό ὁποῖο λάμπει καί θά λάμπει γιά πάντα, χωρίς νά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ.

Ἡ Ἐκκλησία μας βιώνει διαρκῶς, σ’ αὐτή τήν ἀνακαινιστική καί μεταμορφωτική δυναμική, τήν λαμπροφόρο ἔξοδο ἀπό τίς σκοτεινές καί ἀδιέξοδες πτυχές τοῦ βίου πρός τήν ἐμπειρία τῆς φωτιστικῆς καί ἁγιαστικῆς παρουσίας τοῦ ζῶντος καί ἀναστημένου Χριστοῦ. Τό θεῖο Φῶς Του εἶναι ἡ δύναμη, ἡ ὁποία μᾶς ἀναβιβάζει στό «ἀρχέτυπον κάλλος, τό ἀληυθινόν καί ἐρασμιώτατον» καί μᾶς ἀνυψώνει στήν πορεία μας νά πραγματώσουμε τόν «καινόν ἄνθρωπον». Περιαυγάζει ὅλη τήν ὕπαρξή μας καί τήν ἀναδεικνύει καθαρότερη, ἐντονότερη καί ὡραιότερη.

Ὁ τρισήλιος καί τριλαμπής Θεός εἶναι ἡ κοινή «ἀρχίφωτος» πηγή τοῦ κτιστοῦ καί τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἡ ὁποία φωτοδοτεῖ τόν κόσμο. Ὁ Τριαδικός Θεός, μέ τίς ἄκτιστες Ἐνέργειές Του, κτίζει, ἁγιάζει καί συνέχει διηνεκῶς ὁλόκληρη τήν δημιουργία, συγκρατώντας στήν ὕπαρξη ὅλα τά ὄντα καί τό καθένα χωριστά. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καταυγάζει μυστικά τήν βαθύτερη ὑπόσταση κάθε ἀνθρώπου καί κάθε ὑπαρκτοῦ. Αὐτά σημαίνουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὅπως καί κάθε δημιούργημα, δέν εἶναι αὐθύπαρκτος καί αὐτόφωτος, ἀλλά ἀντλεῖ ὅλα ὅσα ἀπαρτίζουν τήν ὕπαρξή του ἀπό τόν Θεό. Καί ἡ ζωή του γίνεται φωτεινή, ὅσο συνδέεται μέ τήν πηγή τοῦ Φωτός, πού εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Λόγου.

Μέ τήν προϋπόθεση βεβαίως ὅτι θά δεχθεῖ ὁλοκληρωτικά τήν Χάρη καί τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὅλος ἄνθρωπος λαμπρύνεται καί ἔχει τήν δυνατότητα νά γίνει ἐνσώματος κοινωνός θείας αἴγλης. Ἡ θεία φωνή τοῦ Λόγου, ἡ ὁποία φώτισε «ἐν ἀρχῇ» τόν κόσμο, εἶναι ὁ ἴδιος ἐνιδρυμένος μέσα μας θεϊκός σπινθήρας, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά μᾶς ἀγκαλιάσει ὁλόκληρους καί νά μᾶς συνεγείρει στήν διάβαση πρός τήν νέα ζωή. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ Θεός, «ὁ ὁποῖος εἶπε μέσα ἀπό τό σκοτάδι νά λάμψει φῶς» στή φυσική δημιουργία, αὐτός ὁ ἴδιος «ἔλαμψε μέσα στίς καρδιές μας καί μᾶς φώτισε νά γνωρίσουμε τή δόξα Του στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ» (Β΄Κορ. 4,6). Ὁ Ἀναστάς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι «τό Φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον»(Ἰω. 1,9).

