Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ


Ἀριθμός 9
Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017
ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
(Ρωμ. ιγ΄11-ιδ΄4)
Καθώς εἰσερχόμεθα, ἀδελφοί μου, στήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἀπευθύνει ἕνα ἐγερτήριο σάλπισμα, μέσω τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, πού ἀκούσαμε, καί πού ἔχει ληφθῆ ἀπό τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν του. Μᾶς καλεῖ γιά ἀφύπνισι, γιά ριζική ἀλλαγή τοῦ ἑαυτοῦ μας. Νά ἐγκαταλείψωμε τά ἔργα τοῦ σκότους καί νά ἐπιδοθοῦμε στά ἔργα τοῦ φωτός.
Καί ἄς δοῦμε, ἐν πρώτοις, ποιά εἶναι τά ἔργα τοῦ φωτός, καί ποιά τά ἔργα τοῦ σκότους. Ἔργα τοῦ σκότους  εἶναι κάθε τι πού δέν εἶναι σύμφωνο μέ τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ, αὐτά πού ὀνομάζομε στήν ἐκκλησιαστικήν γλῶσσαν ἁμαρτίες. Ὀνομάζονται δέ ἔργα τοῦ σκότους, διότι μᾶς ὁδηγοῦν, ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπον πού τά κατεργάζεται, «εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον…», ὅπως ἀκούσαμε τήν περασμένην Κυριακήν. Καί, ἔργα τοῦ φωτός εἶναι αὐτά στά ὁποῖα ἀναφέρεται σήμερα τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα καί ἡ ὑμνολογία τῆς σημερινῆς ἀκολουθίας τοῦ ὄρθρου. Ἡ συγχωρητικότης, ἡ νηστεία, ἡ ἐλεημοσύνη. Ἐνδεικτικά, ἀπό τά ἔργα τοῦ φωτός, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος παίρνει τήν νηστείαν. Ποιά ἡ σημασία της καί ἡ ἀξία της γιά τόν Ἀπόστολον Παῦλον; Πῶς τήν ἐννοεῖ;
Ἀκούοντας κανείς τά ὅσα ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς Ρωμαίους, θά ἔλεγε ὅτι κάνει ἕνα λογοπαίγνιο μέ τίς λέξεις ἐσθίω, μή ἐσθίων κ.λπ. Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Γιά νά καταλάβωμε, θά πρέπει νά δοῦμε τήν πραγματικότητα τῆς ἐποχῆς του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γνωρίζει ὅτι ὑπάρχουν δύο μερίδες χριστιανῶν: Οἱ μέν, εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δέν σέβονται τόν θεσμόν τῆς νηστείας καί τρῶνε ὁποιανδήποτε τροφήν, οἱ δέ, εἶναι οἱ χριστιανοί οἱ ὁποῖοι νηστεύουν ὑπερβολικά· τόσον, ὥστε ἔχουν περιορίσει τό φαγητό τους μόνον στά λάχανα. Γνωρίζει ἐπίσης, ὅτι ἐκεῖνοι πού δέν νηστεύουν, περιφρονοῦν τούς νηστεύοντας. Καί, ἀντιθέτως, ἐκεῖνοι πού νηστεύουν, κατακρίνουν τούς μή νηστεύοντας.
Τί τονίζει λοιπόν; Τονίζει ὅτι ἡ νηστεία, μέ τήν ἔννοιαν τῆς ἀποχῆς ἀπό ὁρισμένες τροφές, δέν ὠφελεῖ καθόλου. Δέν ἔχει καμμίαν ἀξίαν, ἐάν περιορίζεται μόνον σ’αὐτό. Ποιά ἡ ἀξία της,  νά νηστεύωμεν τίς τροφές καί νά κατακρίνωμεν τούς ἄλλους, τούς ἀδελφούς μας; Γι’αὐτό θά ἔλθῃ ἀργότερα ὁ Ἱερός Χρυσόστομος καί θά μᾶς πῇ:  Νηστεύω δέν σημαίνει μόνον ἀπέχω ἀπό ὁρισμένες τροφές, ὄχι.  Ἀληθής νηστεία, θά μᾶς πῇ, εἶναι νά μή νηστεύῃ μόνον τό στομάχι, ἀλλά ὅλα τά μέλη τοῦ σώματος. Νηστεύουν καί τά χείλη καί τά μάτια καί τά αὐτιά καί  τά χέρια καί τά πόδια… Νηστεύουν λ.χ. τά μάτια, ὅταν δέν βλέπουν ἄσεμνα θεάματα. Νηστεύουν τά πόδια ὅταν δέν μᾶς ὁδηγοῦν σέ πράξεις ἁμαρτίας.