Ὁ Χριστός εἶναι τό νόημα κάι τό Φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Λόγος τοῦ παντός, ἡ ἔνσαρκη ἀποκάλυψη τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς φανερώνει προσωπικά τήν Βσιλεία Του κάι μᾶς καθιστᾶ κατά Χάριν κοινωνούς καί μετόχους αὐτῆς τῆς δόξας καί τοῦ πλούτου τῆς Ἀναστάσεως. Ταυτόχρονα μέ τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ὁ Χριστός ἁγιάζει, θεώνει καί ἀνασταίνει ὁλόκληρη τήν σάρκα τοῦ κόσμου καί τοῦ Θεοῦ:«Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδούγέγονε καινά τά πάντα» (Β΄Κορ. 5, 17). Ὅλη ἡ κτίση κινεῖται πρός τήν ἀνακεφαλαίωσή της ἐν Χριστῷ, κατά τήν αὐθεντικότερη ἔκφραση τοῦ πασχάλιου γεγονότος στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου ὁ ταπεινός ἄρτος καί οἶνος τοῦ κόσμου προσφέρεται γιά νά γίνει Σῶμα καί Αἶμα Χριστοῦ.

Ἡ κίνηση αὐτή ξεκινᾶ καί ἀντλεῖ ἀδιάκοπα τήν δύναμή της ἀπό τήν Χάρη καί τίς Ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, συντελεῖται ὅμως μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συνεχίζει τό ἔργο τοῦ Σωτῆρος, ὡς καρπό τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως. Συγχρόνως,  αὐτή ἡ ἀλλαγή δέν πραγματοποιεῖται  μέ τήν βία, ἀλλά συνιστᾶ γεγονός ὕψιστης ἐλευθερίας καί ἀγάπης, καθώς ὑπερβαίνονται, χωρίς νά ἀφανίζονται οἱ φυσικές δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν πλασμάτων τοῦ Θεοῦ. Ἀξίζει νά παρατηρήσουμε πόσο διαφέρει αὐτή ἡ εὐχαριστιακή ὀπτική ἀπό τά ζοφερά κοσμικά, θρησκευτικά καί διανοητικά συστήματα,  ὅπου   ὁ   μέν   ἄνθρωπος  θεωρεῖται  ἀποκλειστικά ὑποχείριος τῶν κοσμικῶν δυνάμεων, ὄντας αἰχμάλωτος σέ ἀπρόσωπους νόμους, ἡ δέ φύση ἀντιμετωπίζεται ἁπλῶς ὡς ἕρμαιο τῶν ἀναγκῶν καί τῆς ἀπληστίας του.

Ἡ ἀποστολή μας ὡς κληρικῶν, ἐργατῶν καί μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι νά μαρτυροῦμε μέ λόγια καί μέ ἔργα στόν κόσμο τό Φῶς αὐτό τῆς Ἀναστάσεως, τό ἀληθινό καί σωτήριο γιά ὅσους, ἐνῶ ζοῦν «ἐν τῷ κόσμῳ», περιλάμπονται ἀπό τήν Σοφία τοῦ Θεοῦ. Εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου νά ἀναζητήσετε αὐτό τό Φῶς στή ζωή σας καί νά τό κρατήσετε μόνιμα  καί ἀναφαίρετα. Γιατί τό Φῶς αὐτό ἐκ τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Ἀναστάντος Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ λαμπρότητα καί ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας.

ΠΑΣΧΑ  2012

Μετά θερμῶν πασχαλίων εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν  Μᾶρκος

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑΣ

Γεμάτη ασφυκτικά η Παναγία η Λατομίτισσα από κόσμο το βράδυ της Ανάστασης.

Το εσωτερικό του Ιερού Ναού διακοσμημένο και λαμπροφορεμένο.

Τα κορίτσια που πρόσφεραν τα τσουρέκια και τις λαμπάδες στον κόσμο.

Αναψαν τις λαμπάδες τους με το Αγιο Φως   μικροί  και μεγάλοι

Μετά  όλο το εκκλησίασμα  βγήκε στον προαύλειο χώρο του ναού, - μιας και το επέτρεπε ο καιρός, -  και ο ιερέας  με το επιτελείο του ανέβηκε στην είσοδο του Κουκουνάρειου Πνευματικού Κέντρου της ενορίας για να διαβάσει από εκεί το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο και να ψάλλει το Χριστός Ανέστη. Ελαμπε όλος ο κόσμος από τις κροτίδες και τα άλλα βεγγαλικά που έρριχναν  οι νέοι και τα παιδιά.  Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα ο κόσμος  αντάλασσε  τις ευχές και  έδιναν  το φιλί της αγάπης. 

Οσοι ήρθαν και πέρασαν την Ανάσταση  στην Λατομίτισσα πέρασαν πολύ όμορφα. Και μετά  ακολούθησε το "Αρατε πύλας...." σπρώχνοντας ο ιερέας από έξω την κυρία είσοδο του ναού  ενώ από μέσα ο ιεροψάλτης Θανάσης Συγγελόπουλος  έφερνε αντίσταση για να μην ανοίξει. Ξανά προσπάθεια ο ιερέας από έξω, αντίσταση από μέσα  ο ιεροψάλτης. Επαναλήφθηκε τρείς φορές  έως ότου  με πολύ δύναμη κατάφερε να ανοίξει η πόρτα  του ναού, ενώ   μέσα  μικροί μεγάλοι χτυπούσαν με χαρά τις  πάγκες. Και του χρόνου  να είμαστε όλοι καλά να ξαναεορτάσομε. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Θεμιστοκλή Ιωάν. Αναστασάκη για τα βιντεάκια

 και τον φωτογράφο κ. Γιάννη Μαρουκάκη.

Ο πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης εμπρός στο Κουκουνάρειο ψάλλει το Χριστός Ανέστη με όλη την δύναμη της ψυχής του.

Ολος ο κόσμος βγήκε στην αυλή της εκκλησίας και απόλαυσε  την Ανάσταση  του Κυρίου  μας.

Το "Αρατε πύλας"..... στην είσοδο του ναού  και μετά οι  πιστοί μπαίνοντας μέσα ασπάστηκαν την Ανάσταση  του Κυρίου μας και το Ιερό Ευαγγέλιο.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ 

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

Σήμερα και ώρα 11.00 μ.μ. θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες προσκαλώντας τους πιστούς να συμμετέχουν και να εορτάσουν την Ανάσταση  του Κυρίου μας.  Η Παναγία Λατομίτισσα στολισμένη και λαμπροφορεμένη,  θα περιμένει  όλους τους επισκέπτες  να γιορτάσουν με ησυχία, ασφάλεια, μεγαλοπρέπεια  και κατάνυξη την Ανάσταση του Κυρίου και στην είσοδο του ναού θα περιμένουν  τους πιστούς  νέες  κοπέλες της ενορίας μας προσφέροντάς τους  ως  αντίδωρο  αγάπης του Ιερού  Ναού  μας, το πατροπαράδοτο πασχαλινό  τσουρέκι και μία ευπρεπισμένη  Ανάστασιμη  λαμπάδα για την παραλαβή του Αγίου  Φωτός  που θα έρθει  από τον Πανάγιο  Τάφο σήμερα το  βράδυ.  

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Στην είσοδο  του  Κουκουνάρειου Πνευματικού  Κέντρου που είναι στολισμένη ανάλογα, 

 ο ιερέας θα αναγνώση το Ευαγγέλιο και θα ψάλλει δυνατά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. 

Οι καμπάνες θα χτυπούν χαρμόσυνα. 

Οι διακοσμημένες Πασχαλινές λαμπάδες και το τσουρέκι  με την εικόνα της Αναστάσεως του Κυρίου θα προσφέρεται  σε όλους τους πιστούς   εισερχόμενοι στον  Ιερό Ναό.

Τα χρυσοκέντητα  και ωραιότατα διακοσμημένα  ρούχα της Αγίας Τράπεζας  που συμβολίζουν την Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

 

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σήμερα Μ. Σάββατο πρωϊ η Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Πολλοί πιστοί προσήλθαν να προσευχηθούν  και να κοινωνίσουν των Αχράντων Μυστηρίων. 