Καί ἄς δοῦμε, τώρα, γιατί τά λέγει αὐτά; Διότι πιστεύει ὅτι μόνον ὁ Θεός εἶναι σέ θέσι νά κρίνῃ δίκαια. «Σύ, ἄνθρωπε, τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον;». Ποιός εἶσαι ἐσύ, ὦ ἄνθρωπε, πού θά κρίνῃς τόν ἄλλον; Σέ ἄλλο σημεῖον ὁ Χριστός μᾶς παραγγέλλει: «Μήν κρίνετε, ἵνα μήν κριθῆτε».
Ἀδελφοί μου!
Θά πρέπει νά καταλάβωμε ὅτι ἡ νηστεία, νοουμένη ὡς ἀποχή ἀπό ὁρισμένες τροφές, καθ’ ἥν στιγμήν κρίνομε καί κατακρίνομεν τούς ἄλλους, δέν μᾶς ὠφελεῖ καθόλου. Ὄχι μόνον δέν μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλά μᾶς βλάπτει,  βλάπτει τόν ἑαυτόν μας. Ἄς παρακαλέσομεν, λοιπόν, τόν Θεόν τώρα, στήν ἀρχήν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου : « Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου… δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου…». ΑΜΗΝ.             Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ


Ἀριθμός 8
Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017
ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
(Α΄Κορ. η΄8-θ΄2)
Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου, ὡς γνωστόν, ὀνομάζεται Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω. Γιατί; Διότι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε ἀπό αὔριο νά ἀπέχωμε τοῦ κρέατος. Δηλαδή σταδιακά, σιγά σιγά μᾶς προετοιμάζει γιά τήν νηστείαν πού θά ἀκολουθήσῃ, τήν νηστείαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Δέν θέλει νά μᾶς βάλῃ ἀπότομα στήν αὐστηρή νηστείαν. Τώρα "κόβει" τό κρέας, μᾶς ἀφήνει τά γαλακτερά, γιά νά τά κόψῃ καί αὐτά τήν Καθαρά Δευτέρα.
Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα, ἔχει ληφθῆ ἀπό τήν Α΄πρός Κορινθίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Θέλει νά μᾶς ἀποτρέψῃ ἀπό τά διάφορα αἴσχη τῆς εἰδωλολατρίας καί νά μᾶς προτρέψῃ στή σωφροσύνη καί τήν ἐγκράτειαν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς κατοίκους τῆς Κορίνθου, ἡ ὁποία τότε ἦτο ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα κέντρα εἰδωλολατρίας. Ἐκεῖ λατρευόταν ἡ θεά Ἀφροδίτη. Ὑπῆρχε ναός τῆς Ἀφροδίτης, ὅπου ὑπηρετοῦσαν σάν ἱέρειες χίλιες περίπου πόρνες. Ἡ πορνεία δέν ἐθεωρεῖτο ἁμαρτία, ὅπως δέν θεωρεῖται σήμερα ἁμαρτία ἡ σύγχρονη μορφή πορνείας, ὁ πολιτικός γάμος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἁμαρτία, ἀφοῦ δέν ἱερολογεῖται, ἀφοῦ λείπει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.