Η Θεία Λειτουργία τελέσθηκε επάνω στον στολισμένο με άνθη  Επιτάφιο εις το μέσον του Ιερού Ναού. Ολοι είχαν την ευκαιρία να  απολαύσουν την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και να συμμετέχουν σε αυτή. 

Μόλις που ο ιερέας βγήκε από το Ιερό  με ένα πανέρι με δάφνες που σημαίνουν το σύμβολο της νίκης, τα δαφνοπέταλα  όπως ονομάζονται, και έψελνε το "Ανάστα ο Θεός κρίνον τη γη..." όλοι χτυπούσαν όπως έχομε εδώ το έθιμο τις πάγκες με μανία και με μεγάλη χαρά, ενώ οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα. 

Το βράδυ προσκαλούμε τους πιστούς να έλθουν στην Παναγία τη Λατομίτισσα να απολαύσουν την Ανάσταση του Χριστού μας ενώ στην είσοδο του ναού θα τους προσφέρει η Επιτροπή του ναού μία διακοσμημένη λαμπάδα και ένα όμορφο τσουρέκι με το κόκκινο αυγό.

M. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

Απόψε το βράδυ Μ. Παρασκευή ένα μεγάλο πλήθος πιστών προσήλθε να ακούσει τα Εγκώμια που έψαλλαν δύο χορωδίες. Η μία των ανδρών με υπεύθυνο τον κ. Γιάννη Καλογήρου και των γυναικών με υπεύθυνη  την εξαίρετη μαέστρο και θυγατέρα του εφημέριου του Ναού Νικολέττα Β. Φιλιππάκη, η οποία είναι τόσο καλλίφωνη, όσο και ο μπαμπάς της.  Φέτος ο καιρός δεν μας επέτρεψε να κάνομε την καθιερωμένη περιφορά στην περιοχή του Λατομίου.

 

Η Νικολέττα Β. Φιλιππάκη η οποία σπουδάζει στο Εθνικό Ωδείου Αθηνών,  την ώρα που έψελνε και καθοδηγούσε τις υπόλοιπες κοπέλες για να βγεί ένα ωραίο αποτέλεσμα των Εγκωμίων. Η γλυκύτατη της φωνής της άγγιξε την τελειότητα.

Η χορωδία των ανδρών με, εξ αριστερών κ. καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ιωάννη Ράλλη, τον Οδοντίατρο κ. Ματθαίο Γιοβανάκη,  τον κ. Γιάννη Καλογήρου, τον κ. Θανάση Συγγελόπουλο, και τον κ. Μάριο Βορριά.

Ο πάτερ Βασίλειος εντός του Ιερού  ενώ κρατάει με πίστη και ευλάβεια το Σώμα του Ιησού ψέλνοντας "Οτε κατήλθες .....".

Στη φωτογραφία ο εφημέριος του Ναού πατήρ Βασίλειος με την  Αλεξάνδρα Μάρκος, 
εξ Αμερικής εγγονή του εξαίρετου συμπολίτη μας και μεγαλοδωρητή της Παναγίας μας 
κ. Γεωργίου Κουκουνάρη 

 Εγινε πέριξ του Ιερού Ναού η περιφορά και όλοι  οι  πιστοί  πέρασαν κάτω από τον Επιτάφιο,  εισερχόμενοι εντός του ναού, ενώ   ο ιερέας   μοίραζε  τα άνθη που βρίσκονταν επάνω στο Σώμα του Ιησού. 

Η ωραιότερη στιγμή αυτής της ημέρας είναι όταν ο π. Βασίλειος έλαβε  το Σώμα του Ιησού και ψέλνοντας το εξαίρετο τροπάριο "......Οτε κατήλθες προς τον θάνατο...." το ετοποθέτησε  επάνω στην Αγία Τράπεζα,  αφού πρώτα πέρασε τρείς φορές τριγύρω της. Συγκίνηση, δάκρυα και προσμονή από  όλους  μας  για την αιώνια  ανάσταση του Χριστού μας. Αύριο νέο φωτογραφικό υλικό και ρεπορτάζ από την Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Και του χρόνου.

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ   13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ

Σήμερα Μ. Παρασκευή  πρωϊ  στον Ιερό Ναό Παναγίας Λατομίτισσας  με κατάνυξη και με την θλίψη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των πιστών, πραγματοποιήθηκε η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Δεν υπήρχε μάτι που να μην δακρύσει από την συγκίνηση και την  σκέψη και μόνο τα μαρτύρια που υπέστη ο Χριστός μας για να σώσει εμάς από την αμαρτία. Πολύς κόσμος παρηκολούθησε την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών  και την Ακολουθία της Αποκαθηλώσεως.

Τα μικρά κορίτσια ντύθηκαν μυροφόρες κρατώντας στα χέρια τους από ένα μπουκαλάκι με μύρο συμμετείχαν και αυτά στην όλη τελετή.
Το βράδυ στον Επιτάφιο ακόμα ένα πλήρες φωτογραφικό ρεπορτάζ.

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ   13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ

Ωρα 12.00 ακριβώς τα μεσάνυχτα και όλοι οι νέοι και οι νέες αλλά και οι μεγαλύτερης ηλικίας ενορίτες της Παναγίας της Λατομίτισσας έδωσαν το παρόν στον στολισμό του Επιταφίου. Γεμάτοι όλοι με όρεξη και ενέργεια να προσφέρουν τη βοήθειά τους για ότι καλύτερο. Πρώτος και υπεύθυνος για όλα ο εφημέριος π. Βασίλειος που συμμετείχε σε όλες τις αποφάσεις που έπρεπε να πάρομε για την σωστή τοποθέτηση των λουλουδιών.

 

Τα νεότερα παιδιά  με κλωστή και βελόνα κένταγαν τις βιόλες σε ρέστες. Τι ομορφιά, να βλέπεις τα αγόρια και τα κορίτσια να συμμετέχουν και να ακούν παράλληλα τα κορίτσια να κάνουν πρόβα για να είναι έτοιμες  για τα εγκώμια το βράδυ της Μ. Παρασκευής.Η θυγατέρα του ιερέα Νικολέττα προετοίμασε τα κορίτσια, έκανα πρόβες αρκετές και θα συνεχίσουν κλείνοντας ραντεβού για τις 12.30 μ.μ. σήμερα το μεσημέρι. 

Τέλος ο πάτερ Βασίλειος για να  ευχαριστήσει τους συμμετέχοντας στον στολισμό του Επιταφίου πρόσφερε σε όλους κρασοψυχιά. Είναι αντίδωρο βουτηγμένο σε κρασί. Πάρα πολύ ωραίο και τονωτικό αυτές τις   δύσκολες και κοπιαστικές στιγμές. Σήμερα ωρα 11.00 το πρωϊ η Αποκαθήλωση με εκτενέστερο ρεπορτάζ και  πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

 

 

 

 

 

  Μ. ΠΕΜΠΤΗ  12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

   Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ. - Ο ΟΡΘΡΟΣ ΤΗΣ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Σήμερα με ευλάβεια και κατάνυξη  παρηκολούθησαν όλοι οι πιστοί στην Παναγία Λατομίτισσα την ακολουθία των 12 Ευαγγελίων ψάλλοντας "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου......" ραγίζοντας όλων των Χριστιανών τις καρδιές. Η συγκίνηση μεγάλη από όλους. 

Τα ιδιόμορφα και νοηματικά τροπάρια ήταν το ένα ωραιότερο του άλλου. Ο εφημέριος του ναού π. Βασίλης Φιλιππάκης όπως πάντα γεμάτος ζωντάνια ανέγνωσε και τα 12 Ευαγγέλια με ευλάβεια και συγκίνηση. Το δωδέκατο που ήταν και το τελευταίο το απέδωσε με την καλύτερη βυζαντινή μουσική που έχομε ακούσει.