Σ’ αὐτήν τήν πόλιν,τήν Κόρινθον,τήν τόσο διεφθαρμένην, ἦλθε καί ἐκήρυξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καί, μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κορίνθου. Ἀλλά οἱ χριστιανοί τῆς Κορίνθου, οἱ ὁποῖοι προήρχοντο ἀπό τούς εἰδωλολάτρας καί ἐξακολουθοῦσαν νά ζοῦν μέσα σέ ἕνα περιβάλλον εἰδωλολατρικό, δέν μποροῦσαν νά ἀποκοποῦν ἀπό τά εἰδωλολατρικά ἤθη καί ἔθιμα. Ἐνῶ δέν πίστευαν στούς ψεύτικους θεούς, συμμετεῖχαν στά πλούσια τραπέζια τῶν εἰδωλολατρῶν καί ἔτρωγαν ἀπό τά κρέατα πού προσέφεραν ὡς θυσία στούς ψεύτικους θεούς οἱ εἰδωλολάτρες, τά λεγόμενα εἰδωλόθυτα. Αὐτό ἀποτελοῦσε σκάνδαλο γιά τούς ἄλλους χριστιανούς.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, ἐλέγχει τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, γι’ αὐτόν τόν τρόπον ζωῆς, γι’ αὐτήν τους τήν συμπεριφοράν, ἐφιστᾶ τήν προσοχήν τους στό πάθος τῆς λαιμαργίας, λέγει μακριά ἀπό τά εἰδωλόθυτα καί προσθέτει: Ἐάν πρόκειται, τρώγοντας τέτοια κρέατα, νά σκανδαλίσω τόν ἀδελφόν μου, ποτέ ἄς μή φάω κρέας.
Μέ αὐτά τά λόγια συνιστᾶ καί σέ μᾶς τούς χριστιανούς νά ἀποφεύγωμε τήν γαστριμαργία, νά μή γινώμεθα κοιλιόδουλοι, τώρα μάλιστα πού ἀρχίζει ἡ περίοδος τῆς νηστείας.
Καί τί παρατηρεῖται; Ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία μας παραγγέλλει αὐτά καί μᾶς προετοιμάζει γιά τήν ἔναρξιν τῆς νηστείας, ἐμεῖς δίνομεν ἑαυτούς στό φαγοπότι, στό γλέντι, τίς μεταμφιέσεις καί σέ ἄλλα εἰδωλολατρικά κατάλοιπα. Ποῦ καί ποιά ἡ προετοιμασία μας γιά τήν νηστείαν; Γιά τήν νηστείαν, ἡ ὁποία μᾶς εἶναι ἀπαραίτητος στόν πνευματικό μας ἀγῶνα καί ὁ ὁποῖος ἐντείνεται κατά τήν διάρκειαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς; Ἐάν δέν χρησιμοποιήσομε τό μέσον πού λέγεται νηστεία, πῶς θά μπορέσωμε νά φθάσωμε στόν σκοπόν πού εἶναι ἡ αὐτοσυγκράτησις, ὁ ἔλεγχος τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν μας, προκειμένου νά ἀποφεύγωμεν τήν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας;
Ἀδελφοί μου!
Ὑπάρχομε στή ζωή, τήν ὁποίαν ζωήν μᾶς ἐχάρισεν ὁ χορηγός τῆς ζωῆς Κύριος καί Θεός. Ἡ τροφή μᾶς χρειάζεται γιά νά διατηρούμεθα στήν ζωήν, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς. Νά προσέξωμεν, ὅμως, κάτι: Δέν ζοῦμε γιά νά τρῶμε, ἀλλά τρῶμε γιά νά ζοῦμε. Δίνομε στόν ὀργανισμόν μας αὐτά πού χρειάζεται γιά νά ζῇ. Ὅμως καί ἡ ψυχή μας χρειάζεται τήν δική της τροφήν. Τροφή της εἶναι, κατ’ ἐξοχήν, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, ἐφόσον μεταλαμβάνωμεν ἀξίως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἐσωτερική γαλήνη μετά τήν εἰλικρινῆ ἐξομολόγησί μας, τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη καί κάθε ἀγαθοεργία, τροφή τῆς ψυχῆς μας εἶναι καί ἡ νηστεία. Συμβάλλει τά μέγιστα στήν ὑγιείαν καί τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ἄς παρακαλέσομεν τόν Παντοδύναμον Θεόν νά μᾶς φωτίσῃ καί νά μᾶς ἐνδυναμώσῃ, ὥστε νά τήν βιώσωμεν, ὅπως θέλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. ΑΜΗΝ.   Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟ ΤΣΑΪ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ

ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ  ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΤΣΑΪ ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

      Με τη βοήθεια και την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου  πραγματοποιήθηκε και φέτος με μεγάλη επιτυχία το τσάϊ στην ενορία μας.  Κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή της αποκριάς   εδώ και 17 χρόνια  διοργανώνεται το  καθιερωμένο τσάϊ του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου της  Παναγίας Λατομιτίσσης.
Ο   εφημέριος  του Ιερού Ναού πατήρ Βασίλειος Φιλιππάκης  ευχαρίστησε  όλους  τους παρευρισκομένους στην εκδήλωση και τόνισε ότι  όλα τα έσοδα   προσφέρονται στους αναξιοπαθούντες  συμπολίτες μας με αγάπη, εχεμύθεια και συμπόνια.
Ευχαριστούμε θερμά όλο τον κόσμο που μας τίμησε και φέτος  με την παρουσία του και  βοήθησε o καθένας ξεχωριστά  στο φιλανθρωπικό μας έργο.







Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 7
Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017
ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
( Α΄Κορ. στ΄12-20 )
Ἀδελφοί μου,
δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν ἐσφαλμένην ἀντίληψιν, ὅτι ὁ χριστιανισμός ἀδιαφορεῖ γιά τό σῶμα καί ἐνδιαφέρεται μόνον γιά τήν ψυχήν. Καί, ἔχοντας αὐτήν τήν ἀντίληψιν, παραμελοῦν τό σῶμα τους, δέν θέλουν νά συμβουλευθοῦν γιατρόν, ὅταν ἀρρωστήσουν, καί, ἄν δεχθοῦν, δέν θέλουν νά ἀκολουθήσουν τήν θεραπευτικήν ἀγωγήν πού θά δώσῃ ὁ γιατρός, ἤ τούς ἀκοῦμε νά λένε: «ἄς πεθάνω, νά ἡσυχάσω». Τί ἔχομε νά ποῦμε σ’ ὅλ’αὐτά; Ὅσον ἀφορᾶ τό τελευταῖο, θά τονίσωμεν αὐτό πού διδάσκει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὅτι τήν ζωήν τήν δίνει ὁ Θεός, ὁ Χορηγός τῆς ζωῆς, καί τήν ἀφαιρεῖ ὅποτε θελήσει Ἐκεῖνος, ὡς ὁ ἐξουσιαστής τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ἑπομένως, εἶναι ἁμαρτία νά ζητοῦμε νά γίνῃ ὄχι τό θέλημά Του, ἀλλά τό θέλημά μας.
Ὡς πρός τό σῶμα μας, θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος νοεῖται ὡς ψυχοσωματική ὀντότης. Εἶναι καί σῶμα καί ψυχή. Κάθε ἕνα συστατικό τοῦ ἀνθρώπου ἔχει τήν δικήν του ἀξίαν.
Ποῦ φαίνεται αὐτό;
α) Γιά τήν ἀξίαν τῆς ψυχῆς δέν ἔχομε παρά νά θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ». Ἀνεκτίμητος, λοιπόν, ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς. Ὅμως καί τό σῶμα ἔχει τήν δικήν του ἀξίαν. Αὐτήν τήν ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος μᾶς ἀποκαλύπτουν τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού ἀκούσαμε στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὅπου διατρανώνει τήν χριστιανικήν ἀντίληψιν. Ἄς τήν προσέξωμεν:
β) Τό σῶμα τοῦ χριστιανοῦ, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀνήκει στόν Κύριον.  Καί, ἄν ὁ θάνατος τό διαλύει εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη, ὅμως μέλλει καί πάλιν νά ἀναστηθῇ μέ τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα νά ἀφθαρτοποιηθῇ. Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει τά σώματά μας μέλη τοῦ Χριστοῦ καί ναούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μέσα μας κατοικεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι ἔχομεν την δυνατότητα, ἐάν τό θελήσομεν καί τό ἐπιδιώξομε, νά ζήσωμεν κατά Χριστόν στήν παροῦσα ζωήν καί  να  γίνωμεν «κληρονόμοι ζωῆς αἰωνίου» στήν κοινήν ἀνάστασιν, ἤ, ἄν θέλετε, νά εἴμεθα οἱ εὐλογημένοι τοῦ Θεοῦ Πατρός, οἱ ὁποῖοι θά κληρονομήσωμεν «τήν ἡτοιμασμένην βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου», ὅπως θ’ἀκούσωμεν, Θεοῦ θέλοντος, στό Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα τῆς ἑπομένης Κυριακῆς.