Ο εφημέριος του Ναού περιφέρει εντός του ναού τον Εσταυρωμένο Χριστό ψέλνοντας συγκινημένος το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου".........

 

 Μετά το πέρας της ακολουθίας  των Αγίων Παθών πολλοί αποφάσισαν να παραμείνουν για να αρχίσουν τον στολισμό του Επιταφείου. Φωτογραφικό υλικό θα ανεβάσουμε πολύ σύντομα. Και του χρόνου.

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ  ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

Σήμερα το απόγευμα πολλοί πιστοί προσήλθαν για να παρακολουθήσουν το μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου, να ακούσουν τις ευχές που διαβάζονται, να μυρωθούν  και να προετοιμασθούν ψυχικά, για την Θεία Μετάληψη. Με ηρεμία και με τάξη όλοι γονάτισαν εμπρός στον ιερέα όταν διάβαζε τις ευχές του Ιερού Μυστηρίου.

 Τελειώνοντας το Ευχέλαιο  άρχισε ο (Ορθρος της Μεγάλης Πέμπτης).

Οι ωραιότεροι ψαλμοί που ακούσθηκαν ήταν της Μ. Τετάρτης. Καταβασίες, Αινοι, Ψαλμοί, Προφητείες,  καθίσματα, Τροπάρια, Αναγνώσματα,  τουλάχιστον  περισσότερες από  δύο 10ετίες είχαμε να ακούσομε εδώ στη Χίο το βράδυ της Μ. Τετάρτης αυτά   κοντάκια.  Ο εφημέριος του ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης με δέος  και με συγκίνηση, -  βλέπε φωτό κάτω, -  έφερε την εικόνα του Μυστικού Δείπνου εις το κέντρο του Ναού για προσκύνηση.

Γέμισαν αγαλίαση οι καρδιές των παρευρεθέντων στην Παναγία την Λατομίτισσα το βράδυ της Μ. Τετάρτης. Και του χρόνου με υγεία.

Αύριο Μ. Πέμπτη  πλήρες ρεπορτάζ των 12 Ευαγγελίων, αλλά και μετέπειτα κατά την ώρα που οι νέοι και οι νέες της ενορίας μας,  ακόμα και οι μεγαλύτεροι, θα στολίζουν τον επιτάφιο, ενώ παράλληλα θα γίνονται πρόβες για τα εγκώμια που θα ψαλλούν την Μ. Παρασκευή, με την καθοδήγηση της θυγατέρας του εφημερίου, Νικολέττας  Β.Φιλιππάκη, η οποία είναι άριστη τόσο στην μουσική, - με σπουδές στο Ωδείο Αθηνών, - όσο και στην φωνή. Επίσης το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής πάλι θα συνεχισθούν οι πρόβες των εγκωμίων  στο γυναικείο τμήμα, εντός του ναού τριγύρω από τον στολισμένο Επιτάφιο.

 Και φέτος εδώ στην Λατομίτισσα θα πρωτοτυπίσομε, όπως άλλωστε κάθε χρόνο.

Στο μέσον του ναού η εικόνα του Μυστικού Δείπνου

 ενώ ο ιερέας διαβάζει το Ευαγγέλιο την Μ. Τετάρτη το βράδυ.

  Μ. ΤΡΙΤΗ  ΕΣΠΕΡΑΣ  10/4/2012

Ιδιόμελα και μελωδικά τα σημερινά τροπάρια,  άγγιξαν τις καρδιές όλων των πιστών. Η ερμηνεία  των ύμνων από τον Πρωτοψάλτη  της Παναγίας Λατομίτισσας, κ. Θεόδωρο Κουτσούδη, μαζί με την χορωδία του Τμήματος της Βυζαντινής Μουσικής του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου του ως  άνω   Ιερού  Ναού μας, άγγιξε την τελειότητα. 