γ) Ἐπίσης ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος φανερώνεται ἀπό τό γεγονός, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐτίμησε τό ἀνθρώπινον σῶμα. Προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, ὡς τέλειος ἄνθρωπος καί περιεβλήθη τό ἀνθρώπινον σῶμα. Καί ὅταν, μετά τήν σταύρωσίν Του, ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ μέ πολλήν εὐλάβειαν τό ἐνεταφίασε, ἀπό τότε ὁ Πανάγιος Τάφος κατέστη πηγή χάριτος καί εὐλογίας γιά τόν κάθε προσκυνητήν.
Τώρα, νά δοῦμε ποιό τό χρέος μας ἔναντι τῆς ἀξίας τοῦ σώματός μας. Ἐπιβάλλεται ἡ φροντίδα γιά τήν διατροφήν, τήν ἐνδυμασίαν, τήν καθαρότητα, τήν προφύλαξιν τοῦ σώματος ἀπό κάθε φυσικόν κίνδυνον, ἤ ἀπό προσβολήν κάποιας ἀρρώστιας.
Αὐτό στό ὁποῖον μέ ἔμφασιν ἐπιμένει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἡ ἀποφυγή ἁμαρτημάτων πού μολύνουν τό σῶμα. Τέτοια εἶναι τά λεγόμενα σαρκικά ἁμαρτήματα καί ἰδιαίτερα ἡ πορνεία. Καί παραγγέλλει: «Φεύγετε τήν πορνείαν». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, ὅπου ἡ πορνεία καί ἡ ἔκκλυτη ζωή ἦταν εὑρύτατα διαδεδομένη. Μήπως, ὅμως, δέν θά ἔγραφε τά ἴδια, καί ἴσως αὐστηρότερα, ἄν ἀπευθυνόταν πρός τούς σημερινούς χριστιανούς; Τί εἶναι στήν ἐποχή μας τό Ἔητζ;  Εἶναι συνέπεια τῆς ἀχαλίνωτης ζωῆς, τῆς ζωῆς χωρίς ἠθικούς φραγμούς, τῆς ἀσεβείας πού δείχνει ὁ ἄνθρωπος σήμερα πρός τό σῶμα του, τό ὁποῖον κάθε ἄλλο παρά ναόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θεωρεῖ.
Ὡστόσο, ἐκτός ἀπό τήν ἀποφυγήν τῆς πορνείας. ὁ χριστιανός καλεῖται νά δοξάσῃ καί νά ἐξαγιάσῃ τό σῶμα του. Πῶς ἁγιάζεται τό σῶμα τοῦ χριστιανοῦ; Μετέχοντας στά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Λ.χ. Στό ἱερόν μυστήριον τοῦ Χρίσματος ὁ Ἱερεύς χρίει μέ Ἅγιον Μύρον τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ νεοφωτίστου, λέγοντας «σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου». Στό ἱερόν μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας λέγει: «Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ…». Παίρνομε μέσα μας τόν Ἴδιον τό Χριστόν καί γινόμεθα Χριστοφόροι καί θεοφόροι.
Ἀδελφοί μου!
Μακάριοι, δηλαδή εὐλογημένοι, δέν εἶναι οἱ ἀκούοντες μόνον τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί οἱ φυλάσσοντες αὐτόν. Ἐμεῖς, σήμερα, ἀκούσαμε τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, τίς ὑποθῆκες καί παραινέσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, αὐτές πού περιλαμβάνει τό Ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Τονίζομεν καί πάλιν τί μᾶς παραγγέλλει: Νά φροντίζωμεν τό σῶμα μας, διότι εἶναι ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά μήν τό μολύνωμεν διαπράττοντες σαρκικά ἁμαρτήματα, καί νά τό ἐξαγιάζωμεν διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων. Εἴθε, μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, αὐτές τίς ὑποθῆκες νά τίς κάνωμεν πρᾶξι στή ζωή μας. ΑΜΗΝ.      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ


Ἀριθμός 6
Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017
ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
(Β΄Τιμ. γ΄10-15)
Σήμερα, ἀδελφοί μου, ἀνοίγει, ὅπως λέμε, τό Τριῴδιον. Τί εἶναι τό Τριῴδιον; Εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό ὡραῖα λειτουργικά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Περιέχει ὕμνους καί τροπάρια, τά ὁποῖα εἶναι ἐμπνευσμένα καί συγκινοῦν καί προτρέπουν τούς ἀνθρώπους σέ μετάνοια καί ἐπιστροφή στόν Θεόν. Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ ὕμνος πού ἀκούσαμε σήμερα καί τόν ὁποῖον θά ἀκοῦμε  κάθε Κυριακή τοῦ Τριῳδίου: «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…». Τό Τριῴδιον διαρκεῖ ἑβδομήντα ἡμέρες. Ἀνοίγει σήμερα, Κυριακή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, καί κλείνει τό πρωί τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Νά εὐχηθοῦμε, λοιπόν, μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, Καλό Τριῴδιον.
Καί ἄς ἔλθομε, τώρα, στό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας, πού εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν Β΄πρός Τιμόθεον ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Πρῶτα-πρῶτα νά ποῦμε ὅτι δύο ἐπιστολές πρός τόν Τιμόθεον ἔγραψε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τήν Α΄τήν ἔγραψε ἐνῶ εὑρίσκετο στήν Λαοδικεία. Μεταξύ τῶν ἄλλων σημειώνει: «Ταῦτα σοι γράφω ἐλπίζων ἐλθεῖν πρός σέ ταχέως» (Α΄Τιμ. γ΄14). Ὅμως δέν μπόρεσε νά ἐκπληρώσῃ τήν ἐπιθυμίαν του αὐτήν, ἐπειδή ἐκρατοῦσε αὐτόν δέσμιον ὁ Νέρων. Γι’ αὐτό καί γράφει τήν Β΄ἐπιστολήν του πρός τόν Τιμόθεον, στήν ὁποίαν σημειώνει ὅσα διά στόματος θά ἔλεγε, ἐάν ἐπήγαινε. Αὐτή ἡ ἐπιστολή περιέχει νουθεσίες, παραγγελίες καί διδάγματα ἀναγκαῖα σέ ὅλους τούς πιστούς, ἰδιαιτέρως δέ στούς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Στό τμῆμα αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς, τό ὁποῖον ἀνεγνώσθη σήμερα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τόν Τιμόθεον ἀκόλουθόν του καί μιμητήν τῶν ἀρετῶν. Συγκεκριμένα, γράφει τά ἑξῆς: Ἐσύ, Τιμόθεε, μέ ἀκολούθησες παντοῦ, ἐγνώρισες τήν διδασκαλίαν μου, τήν πίστιν μου, τήν πρός τούς πάντας ἀγάπην μου, τήν ὑπομονήν μέ τήν ὁποίαν ὑπέμεινα τούς διωγμούς καί τά παθήματα, ὅσα μοῦ συνέβησαν στήν Ἀντιόχεια, στό Ἰκόνιον καί στά Λύστρα. Στήν Ἀντιόχειαν, ὅπου εὑρίσκετο μαζί μέ τόν Βαρνάβαν, ἐξέβαλαν ἔξω τῆς πόλεως. Τούς ἔδιωξαν ἀπό κοντά τους. Στό Ἰκόνιον, οἱ Ἐθνικοί καί οἱ Ἰουδαῖοι, τούς ὕβρισαν καί τούς ἐλιθοβόλισαν. Στά Λύστρα, ὁ ὄχλος, ἀφοῦ ἐλιθοβόλησε τόν Παῦλον, τόν ἔσυρε ἔξω τῆς πόλεως, νομίζοντας ὅτι ἀπέθανεν. Ἀπ’ ὅλ’ αὐτά τά παθήματα-τίς διώξεις μέ διεφύλαξε, γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καί μ’ ἔσωσε ὁ Κύριος.
Καί στό σημεῖο αὐτό γεννᾶται τό ἐρώτημα: Γιατί τά γράφει ὅλ’ αὐτά; Γιά νά δείξῃ τοῦ λόγου, πού ἀκολουθεῖ, τό ἀληθές, «ὅτι οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται». Ἐνῶ ἀντιθέτως «οἱ πονηροί καί γόητες προκόψουσιν ἐπί τό χεῖρον, πλανῶντες καί πλανώμενοι».