 

O Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Παναγίας Λατομίτισσας με ένα μέρος  της  χορωδίας του Τμήματος  Βυζαντινής Μουσικής, ερμήνευσε με εξαίρετο τρόπο και μελωδικότητα το υπέροχο τροπάριο της Κασσιανής.

Την ενορία μας τίμησε με την παρουσία του ο πρ. Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Χίου 

 κ. Σταμάτης Κάρμαντζης με την σύζυγό του, αλλά και ένα μεγάλο πλήθος  πιστών.

Η ενημέρωσή μας θα συνεχιστεί και αύριο με το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου.

 

 

 

 

 

 

 Μ.  ΤΡΙΤΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

 Σήμερα  Μ.Τρίτη  ψάλλεται το υπέροχο τροπάριο της Κασσιανής  σε όλους τους ναούς. 

"Kύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή....." ψάλλει όλη η Χριστιανοσύνη.

  Η χορωδία του Πρωτοψάλτη και χοροδιδάσκαλου  κ. Θεόδωρου Κουτσούδη στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Λατομίτισσας θα το αποδώσει με την καλύτερη έντεχνη ερμηνεία, όπως και όλα τα τροπάρια. Πολλοί είναι οι πιστοί που προσέρχονται την συγκεκριμένη ημέρα να ακούσουν και να απολαύσουν το πανέμορφο αυτό τροπάριο που ακούγεται μία φορά  το χρόνο.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ   8   ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΡΑΔΥ "ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ"

 Δέος, συγκίνηση, θλίψη και κατάνυξη εντός του ναού, με μόνο το φως των καντηλιών ακούγονταν  τα ωραιότατα και γεμάτα  ρίγος τροπάρια το βράδυ της Κυριακής των Βαϊων. Ο ιερέας  βαστάζοντας  με βαθύτατη πίστη στα χέρια του τον Χριστό περιέφερε  τον ναό ψέλνοντας το τροπάριον "Ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος όν ευρήσει γρηγορούντα......". 

Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
 ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ 

 O εφημέριος  του ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης την ώρα που μιλάει στο εκκλησίασμα.

Ενα μεγάλο πλήθος πιστών τόσο  της περιοχής του Λατομιού όσο και από άλλες περιοχές προσήλθε το πρωϊ της Κυριακής στην εκκλησία της Παναγίας μας στο Λατόμι για να παρακολουθήσει την Ιερά Θεία Λειτουργία των Βαϊων. 

Στο ψαλτήρι ο κ. Θ. Κουτσούδης κέντρο και αριστερά του ο κ. Ι. Καλογήρου και δεξιά ο κ. Θ. Συγγελόπουλος.

Η χορωδία των Ιεροψαλτών με διευθυντή τον άριστο και καλλίφωνο Αρχιμουσικό κ. Θεόδωρο Κουτσούδη  έψαλλε άριστα τα ωραιότατα τροπάρια της ημέρας αυτής. 

Περί το τέλος  της Θείας Λειτουργίας ο ιερέας διάβασε σε όλο το εκκλησίασμα το Ιερό Πρόγραμμα των Ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος. Αναφέρθηκε  με λόγια βαθιά  και συγκινητικά προτείνοντας στους γονείς και στα παιδιά που έχουν πάντα στο μυαλό τους να αγοράζουν αυτές  τις ημέρες τις κροτίδες κάνοντας  πολλές φορές  άθελά τους ζημιά σε πολλά  αντικείμενα στο χώρο  της εκκλησίας, να αξιοποιήσουν καλύτερα αυτά τα χρήματα που θα έδιναν για τα μπομπάκια, να τα προσφέρουν σε ανθρώπους  ή σε αρρώστους  που έχουν πραγματικά ανάγκη. Ανάσταση  είπε  είναι στις ψυχές και στις καρδιές μας και όχι στο να ξοδεύονται άσκοπα τόσα χρήματα για να γίνεται απλά θόρυβος. Προσκάλεσε όλους παρόντες  και απόντες να προσέλθουν στο ναό μας τόσο κατά την Μ. Εβδομάδα, όσο κατά την ημέρα της Αναστάσεως. Εϊναι πολλοί εκείνοι οι πιστοί που επιλέγουν την Παναγία μας να  ακούσουν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, γιατί ξέρουν ότι θα απολαύσουν μια κατανυκτική Λειτουργία, γεμάτη μεγαλοπρέπεια και συγκίνηση, χωρίς φόβο και κίνδυνο της ζωής τους με τις κροτίδες, ακούγοντας τα Αναστάσιμα τροπάρια με μελωδία και τέχνη. 

Τέλος  κλείνοντας μας υπενθύμισε, ότι  την ημέρα της Ανάστασης σε όλο το εκκλησίασμα στην είσοδο του Ναού προσφέρεται  ένα όμορφο πασχαλιάτικο τσουρέκι με ένα αυγουλάκι κόκκινο και μία πασχαλιάτικη διακοσμημένη λαμπάδα, η οποία - λαμπάδα -  είναι δωρεά εκλεκτής  ενορίτισσάς μας.

Ο εφημέριος του ναού μοιράζει τους σταυρούς στον κόσμο.

Μετά την απόλυση τρία  τεράστια πανέρια γεμάτα με Σταυρούς  μεγάλους και μικρούς  μοίρασε ο Ιερέας της ενορίας π. Βασίλειος  Φιλιππάκης σε όλο  το εκκλησίασμα, ρωτώντας  τον καθ'ένα  πόσους σταυρούς θέλει. Ολοι ήθελαν  περισσότερους  από έναν, για να τους  χαρίσουν, ή για να τους τοποθετήσουν   στα αγαπημένα τους μέρη. 

Ο Θεός να μας έχει όλους καλά και να περάσομε μια όμορφη και ήσυχη Μεγάλη Εβδομάδα.                         ΜΙΤΣΑ ΑΝΤΑΡΑΚΗ - 

                                                                                                                                ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΟΥΚΑΚΗΣ















ΣΥΣΣΩΜΗ Η ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

     

       Μια μεγάλη μερίδα ενοριτών κατόπιν προσκλήσεως του εφημέριου του ναού π. Βασιλείου Φιλιππάκη προσήλθε από νωρίς το πρωϊ της Δευτέρας 2/4/2012 και καθ' όλη την ημέρα για να προσφέρει καθένας ότι μπορεί. Με την καθοδήγηση του παπά και με την βοήθεια του επιτρόπου του Ιερού Ναού κ. Σβήνου και του κ. Παναγιώτη Γούναρη έκοψαν τα κλαδιά από τις φοινικές που βρίσκονται στον προαύλιο χώρο του ναού. Τα ωραιότερα και χλωρά σχεδόν κλαδιά προορίζονταν για την ετοιμασία των σταυρών που θα δοθούν την ημέρα των Βαϊων. Οι γυναίκες  της ενορίας εντός του ναού καθάριζαν και γυάλιζαν ότι υπήρχε μέσα στην εκκλησία. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας  άρχισαν να φτιάχνουν τους σταυρούς  με τέχνη και με μεθοδικότητα. 

Οι παλαιότερες  γυναίκες με αρχηγό την κ. Γεωργία Κουτσούδη που θυμάται από τα δικά της νεανικά χρόνια μαζί και άλλες   πολλές κυρίες έδειχναν στα νεότερα κορίτσια τον τρόπο που ετοιμάζονται οι σταυροί. 

Επίσης στην τέχνη των σταυρών των Βαίων συμμετείχαν  ο κ. Μιχαήλ  και η κ. Μαρκέλλα Βορριά από τις  Καρυές της Χίου.

Είναι μια όμορφη  και πρωτότυπη διαδικασία και θα πρέπει να την μάθουμε όλοι. Και του χρόνου να είναι όλοι καλά. Το ραντεβού  κλείνει πάντα για την επόμενη εργασία που θα πρέπει να συμβάλλουν πάλι όπως πάντα όλοι.