Εἶναι προφητικός, θά λέγαμε, αὐτός ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Τόσον προφητικός, ὅσον ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μας, ὅταν εἶπε: «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν». Καί σέ ἄλλο σημεῖον, ἀπευθυνόμενος πρός τούς Ἀποστόλους εἶπε: «ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσω λύκων». Βλέπομε πόσον ἐδιώχθη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πόσοι ἔδωσαν τό αἷμα τους καί ἐπότισαν τό δένδρον τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Βλέπομε πόσο διώκεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί σήμερα, ἔσωθεν καί ἔξωθεν. Ὅμως ὅλοι αὐτοί ξεχνοῦν τήν διαβεβαίωσιν τοῦ Ἱδρυτοῦ Της «…καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Ἄς μάθουν ὅτι «σκληρόν πρός κέντρα λακτίζειν», ὅτι πληγώνεται αὐτός πού πολεμάει τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ.
Καί ἄς ἔλθομε στό ἄλλο θέμα πού θίγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τό λεγόμενο πρόβλημα τῆς θεοδικίας. Γιατί «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν», αὐτοί οἱ ὁποῖοι ζοῦν πιστῶς καί εὐσεβῶς νά διώκωνται, ἐνῶ, ἀντιθέτως νά προοδεύουν, νά προκόπτουν οἱ ἀσεβεῖς, οἱ κόλακες, οἱ φαῦλοι, οἱ ἀπατεῶνες, ὅσοι ἐκμεταλλεύονται τόν ἱδρῶτα τοῦ ἐργάτη, ὅσοι πατοῦν ἐπί πτωμάτων γιά ν’ ἀνέβουν, ὅσοι ἔχουν πάρει διαζύγιο μέ τήν Ἐκκλησίαν, ὅσοι κατεργάζονται τό ἄνομον κέρδος, τήν ἀτιμίαν καί τήν ἀνηθικότητα;
Τό πρόβλημα τῆς θεοδικίας δέν ἐπιδέχεται λύσιν καί ἀπάντησιν ἱκανοποιητικήν. Ἀρκεῖ νά ποῦμε ὅτι οἱ θεόπνευστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν μπόρεσαν νά δώσουν λύσιν καί ἐξήγησιν.  Αὐτό πού μποροῦμε νά ποῦμε εἶναι, ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει τίς δοκιμασίες τῶν εὐσεβῶν πάντοτε πρός ψυχικήν ὠφέλειαν. Νά ἀναφέρωμεν τοῦτο: Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις, ὅπου μία ἀνίατη ἀσθένεια ἤ καί αὐτός ὁ θάνατος ἑνός ἀνθρώπου, ὁδηγεῖ ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογενείας στήν Ἐκκλησία, κοντά στόν Χριστόν καί μαθαίνουν νά προσεύχωνται, νά ἐξομολογοῦνται, νά κοινωνοῦν, νά συμμετέχουν στά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καί κάτι ἄλλο: Ἡ πρόοδος τῶν ἀσεβῶν δέν διαρκεῖ γιά πολύ. Ὅπως ἁπλᾶ λέμε, ὁ Θεός ἀργεῖ, ἀλλά δέν λησμονεῖ. Ἀφήνει τόν ἀσεβῆ, μήπως καί ἀνανήψει καί μετανοήσει. Ἐάν ὄχι, τότε παρεμβαίνει, γιά νά ἀποκαταστήσῃ τήν ἀδικίαν στήν οἱανδήποτε μορφήν της.
Ἀδελφοί μου!
Στά ὅσα τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τόν Τιμόθεον, συνηγορεῖ καί ὁ προφητάναξ Δαυίδ, λέγοντας «πολλαί αἱ θλίψεις τῶν δικαίων».  Ὅμως ἄς  προσέξομεν  καί  τήν συνέχειαν: «καί ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτῶν ρύσεται αὐτούς ὁ Κύριος». Ἐξ ἄλλου, δέν θά ἦτο εὐχάριστη ἡ ζωή μας, ἐάν ἦτο μονότονη, ἐάν ὅλα ἦσαν ρόδινα, ὅπως λέμε, ὅπως εὐχάριστη δέν εἶναι γιά τόν ναυτικόν ἡ συνεχῶς γαλήνια θάλασσα. Χρειάζεται καί ἡ φουρτούνα, ἡ περιπέτεια, ἐξυπηρετεῖ κάποιον σκοπόν. Ἄς παρακαλέσομεν, λοιπόν, τόν Θεόν, μέσω τῶν θλίψεων πού μᾶς δίνει, νά μᾶς ὁδηγῇ στόν εὔδιον λιμένα Του, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του, ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας μας. ΑΜΗΝ.      Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου